درک این‌که بین سرمایه‌داری و مردسالاری رابطه‌ای عمیق وجود دارد که موجب تغذیه‌ی این دو نظام از یکدیگر می‌شود، پس از ۱۹۸۰ اتفاق افتاد. در شرایطی که الگوی زنانه‌شدن فقر به‌تدریج برجسته می‌شود، اندیشه‌ی چپی که مایل است به‌عنوان نیرویی اجتماعی و سیاسی زنان را خطاب قرار دهد، علاوه بر مبارزه با کار خانگیِ تحمیلی بر زنان و ماهیت بدون دستمزد و نامرئی کارهای مراقبتی باید امکان‌هایی که نقد فمینیستی در رابطه با تولید خانگی و کار خانگی مُزدی مطرح کرده را هم مدّ نظر قرار دهد …. ادامه »

یک گزارش تحلیلی مرکز آمار ایران نشان می‌دهد در پاییز ۱۳۹۹ و با گذشت کمتر از یک سال از اعلام همه‌گیری کووید‌۱۹، نرخ مشارکت اقتصادی زنان به ۱۴.۱ درصد کاهش یافته و بیش از یک‌میلیون و ۱۲ هزار نفر از مجموع ۱.۵ میلیون نفر جمعیت خارج‌شده از بازار کار زنان بوده‌اند …. ادامه »

وقتی کسی در مقام اجرایی و مدیریتی «رییس سازمان زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور» بخش خصوصی را به استفاده از نیروی کار زندانیان تشویق و مانند یک اجاره‌دار حرفه‌ای بر ارزان بودن آن تاکید می‌کند، مهم است توجه کنیم که این تشویق و تاکید از چه جایگاهی انجام گرفته است: از جایگاه کسی که مالک بدن و اندام زندانیان است، بدن زندانیان برای مدتی معلوم یا گاهی نامعلوم به او سپرده شده تا با آن هر کاری که دوست داشت بکند. …. ادامه »

ایران یک زندان بزرگ است و در عین حال  دراین زندان بزرگ، زندان‌های کوچک مخفی و علنی هم کم نیستند. زندان‌بان این زندان بزرگ نیز جمهوری اسلامی ایران است. رونق کار شکنجه‌گران جمهوری اسلامی از همه به روزتر است و آن‌ها به طور شبانه‌روز مشغول آزار و اذیت و شکنجه زندانیان به ویژه زنان زندانی هستند. شکنجه‌گران جمهوری اسلامی در ۴۲ سال شکنجه و تجاوز به زندانیان به هیولاهای آدنم‌خوار تبدیل شده‌اند. کودکانی که در زندان‌های جمهوری اسلامی به همراه مادران‌شان زندانی هستند. حکومتی که جز زبان زور و قلدری و ترور و وحشت زبان دیگری سرش نمی‌شود. …. ادامه »

برنامه جمعیت نسوان وطن‌خواه ایران چند ماه پس از تشکیل جمعیت، در چهار فصل و ۳۴ ماده تدوین شد. هدف‌ها و مطالبات این برنامه را می‌توان به دو بخش تقسیم کرد؛ درخواست‌های عمومی، که شامل حال زنان همه اقشار و طبقات جامعه می‌شد مانند ترویج معارف، تهذیب اخلاق و حفظ حقوق نسوان، تزریق احساسات ملی و وطنی به جامعه ایران، مبارزه با جهالت کلیه نسوان، ازدیاد مدارس دخترانه، تشویق منسوجات وطنی و ترک اشیا تجملی از برای زنان، انتشار مجله و روزنامه و… بخش دیگر این برنامه، به زنان اقشار محروم اختصاص داشت و هدف‌هایی را مانند تاسیس دارالصنایع، باغچه کودکان برای نسوان بی‌بضاعت، شیرخوارگاه و یتیم‌خانه مطرح می‌کرد. علاوه بر برنامه، این جمعیت دارای اساسنامه و کارت عضویت برای اعضا بود. …. ادامه »

امروز در سراسر جامعه ما، زنان در صف اول همە جنبش‌های اجتماعی و مبارزاتی حضور فعال دارند و بە هر نسبت میزان حضور آنان در سایر عرصەهای مبارزاتی وسیع‌تر گردد، می‌توانند مطالبات خود را در همە جنبش‌ها و حرکت‌های اعتراضی مطرح کنند. یک مسئله مهم دیگر این است که نباید اجازه داد زنان از مردان و خلق‌های مختلف از یکدیگر جدا شوند به همین دلیل باید در سطح سراسری اتحاد و همبستگی همه زنان و مردان آزادی‌خواه و برابری‌طلب و خلق‌های تحت ستم دوش به دوش هم در جنبش زنان حضور داشته باشند. چرا که چنین جدایی همه جنبش‌های سراسری به ویژه جنبش زنان را تضعیف می‌کند. …. ادامه »

«چراغ‌خوابی» کارتن‌خواب‌ها مختص چراغ‌های حسینه‌ی ارشاد نیست و چراغ سنگ‌فرش‌های مقابل مال‌ها، پاساژها، پارک‌ها، زیر پل‌های اتوبان‌ها و تره‌بارها را شامل می‌شود. …. ادامه »

دفاع از حقوقِ زنانِ کارگر و زحمت‌کش، و نیز رد و مقابله با فرهنگِ ارتجاعی حاکم بر جامعه، از زمره پایداری به آرمانِ کارگران و زحمت‌کشان است؛ آرمانی که متضمن برسمیت شناختن مقام و جایگاهِ زنان در رشد و سازندگی جامعه، و بخصوص جانب‌دار و حمایت‌کنندۀ حقوق برابر با دیگر جنسیت‌ها است. …. ادامه »

یکی از مشخصه های جوامع وامانده در دوران پیشامدرن ساده اندیشی است. این جوامع؛ پاسخ محور، مطلق گرا، تقلیل گرا با تفکراتی کلیشه گرا هستند. در مقابل جوامع پیشا مدرن جوامع مدرن هستند که جوامعی اند پرسش محور با تفکری انتقادی نسبت به آن چه در اطراف آن ها می گذرد. …. ادامه »

جمهوری اسلامی یکی از چهار کشوری است که  بعد از ۴۱ سال تاسیس کنوانسیون سازمان ملل برای رفع هر گونه تبعیض علیه زنان به آن نپیوسته است. علت آن هم روشن است. زن در قوانین جمهوری اسلامی بدون رضایت شوهر نه اجازه سفر و نه اجازه کار بیرون از خانه و یا تحصیل دارد. مسئله آزادی پوشش (بخوان حجاب اجباری)، ممنوعیت شرکت در استادیوم های ورزشی، دیه زن (نصف مرد)، نابرابری در ارٍث، حضانت بچه، حق طلاق، ازدواج اجباری، ازدواج کودکان، نابرابری دستمزدها، فشار همه جانبه بر زنان برای خانه نشینی، ممنوعیت سقط جنین و غربال گری، ممنوعیت جلوگیری از بارداری ناخواسته و عقیم سازی و مسائل متعدد دیگر زندگی را برای  زنان  در رژیم جمهوری اسلامی  به یک کابوس تبدیل کرده است. …. ادامه »