هفتاد و دو سال از فاجعه و یا به بیان صحیح تر جنایت آمریکا در هیروشیما و ناکازاکى که به مرگ آنى نزدیک به دویست هزار نفر انجامید مى گذرد. و درست همزمان با برگزارى مراسم بزرگداشت قربانیان این فاجعه در شهرهاى هیروشیما و ناکازاکى، رئیس جمهور دیوانه آمریکا، مردم کره شمالى را به تکرار فاجعه مشابهى تهدید میکند. ….

——————————————————-

هفتاد و دو سال از فاجعه و یا به بیان صحیح تر جنایت آمریکا در هیروشیما و ناکازاکى که به مرگ آنى نزدیک به دویست هزار نفر انجامید مى گذرد. و درست همزمان با برگزارى مراسم بزرگداشت قربانیان این فاجعه در شهرهاى هیروشیما و ناکازاکى، رئیس جمهور دیوانه آمریکا، مردم کره شمالى را به تکرار فاجعه مشابهى تهدید میکند. و آنگاه که حتى برخى از نزدیکانش به این رفتار ناهنجار وى انتقاد مى کنند، همچون کودکان لجباز بازهم روى تهدید خود پافشارى کرده، حتى اعلام میکند که تهدیدهایش به اندازه کافى شدید نبوده است و در ادامه، با ادعاى جلوگیرى از حمله پیونگ یانگ به جزیره گوام (مستعمره آمریکا در اقیانوس آرام)، حتى از احتمال عملیات پیش گیرانه علیه کره شمالى صحبت به عمل مى آورد!

ترامپ در این نمایش خشم و اقتدار آمریکا، کوچکترین اعتنایى به خواست مردم، نه در آمریکا و در کشورهاى منطقه اى که قرار است میزبان این جنگ باشد، نمى کند. مدت زمانى از انتخاب پزیدنت مون جى این، بوسیله مردم کره جنوبى نمى گذرد. مون جى این، با شعار ازسرگیرى دوباره سیاست آفتاب و صلح با کره شمالى به پیروزى رسید. اما دولت ترامپ بلافاصله پس از اعلان نظر مردم کره جنوبى، اقدامات تخریبى خود براى ناکامى سیاست صلح در شبه جزیره کره را به اجرا گذاشت که از آن جمله میتوان به استقرار مخفیانه و غیرقانونى موشک هاى تاد در خاک کره جنوبى و تهدید این کشور به تحریم اقتصادى اشاره کرد.  از این طریق آمریکا ناخشنودی خود از پیروزی مون جی این را نشان دهد تا مانع تلاش های او برای آشتی در شبه جزیره کره شود.

ترامپ به تلاش هاى روسیه و چین براى دستیابى به یک توافق دیپلماتیک هم وقعى نگذاشت. ازجمله هفته گذشته چین و روسیه بار دیگر طرح موسوم به انجماد در برابر انجماد (Freeze for Freeze) را مطرح کردند. براساس این طرح که مورد موافقت ضمنى کره شمالى نیز قرار گرفته، دو طرف متعهد مى شوند که آزمایش هاى موشکى و مانورهاى نظامى را بعنوان نخستین گام در مسیر گفتگوهاى دیپلماتیک متوقف کنند. در مقابل این طرح، نیروى هوائى آمریکا دو روز پیش از سخنان ترامپ، پرواز بمب افکن هاى عظیم الجثه B1 و B2 خود از پایگاه نظامى گوام را ازسر گرفت و همزمان تصویب تحریم هاى اقتصادى جدید علیه کره شمالى را در دستور کار قرار گرفت. آخرین این تحریم ها، نه تنها یک سوم صادرات محدود کره شمالى را منع مى کند، بلکه براى نخستین بار حتى کمک هاى انسان دوستانه به این کشور را هم شامل مى شود!

