این جان ماست که به هیچ نمی‌ارزد. قلب شهر ما ترک برداشته. تمامش لبریز شده است از بغض، سرشار شده است از خشم. سایه‌ها پچ‌پچ‌کنان می‌گویندمان نبینید، نپرسید و نگویید. چرا که می‌دَرَند، چرا که خفه می‌کنند. چه مانده اما برای از دست دادن؟
صدای ما را از تالش بشنوید. ما پیشاپیش تفهیم اتهام شده‌ایم. جُرممان نیز مشخص است. حکم را از بریم: کشف سیاهی و اقدام علیه امنیت فرادستان. صدای ما را از تالش بشنوید و بدانید که این‌جا هنوز انکار در دستور کار است. ….

—————————————————

صدای ما را از تالش بشنوید

متن ارسالی به سرخط
https://t.me/SarKhatism

این جان ماست که به هیچ نمی‌ارزد.
قلب شهر ما ترک برداشته. تمامش لبریز شده است از بغض، سرشار شده است از خشم.
سایه‌ها پچ‌پچ‌کنان می‌گویندمان نبینید، نپرسید و نگویید. چرا که می‌دَرَند، چرا که خفه می‌کنند. چه مانده اما برای از دست دادن؟
رؤیاهایمان را که قتل عام‌کرده‌اند، حال قصد جانمان را دارند. همان زمان که رییس دولتِ لبخند افاضه کرد که «تا شنبه اوضاع عادی می‌شود»، شستمان خبردار شد که فاجعه‌ای بی‌مرز در پیش است. بین وعده‌های او و گماشتگانش با هراس ما رابطه‌ای مستقیم برقرار است. هر زمان که او گفته همه‌چیز خوب می‌شود، ما  فاجعه‌ای جان‌فرسا را انتظار کشیده‌ایم، و به‌خصوص اگر چاشنی پوزخند نیز به گفته‌هایش اضافه کند، دیگر می‌دانیم که کارمان ساخته است.

صدای ما را از تالش بشنوید.
چندین دهه است که می‌خواهند بیمارستانی را در تالش افتتاح کنند. اما آن‌قدر افتتاح نشد تا فاجعه به در خانه‌مان رسید. تنها بیمارستان دولتی شهر (بیمارستان شهید نورانی تالش) تجهیز نشد تا پرستاران شریف و جان‌فشان ما با جانشان قمار کنند.
در گوشه‌ای، طفلی آقازاده که به اشارۀ مادرش غول‌های چراغ جادو، مدرسه‌ای برایش ساختند، لبخندبه‌لب از مثبت‌شدن تست کرونایش می‌گوید. در روزهای دلهره و تشویش فرودستان، از خواندن کتاب در خلوتی دنج  و آرام می‌گوید، هم‌زمان اما مردم در درمانگاه‌های تالش تلف می‌شوند و در داروخانه‌ها زیر دست و پای هم می‌مانند.

صدای ما را از تالش بشنوید.
هم‌زمان که کیت آزمایش به تعداد کافی در تالش موجود نیست، نمایندگان در منزلشان تست می‌شوند و در سرنوشتی مشکوک و مشترک جواب تستشان مثبت می‌شود. در مجهزترین بیمارستان‌ها از خود عکس می‌گیرند و به سر در توییتر و اینستاگرام  آویزانش می‌کنند و زیر سایۀ سرمایه و قدرتی که با مکیدن خون فرودستان به ارمغان آورده‌اند، شعار می‌دهند: «کرونا را شکست می‌دهیم.»
به‌راستی چه شکست‌دادنی منظورشان است؟
سهم طبقات فرودست از این شکست‌دادن چیست؟
ما خوب می‌دانیم که این پیروزی فقط مختص خودشان‌ است و پس‌انداخته‌هایشان. سهم تودۀ رنجبَر تنها پوزخندی است و دعایی: «شما تحمل کنید خدا بزرگ است.»

صدای ما را از تالش بشنوید.
مسئولان شهر تالش در دخمه‌هایشان لمیده‌اند و سخنگوهایشان از پشت لپ‌تاپ و گوشی ژست مبارزه گرفته‌اند، فاجعه را عادی جلوه می‌دهند و شعار غرغره می‌کنند و بیانیه‌هایی تهدیدآمیز منتشر می‌کنند که در صورت انتشار اخباری از این دست تحت پیگرد قرار خواهید گرفت.
نسخۀ اخلاق‌مداری برای مردم‌ میپیچند که «ملت مدارا کنید»، اما از خودشان چیزی نمی‌گویند. از آنچه که باید انجام دهند چیزی نمی‌گویند.
نمی‌گویند تدبیرشان برای کارگرانی که بیکار شده‌اند و ته کشیده‌اند و بانک‌ها دارند ته‌ماندۀ حسابشان را خالی می‌کنند چیست؟
نمی‌گویند کجا پای دردهای پرستاران بیمارستان نورانی تالش نشسته‌اند که اکنون با کمترین امکانات موجود به جنگی نابرابر فرستاده‌اند و از دور با ماسک و دستکشی که این روزها برای مردم نایاب شده برایشان دست می‌زنند و هورا می‌کشند؟ کجای تاریخ پیگیر حقوق این پرستاران شده‌اند؟

صدای ما را از تالش بشنوید.
مسئولان شهر ما فرصتی مناسب را بو می‌کشند تا آب‌ها از آسیاب بیفتد، تا سر بزنگاه در قامت منجی شهر وارد شوند و تمام زحمات جان‌فشانان را به نام خود مصادره کنند و از مبارزه‌های نکردۀ خود مثنوی‌ها بسرایند.

صدای ما را از تالش بشنوید. ما پیشاپیش تفهیم اتهام شده‌ایم. جُرممان نیز مشخص است. حکم را از بریم: کشف سیاهی و اقدام علیه امنیت فرادستان. صدای ما را از تالش بشنوید و بدانید که این‌جا هنوز انکار در دستور کار است.

——————————————————