احضار علی نجاتی کارگر بازنشسته شرکت کشت و صنعت هفت تپه

طی چند هفته گذشته، از طرف اجرای احکام زندان اوین با علی نجاتی تماس گرفته شد، که برای اجرای حکم ۵ سال زندان، خود را به این زندان معرفی کند. در طی این تماس علی نجاتی تهدید شد که در صورت عدم حضور در این مرحله، حساب بانکی‌اش مسدود خواهد شد. و مدتی بعد از این تماس، حساب بانکی او از طرف زندان اوین مسدود شد.

با پیگیری‌های به عمل آمده در شعبه یک اجرای احکام زندان اوین، مشخص شد که پرونده علی نجاتی و سپیده قلیان مربوط به اعتصابات کارگران نیشکر هفت تپه بوده که قبلا مختومه اعلام شده بود.

همگان در جریانند که بعد از اعتصابات کارگران نیشکر هفت‌تپه، در سال ۱۳۹۷، توسط نهادهای امنیتی، علیه جمعی از نمایندگان کارگران هفت تپه، از جمله علی نجاتی،  اسماعیل بخشی، محمد خنیفر و جمعی از اعضای نشریه گام، و فعال مدنی سپیده قلیان، پرونده تشکیل شده و نامبردگان بازداشت شده بودند.

بعد از پرونده‌سازی و گرفتن اعترافات اجباری تلویزیونی توسط بازجو خبرنگاران صدا و  سیما و نمایش مستند طراحی سوخته، برای بازداشت شدگان هفت تپه بیش از ۱۲۰ سال حکم اعلام شد که این احکام بی ربط و کیلویی، مورد اعتراض  کارگران و فعالین کارگری قرار گرفت و بعد از آن رئیس قوه قضاییه اعلام داشت که احکام صادر شده بررسی خواهد شد.

در ادامه اعتراضات کارگران  که در راستای آزادی بازداشت‌ شدگان صورت گرفته بود، از طرف قوه قضاییه اعلام شد که تمام کارگران، تاکید می کنیم، تمام کارگران و اعضای نشریه گام که در ارتباط با اعتصاب‌های هفت تپه بازداشت و به حبس‌های طولانی مدت محکوم شده بودند مشمول عفو قرار گرفته، از وثیقه‌های آنان رفع توقیف شده و پرونده‌های آنان – که به طور طبیعی و معقول شامل علی نجاتی نیز می‌شد -  مختومه اعلام شده است. و لذا پرونده‌سازی‌ مجدد برای علی نجاتی در حالی انجام می‌شود که بر اساس تمام شواهد و قرائن و همچنبن توضیحات علی نجاتی در زمان بازجویی، ایشان بیش از ۱۰ سال است که بازنشسته شده و در طول این مدت، هیچ گونه حضوری در اعتصابات هفت تپه نداشته‌اند و اتهامات اخیر علیه ایشان، تماما بی پایه و اساس بوده که صرفا جهت پرونده سازی مجدد علیه ایشان، توسط نهادهای امنیتی مطرح شده است.

علی نجاتی کارگر بازنشسته هفت تپه از سال ۱۳۷۸ به بعد به دلیل فعالیت های کارگری چندین بار بازداشت و روانه زندان شده است و به همین دلیل مورد خشم و تنفر این قبیل نهادها قرار گرفته است. گویا هر اتفاقی که در هفت تپه رخ دهد سازمانده و عامل آن، شخص علی نجاتی خواهد بود.

گزارشی از آخرین وضعیت محمد نجفی و علی باقری در زندان اراک

خبرگزاری هرانا – محمد نجفی، وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر و علی باقری، فعال مدنی زندانی دوران محکومیت خود را در زندان اراک سپری می‌کنند. شیوع کرونا در این زندان و ابتلای این دو زندانی به بیماری‌های زمینه‌ای چون دیابت، فشارخون و بیماری قلبی در کنار مخالفت مسئولان با اعزام آنان به مرخصی باعث افزایش نگرانی خانواده‌های آنان شده است. کارشکنی مسئولان و تداوم حبس آقای باقری همزمان با شیوع کرونا در حالی است که پزشکی قانونی گواهی عدم تحمل حبس در خصوص وی صادر کرده و دادگاهی در همدان نیز به عنوان شعبه هم عرض رای بر عدم تحمل حبس او داده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، محمد نجفی، وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر و علی باقری، فعال مدنی زندانی دوران محکومیت خود را در زندان اراک سپری می‌کنند.

