کتابی را که در پیش رو دارید بنا به‌اظهارات نویسندگان آن: «در ماه می سال ۲۰۱۴، ما با هدف کسب آگاهی مستقیم و بلاواسطه از این‌که مردم شمال سوریه چگونه آلترناتیو راه سوم را کسب کرده‌اند، به روژآوا مسافرت کردند. خود می‌گویند: ما می‌خواستیم بدانیم آن‌ها چگونه روژآوا را آزاد کرده و نیروی دفاع از خودشان را تشکیل دادند. ما می‌خواستیم بدانیم آن‌ها چگونه جامعه‌ای بر پایه دموکراسی مستقیم برپا کرده و به‌چه ترتیب فرایند تصمیم‌گیری از طریق شوراهای مردمی عملی می‌شود. ما هم‌چنین می‌خواستیم بدانیم چگونه با وجود تحریم‌های اقتصادی از طرف ترکیه و حکومت اقلیم کردستان آن‌جا به رهبری حزب دموکرات کردستان عراق و به ریاست مسعود بارزانی، اقتصاد کمونی سازمان‌دهی می‌شود. و به‌ویژه می خواستیم در ارتباط با نقش بسیار مهم زنان در انقلاب روژآوا اطلاعات معتبر و موثقی به دست آوریم. …. ادامه »

مردان سیاست ایرانى را در فاصلۀ دو سلسلۀ قاجار و پهلوى از نظر گرایش سیاسى دست‌کم به پنج دسته مى‏توان تقسیم کرد. که ما آن‏را فیل‏هاى ایرانى نام نهاده‏ ایم: آنگلوفیل‏ ها، روسوفیل‏ ها، آلمانوفیل‏ ها، امریکانوفیل‏ ها و ایرانوفیل‏ ها. …. ادامه »

داستان کربلا بیش‌تر به‌فیلم‌های تخیلی هالیوودی و البته از نوع مازوخیسم شباهت دارد از این‌رو، این واقعه هیچ شباهتی به‌تاریخ و حتی افسانه‌ها ندارد. برای مثال، گفته شده است علی اصغر در کربلا  ۶ ماهه بود و با تیر سه شعبه بر روی دستان امام‌ حسین به‌شهادت رسید. امام حسین خون او را به‌آسمان پاشید و حتی قطره‌ای از آن به‌زمین باز نگشت. و از آسمان ندا آمد که «دعه یا حسین فان له مرضعه فی الجنه» یعنی او را رها کن که برای او دایه‌ای است که هم‌اکنون به او شیر می‌دهد و این تنها جایی است که خداوند با امام‌(علیه السلام) سخن گفته و دل‌داری داده است که نشان از سنگینی فاجعه دارد؟! حالا فرض کنیم خدایی وجود داشته و یا دارد. اما سئوال این است که این چه خدایی‌ست که شاهد این همه خونریزی و فجایع انسانی بود اما از آن جلوگیری نکرد؟! این چه خدایی‌ست؟! …. ادامه »

تُرَهاّتی چون بوسیدن گلوی امام حسین توسط خواهرش زینب قبل از جنگ، گرفتن مجلس عروسی قاسم، داستان جعفر جنّی، جوشاندن حرمله در دیگ، قران خواندن سرهای بریده بر سر نیزه‌ها، زبیده خانم دختر خیالی امام حسین و جعل اصطلاح «زبان حال»، عطش سکینه و آب‌آوردن بریر و پاره شدن مشک و ریختن آب، داستان سوزناک رقیه، کوبیدن سر به مَحمِل از سوی حضرت زینب و… دروغ‌های مشابه، وِرد زبان مرتجعین، و ذکر و فکر مردم ستمدیده شد.
مردمی که امثال آغا محمدخان و فتحعلیشاه برای امامان‌شان ضریح ساختند و مُحَرّم و صفر، ناصرالدین شاه و محمد علی میرزا برایشان تکیه برپا کردند و بعدها استبداد زیر پرده دین، فرزندانشان را به زندان‌ها و چوبه‌های دار کشید و «شمر»ان دوران از بازی با عاشورا دست برنداشتند و گرد پریشانی بر جامعه پاشیدند. …. ادامه »

طبقه کارگر نباید براى وحدت با سایر لایه‌ها شعار حکومتى خود را به سطح شعارهاى بورژوایى کاهش دهد (مثلا شعار جمهورى دموکراتیک)، اما مى‌تواند براى تشکیل مجلس موسسان با سایر نیروهاى دموکرات اتحاد عمل داشته باشد. مجلس موسسانى انقلابى و دموکراتیک، یعنى مجلسى که واقعا به شکلى دموکراتیک و از پایین انتخاب شود، یعنى واقعا منعکس کننده¬ی اراده¬ی توده‌ها باشد و قدرتى بالاتر از خود را به رسمیت نشناسد. به نظر من در آستانه انقلاب بعدى شعار مرکزى پرولتاریا باید آن خواستى باشد که توطئه‌هاى تغییر رژیم از بالا را خنثى کند و دموکراتیک‌ترین شرایط را براى اعتلاى انقلاب و تشکیل دولت کارگرى فراهم سازد. …. ادامه »

من هم آرام نیستم بابایی. شاید این درد را، درد من و تو را، خیلی‌ها در جانشان داشته باشند. خیلی ها هم فکر می‌کنند این درد دیگر به‌روز نیست. ارزش سرمایه‌گذاری ندارد و سود ناخالص‌اش هم اندازه‌ی خرجش نمی‌شود. اما من به خودمان، به ما ایمان دارم. به روزی که تو بیایی، با دردهایت بیایی و گوش جهان برای شنیدنت باز باشد. روزی که من خط طناب دور گردن تو را بر گردنم به همه نشان دهم. اشک بریزم و اشک‌هایم سند باشند. که دردهای تو رسمیت داشته باشند. روزی که هر جلاد جایی این حوالی آب‌جو نخورد. روزی که نام خاوران در کنار نام میدان مایو بیاید. …. ادامه »