ابوالفضل نژادفتح، سها مرتضایی، ابراهیم گرانپایه، ملیکا قراگوزلو، کامیار ذوقی، علی نانوایی، امیر فرصتی، نرگس باقری، و یاشار دارالشفا باید فوراً و بی‌قید و شرط آزاد شوند. ….

——————————————–

دانشجویان بازداشتی را آزاد کنید

دوره‌های دور و نزدیک مسیر مسقف منتهی به خیابان انقلاب در دانشگاه تهران، شاهد شعارها بوده است و آخرینِ آن شعار دانشجو کارگر ایستاده‌ایم در سنگر.

دانشجویان دانشگاه تهران به اعتراضات سراسری به افزایش قیمت بنزین پیوستند. سرتاسر خیابان انقلاب یگان ویژه و مأموران لباس شخصی بودند که سعی در ایجاد ارعاب می‌کردند. فردای آنروز دانشجویان باز هم به اعتراض ادامه دادند، برخی شاهدین خبر از فضای امنیتی و ناآرامی‌ها داخل دانشگاه می‌دادند. از فضای بیرون دانشگاه صداهای ممتد فریاد به گوش ‌می‌رسید. برخی لباس شخصی‌ها با باتوم و کلاه اطراف سر در دانشگاه کشیک می‌دادند و خبر می‌رسید که دانشجویان تا نزدیک به ساعت ۸ شب در دانشگاه محبوس شده‌اند.

شورای صنفی دانشجویان کشور خبر داده بود که از آمبولانس برای دستگیری و انتقال تعداد نزدیک به ۴۰ تا ۵۰ دانشجو استفاده شده است که برخی نیز با ورود به خیابان دستگیر شدند. خیابان پر از افراد لباس شخصی بود؛ به کنار دستی‌ات نمی‌توانستی اعتماد کنی. موتورسوارهای یگان ویژه به طور مرتب سرتاسر خیابان انقلاب را در تاریکی شب طی می‌کردند. شب هنگام نیز به منزل تعداد زیادی از دانشجویان دانشگاه‌های علامه، تهران و… هجوم برده و آنان را بازداشت کردند. پیشتر در دی ماه ۹۶ نیز تعدادی از دانشجویان بازداشت شدند که تا ۸ سال محکومیت گرفتند. گویی تنها فرصتی برای نمایندگان مجلس بود که با ادعاهای دروغین، خود را حامی دانشجویان نشان دهند. با اینحال جنبش دانشجویی مدت زمانی هست که در کنار فضای امروز جامعه ایران جریانات بسیج دانشجویی و انجمن اسلامی را به حاشیه رانده و ویژگی مشخصه خود را مسائل مفتوح امروز کارگران قرار داده است.

مشخص است که حاکمیت سعی دارد تا سرکوب سختی را در قبال معترضین به افزایش قیمت بنزین به کار بندد، سرنوشت چند هزار نفری که در اعتراضات بازداشت شده‌اند، مبهم و نگران‌کننده است. حال و روز دانشگاه نیز خوب نیست. امروز جرم دانشگاه این است که در کنار کارگران ایستاد و دار و دسته بسیج و انجمن‌اسلامی را که طی این سالها کاری جز توجیه شرایط موجود نکردند، به عقب راند. عقب رانده شدند، چون با واقعیت امروز جامعه همخوانی نداشتند. امروز باید در کنار دانشگاه ایستاد، چنانکه همیشه این سنت همبستگی در جامعه بوده است که توانسته کفه قدرت را به سمت بی‌چیزان و به سمت کارگران بگرداند؛ آنهم با اتکا به ابزارهایی که خود جامعه در دست دارد.

ابوالفضل نژادفتح، سها مرتضایی، ابراهیم گرانپایه، ملیکا قراگوزلو، کامیار ذوقی، علی نانوایی، امیر فرصتی، نرگس باقری، و یاشار دارالشفا باید فوراً و بی‌قید و شرط آزاد شوند.

کمپین دفاع از بازداشت‌شدگان هفت‌تپه و زندانیان ترقی‌خواه

———————————————-