هم اکنون با شیوع کرونا در این زندان و به دلیل ابتلای این شهروندان به بیماری‌های زمینه‌ای چون دیابت، فشارخون و بیماری قلبی نگرانی خانواده‌های آنان افزایش یافته است. در صورت ابتلای آقای نجفی و آقای باقری به کرونا جان این افراد در معرض خطر جدی قرار دارد. این در حالی که طی روزهای اخیر بند ۸ زندان اراک به صورت کامل قرنطینه شده و زندانیان محبوس در بند ۷ نیز ملزم به استفاده از ماسک شده‌اند. گفته می‌شود که تاکنون دو زندانی از این بند در پی ابتلا به کرونا به مکان دیگری منتقل شده‌اند. همچنین ملاقات‌های کابینی نیز برای کاهش تردد لغو شده است.

تداوم نگهداری آقای باقری در زندان اراک در حالی است که پیش از این پزشکی قانونی گواهی عدم تحمل حبس برای او صادر کرده و دادگاهی در همدان نیز به عنوان شعبه هم عرض رای بر عدم تحمل حبس داده است.

همچنبن با وجود پیگیری های مکرر خانواده این دو زندانی سیاسی به دلیل خطر جانی تحمل حبس در شرایط کنونی زندان اراک، با درخواست مرخصی آنان نیز مخالفت شده است.

محمد نجفی پیشتر به اتهام توهین به رهبری توسط شعبه ۲ دادگاه انقلاب اراک به ۳ سال حبس تعزیری و به اتهام نشر اکاذیب توسط دادگاه کیفری اراک به ۴ ماه حبس تعزیری محکوم شد. آقای نجفی اواسط آذرماه ۹۷ در بخش دوم این پرونده نیز توسط شعبه یک دادگاه انقلاب اراک از بابت اتهامات “تبلیغ علیه نظام”، “توهین به رهبری” و “کمک به دولت متخاصم از طریق مصاحبه با صدای آمریکا، رادیو فردا و بی‌بی‌سی فارسی” به ۱۳ سال حبس محکوم شد. محمد نجفی در ارتباط با بخش نخست پرونده خود با شمول عفو در فروردین‌ ۹۸ به صورت زودهنگام از زندان آزاد شد و پس از ۴ روز از بابت محکومیت در پرونده‌های دیگر خود مجددا بازداشت و به زندان اراک منتقل شد.

آقای نجفی در تاریخ ۲ بهمن‌ماه ۹۸ در پرونده‌ دیگری توسط شعبه ۱۰۲ دادگاه کیفری دو شهرستان شازند در ارتباط با انتشار نامه‌ای خطاب به “علی خامنه‌ای در فضای مجازی” از بابت اتهام “نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی” به ۲ سال حبس تعزیری و پرداخت ۴۰ میلیون ریال جزای نقدی محکوم و این حکم توسط دادگاه تجدیدنظر استان مرکزی عینا تایید شد. صدور و تایید این حکم در حالی بود که وی پیشتر در تاریخ ۲۴ آذرماه ۹۷ از بابت همین اتهامات به تحمل یک سال حبس تعزیری محکوم شده و این حکم نیز عینا به تائید دادگاه تجدیدنظر رسیده بود. محمد نجفی مجددا بهمن‌ماه ۹۸ نیز در پرونده‌ای دیگر توسط شعبه ۲۳ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی شهمیرزادی به جهت ایراد سخنرانی در مراسمی در منزل گوهر عشقی (مادر وبلاگ نویس جان باخته ستار بهشتی) در سال ۹۵ به ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شد.

نهایتا با ادغام پرونده های موجود ۱۰ سال حبس به عنوان مجازات اشد در خصوص اتهام “کمک به دولت متخاصم از طریق مصاحبه با صدای آمریکا، رادیو فردا و بی‌بی‌سی فارسی” در خصوص وی قابل اجرا بوده که میزان محکومیت او با اعمال تخفیف مجازات به ۴ سال و ۶ ماه حبس تعزیری کاهش پیدا کرده است.