بدین ترتیب باید پرسید که آیا مى توان سخنان اخیر ترامپ را هم به پاى ناهنجارى روانى وى و شخصیت ناموزون اش نوشت، یا باید تهدیدات او را جدى گرفت؟
صحبت هاى ترامپ، در نقطه کاملاً مقابل تیلرسون وزیر امور خارجه قرار دارد که چند روز قبل تضمین داده بود که آمریکا به هیچ وجه به دنبال جنگ با کره شمالى و تغییر رژیم در این کشور نیست و خواهان حل مسئله به شکل دیپلماتیک مى باشد.(١) تیلرسون و ترامپ در هفته هاى گذشته بر سر چند موضوع، از قطر و ایران گرفته تا افغانستان و کره شمالى، مواضع ناهمخوانى اتخاذ کرده اند. برخى از رسانه هاى آمریکا در مقایسه ترامپ و تیلرسون، از تیلرسون بعنوان طرف “عاقل و بالغ” معادله نام مى برند و اظهار امیدوارى مى کنند که بلوغ و عقلانیت تیلرسون تأثیرى متوازن کننده بر سیاست هاى دولت ترامپ داشته باشد. اما سیر حوادث چند روز اخیر از کاهش وزن و تأثیر تیلرسون حکایت میکند. در عین حال باید اذعان داشت که نظام حکومتى آمریکا داراى مکانیزم هاى کنترل متعددى ست که در صورت لزوم از وقوع “حوادث ناخواسته” جلوگیرى کند. اما مرور تاریخ کوتاه اما پرتلاطم ریاست جمهورى ترامپ و تصمیم گیرى هاى غیرعقلانى و متناقض او، این ضرورت را ایجاب مى کند که با حساسیت و نگرانى بیشترى به “فوران احساسات” ترامپ برخورد کنیم. بیاد داریم که در ماه آوریل امسال، ترامپ در عرض سه روز، در برابر چشمان بهت زده جهانیان و حتى اطرافیان خود، از موضع بى طرفى در مورد سرنوشت بشار اسد، به حمله نظامى به سوریه درغلتید تا مدتى بعد دوباره به جاى اول خود بازگردد. آنهم کاملاً در تضاد با مقررات داخلى آمریکا که رئیس جمهور کشور را موظف مى کند که براى حمله نظامى به یک کشور، از کنگره کسب اجازه کند. ترامپ در آن مقطع، تحت فشار سیاسى ناشى از ماجراى موسوم به “روسیه گیت” صلاح دید که با براه انداختن یک جنگ کوچک، صداى منتقدین خود را براى مدت کوتاهى هم که شده، خاموش کند و حیرت انگیز اینکه موفق هم شد. بیاد داریم که در آن مقطع چگونه تمام منتقدین ترامپ در رسانه هاى (Fake News) بناگهان زبان به ستایش او گشودند!

آنهایى که بر طبل جنگ مى کوبند!
بنابراین امروز باتوجه به وضعیت بحرانى حاکم بر کاخ سفید و با بالاگرفتن شایعه دادگاهى شدن رئیس جمهور و احتمال برکنارى وى، “خطر” روى آورى ترامپ به یک ماجراجویى در شبه جزیره کره را نباید دست کم گرفت. برخى از ناظران سیاسى سکوت مایک پنس و عدم حضور او در صحنه جنجال هاى کاخ سفید را نشانه این مى دانند که او در حال آماده شدن براى ریاست جمهورى ست و از اینرو نمى خواهد آلوده گى ترامپ به او سرایت کند.(٢)

