میشل باشله در سخنرانی خود از دستگیری وکلا و کنشگران حقوق مدنی در ایران انتقاد کرد و خبر اعدام سه زندانی کرد در این کشور را نگران کننده خواند. او از سیاست‌های مهاجرپذیری آمریکا و اروپا نیز انتقاد کرده است. ….
————————————————–

دویچه وله:
میشل باشله کار خود را در مقام کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد رسما روز اول سپتامبر آغاز کرد. باشله روز دوشنبه ۱۹ شهریور (۱۰ سپتامبر) با سخنرانی خود در ژنو، رسما ۳۹‌مین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل را افتتاح کرد.

سخنرانی کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل فشرده آن چیزی است که پس از پایان این اجلاس در اختیار رسانه‌ها قرار گرفته است.
میشل باشله در سخنرانی خود در برابر هیئت نمایندگی همه کشورهای عضو این کمیسیون به مسائل مختلفی اشاره کرد. مهم‌ترین بخش سخنان باشله متوجه وضعیت اقلیت‌ها و پدیده مهاجرت بود. در متن کتبی و جامع‌تر این سخنرانی، مسائل مربوط به نقض حقوق بشر در ایران و چین نیز جایگاه خاصی داشته است.

انتقاد از ایران و چین
کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل از رویکرد خشن دولت چین در قبال اقلیت مسلمان ایغور انتقاد کرده است.
میشل باشله سیاست‌های دولت چین در زمینه “بازتربیت” اقلیت‌های مسلمان ساکن آن کشور را نقض آشکار حقوق بشر در آن کشور دانسته و از آن انتقاد کرده است. کمیسر عالی حقوق بشر در عین حال اعدام سه زندانی کرد در ایران را نگران کننده دانسته و آن را محکوم کرده است. باشله اعلام کرده است که این اعدام‌ها در شرایطی صورت می‌گیرند، که اخبار منتشر شده حکایت از اعمال شکنجه و همچنین عدم دسترسی این افراد به محاکمه عادلانه داشته‌اند. میشل باشله همچنین موج اخیر دستگیری فعالان حقوق بشر و همچنین وکلا را محکوم کرده و از حکومت ایران خواسته است تا هر چه سریع‌تر اقدام به آزاد کردن این افراد کرده و به آزادی بیان و آزادی اجتماعات در ایران احترام بگذارد.

انتقاد از سیاست مهاجرپذیری
کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل در سخنرانی خود بی آنکه از کشور معینی نام ببرد، از سیاست‌های مهاجر پذیری کشورهای غربی در مجموع انتقاد کرده است. او در سخنرانی خود در برابر هیئت‌های نمایندگی کشورهای گوناگون با اشاره به وضعیت اسف‌بار اقلیت روهینگیا در میانمار به موضوع رویکرد کشورهای مختلف با مسئله اقلیت‌ها پرداخت. باشله گفت که کشیدن دیوارهای حائل و همچنین جدا کردن خانواده‌ها، مانع شدن از ورود مهاجران و دنبال کردن سیاست‌های انقباضی در ارتباط با مهاجران، پدیده‌ای است که به سود هیچ کس نبوده و در عمل منجر به وخامت اوضاع، نفرت و هرج و مرج می‌شود و بر دامنه دشواری‌ها می‌افزاید.
این در حالی است که در متن کتبی از سیاست‌های مهاجرپذیری کشورهایی همچون آمریکا، ایتالیا و مجارستان در زمینه مهاجرپذیری انتقاد شده است.