علی باقری دیگر زندانی سیاسی در زندان اراک نیز در جریان اعتراضات دی ماه ۹۶ بازداشت و مدتی بعد با قرار وثیقه آزاد شد. آقای باقری در بخش نخست پرونده به ۳ سال حبس تعزیری و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد. وی در تاریخ ۲۵ آذرماه ۹۷ بازداشت و جهت تحمل حبس راهی زندان اراک شد و در تاریخ ۵ فروردین‌ماه ۹۸ به صورت زودهنگام از این زندان آزاد شد.

او در بخش دوم پرونده خود در مرحله بدوی به اتهام “تبلیغ علیه نظام”، “توهین به رهبری” و “کمک به دولت متخاصم از طریق مصاحبه با صدای آمریکا، رادیو فردا و بی‌بی‌سی فارسی” به ۱۳ سال حبس تعزیری محکوم شد.

در تاریخ ۲۵ اسفندماه ۹۷ شعبه ۹ دادگاه تجدیدنظر استان مرکزی آقای باقری را از بابت اتهام توهین به رهبری به ۶ ماه حبس تعزیری و به اتهام کمک به دولت متخاصم از طریق مصاحبه با صدای آمریکا، رادیو فردا و بی‌بی‌سی فارسی به ۴ سال و ۶ ماه حبس تعزیری محکوم کرد. با استناد ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی مجازات اشد یعنی ۴ سال و شش ماه در ارتباط با وی قابل اجرا است.

علی باقری در تاریخ ۳ شهریورماه ۹۸، توسط ۴ تن از مامورین نیروهای امنیتی در خیابان بازداشت و روانه زندان اراک شد.

علی نجاتی جهت تحمل حبس احضار شد

خبرگزاری هرانا – علی نجاتی از اعضای سندیکای کارگران مجتمع نیشکر هفت تپه، طی یک تماس تلفنی جهت تحمل دوران محکومیت ۵ ساله خود به شعبه یک واحد اجرای احکام دادسرای اوین احضار شد. این در حالی است که پیشتر وکیل کارگران شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه گفته بود “طی تماسی که با یکی از کارگران شرکت هفت تپه گرفته شده، تعدادی از کارگران این شرکت از جمله علی نجاتی در لیست عفو قرار گرفته‌اند”.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، طی چند هفته گذشته علی نجاتی طی یک تماس تلفنی جهت تحمل دوران محکومیت خود به شعبه یک واحد اجرای احکام دادسرای اوین احضار شد.

بر اساس این گزارش، در این تماس آقای نجاتی تهدید شده بود که در صورت عدم حضور، حساب بانکی‌اش مسدود خواهد شد و مدتی بعد از این تماس، حساب بانکی این شهروند از طرف زندان اوین مسدود شده است.

آقای نجاتی در آذر سال ۹۸ توسط دادگاه انقلاب تهران به ۵ سال حبس تعزیری محکوم شده بود و در خرداد ماه سال جاری فرزانه زیلابی، وکیل کارگران شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه گفته بود: طی تماسی که با یکی از کارگران شرکت هفت تپه از سوی روابط عمومی قوه قضائیه انجام گرفته به تائید رسیده که آقایان، اسماعیل بخشی، محمد خنیفر و علی نجاتی از کارگران این شرکت که پیش‌تر بنا بر عناوین اتهامی به ۵سال حبس محکوم شده بودند در لیست عفو قرار گرفته‌اند.

لازم به ذکر است علی نجاتی در تاریخ ۸ آذرماه ۹۷، در ارتباط با تجمعات اعتراضی کارگران مجتمع نیشکر هفت تپه توسط نیروهای امنیتی بازداشت و نهایتا در تاریخ ۸ بهمن‌ماه سال گذشته پس از حدود دو ماه بازداشت با تودیع قرار به دلیل وضعیت پزشکی موقتا آزاد شد.

تلویزیون ایران شب ۲۹ دی ماه ۹۷ در فیلمی با عنوان “طراحی سوخته” اعترافاتی از اسماعیل بخشی، سپیده قلیان و علی نجاتی، عضو هیئت مدیره سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه که در جریان بازداشت و بازجویی پیشین آنها ضبط شده بود را نمایش داد که در آن گفته بودند با “گروه‌های مارکسیستی و برانداز در خارج از ایران” ارتباط دارند.

چهارده هزار دانش آموز در ایلام از دسترسی به شبکه شاد محروم هستند

مدیرکل آموزش و پرورش استان ایلام با بیان اینکه ۱۴ هزار دانش آموز در این استان به شبکه شاد دسترسی ندارند، گفت: فقر مالی و عدم توان خانوارها در تهیه گوشی هوشمند، در کنار سایر مشکلات زیرساختی عامل عدم استفاده این تعداد دانش آموز از شبکه شاد در این استان است.

