کارگران هفت تپه چه می‌گویند و چه می خواهند! لغو بی اما و اگر خصوصی سازی!
آنها که در کمیسیون نود یا هرجای دیگر در مورد هفت تپه و آینده اش حرف می‌زنند، رسانه ها، فعالان و علاقه مندان به هفت تپه، لازم است دقیقا حرف ما را منعکس کنند. اگر مخالف هستند، حرف شان را بزنند اما روشن باشد ما چه می گوییم. ….
———————————————–
کارگران هفت تپه چه می‌گویند و چه می خواهند! لغو بی اما و اگر خصوصی سازی!
اعتصاب ۵٠ روزه ما سد سانسور را شکست. به ما فقط گرسنگی نمی دهند، مشکل ما تنها سرکوب و امنیتی کردن حرف حق نیست، سانسور هم هست، اینکه هیچ مسئولی گوشش بدهکار فریاد ما نیست تنها می تواند به این دلیل باشد که مسئولین از وضع موجود ما ذینفع اند. حالا که با استقامت و پیگیری و فداکاری توانسته ایم دیوار سخت سانسور را بشکنیم، اکنون که هفت تپه مثل هفت ستاره می‌درخشد، حرف ما را تغییر و تعبیر می کنند. یکبار دیگر باید بگوئیم ما کارگران هفت تپه چه می‌خواهیم و با کدام راه حل ها مخالفیم.
١- سالهاست که گفته ایم و دوباره تکرار می‌کنیم که ما کارگران هفت تپه خصوصی سازی را در هیچ شکلی نمی‌خواهیم.
٢- بحث “اهلیت” حرف ما نیست. اگر در توضیح اینکه گفته ایم هفت تپه را دست کسانی دادند که نمی‌دانند نیشکر خوردنی است یا پوشیدنی، یا اینها اهل اینکار نیستند، عده ای اینطور فهمیدند یا از زبان ما به غلط می‌گویند که گویا مشکل ما با “اهلیت داشتن کارفرمای خصوصی” حل می شود. نخیر، این تماما وارونه است. واگذاری به کارفرمای خصوصی اهلیت دار هم نمی‌خواهیم.
٣- کدام دولتی؟ سالهاست می گوییم شرکت بشه دولتی با نظارت کامل کارگران. اما کدام دولتی؟ سپاه یا قرارگاه خاتم، نخیر، نمی خواهیم. اگر وضع مان با اسدبیگی ها این شده، با نظامیان هفت تپه پادگان می‌شود. وانگهی اینها به هیچ کس و هیچ مرجعی جوابگو نیستند، از چاله درنیاییم و به چاه بیفتیم.
۴- تامین اجتماعی؟ یک راه حل مطرح برای دولتی شدن واگذاری به تامین اجتماعی است. شستا و تامین اجتماعی سازمانی خصوصی نیست اما خودش اهل کار صنعت و چرخه تولید نیست و صنایع تحت پوشش را از طریق سهام به بازار بورس واگذار می‌کند. یعنی نباید لقمه را دور سرمان بچرخانیم، از بخش خصوصی بگیرند و با واسطه به بخش خصوصی دیگری بدهند. تنها در یک صورت ما تامین اجتماعی را بعنوان دولتی شدن قبول می کنیم که مجددا هفت تپه از طریق سهام چه کلی و چه قسمتی واگذار نشود.
۵- وقتی می‌گوییم خصوصی سازی نه، هر نوعش را می گوییم. اینکه تاکنون خصوصی بازی بوده یا خصولتی بوده و غیره، حرف ما نیست. ما طرفدار “خصوصی سازی خوب و واقعی” نیستیم. چون خصوصی سازی خوب و بد نداریم. خصوصی سازی یعنی به تاراج بردن منابع و ثروت ها و حاصل زحمت هزاران کارگر و لگد مال کردن تاریخ و امروز و آینده. خصوصی سازی خوب و اهلیت دار یعنی خصوصی سازی یعنی شارلاتان تر از شارلاتان.
۶- ما کارگران می‌گوییم: خصوصی سازی لغو، بی برو برگرد لغو، شرکت بشه دولتی با نظارت کامل کارگران.
آنها که در کمیسیون نود یا هرجای دیگر در مورد هفت تپه و آینده اش حرف می‌زنند، رسانه ها، فعالان و علاقه مندان به هفت تپه، لازم است دقیقا حرف ما را منعکس کنند. اگر مخالف هستند، حرف شان را بزنند اما روشن باشد ما چه می گوییم.
تاکید بر دو خواست فوری و حداقلی!
١- تا تعیین تکلیف وضعیت هفت تپه، تا خاتمه دادگاه اختلاس گران فاسد، دولت بطور موقت نماینده ای برای اداره هفت تپه با قبول تمام مسئولیت کارفرما تعیین کند.
٢- قوه قضائیه فورا از حساب‌های مسدود کارفرما، حقوقهای معوق را پرداخت کند و پرداخت منظم و سر وقت و یکجا و کامل حقوق ماه‌های بعد را بعهده بگیرد.
اگر این همه دم و دستگاه و مسئولان و مجلس و غیره، توان حل این مسائل ساده را ندارند، دیگر معلوم نیست برای چه حقوق چندصد میلیونی می‌گیرند؟
———————————————————–
متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.