در روند فعالیت سیاسی/اجتماعی یک جامعه، تشکیلاتی که در قدرت هست، به هربهانه ای خود را برترین قدرت تصور می کند، این تصور نابجا، زمینه ساز برخورد غیر منطقی و زورگویانه ی  قدرت حاکم با سایر افراد و گروههای اجتماعی خواهد بود ، از طرفی این  برخورد خشن، از دید آنان رفتاری منطقی و سرنوشتی قطعی جلوه می کند. ….

———————————————————–

از فریادهای خیابانی، تا میز مذاکره

رسول بُداقی

در روند فعالیت سیاسی/اجتماعی یک جامعه، تشکیلاتی که در قدرت هست، به هربهانه ای خود را برترین قدرت تصور می کند، این تصور نابجا، زمینه ساز برخورد غیر منطقی و زورگویانه ی  قدرت حاکم با سایر افراد و گروههای اجتماعی خواهد بود ، از طرفی این  برخورد خشن، از دید آنان رفتاری منطقی و سرنوشتی قطعی جلوه می کند.

قدرت حاکم، تنها هنگامی سایر گروه ها وافراد را به حساب می آورد، که برایش خطری جدی در راستای تضعیف قدرت بوجود آورند.
آنان برای مهار برخی مشکلات و اعتراضات و مخالفتها ، پس از آنکه همه ی راههای سرکوب، ارعاب، تطمیع و…. را درراه اثبات قدرت خود و ساکت کردن  منتقدین پشت سر گذاشت اما نتوانست مخالفین را به سکوت وتمکین وادار کند، آخرین روشِ او، مذاکره و گفت وگوبا مخالفین خواهد بود.

این مرحله آغاز یک موفقیت برای گروههای مخالفِ قدرتِ حاکم است، یک برگ برنده است، برگ برنده ای که اگر به خوبی رو نشود، خواهد سوخت، اما بستگی به شیوه ی استفاده از موقعیت مذاکره دارد،در واقع رسیدن قدرت حاکم به مرحله ی مذاکره نتیجه ی سالها هزینه دادنِ مخالفین قدرت است، که نباید این موقعیت برای مخالفین، آسان از دست داده شود.
ازاین پیروزی در این مرحله بستگی فروان به استفاده ازاین موقعیت دارد. نخستین گام پیروزی در مذاکره برای مخالفین حزب حاکم ، برابری در شرایط  مذاکره است.
برابری یا نابرابری در شرایط  مذاکره بین قدرتِ حاکم و مخالفین، تعیین کننده ی شکست یا پیروزی در مذاکره برای هرکدام از طرفین  است.

برای نمونه:
۱. زمان ومکان مذاکره باید با توافق دوطرف باشد.
۲. هردوطرف مذاکره کننده، اختیار داشته باشند ، که افراد خودرا آزادانه برای مذاکره برگزینند.
۳. شرایط دیدار ومیز مذاکره مانند صندلی ها، روشنایی ، لباس(بویژه لباس نظامی) ، دمای هوا، زمانِ صحبت، سخنرانی، بحث، لوازم همراه برای مستند سازی، تصویر برداری و….  باید برابر باشد.
تصویر برداری از متن مذاکرات چند ویژگی خوب دارد.  مستندی است، برای تجربه ی تاریخی یک تشکیلات، مستندی است برای  پیمانهایی که بین طرفین مذاکره بسته شده ، مستندی است برای آگاهی  بدنه ی تشکیلات از روند مذاکرات.
۴. گفت وگو دوطرفه باشد، نه آنکه یکطرف فقط شنونده باشد.
۵. تضمین کافی برای امنیت _پیش از مذاکره، در میان مذاکره و پس از مذاکره _ توسط طرف مذاکره کننده ای که در قدرت است، به طرف مخالف یا منتقد یا معترض داده شود.
۶. هر طرف از مذاکره کنندگان اختیار داشته باشد، سخنگوی خود را خودش برگزیند.
۷. برهم زدن هر کدام از قراردادهای بین طرفینِ مذاکره، در هر مرحله با هدف تحقیر وامتیاز گیری خواهد بود ، وطرف مخالف باید از ادامه مذاکره خودداری کند.مگر آنکه یک طرف بخواهد، امتیازی بدهد.

از آنجایی که تیمی که در قدرت هست، به‌خاطر تجربه ی بیشتر، شاید زبده تر باشد، تیمِ مخالفینِ قدرت، بهتر است، چند روز پیش از شروع مذاکره، باهم درچند نشست، هماهنگ شده، یک یا دو سخنگو ازمیان خود برگزینند، درهیچ مرحله ای ناهماهنگی بروز ندهند، و اجازه ندهند، طرف مذاکره کننده میان آنان اختلاف بیندازد. تلاش کنند گفتگو و اختلاف و اشتباه گروه خود را آهسته یا بصورت نوشته به سخنگوی تیم خود یادآوری کنند، مبادا طرف به اشتباه یا اختلاف آنان پی ببرد. و از آن به سود خود بهره برداری کند.
برای تصمیم گیریهای تازه، وآنی، بهتر است زمانی را برای شور با تیم خود درخواست کنند.

بهتر است فقط سخنگو، بحث کند، هیجانی و عصبانی نشوند، به طرف گفتگو احترام بگذارند، نگاهشان به پیرامون،  تک تک افراد خود و طرف روبرو باشد.
خلاصه، هم اندیشی، همدلی، هماهنگی و آرامش، چهار شرط پیروزی هستند.

————————————————-