امیر مهردادی افزود: در تفکیک عوامل عدم بهره‌مندی این تعداد دانش آموز از شبکه شاد در استان ایلام، ۵ هزار و ۷۹۵دانش‌آموزان به علت نبود گوشی هوشمند از شبکه شاد بی‌بهره هستند.

ده سال به عنوان “آتشکار” پای کوره‌های ذوب ایستادیم اما …/ تامین اجتماعی با کارگران بیکار فولاد زاگرس همکاری کند

ده سال به عنوان “آتشکار” پای کوره‌های ذوب ایستادیم اما …/  تامین اجتماعی با کارگران بیکار فولاد زاگرس همکاری کند

علیرضا رستمی از دوندگی‌های خود برای اصلاح عنوان شغلی خبر می‌دهد؛ می‌گوید: سختی کار، حق کارگرانی است که سالها پای کوره‌های ذوب می‌ایستند.

به گزارش خبرنگار ایلنا، یک کارخانه که تعطیل می‌شود، کارگران آن دچار مصیبت‌های بسیار می‌شوند؛ این کارگران تا ماه‌ها و حتی سال‌ها بعد از تعطیلی، باید برای حقوق از دست رفته خود دوندگی کنند؛ تازه زمانی که همه معوقات مزدی خود را گرفتند و بیمه بیکاری برقرار شد، باید پیگیر مسائل جانبی باشند؛ آیا در طول سالهای اشتغال، حق بیمه مرتب واریز شده است؛ آیا عناوین شغلی، در لیست‌های بیمه، درست درج شده یا حالا کارگران باید پیگیر تخلفات کارفرمایی باشند که خیلی وقت است رفته و دیگر در میانه‌ی کار نیست؟!

کارگران فولاد قروه یا همان فولاد زاگرس در قروه کردستان نیز از این قاعده کلی مستثنا نیستند؛ آنها سالها بعد از اینکه کارخانه با یک «فرمان»، جامه‌ی انحلال بر تن کرد و از دور خارج شد، همچنان برای حقوق شغلی خود دوندگی می‌کنند.

شرکت فولاد زاگرس به موجب مجمع فوق‌العاده‌ای که در اسفند ماه ۹۲ توسط سهامداران عمده این شرکت شامل صندوق بازنشستگی کشوری، صندوق بازنشستگی کارکنان فولاد و سازمان تامین اجتماعی برگزار شد، منحل اعلام شد.

این کارخانه تنها واحد صنعتی شهرستان قروه با بیش از ۴۰۰ کارگر بود که‌ عدم حمایت مسئولان و تعطیلی آن، ضربه دردناکی به معاش مردم این شهر وارد کرد؛ خانواده‌های بسیاری گرفتار بی‌پولی و عسرت شدند و در نهایت بسیاری از نان‌آوران خانواده‌ها، تن به مهاجرت دادند و راهی شهرهای بزرگ شدند.

دوندگی هفت سال بعد از انحلال!

با اینهمه، مرارت‌های کارگران این مجموعه که عموماً کارگران فنی و متخصص بودند، سال‌ها بعد از انحلال همچنان ادامه دارد؛ علیرضا رستمی، یکی از کارگرانِ «آتشکار» فولاد زاگرس است که هفت سال بعد از انحلال کارخانه، هنوز در حال پیگیری حقوق شغلی خود و دوندگی میان دیوان عدالت و سازمان تامین اجتماعی است.

او در ارتباط با مشکلات خود به ایلنا می‌گوید: در طول سالهای باز بودن کارخانه، برای چندین تن از کارگران آتشکار، بیمه ساده رد شده بود؛ در حال حاضر بیمه بسیاری از آن‌ها اصلاح شده است به جز من و یک کارگر دیگر به نامِ احمد امینی. ما ده سال پای کوره‌های ذوب ایستادیم و کار کردیم اما سختی کار ما را در نظر نگرفتند و عنوان شغلی ما را در لیست‌های بیمه، کارگر ساده درج کردند.

