بیانیه جمعی از کنشگران صنفی و مدنی پیرامون واکسن کوید ۱۹
آیا به جز ایران، کشوری وجود دارد که ورود واکسن را ممنوع کرده باشد؟ آن کشور ها کدامند؟ تمام مسئولین موظفند با دلایل منطقی، ما را قانع کنند در غیر این صورت ما حق داریم نتیجه بگیریم که جان میلیون‌ها ایرانی برای مسئولین پشیزی ارزش ندارد و حق داریم که بر اساس نتیجه گیری خود، برای اقدامات بعدی تصمیم‌گیری کنیم. ….
————————————————————-
بیانیه جمعی از کنشگران صنفی و مدنی پیرامون واکسن کوید ۱۹
سال ۱۳۹۹ را در حالی به پایان می‌بریم که به دلیل شیوع ویروس کرونا روزهای تلخی را پشت سر گذاشته ایم.
یک سال است که خود را از هر نوع دورهمی‌و‌مهمانی محروم کرده‌ایم.ودر خلوت خانه‌برای عزیزان از دست رفته گریسته ایم و آنها را بدون هیچ مراسمی غریبانه به خاک سپرده ایم. یک سال است که از طریق صفحه گوشی همراه نه برای‌دانش آموزان واقعی بلکه برای تعدادی شماره تدریس کرده ایم.که علاوه بر جسممان، روح و روانمان نیز از تدریس مجازی به شدت آسیب دیده است. از اینکه نمی دانیم در آن سوی خط چند نفر به کلام ما گوش می‌دهندویااز اینکه نمی‌دانیم چه کسی دارد به جای دانش آموزمان امتحان می دهد خسته شده ایم. از اینکه تدریس مجازی، صفت دروغگویی را در دانش آموزانمان پرورش داده است کلافه‌ایم.
دانش‌آموزان هم از سکوت کلاس های مجازی و اینکه نمی توانند شور و انرژی خود را با جست و خیز و شیطنت در مدرسه تخلیه کنند،کلافه‌اند، اولیای آنها نیز به دلیل‌فشاروحشتناک‌اقتصادی و همراهی با معلمان در آموزش آنلاین، یک سال جهنمی را تجربه کرده اند.
اما همه این خستگی ها و افسردگی ها را به امید ساخت واکسن تحمل‌کردیم. لحظه به لحظه مراحل ساخت واکسن را دنبال کردیم و به همین دلیل کابوس کلاس های مجازی برایمان تا اندازه ای تحمل پذیر شد. به جرأت می‌توان گفت خبر ساخت واکسن‌تنها خبر خوش این سال شوم بوده است.
اما درست در لحظه‌ای که نفسمان برای ورود واکسن کرونا به ایران به شماره افتاده بود ناگهان مسئولین بدون هیچ دلیل قانع کننده‌ای ورود آن را ممنوع کردند. واکسن آزمایش شده و مورد تایید سازمان بهداشت جهانی را غیرقابل اعتماد دانستند و ما را به واکسن غیرقابل اعتماد چینی و روسی و واکسن ایرانی که هنوز در مراحل تست انسانی قرار دارد حواله دادند. این، ظلمی آشکار به ۸۵ میلیون ایرانی و پایمال کردن حق حیات آنهاست.
اکنون خستگی ما چند برابر و کلاسهای مجازی برایمان غیر قابل تحمل شده است. چون می دانیم دیگر امیدی برای بازگشت به زندگی معمولی قبل از کرونا وجود ندارد و در نتیجه بسیار عصبانی هستیم از اینکه جان میلیون‌ها ایرانی بازیچه تصمیمات نابخردانه و سیاسی مسئولین حکومتی قرار گرفته است.
سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که آیا مسئولین سیاسی برای صدور حکم ممنوعیت ورود واکسن با تیم پزشکان متخصص مشورت کرده اند؟ و اگر پاسخ مثبت است چه پزشکانی به آنها مشاوره دادند و چه دلایلی را مطرح کردند؟ ملت ایران حق دارد که از دلایل آنها با ارائه مدرک و سند علمی معتبر آگاه شود.
آیا به جز ایران، کشوری وجود دارد که ورود واکسن را ممنوع کرده باشد؟ آن کشور ها کدامند؟ تمام مسئولین موظفند با دلایل منطقی، ما را قانع کنند در غیر این صورت ما حق داریم نتیجه بگیریم که جان میلیون‌ها ایرانی برای مسئولین پشیزی ارزش ندارد و حق داریم که بر اساس نتیجه گیری خود، برای اقدامات بعدی تصمیم‌گیری کنیم.
وزارت بهداشت که بر اساس قانون، مسئول حفظ جان مردم در برابر بیماریهاست موظف است به این پرسش اساسی پاسخ دهد که آیا برای ممنوعیت ورود واکسن دلایل علمی دارد یا صرفاً به فرموده عمل کرده است؟ چرا تمام مسئولین بهداشتی تا دیروز تحریم ها را مانع ورود واکسن می دانستند اما وقتی مشخص شد تحریم‌ها نه تنها به واکسن که اساساً به هیچ دارویی ارتباط ندارد ناگهان زبان در کام گرفته و ساکت شده‌اند؟ چرا در حالی که همه کشورهای دنیا و حتی کشورهای خاورمیانه تزریق واکسن را شروع کرده‌اند ملت ایران باید چشم انتظار واکسنی بماند که معلوم نیست چند ماه دیگر و با چه درجه اطمینان و اعتمادی تولید می شود؟ آیا تولید واکسن داخلی صرفاً پوششی برای سوء استفاده کارچاق کن ها و باندهای مافیایی داخل کشور در جهت منافع مالی عده ای خاص نیست؟
ما امضا کنندگان این بیانیه از مسئولین وزارت بهداشت می‌خواهیم که بدون فوت وقت نسبت به خرید واکسن مورد تایید سازمان بهداشت اقدام کند در غیر اینصورت مسئولیت مستقیم تک تک جان هایی از این پس بر اثر کرونا از دست می‌رود با آنها خواهد بود.
ما از وزارت آموزش و پرورش می خواهیم که تا قبل از واکسیناسیون معلمان و دانش آموزان هیچ اقدامی در جهت بازگشایی مدارس انجام ندهد. چون هرگونه بازگشایی بدون واکسیناسیون، منجر به فاجعه ای بزرگ خواهد شد.
ملت ایران قبل از کرونا هم بر اثر فشارهای مختلفی که به دلیل بی کفایتی مسئولین بر آنها وارد شده بود خسته و افسرده بودند و شیوع ویروس کرونا، مشکلات اقتصادی، جسمی و روحی و روانی آنها را صدچندان کرده است. وجود ذره‌ای تدبیر و خرد در بین مسئولین کافیست تا کشور ایران هم به زندگی عادی برگردد و راه خود را از جامعه جهانی جدا نکند.
کنشگران صنفی آموزش فارس
کنشگران صنفی بوشهر
فعالین صنفی استان البرز
گروه چالش صنفی فرهنگیان
گروه تلگرامی نوزده اسفند
————————————————————-
متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.