برنامه به اصطلاح مستند “طراحی سوخته” که شنبه ۲۹ دی ماه از تلویزیون صدا و سیمای جمهوری اسلامی پخش شد پیش از هر چیز و به رغم  مقاصد رژیم از پخش آن اثبات کرد اسماعیل بخشی، سپیده قلیان، علی نجاتی و به احتمال زیاد تعداد دیگری از کارگران بازداشتی مورد شکنجه های وحشیانه قرار گرفته اند.  شکنجه دادن و مجبور کردن زندانی به  “اعتراف” مورد نظر بازجو در مقابل دوربین و سپس تهدید زندانی به پخش عمومی آن در صورت سرپیچی از در خواست های عوامل امنیتی، یکی از اهداف این اعتراف گیری ها بوده است.  نادیده گرفتن این تهدید توسط اسماعیل بخشی و سپیده قلیان و افشا گری های شجاعانه آنان مبنی بر شکنجه شدنشان، این طراحی جنایت کارانه را دود کرد و به هوا فرستاد.  بعد از آن افشاگری ها، مقامات و دم و دستگاه های مختلف رژیم از مجلس گرفته تا دولت و تا قوه قضائیه شکنجه شدن اسماعیل بخشی و سپیده قلیان را منکر شدند. اما خود نیز خوب می دانستند که  کارگران و مردم  حرف های اسماعیل بخشی و سپیده قلیان را باور دارند و نه ادعای دم و دستگاه های رژیم  را.  بنابراین عوامل اطلاعاتی به ترفند دیگری متوسل شدند و شکنجه شده گان را تهدید کردند که حرف های خود را پس بگیرند. به اسماعیل بخشی اطلاع دادند: “اگر شکایت را پس نگیری فیلم اعتراف را در برنامه بیست و سی پخش می کنیم”. اما اسماعیل بخشی و سپیده قلیان به رغم همه تهدیدها و فشارها بر سر حرف خود ایستادند و تاکید کردند که شکنجه شده اند.  به این گونه تهدید عملی شد و “مستند” از همان کانال تلویزیونی پخش گردید.

کل این به اصطلاح مستند شنیع و جنایت کارانه و در همان حال مفتضح  و بی ارزش  است. در یک فیلم ۱۹ دقیقه ایی برش ها و تکه های بی ربط و متضاد را به هم بافته اند تا ثابت کنند هزاران کارگر هفت تپه و فولاد اهواز نه به دلیل ماه ها حقوق های پرداخت نشده، سفره های خالی و نداشتن پول کیف و کتاب فرزندان، نه به دلیل  خصوصی سازی های پر اختلاس که آینده شغلی و زندگی  شان را به مخاطره افکنده و نه به دلیل  هزار درد و رنج دیگر که همه کارگران با آن درگیرند، بلکه تحت تاثیر مستقیم توطئه های عواملی کاملا متناقض همچون رسانه های گوناگون خارجی،  سیاستهای جنایتکارانه ترامپ، و احزاب و گروه های کمونیستی خارج از کشور و بدنبال گفتگوی چند فعال کارگری در تهران و شمال و ارتباط آنان با چند نفر دیگر از فعالین کارگری در خارج، دست به اعتصاب و تظاهرات طولانی زدند. آیا هزاران اعتصاب، تحصن ، تظاهرات و تجمع اعتراضی توسط کارگران صنایع مختلف، معلمان، بازنشستگان، دانشجویان و دیگر اقشار مردم در طول همین چند سال گذشته را  نیز همان عوامل متناقض برپا کردند که نمایش “طراحی سوخته” آنها را بانی اعتصاب های  کارگران هفت و تپه و و فولاد اهواز می داند؟  همانطور که در مورد خیزش دی ماه ۹۶ تاکید کرده بودیم، این اعتراضات کارگری خیزشی هستند از اعماق، گدازه های آتشفشان خشم مردمی هستند که زخم های دردناک نزدیک به چهل سال حکومت سرمایه داری اسلامی را بر پیکر خود دارند و از سرکوب، فقر، استثمار و بی حقوقی مطلق جان به لبشان رسیده است. این اعتراض ها و تظاهرات ها، فریاد و “نه” بزرگ به همه شرایط نکبت باری است که رژیم اسلامی به ضرب زور، کشتار و زندان بر آنان تحمیل کرده است.

سناریوی این به اصطلاح مستند که نه حتی در سطح یک شعور پایین که در سطح  شعور کودن ترین نیروهای حزب الهی رژیم طراحی شده، تا هم اکنون نیز  نفرت عمومی  کسانی که فیلم را دیده اند بر انگیخته و به ضد خود تبدیل شده است.  ضرب المثلی به زبان انگلیسی می گوید ” وقتی در گودال افتاده ای از کندن دست بردار”. رژِیم اسلامی در گودال فرو افتاده و از سر استیصال سخت در حال کندن است و با هر تلاش خویش بیشتر فرو می رود.  شکنجه زندانیان و اعتراف گیری و نشان دادن  فیلم اعترافات اجباری بخشی دائمی از شیوه حکومت گری جمهوری اسلامی بوده است.  پخش این اعتراف گیری ها ی جنایت کارانه بخصوص در دهه خونبار شصت اگر می توانست قدر قدرتی رژیم را تداعی کند و فضای وحشت را در جامعه  حاکم نماید، اکنون دیگر کارایی خود را از دست داده است و تنها تمسخر و تنفر عمومی را باعث می شود.

پخش نمایش “طراحی سوخته” در عین حال بخشی از تلاش رژیم برای سرکوب بیشتر و گسترده تر کارگران و فعالان کارگری و کنترل اعتراضات رشد یابنده کارگری است. روز بعد از  پخش فیلم، نیروهای امنیتی با هجوم به منزل سپیده قلیان  با  توهین و ضرب و شتم او و برادرش را دستگیر گردند و با خود بردند . سپس بنا به گزارش سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه نیروهای مسلح با لشکرکشی به منزل اسماعیل بخشی او را بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل کردند.

حمایت قاطع از اسماعیل بخشی ، سپیده قلیان، علی نجاتی و فعالین نشریه گام که در همین رابطه دستگیر شده اند، یک وظیفه طبقاتی و انسانی است. مقابله با پاپوش دوزی و پرونده سازی علیه کارگران فولاد اهواز، اعضای سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه و سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه که در نمایش مفتضحانه “طراحی سوخته” کاملا مشهود است وظیفه جنبش کارگری ایران و بین المللی است. اعتراف گیری زیر شکنجه از فعالین کارگری و پخش این اعتراف ها در تلویزیون، توهین و تحقیر کرامت انسانی است. باید با صدای بلند به این اقدام شنیع و جنایت کارانه اعتراض کرد. ما از همه تشکل های کارگری، معلمان، دانشجویی، همه افراد آزادی خواه، نویسندگان و هنرمندان می خواهیم با اعلام بیزاری از اعتراف گیری های اجباری از این فعالین کارگری حمایت کنند.  اتحاد بین المللی به سهم خود این اقدامات وحشیانه رژیم را در سطح بین المللی بطور گسترده افشا نموده و از جنبش کارگری جهانی در خواست خواهد کرد که به  شدید ترین شکل ممکن به پایمال کردن کرامت انسانی فعالین کارگری توسط جمهوری اسلامی اعتراض کنند.

اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
۲۱ ژانویه ۲۰۱۹

http://etehadbinalmelali.com/ak
www.workers-iran.org
info@workers-iran.org