او با بیان اینکه مجبور شدیم به دیوان عدالت شکایت کنیم؛ می‌گوید: رای اولیه دیوان عدالت، تامین اجتماعی را مجبور کرد که عنوان شغلی ما را اصلاح کند اما تامین اجتماعی قروه، درخواست تجدیدنظر داد؛ در نهایت، دیوان عدالت به نفع ما رای نهایی خود را صادر کرد و گفت، رای قطعی است و باید عناوین شغلی ما برای آن ده سال، اصلاح شود.

رای دیوان

اکنون این دو کارگر، هم رای قطعی دیوان عدالت را در دست دارند و هم نامه‌ای که تامین اجتماعی استان به تامین اجتماعی قروه زده است؛ آن‌ها می‌گویند: توقع داریم هرچه سریعتر تامین اجتماعی شهرستان قروه، عناوین شغلی ما را اصلاح کند؛ ما سالهاست پیگیر حقوق خود هستیم.

این کارگر فولاد قروه که مثل بسیاری از همکاران خود، بعد از انحلال کارخانه بیکار شده و فریادش به جایی نرسیده؛ می‌گوید: اکنون ماهی ۶۳۰ هزار تومان بیمه خویش فرما به حساب تامین اجتماعی واریز می‌کنم که برای ما کارگرانِ بعضاً بیکار، مبلغ بسیار سنگینی است؛ اگر عناوین شغلی ما را اصلاح کنند و برای آن ده سال، سختی کار ما را محسوب نمایند، ده سال سابقه کار سخت، معادل ۱۵ سال می‌شود یعنی ۵ سال سابقه به ما افزوده می‌شود؛ معنای اصلاح برای ما این است که پنج سال کمتر حق بیمه می‌پردازیم و پنج سال زودتر بازنشست می‌شویم.

سختی کار، حق کارگرانِ کوره‌های ذوب است

رستمی که ده سال به عنوان آتشکار کار کرده؛ از سختی‌های کار می‌گوید؛ کاری که هر آن، خطر مصدومیت و مرگ، شانه به شانه آن نفس می‌کشد؛ کاری که کارگر را به مرور تحلیل می‌برد؛ او معتقد است برخورداری کارگرِ ذوب آهن از مزایای آیین نامه مشاغل سخت و زیان آور، یک امتیاز یا یک موهبت نیست، بلکه یک «حق» است، یک حق مسلم.

او  می‌گوید: سختی کار، حق کارگرانی است که در معادن یا پای کوره های ذوب کار می‌کنند؛ بعضی از مشاغل، ماهیتاً سخت و زیان آور است و نمی‌توان آنها را شغل عادی حساب کرد؛ کارگری که سالها پای کوره ذوب کار می‌کند، شیره جانش به آهستگی مکیده می‌شود و این کار سخت، تبعات جسمی و روانی بسیاری برای او دارد.

او ادامه می‌دهد: حالا که کارخانه را علیرغم میل کارگران منحل کردند و چرخ‌های تولید را متوقف ساختند، لااقل با کارگران در اجرای قانون همکاری کنند؛ بعد از تعطیلی فولاد زاگرس، کارگران دردهای بسیاری تحمل کردند؛ خیلی‌ها از خانه و دیار خود ناخواسته آواره شدند و به تهران یا تبریز برای کار رفتند؛ اما هرگز نتوانستند کار تخصصی و فنی، مطابق با مهارت و سابقه خود پیدا کنند؛ اکثراً به مشاغل غیررسمی پناه آوردند؛ خیلی‌ها مسافرکش شدند یا در میادین میوه و تره‌بار کار کردند؛ حتی داریم کارگرانی که امروز از بد روزگار، دستفروشی می‌کنند!

درخواست رستمی ساده است: برای من و همکارم، عنوان شغلی را اصلاح کنند تا لااقل همان ده سال، مشمول سختی کار شویم؛ امیدی به بازگشایی کارخانه و بازگشت به کار سابق نداریم؛ لااقل حق و حقوق ما را بابت همان سال‌ها که کار کردیم، بپردازند!علیرضا رستمی از دوندگی‌های خود برای اصلاح عنوان شغلی خبر می‌دهد؛ می‌گوید: سختی کار، حق کارگرانی است که سالها پای کوره‌های ذوب می‌ایستند. ….

