فقر و تبعیض با تقسیمات استانیْ رفع نخواهد شد!
طرح فاشیستی تشکیل استان تهران جنوبی هم، نه در جهت رسیدگی به سرهم بافی‌های مذکور پیرامون رسیدگی منسجم به این شهرستان‌ها بلکه در راستای کوتاه‌سازی تمام قد جمعیت فرودست از کلان‌شهر تهران مطرح شد. حالا با از سرگیری طرح تقسیم سیستان و بلوچستان، فرصتی به‌دست می‌اید که با مروری چند هزار باره به ردیف تبعیض‌های ساختاری در این استان پرداخت. استانی که در رده‌ی نخست بیشترین میزان محرومیت و فقر ریشه‌ای قرار دارد. ….
—————————————————-
فقر و تبعیض با تقسیمات استانیْ رفع نخواهد شد!
به گزارش خبرگزاری ایرنا، محسن دهنوی، از اعضای هیات رئیسه مجلس، در جلسه علنی چهارشنبه ۲۸ آبان، از اعلام وصول چند طرح، از جمله طرح تفکیک استان سیستان و بلوچستان به چهار استان خبر داد.
با نگاهی به اعلام ادله‌ی دفاعی این طرح، درمیابیم که پیشنهاد دوباره و چندباره‌ی چنین طرحی، نه با هدف رفع تبعیض ساختاری و محرومیت ریشه‌ای در سیستان و بلوچستان، نه صدور شناسنامه و تخصیص اوراق هویتی به ساکنین و نه تامین نیازهای اولیه‌ای نظیر آب شرب لوله‌کشی سالم، گاز، برق و اینترنت در سطح استان صورت گرفته است.
تاریخ این خطه یادآور واگذاری زهکلوت، جاسک، سیریک، لیردپ، بشاگرد و قلعه گنج به دو استان هرمزگان و کرمان در سال ۱۳۵۷ است. اما این تغییر مرزبندی استانی، ضامن رفع محرومیت در این جغرافیا شد؟
طی سالیان گذشته، ضرورت تمرکز رصد امنیتی این خطه از یک‌سو و « رفع مشکلات علمای اهل سنت به امکان سفر آزادانه به دیگر استان‌ها» به‌عنوان تنها ادله‌ی این طرح تقسیمی به‌میان آمده است.
می‌بایست پرسید که در سهم ناچیز تخصیص بودجه در بخش آموزش و پرورش، بهداشت و درمان، زیرساخت‌های عمرانی، تولید اشتغال و به‌رسمیت شناختن جمعیت مناطق محروم این استان با صدور اوراق هویتی، با تقسیم سیستان و بلوچستان به چهار قسمت، تغییری حاصل خواهد شد؟
اگر مقولات تبعات منفی فرهنگی، اجتماعی و قومیتی این تقسیم را در یک سو قرار دهیم، آنچه که در مقام ادله، مقابل جمعیت محروم سیستان و بلوچستان قرار می‌گیرد، چیزی جز تداوم سویه‌های امنیتی‌سازی منطقه و مناسبات علمای اهل سنت پیرامون سهولت در جابه‌جایی جغرافیایی نخواهد بود.
در نبود سیستم آب لوله‌کشی سالم، عمده‌ی ساکنین محروم سیستان و بلوچستان، ناچارا به حفر گودال‌هایی به نام هوتگ می‌پردازند تا از جمع شدن آب سطحی آن برای استحمام، شستن ظروف، آشامیدن و کلیت مصرفی استفاده کنند.
فقدان آب لوله‌کشی سالم در سیستان و بلوچستان، به‌دنبال مجموع مشکلات و تسری بیماری‌های مختلف عفونی طی سالیان گذشته، حالا به‌یکی از اصلی‌ترین عوامل کشنده‌ی کودکان و ساکنین نیز بدل شده است. اسامی کودکان غرق شده در هوتگ و یا کشته شده توسط گاندوها، به مثابه امری عادی‌سازی شده با مناسبات محرومیت جغرافیایی این ساکنین پیوند خورده است.
برای نمایندگان مجلس و کارگزاران بخش دولتی، محرومیت ۱۵۰۰ روستای سیستان و بلوچستان از وجود برق و به تبع آن (فقدان اینترنت، نبود دسترسی به سامانه‌ی شاد و محرومیت از حق تحصیل کودکان محروم) فاقد اهمیت است. روند فقیرسازی سیستماتیک در این منطقه به‌گونه‌ای بوده است که آغاز پروژه‌ی احداث خط لوله‌کشی گاز به این استان در مقام شعار تبلیغاتی حسن روحانی در انتخابات ۹۶ مطرح شده بود و سفر سه ساعته‌ی وی به این استان، در مقام دستاورد ۴ سال سومدیریت و چپاول دولت روحانی در تمامی بیلبوردهای شهری، مزین شد.
ماهیت سراسر امنیتی این طرح تقسیم، از جانبی دیگر، یادآور طرح تقسیم «تهرانْ جنوبی» در مجلس است. ۱۸ آذر سال گذشته بود که احمد امیرآبادی فراهانی، عضو هیأت رئیسه مجلس، از گمانه‌زنی بر سر این طرح خبر داد.
پس از سال ۸۹ بحث تقسیم دوباره استان تهران بارها مطرح شده است. سال ۹۷، تقسیم استان تهران به چهار استان تهران، تهران جنوبی، تهران شرقی و تهران غربی مطرح شد که بر اساس آن قرار بود استان تهران جنوبی به مرکزیت شهرستان اسلامشهر، شامل شهرستان‌های اسلامشهر، بهارستان، ری، قرچک و پیشوا به عنوان اولین استان از استان تهران جدا شود.
دلایل مطرح شده در این طرح بدین شرح بود:
«به منظور ساماندهی وضعیت نابسامان استان تهران که بیش از پانزده میلیون جمعیت را در درون خود جای داده است و از آنجا که این شهرستان‌های جنوبی از نظر قومیت هم هم‌خوانی با «اهالی شریف استان تهران» ندارد، چه اکثریت اهالی شهرستان‌های مورد اشاره، آذری زبان و کرد زبان و لر زبان هستند و اکثریت جمعیت استان تهران، فارسی‌زبانانند و با اینکه شهرستان‌های فوق‌الذکر صنعتی بوده، لیکن کمترین توجهی به آنها نمی‌شود.لذا جهت ساماندهی وضعیت شهرستان‌های جنوبی، صنایع کشاورزی، امنیت آنها و بهره‌مندی از امکانات داخلی این شهرستان‌ها این طرح تنظیم شده است».
طرح فاشیستی تشکیل استان تهران جنوبی هم، نه در جهت رسیدگی به سرهم بافی‌های مذکور پیرامون رسیدگی منسجم به این شهرستان‌ها بلکه در راستای کوتاه‌سازی تمام قد جمعیت فرودست از کلان‌شهر تهران مطرح شد. حالا با از سرگیری طرح تقسیم سیستان و بلوچستان، فرصتی به‌دست می‌اید که با مروری چند هزار باره به ردیف تبعیض‌های ساختاری در این استان پرداخت. استانی که در رده‌ی نخست بیشترین میزان محرومیت و فقر ریشه‌ای قرار دارد.
«متن از گروه نویسندگان #سرخط»
https://t.me/SarKhatism
——————————————-
متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.