بیانیه جمعی از فرزندان اعدام‌شدگان دهه ۶۰ و تابستان ۶۷ در اعتراض به تلاش حکومت برای زدودن «بقایای جنایت» در خاوران
در طی چند روز گذشته چندین قبر جدید در محل گورهای دسته‌جمعی خاوران حفر شده‌اند. این اولین بار نیست که حکومت جمهوری اسلامی تلاش می‌کند بقایای جنایاتش در سال های دهه ۶۰ و قتل‌عام تابستان ۱۳۶۷ را بپوشاند و به فراموشی تاریخ بسپارد. ….
—————————————————-
بیانیه جمعی از فرزندان اعدام‌شدگان دهه ۶۰ و تابستان ۶۷ در اعتراض به تلاش حکومت برای زدودن «بقایای جنایت» در خاوران
شماری از فرزندان اعدام‌شدگان دهه ۱۳۶۰ و قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ با انتشار بیانیه‌ای به حفر قبرهای جدید در این گورستان اعتراض کردند.
آنها در بیانیه خود که شنبه ۴ اردیبهشت منتشر شد، می‌نویسند: «در طی چند روز گذشته چندین قبر جدید در محل گورهای دسته‌جمعی خاوران حفر شده‌اند. این اولین بار نیست که حکومت جمهوری اسلامی تلاش می‌کند بقایای جنایاتش در سال های دهه ۶۰ و قتل‌عام تابستان ۱۳۶۷ را بپوشاند و به فراموشی تاریخ بسپارد.»
نویسندگان بیانیه خود را ادامه‌دهنده راه «مادران، پدران، و همسران دادخواه» توصیف می‌کنند و از «مردم ایران» می‌خواهند که نسبت به تعرض به اجساد به‌خاک‌سپرده‌شده در خاوران صامت نمانند: «ما از مردم ایران درخواست می‌کنیم تا نسبت به این تعرض به اجساد خاک شده در خاوران خاموش نمانند. ما هم سرنوشت هستیم چرا که رهایی همچون دادخواهی امری جمعی است.»
فرزندان زندانیان سیاسی اعدام‌شده در دهه ۶۰ همچنین با همدردی نسبت به ستم تاریخی بر جامعه بهائی از آنها خواسته اند که به خواسته‌های نیروهای امنیتی تن ندهند. به گفته سیمین فهندژ، سخنگوی جامعه بهاییان ایران در دفتر سازمان ملل در ژنو، «بهاییان تهران از دفن مردگان‌شان در زمین گورستان خاوران که دست‌کم برای ۵۰ سال آینده جا دارد، منع شده‌اند. نمایندگان بهشت زهرا می‌خواهند مجبورشان کنند عزیزان خود را در محل گورهای دسته‌جمعی خاوران دفن کنند».
گورستان خاوران، یکی از گورهای دسته‌جمعی قربانیان کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷، در معرض دستکاری است. بر اساس تصاویر و گزارش‌هایی که به دست «زمانه» رسیده، ۱۰ قبر جدید در این گورستان به تازگی کنده شده‌اند. حفر گورهای جدید در خاوران این نگرانی را در میان خانواده‌های زندانیان سیاسی به وجود آورده که حکومت در حال به کار بستن ترفند جدیدی برای تغییر چهره گورستان و در نهایت از میان بردن آن است؛ آن هم در شرایطی که جمع شدن خانواده‌ها در آن به خاطر محدودیت‌های کرونایی مشکل شده است.
——————-
بگذارید تصویری از یک گورستان دسته جمعی به شما بدهیم:
تابستان ۱۳۶۷، جایی دور افتاده در جنوب شرقی تهران. دستان لرزان اما جستجوگر خانواده‌ها، خاک نمناک را کنار می‌زنند. نیازی به حفاری عمیق نیست. پیراهن چهارخانه آبی، یک دست کنار سر آن دیگری و پایی بر سینه‌ی دیگری. اینجا خاوران است، یکی از بزرگترین گورستان‌های دسته جمعی ایران. هزاران زندانی سیاسی اعدام شده در دهه ی شصت و بیشتر اعدامیان کشتار دسته جمعی تابستان ۱۳۶۷ در گورهای دسته جمعی به خاک سپرده شده‌اند.
