«نمی‌توانیم برای کتک خوردن و کشته‌شدنتان کاری کنیم» این مطالبه سیاسی است!
در کشوری که دم و دستگاه تماما امنیتی شما برای زنانی که از حقوق ابتدایی هم‌جنسانشان دفاع می‌کنند و زیر ضرب سرکوب‌های تمام‌ناشدنی‌تان دست از کار نمی‌کشند احکام حبس سنگین می‌بُرید، کدام فعالیت و حمایت و آموزشی در این زمینه سیاسی نیست؟ نظرتان درباره سیاسی بودن یا نبودنِ تلاش‌های خستگی‌ناپذیر زنان برای زنده ماندن و نفس کشیدن در زمانه و قلمرویی که شما و اعوان و انصارتان سیاستمداران آن هستید و این‌گونه با قوانین زن‌ستیزتان می‌تازانید و مدافع و حامی اَشکال مختلف خشونت علیه زنان هستید، چیست؟ ….
—————————————————–
نمی‌توانیم برای کتک خوردن و کشته‌شدنتان کاری کنیم
این مطالبه سیاسی است!
۲۵ آبان امسال، زنی ۵۶ ساله توسط شوهرش با ضربات متعدد قمه سلاخی شد، اما با صورتی پوشیده شده از بخیه، با یک چشم نابینا شده، با انگشتان و دستی ساطوری و قطع شده و با دست دیگری که فلج شده و روح و روانی وحشت‌زده و پر از درد و عذابِ مادام‌العمر، روی تخت هنوز نفس می‌کشد. خبری که فقط خواندن آن حتی بدون دیدن تصاویر خونین تا به انتها برای ما دشوار به نظر می‌آید، کابوس زندگی این روزهای اشرف سادات حسینی است. زنی که در طول ۲۷ سال زندگی مشترک در مقابل چشمان فرزاندانش مورد شدیدترین انواع آزار و خشونت‌های فیزیکی، کلامی و روانی قرار گرفته است. اوایل شهریور با شکایت او شوهرش را دستگیر می‌کنند ولی مرد ظرف مدت کوتاهی با یک فیش حقوقی به عنوان وثیقه از زندان آزاد می‌شود و دو ماه بعد به قصد گرفتن رضایت زن، به قصد کشت او را با قمه دست‌سازش می‌زند. آن‌چه بر سر اشرف آمده ماجرای جدید یا نادری نیست، شگفتی اما، سکوت و انکار وقیحانه سران حکومت در برابر تکرار روزمره این خشونت‌های ساختاری و سیستماتیک علیه زنان و عادی جلوه دادن زن‌کشی‌هاست.
همین چند ماه پیش بود که معصومه ابتکار، معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری گفت که میزان خشونت خانگی در ایران در مقایسه با آمارهای جهانی در دوران شیوع کرونا چندان حاد و شدید نیست؛ «حتی وضعیت ما از وضعیت متوسط جهانی از لحاظ شیوع خشونت‌های خانگی بهتر است.» او همچنین از سخت‌تر کردن شروط طلاق برای مردان حرف می‌زند و این شروط را از کارکردهای اجتهاد و فقه پویا در جهت احقاق حقوق زنان می‌داند. فقه پویایی که هر روز با پویاییش روزگار زنان را تلخ‌تر از زهر می‌کند!
لایحه «تأمین امنیت زنان در برابر خشونت» هم که به «صیانت، کرامت و تأمین امنیت بانوان در مقابل خشونت» تغییر نام داد، حدود ۸ سال است که قرار است تصویب شود. گرامی‌زادگان، مشاور حقوقی و پارلمانی معاونت امور زنان و خانواده ریاست‌جمهوری در جلسه‌ای که سال گذشته با رئیس قوه قضاییه داشته گفته است که «این لایحه به دلایلی از جمله «سیاسی بودن» و «داشتن نواقص» مدت زیادی در قوه قضاییه ماند، اما من به آقای رئیسی گفتم که این لایحه مطلقا سیاسی نیست.»
بله آقای رئیسی، شما بهتر می‌دانید که تحت خشونت قرار گرفتن هر روزه زنان در محیط خانه و خانواده، افزایش تعداد زنانی که توسط مردان خانواده‌شان (این قیم‌های قانونی و شرعی اسلامی) به فجیع‌ترین اشکال ممکن به زیر خاک رفته‌اند به هیچ‌وجه سیاسی نیست که هر گونه قانونی که در جهت حمایت از زنان و پیشگیری از خشونت‌های خانگی و غیرخانگی علیه زنان بخواهد تصویب و اجرایی شود، سیاسی باشد. در حکومتی که زن ۵۶ ساله‌اش پس از عمری خشونت دیدن با پیکری نیمه‌جان و سلاخی شده خطاب به خود شما، شمای جنایتکار می‌گوید: «قوه قضائیه، دولت و نظام چرا نباید از یک زن که می‌خواهد با شرافت و آبرو زندگی کند حمایتی کند؟ چرا نباید جلوی این افراد گرفته شود و قانون برای آنها سخت‌گیری نمی‌کند که شوهرم بعد از اقدام اول دوباره به سراغم بیاید؟ وقتی به کلانتری رفتم و به آزادی شوهرم اعتراض کردم با خونسردی گفتند که چه باید کرد شوهرت است و ما کاری نمی‌توانیم انجام دهیم! یک زن به جز خانه خودش کجا می‌تواند برود؟ چطور به خانه‌ام بروم وقتی از سوی شوهرم امنیت ندارم؟»
در کشوری که دم و دستگاه تماما امنیتی شما برای زنانی که از حقوق ابتدایی هم‌جنسانشان دفاع می‌کنند و زیر ضرب سرکوب‌های تمام‌ناشدنی‌تان دست از کار نمی‌کشند احکام حبس سنگین می‌بُرید، کدام فعالیت و حمایت و آموزشی در این زمینه سیاسی نیست؟ نظرتان درباره سیاسی بودن یا نبودنِ تلاش‌های خستگی‌ناپذیر زنان برای زنده ماندن و نفس کشیدن در زمانه و قلمرویی که شما و اعوان و انصارتان سیاستمداران آن هستید و این‌گونه با قوانین زن‌ستیزتان می‌تازانید و مدافع و حامی اَشکال مختلف خشونت علیه زنان هستید، چیست؟
صیانت، کرامت و امنیتِ بقول شما «بانوان» ایران اسلامی؛ نیمی از جمعیت کشوری که مردمانش را به گروگان گرفته‌اید، فقط عنوان یک لایحه برگشت‌خورده و بی‌سرانجام است؟
نظر به اهمیت مقابله با «عادی‌سازی از تصاویر قتل، مثله‌سازی و خشونت علیه زنان» از انتشار عکس قربانی خشونت، خودداری می‌کنیم.
«متن از گروه نویسندگان #سرخط»
https://t.me/SarKhatism
—————————————————-
متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.