این رفتار ماهیتا نه برآمده از تغییر جهت سیاسی یک خبرنگار بلکه صرفا ناشی از رویکردی کاسب‌کارانه و منفعت‌طلبانه‌ است. ….

—————————————–

خبرنگاری که سال‌ها در بطن یکی از چرک‌ترین دستگاه‌های پروپاگاندا علیه تغییرات سیاسی-اجتماعی و تا مغز استخوان در خدمت هسته‌ی سخت قدرت، کار کرده و دستمزد گرفته است، برای دستگاه پروپاگاندای رقیب واجد ارزش مبادله است. خبرنگارانی از این‌دست، به این ارزش مبادله واقف هستند و دنبال مشتری‌های دست به نقدتری برای اجاره دادن خود می‌گردند‌.

رسانه‌های به اصطلاح اپوزیسیون _ که خود از حیث وابستگی به نهادهای قدرت و ثروت از صدا و سیمای جمهوری اسلامی کم و کسری ندارند _ چنین “جابه‌جایی‌‌”هایی را به‌عنوان “ریزش نیروهای وفادار به حکومت” جا می‌زنند اما در حقیقت از جایگزینی ژورنالیسم متعد با کارمند-مزدوران، عادی‌سازی می‌کنند.

جالب این‌جاست که بدانید احمد صمدی در آخرین سال حضور در برلین، از صدا و سیمای جمهوری اسلامی مرخصی گرفت و در این مدت شرکتی تجاری را در آلمان و ایران ثبت کرد و فقط به ایران رفت و آمد داشت. وی کارهای اقامت خود و خانواده‌اش را در همین مدت یک‌ساله انجام داد و باز جالب‌تر این‌که سی هزار یورو نیز از سازمان صدا و سیما قرض کرد که هرگز بازپس داده نشد. چنان‌که می‌بینید در عمل با افرادی مشخصا کلاهبردار و بی‌پرنسیب مواجهیم که شاید همین فردا محل کار جدیدش را نیز پس از یافتن لقمه‌ای چرب و نرم‌تر ترک کند. مشکل این‌جاست که بخشی از بی‌مایه‌ترین جریانات اپوزیسیون همین شبه ریزش‌ها را به فال نیک می‌گیرند و چهره‌های تولید شده توسط دستگاه امنیتی‌ جمهوری اسلامی را به‌عنوان ” فعال سیاسی” و شاید ” خبرنگار شریف که به آغوش ملت بازگشت” معرفی می‌کنند؛ کسانی را که در سخت‌ترین شرایط اقتصادی و فلاکت حاکم بر زندگی زحمت‌کش‌ترین طبقه‌ی جامعه در ازای تولید دروغ و تلاش برای سرکوب همان طبقه، دستمزدهای چندین میلیونی دریافت کرد‌ه‌اند و در اولین فرصت نان و آب‌دار به‌یاد “آزادی بیان” افتاده‌اند.

دفاع از این افراد شیاد و شارلاتان با ادعای حق آزادی بیان و … توهین به آزادی و آزادگی‌ است.

متن از گروه گروه نویسندگان سرخط
https://t.me/SarKhatism

——————————————-