بیماری ناشی از ویروس کرونا از معضلات نئولیبرالیسم پرده برداشته و ریشه این بحران را باید در غفلت دولت‌های لیبرال از رسیدگی به مسائل سلامت عمومی و محدود کردن فعالیت‌ نهادهای فعال در این حوزه جستجو کرد. در عین حال، این بحران را نمی‌توان از بحران نابرابری‌های گسترده در ثروت، درآمد و قدرت جدا کرد. ….

———————————————————

بیماری همه‌گیر کووید ۱۹ طاعون نئولیبرالیسم را نشان می‌دهد

جاد رودریگرز

این بحران فراتر از یک بحران پزشکی و بحرانی سیاسی و ایدئولوژیک است.

بیماری ناشی از ویروس کرونا از معضلات نئولیبرالیسم پرده برداشته و ریشه این بحران را باید در غفلت دولت‌های لیبرال از رسیدگی به مسائل سلامت عمومی و محدود کردن فعالیت‌ نهادهای فعال در این حوزه جستجو کرد. در عین حال، این بحران را نمی‌توان از بحران نابرابری‌های گسترده در ثروت، درآمد و قدرت جدا کرد. هم‌چنین نمی توان آن را از بحران ارزش‌های دموکراتیک، آموزش و نابودی محیط زیست جدا کرد. همه‌گیری این بیماری ارتباط تنگاتنگی با سیاسی‌سازی نظم‌طبیعی، از طریق حملات جهانی‌سازی‌های نئولیبرال به زیست‌بوم طبیعی انسان‌ها دارد. علاوه‌بر این نمی‌توان این بیماری را از چشم‌انداز نژادپرستی، فرا ملی‌گرایی، احساسات ضد مهاجرت و تعصب حاکم بر روال ملی به‌عنوان وسیله‌ای برای ترس و وحشت مشترک به‌جای مسئولیت‌های مشترک، جدا نمود.

یکی از آموزش‌های محوری در نئولیبرالیسم این است که مسئولیت ‌پذیری فردی تنها راه حل مشکلات اجتماعی است و بنابراین، نیازی برای پرداختن به مسائل سیستمی گسترده‌تر، پاسخگو کردن نهادهای قدرت و یا استقبال از مسئولیت ‌پذیری همگانی و جمعی نیست. به‌عنوان یک سیاست مهار، نئولیبرالیسم مشکلات اجتماعی را خصوصی و شخصی سازی می کند، یعنی؛ دست‌های خود را به‌عنوان روشی برای مهار این بیماری همه‌گیر بشویید.

به همین دلیل منتقدان فرهنگی مانند «برام لوین» و «جان اورویج»  می‌گویند: نئولیبرالیسم در واقع درصدد جلوگیری از تمامی سیاست‌هایی است که به معنای واقعی کلمه دموکراتیک هستند، به عبارت دیگر آنها راه را بر هر سیاست برخاسته از همبستگی و برابری جمعی سد می‌کنند چرا که سیاست دموکراتیک بزرگترین تهدید برای بازار است.

به علاوه تأکید نئولیبرالیسم بر ارزش‌های تجاری به جای ارزش‌های مردم‌سالارانه، تاکید بر رقابت افراطی و خودخواهی ‌های غیر عقلانی و عدم تحمل آن در برابر اخلاق، عدالت و حقیقت اندیشه‌ی انتقادی و قدرت قضاوت آگاهانه را تضعیف کرده است. همان‌طور که «پانکاج میشرا» بیان می‌کند: ده‌ها سال است که صنعتی شدن، برون سپاری مشاغل و سپس اتوماسیون، بسیاری از افراد زحمتکش را از امنیت و عزت خود محروم کرده است و این آسیب دیده‌ها را در معرض عوام زدایی قرار داده است.

آمریکایی‌ها در عصری زندگی می‌کنند که نئولیبرالیسم دست به جنگ‌افروزی علیه عموم مردم زده و نابرابری را به‌عنوان یک فضیلت، مورد تقدیر قرار می‌دهد. این عصر از مفهوم مسئولیت فردی حمایت کرده و همبستگی‌های اجتماعی را به نابودی می‌کشاند. آمریکایی‌های امروز در حال زیستن در برهه‌ای تاریخی هستند که نگرش‌های رقابت‌جویانه و فردگرایی افسارگسیخته مورد تمجید قرار گرفته و اجازه می‌دهد بازار به الگویی برای شکل دادن به همه‌ی روابط اجتماعی تبدیل شود. قراردادهای اجتماعی تقریباً به نابودی کشانده شده‌اند و مفاهیم خیر عمومی، تعهدات اجتماعی و اشکال مردم‌سالارانه همبستگی مورد هجوم واقع شده‌اند. با شکلی از سرمایه‌داری گانگستری مواجه هستیم که فقط به زبان رایجِ بازار از سود، خصوصی‌سازی و مبادله‌ی تجاری سخن به زبان می‌راند و به انزوا، محروم‌سازی، رنج بشری و مرگ مشروعیت می‌بخشد.

اتحاد بازنشستگان
https://t.me/etehad_Bazn

———————————————