از آن روز تا به امروز، قدم‌ها و سرودهای خانواده‌های اعدامیان بود که علی‌رغم ارعاب و سرکوب و با امید و آرمان دادخواهی، خاوران را زنده نگاه داشتند و بر یک پرسش پافشاری کردند: اجساد اعدامیان، پدران، مادران، خواهران، برادران و فرزندان ما کجا هستند؟
در طی چند روز گذشته چندین قبر جدید در محل گورهای دسته‌جمعی خاوران حفر شده‌اند. این اولین بار نیست که حکومت جمهوری اسلامی تلاش می‌کند بقایای جنایاتش در سال های دهه ۶۰ و قتل‌عام تابستان ۱۳۶۷ را بپوشاند و به فراموشی تاریخ بسپارد.
ما فرزندان اعدامیان سال های دهه ۶۰ و قتل‌عام تابستان ۱۳۶۷ ادامه دهنده همان راهی هستیم که مادران، پدران و همسران دادخواه بیش از ۳۰ سال طی کرده و بسیاری از آنان دیگر در میان ما نیستند.
خاوران نه تنها جغرافیای ما بلکه تاریخ مشترک تمام حذف‌شدگان و مبارزان راه عدالت و آزادی است. ما از مردم ایران درخواست می‌کنیم تا نسبت به این تعرض به اجساد خاک شده در خاوران خاموش نمانند. ما هم سرنوشت هستیم چرا که رهایی همچون دادخواهی امری جمعی است.
همچنین از جامعه بهائیان که خود سالیان طولانی است درد خاکسپاری بدون احترام را چشیده‌اند، می‌خواهیم به تعرض به اجساد، خاطرات و تاریخ اعدامیان دهه‌ی ۶۰ که خواسته‌ی نیروهای امنیتی است تن ندهند.
ما تا روشن شدن وضعیت اجساد اعدام شدگان پنهانی سال ۱۳۶۷ هر تغییری در این خاک را محکوم می‌کنیم. پرچم دادخواهی ما تا همیشه برافراشته خواهد بود.
آذرمیدخت الهی، پرویز الهی، اعدام تابستان ۶۷
آیدین اخوان، فرزند ناصر اخوان، اعدام تابستان ۶٧
بنفشه رضاییان، فرزند رسول رضاییان، اعدام تابستان ۶۷
بهاران یگانه، فرزند حسام یگانه، اعدام تابستان ۶۷
بهاره منشی رودسری، فرزند عباسعلی منشی رودسری اعدام تابستان ۶۷
بیژن منشی رودسری، فرزند عباسعلی منشی رودسری، اعدام تابستان ۶۷
بیژن میثمى، فرزند سید مرتضى میثمى، کشته شده شکنجه تابستان ۶٣
پرند میثمى، فرزند سید مرتضى میثمى، قربانى شکنجه تابستان ۶٣
پژاره حیدرى، فرزند پرویز حیدرى، اعدام ۶۵
س. ق، فرزند حسین قاسم نژاد، اعدام تابستان۶۷
سارا دیانک شوری، فرزند محمد حسن دیانک شوری، اعدام تابستان ۶۷
سعید عصمتی ، فرزند رضا عصمتی، اعدام تابستان ۶۷
سیاوش جباری مستحسن، فرزند جلیل جباری مستحسن، اعدام تابستان ۶۷
شکوفه منتظری، فرزند حمید منتظری، اعدام تابستان۶٧
شورا مکارمی، فرزند فاطمه زارعی، اعدام تابستان ۶۷
کرامت مهدى زاده ، فرزند على مهدى زاده، اعدام ۶۲
گلناز خواجه گیری، فرزند حمید خواجه گیری، اعدام تابستان ۶٧
ل.د. ، فرزند حمید دریاباری، اعدام تابستان ۶۷
م. خ و گ .خ ،فرزندان خشایار (فرامرز) خواجیان – اعدام تابستان ۶۷
مریم گلپایگانی، فرزند محمدرضا گلپایگانی، اعدام تابستان ۶۷
مهدی شبانی، فرزند علی شبانی، اعدام تابستان۶٧
مهرگان کاظمی، فرزند سعید کاظمی، اعدام تابستان ۶۷
مهرنوش اشترانی، فرزند سلطان علی اشترانی، اعدام فروردین ۶۲
مینا دیانک شوری، فرزند محمد حسن دیانک شوری، اعدام تابستان ۶۷
مینا گلپایگانی، فرزند محمدرضا گلپایگانی، اعدام تابستان ۶۷
ن.ن. ،فرزند حسن نوربخش، اعدام تابستان ۶۷
نسترن صوفی سیاوش، فرزند فرامرز صوفی سیاوش، اعدام تابستان ۶۷
یاسمن صوفی سیاوش، فرزند فرامرز صوفی سیاوش، اعدام تابستان ۶۷
و برخی دیگر از فرزندان اعدام‌شدگان سیاسی دهه‌ی ۶۰
—————————————————-
متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.