آرش صادقی، زندانی مبتلا به سرطان استخوان، در حالی با این بیماری دست‌وپنجه نرم می‌کند که به خاطر شرایط بغرنج زندان از لحاظ بهداشت، تغذیه و وضعیت روحی، امکان شیمی‌درمانی ندارد و احتمال بازگشت بیماری‌اش ۷۰ درصد است. ….

وبلاگ بنیاد برومند:
یک فرد نزدیک به آقای آرش صادقی، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی‌شهر، به بنیاد عبدالرحمن برومند گفت که او با وجود جراحی سنگین سرطان استخوان، در حالی همچنان در شرایط غیر بهداشتی زندان نگهداری می‌شود، که دستش در اثر عفونت به طور مداوم ورم می‌کند و دچار بی‌حسی دائمی شده است. همچنین او تحت فشار روحی و ضعف جسمی شدید است.

آقای صادقی به همراه چند زندانی دیگر در اتاقی نگهداری می‌شود که از حداقل‌های بهداشتی هم برخوردار نیست. این فرد مطلع با تاکید بر این که آخرین مراجعه‌ی آقای صادقی به بیمارستان ۲۱ مهر ۱۳۹۷ بوده است، گفت: او دیگر مراجعه‌ای به دکتر نداشته و پزشک معالجش همان موقع برای دو ماه دیگر وقت داده است تا اسکن مغز استخوان انجام بدهد و نتیجه‌اش را نزد دکتر ببرد.

بر اساس این گزارش، پزشکان تشخیص داده‌اند که بر اساس نتایج بیوپسی، ۷۰ درصد احتمال عود کردن سرطان استخوان در بدن آقای صادقی وجود دارد و بیمار باید در شرایط آرام، به دور از تنش و در کنار خانواده و با در اختیار داشتن امکانات پزشکی و درمانی کامل باشد، اما علاوه بر این که آقای صادقی این امکانات را در اختیار ندارد، هر از گاهی شایعات و نقل قول‌هایی از او به گوشش می‌رسد که آرامش روانی او را بیش از پیش سلب می‌کند و روشن نیست با چه قصدی از او و یا همسرش نقل قول غیرواقعی می‌کنند.  با وجود این که زندانیان رسانه‌ای در اختیار ندارند، رسانه‌های داخلی اخبار آنها را پوشش نمی‌دهند و حتی خانواده‌هایشان تهدید می‌شوند که درباره‌ی آنها اطلاع‌رسانی نکنند، اخبار مربوط به این زندانی سیاسی تنها از مراجع حقوق بشری معتبر قابل استناد است و نباید به شایعاتی که در قالب «بیانیه» و یا «درخواست» از قول او منتشر می‌شود اعتنا کرد. این شایعات جز تحمیل رنج و بار روانی بیشتر به آرش صادقی، کارکرد دیگری ندارد.

بنا بر این گزارش، پزشک معالج آقای صادقی با اعتراض به تعویق در معاینه و عدم حضور به‌موقع این زندانی سیاسی مبتلا به سرطان برای ویزیت، گفته است که در این شرایط ترجیح این است که با در نظر گرفتن فرصتی دو ماهه، اگر سرطان دوباره عود بکند، آقای صادقی را دوباره جراحی کنند؛ هرچند این راه نیز پرخطر است و اگر شرایط نامناسب زندان نبود، تیم پزشکی شیمی‌درمانی را توصیه می‌کرد. سرطان کندرو سارکوم در بسیاری موارد به شیمی‌درمانی مقاوم است و در شرایط آرام و در محیطی به دور از استرس با تغذیه مناسب و توان جسمی بالا، برای بیماران توصیه می‌شود. اما برای آقای صادقی با وزن کمتر از ۵۰ کیلوگرم و سیستم ایمنی ضعیف بدنش، با شرایط بغرنج زندان، شیمی‌درمانی توصیه نمی‌شود. چرا که شیمی‌درمانی موجب افسردگی و ضعف بدنی شدید می‌شود.

بر اساس این گزارش، دست آقای صادقی هر چند روز یک بار به شدت متورم می‌شود و بنا به تشخیص پزشک، این در اثر عفونت ناشی از جراحی است و او باید مدام هر هشت ساعت یک بار آنتی‌بیوتیک سفالکسین مصرف کند.

علاوه بر ورم شدید، دست راست آقای صادقی دچار بی‌حسی است. به گفته‌ی پزشک معالج آقای صادقی، کندرو سارکوم سرطان دردناک و کمیابی است و به ایجاد تومورهایی در سلول‌های استخوان، غضروف، عضله، عصب، رگ و چربی معروف است. و سلول‌های پایه و بافت همبند و هر نوع بافت با قابلیت جایگزینی با دیگر بافت‌ها را مورد حمله قرار می‌دهد. در این نوع از بیماری اگر تومور دیده شود به معنای این است که سرطان در وضعیت بدخیم قرار دارد و برای درمان باید بخش‌های سرطانی از جمله استخوان و بافت‌های نرم اطراف و عصب‌های درگیر با بافت‌های سرطانی از بدن بیمار خارج شود. جراحی حتی در زمانی که موفقیت‌آمیز هم باشد، به علت خارج کردن بافت‌های نرم و عصب‌های درگیر با بافت‌ها، بیمار با بی‌حسی مداوم در عضو جراحی شده مواجه خواهد بود و در بهترین حالت ممکن است ۲۰ درصد کارایی پیش از بیماری به دست آورد و عملا بیمار بعد از جراحی با نقص عضو روبه‌رو خواهد بود.

با وجود این که آقای صادقی به محیط امن و آرام و بدون تنش نیاز دارد، او در سلول آلوده و غیراستاندارد بند چهار سالن ۱۰ زندان رجایی‌شهر در وضعیتی بسیار خطرناک نگهداری می‌شود و از حق ملاقات با همسرش گلرخ ابراهیمی ایرایی و خانواده‌ی او محروم است و به جز ملاقات گاه به گاه پدرش، با هیچ کس حق ملاقات ندارد.

آقای صادقی در مراجعه پیشین به پزشک در بیمارستان «امام خمینی» تهران به خاطر جواب سلام دادن به چند شهروند از سوی ماموران زندان ضرب و شتم شد.