نامه سرگشاده دانشجویان به مسئولان وزارت علوم و دانشگاه‌ها در رابطه با خوابگاه‌ها

با گذشت قریب به یک سال از شروع همه‌گیری بیماری کرونا همچنان خوابگاه‌های دانشجویی عملاً در تعطیلی به‌سر می‌برند و در تعداد محدودی و در پروسه‌ای پرمشقت به برخی از دانشجویان تعلق می‌گیرند. این دانشجویان که بخش کوچکی از دانشجویان تحصیلات تکمیلی هستند مجوز استفاده از خوابگاه را دریافت کرده‌اند. اصولاً در این یک سال هیچ درخواستی از دانشجویان کارشناسی مورد بررسی قرار نگرفته است و اکنون نیز در جدیدترین تصمیمات صرفاً به مدت حدود دو هفته و تنها برای واحدهای عملی امکان استفاده از خوابگاه فراهم شده است.

به‌این‌وسیله ما به‌عنوان بخشی از بدنه‌ی دانشجویی اعتراض خود را به رویه‌های موجود در اداره خوابگاه‌ها اعلام داشته و پیشنهادهای جایگزین را برای بهبود شرایط بیان می‌داریم.

در جامعه‌ی بحران‌زده‌ی ما شماری از دانشجویان فاقد محیط و امکانات مناسب برای دنبال‌کردن آموزش مجازی و پیگیری تحصیلشان هستند. کار دانشجویی نیازمند محیطی برای تمرکز، تأمل و پژوهش است که در بیرون از خوابگاه برای برخی دانشجویان بیرون از دسترس قرار گرفته است. در دوران تعطیلی خوابگاه‌های دانشجویی و در میان تحمیل هزینه‌های مالی، روحی و انگیزشی فراوان به دانشجویان یکی از همکلاسی‌هایمان اشکان فتحی در بازگشت از کارگری در رودخانه غرق شده است. در کنار آن خبرهای تلخی از فروپاشی زیست دانشجویان خارج از خوابگاه از جمله خودکشی‌ها به گوش‌مان می‌رسد. دانشجویانی تا آستانه انصراف از تحصیل پیش رفته‌اند و عده‌ای در این روند سخت و یک طرفه آموزش و امتحانات مجازی بریده‌اند و از تحصیل ناامید شده‌اند.

پرسش این است که حق آموزش رایگان ما و حق برخورداری از امکانات رفاهی مناسب برای پیگیری تحصیل با چه توجیهی نادیده گرفته شده است. آیا مسئولان تا به‌ حال از دانشجویانی که در پارک یا بی.آر.تی خوابیده‌اند چیزی شنیده‌اند؟ آیا نمی‌دانند که دانشجویانی بدون اتاق و امکانات مستقل و با مشکلات محیطی فراوان، بیرون از دانشگاه، در حال فروپاشی هستند؟ حقیقت این است که سیاست‌های دانشگاه و وزارت علوم از کرونا برای هم صنفان ما مرگ‌بارتر بوده است و درحال شکنجه دانشجویان محروم از امکانات و سوق دادنشان به مرگ تدریجی است.

ما می‌گوییم که خوابگاه‌ها بایستی برای دانشجویانی که به آن احتیاج دارند بازگشایی شوند و در این مورد تمایزی بین مقاطع کارشناسی، ارشد یا دکترا وجود ندارد، اساساً با چه سنجشی این تمایز خلق شده است؟! پیشنهاد ما این است که کمیته‌ای مشترک با نمایندگان دانشجویان تشکیل دهید و اطلاعات خوابگاه‌ها را به‌صورت شفاف اعلام کنید. سپس باتوجه به مسایل بهداشتی و اولویت‌هایی که بایستی با هم‌فکری و مشارکت نمایندگان دانشجویی تعیین شوند شروع به اسکان دانشجویان کنید. اگر دانشجویی باز هم بدون خوابگاه ماند آن وقت از محدودیت سخن گویید.

از همه دانشجویان، شوراها و انجمن‌های دانشجویی تقاضا می‌کنیم جهت پیشبرد بهتر مطالبات و تاثیرگذاری بیشتر به متن بپیوندند.

اسامی تشکل‌های امضا کننده نامه :

شورای صنفی پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران

شورای صنفی دانشکده زبان‌ها و ادبیات خارجی دانشگاه تهران

شورای منتخب دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران

فعالین صنفی مستقل دانشگاه تهران

فعالین صنفی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران

شورای صنفی خوابگاه‌های سطح شهر دانشگاه تهران

Continue Reading

به دنبال خبر درگذشت #بهنام_محجوبی زندانی سیاسی محبوس در بند هشت زندان اوین، زندانیان این بند در اعتراض به قتل هم‌بندی‌شان در زندان شعار سر می‌دهند. بنا به اطلاع فضای بند هشت متشنج است و احتمال وقوع هر اتفاقی وجود دارد.

بهنام محجوبی از دراویش گنابادی است که به دلیل حضور در تجمع گلستان هفتم به دو سال زندان محکوم شده و مدتی از حبس خود را نیز در بیمارستان روانی امین‌آباد تهران گذرانده است. وی چند روز پیش و در پی وخامت حال جسمی به اداره‌ی زندان منتقل شد و _ بنا به گفته‌ی مادرش_ با قرصی که به او خورانده شد از هوش رفت. بدن بی‌هوش بهنام محجوبی را با دستبند و پابند به بیمارستان لقمان منتقل می‌کنند و به تخت آی‌سی‌یو می‌بندند. تداخل دارویی دلیل اصلی بیهوشی این زندانی عقیدتی بوده است. در چند روز گذشته تلاش‌های مادر بهنام محجوبی، دوستان و وکیل او برای اخذ اجازه‌ی ملاقات بی‌نتیجه بوده و به دستور نیروهای امنیتی مطلقا امکان ملاقات وجود نداشته است. شب گذشته ابراهیم الله‌بخشی، یکی دیگر از دراویش گنابادی و هم‌بند سابق بهنام محجوبی در توئیتی به نقل از منابع موثقی از «مسئولان بیمارستان لقمان» خبر از مرگ این زندانی عقیدتی در بیمارستان داد و نوشت که «دستور داده‌اند تا سه روز دستگاه‌ها به صورت نمایشی به او وصل باشد.» بنا به اطلاع منابع موثق ریه‌های بهنام محجوبی در بیمارستان از کار افتاده است.

پیش از این مصطفی دانشجو، وکیل شماری از دراویش گنابادی با انتقاد از کادر بهداری زندان اوین و مسئولان این زندان آنها را به «قصور در روند درمان» و «بی‌تدبیری» به دلیل نگهداری او در زندان متهم کرده بود. به گفته‌ی خانواده‌ی بهنام محجوبی پزشکی قانونی و شورای پزشکی قبلا اعلام کرده بودند که این زندانی توان تحمل کیفر زندان را ندارد و به دلیل بیماری باید از زندان آزاد شود. با این وجود و علی‌رغم وخامت حال بهنام محجوبی در روزهای اخیر، از جمله تشنج در زندان، مقامات امنیتی با آزادی او مخالفت کرده بودند.

جمهوری کشتار افراد را از خیابان می‌رباید، بدن آنها را در زندان و تیمارستان به بند می‌کشد، با توحش از درمان آنها جلوگیری می‌کند و در نهایت بعد از تجویز داروی اشتباه، بدن بی‌جان آنها را به تخت بیمارستان می‌بندد به دنبال خبر درگذشت بهنام محجوبی زندانی سیاسی محبوس در بند هشت زندان اوین، زندانیان این بند در اعتراض به قتل هم‌بندی‌شان در زندان شعار سر می‌دهند. بنا به اطلاع فضای بند هشت متشنج است و احتمال وقوع هر اتفاقی وجود دارد.

ایران پروتکل الحاقی را از پنجم اسفند لغو میکند

کاظم غریب آبادی، سفیر و نماینده دائم ایران در سازمانهای بین‌المللی در وین، گفته است وی نامه رسمی کشورش را برای “توقف اجرای اقدامات داوطلبانه” در چارچوب توافق هسته‌ای با قدرت‌های جهانی موسوم به “برجام” به مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی تحویل داده است.

بر اساس این نامه، ایران “اجرای پروتکل الحاقی” را از تاریخ ۲۳ فوریه (۵ اسفند) متوقف می‌کند.

پیشتر نیز سعید خطیب‌زاده، سخنگوی وزارت امور خارجه ایران هم در سخنانی گفته بود که “اگر طرف مقابل تعهداتش را تا هفته اول اسفند اجرا نکنند، دولت موظف به توقف اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی است”پروتکل الحاقی به آژانس انرژی اتمی اجازه میدهد که به صورت سر زده به هرجا که میخواهد برای بازرسی مرا جعه کند

طبق اعلام آموزش و پرورش استان کرمان، ۴هزار و ۵۱۰ دانش‌آموز کرمانی در مقطع اول متوسطه ترک‌تحصیل کرده‌اند و ۳ هزار و ۶۷۷ نفر از ۶۵ هزار کودک ۷ ساله برای ثبت‌نام در مقطع اول ابتدایی مراجعه نداشته‌اند.

همچنین در استان خوزستان ۴ هزار و ۵۰۰ دانش‌آموز ترک‌تحصیل کرده‌اند که بیشترین آمار متعلق به دختران است. در استان خراسان رضوی، ۴۰ هزار دانش‌آموز ترک تحصیل کرده‌اند، درحالی‌که این آمار در سال گذشته ۱۳هزار نفر بوده است و در استان آذربایجان غربی نیز ۱۰ هزار و ۵۵ نفر به علل مختلف از تحصیل بازمانده‌اند که از این تعداد فقط ۴ هزار و ۳۷۱ نفر به فرایند آموزش بازگردانده شده‌اند.

تاکنون هیچ آمار کلی از تعداد ترک تحصیل دانش آموزان کشور از سوی مسئولان اعلام نشده است./همشهریطبق اعلام آموزش و پرورش استان کرمان، ۴هزار و ۵۱۰ دانش‌آموز کرمانی در مقطع اول متوسطه ترک‌تحصیل کرده‌اند و ۳ هزار و ۶۷۷ نفر از ۶۵ هزار کودک ۷ ساله برای ثبت‌نام در مقطع اول ابتدایی مراجعه نداشته‌اند.

بیانیه ۵۸ کشور

علیه دستگیری های خودسرانه

توسط رژیم‌ جمهوری اسلامی ایران

پنجاه و هشت کشور جهان در بیانیه غیر الزام آوری که به ابتکار وزارت خارجه کانادا تهیه شده دستگیری اتباع خارجی را به عنوان اهرم فشار دیپلماتیک غیر قابل قبول خواندند.

مارک گارنو، وزیر خارجه کانادا، هدف از این بیانیه را افزایش فشار دیپلماتیک بر کشورهایی خواند که به چنین اقداماتی دست می‌زنند.

اگر چه در این بیانیه به نام کشور خاصی اشاره نشده، رویترز به نقل از مقامات کانادایی گزارش داد انگیزه صدور این بیانیه نگرانی‌های موجود در مورد دستگیری اتباع خارجی از سوی چین، روسیه، ایران و کره شمالی است.

وزارت خارجه آمریکا با صدور بیانیه‌ای با اشاره به حمایت آمریکا، چنین دستگیری‌هایی را «نقض تاسف‌بار حقوق بشر» و «بی حرمتی به عرف دیپلماتیک بین‌الملل» خواند.

این بیانیه از همه کشورهایی که با آمریکا هم نظر هستند خواست با هدف پایان دادن به این رویه و کمک به آزادی افرادی که تحت چنین شرایطی زندانی شده‌اند، کشورهایی را که شهروندان خارجی را خودسرانه بازداشت می‌کنند تحت فشار قرار دهند.

علاوه بر آمریکا، ژاپن، بریتانیا، استرالیا و ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا از حامیان این بیانیه ‌بوده‌اند.

این بیانیه که محصول تلاش یک‌ساله وزارت خارجه کانادا است، در حالی صادر می‌شود که اوتاوا و پکن از سال ۲۰۱۸ در پی دستگیری دو شهروند کانادایی در چین با یکدیگر دچار اختلاف شده‌اند.

دستگیری این دو شهروند کانادایی پس از آن صورت گرفت که پلیس کانادا به موجب شکایت دولت آمریکا مدیر مالی شرکت هووای چین را به اتهام دروغ گفتن در پرونده نقض تحریم‌های ایران دستگیر کرد. در حالی که کانادا این اقدام چین را «دیپلماسی گروگان‌گیری» خوانده، چین تاکید می‌کند این دو پرونده هیچ ارتباطی به هم ندارند.

در دسامبر گذشته نیز، کمیته امور خارجه پارلمان بریتانیا نیز در اعتراض به ادامه بازداشت نازنین زاغری، شهروند ایرانی-بریتانیایی، در ایران، از دولت این کشور خواست اقدام جمهوری اسلامی در «دستگیری خودسرانه شهروندان خارجی» را به عنوان «گروگان‌گیری» قلمداد کند.