در هر حال باید گفت که این اولین بار در تاریخ آمریکا نیست که دولتمردان آن کشور براى حل یک بحران داخلى، به یک جنگ خارجى روى مى آورند. این خطر بویژه به این دلیل شدت مى یابد که این بار ترامپ در این “جنگ طلبى” تنها نیست. رسانه هاى لیبرال و منتقد ترامپ همچون سى ان ان، نیویورک تایمز و واشنگتن پست که ازسوى ترامپ به انتشار اخبار دروغین متهم شده و به اصطلاح (Fake News) نامیده مى شوند نیز مدتى ست که طبل هاى جنگ خود را به صدا درآورده اند. بعنوان نمونه، درست همزمان با سخنان جف سشن وزیر دادگسترى مبنى بر اینکه درز دهندگان اخبار سرى دولت با شدت تمام تحت پیگرد قانونى قرار خواهند گرفت، روزنامه واشنگتن پست اقدام به “درز” گزارش محرمانه یکى از اعضاى سازمان اطلاعات پنتاگون (Defense Intelligence Agency, DIA) نمود. این گزارش محرمانه که تنها تحلیل یکى از اعضاى سازمان مربوطه بود و تا به امروز هم از سوى هیچیک از ١٧ سازمان اطلاعاتى آمریکا تأئید نشده، حاکى از آن بود که کره شمالى اخیراً موفق به تولید کلاهک هاى کوچک هسته اى براى نصب کردن بر روى موشک هاى دوربرد خود شده است. وزارت دادگسترى ترامپ نه تنها از درز غیرقانونى و انتشار این گزارش محرمانه خشمگین نشد، بلکه ترامپ در پاسخ به سؤال یک خبرنگار در مورد همین گزارش واشنگتن پست بود که فرصت یافت از “آتش و خشم و قدرت” آمریکا علیه کره شمالى سخن به میان آورد.

در رابطه با همراهى لیبرال ها با سیاست میلیتاریستى ترامپ باید اضافه کرد که در طول دهه هاى معاصر، دو رئیس جمهور دمکرات آمریکا یعنى کلینتون و اوباما نیز سیاست هاى خصمانه اى را علیه کره شمالى دنبال مى کردند. سالانه در نزدیکى مرزهاى کره شمالى، حداقل دو مانور عظیم نظامى از سوى آمریکا و متحدین منطقه اى آن یعنى کره جنوبى و ژاپن برگزار مى شود. دولت اوباما علاوه بر تحریم هاى اقتصادى، جنگ سایبرى گسترده اى را هم علیه کره شمالى براه انداخت. بدین ترتیب در برابر جنگ افروزى هاى دونالد ترامپ نمى توان انتظار مخالفت چندانى از سوى دمکرات ها داشت، برعکس همانطور که اشاره شد، دمکرات ها و رسانه هاى وابسته به آنها نیز در کوبیدن بر طبل جنگ علیه کره شمالى با ترامپ همراهى مى کنند. نکته نگران کننده دیگر این است که ظاهراً تیلرسون و گرایش او به راه حل دیپلماتیک، حتى در میان متحدین سنتى او (در چند ماه اخیر) نیز طرفدار چندانى ندارد. بعنوان مثال درجریان دعواى درونى کابینه بر سر استراتژى جنگى آمریکا در افغانستان در طول دو سه هفته اخیر، ژنرال ماتیس وزیر دفاع و ژنرال مِک مستر مشاور امور امنیتى ترامپ، موضع مشترکى با تیلرسون داشتند. حتى سناتور لینزى گراهام عضو کمیته امنیت ملى سنا و از رهبران بانفوذ جمهوریخواه نیز در کنار تیلرسون و در مقابل ترامپ قرار داشت. اما در جریان بحرانکره شمالى، هر سه این افراد موضعى برخلاف تیلرسون اتخاذ کردند. تیلرسون در بازگشت از سفر به پایگاه نظامى آمریکا در جزیره گوام، با اشاره به اظهارات ترامپ در بکارگیرى خشم و قدرت آمریکا علیه پیونگ یانگ، به مردم آمریکا توصیه کرد که آسوده بخوابند و اظهارات احساسى ترامپ را جدى نگیرند و اطمینان داد که قرار نیست جنگى در بگیرد. اما درست در همان زمان وزیر دفاع ژنرال ماتیس در یک بیانیه مطبوعاتى هشدار داد که “کره شمالى باید از اندیشه هر گونه اقدامى که به پایان عمر رژیم و نابودى مردم این کشور منجر شود، خوددارى کند.” لینزى گراهام نیز در گفتگو با شبکه سى بى اس، اظهارات مشابهى کرد و از آمادگى آمریکا براى اقدامات نظامى پیش گیرانه در کره شمالى صحبت به میان آورد. به گفته گراهام، آمریکا مى بایست به هر شکل ممکن جلوى دستیابى کره شمالى به موشک هایى که قادر باشند خاک آمریکا را هدف قرار دهند، بگیرد. او تأکید کرد که “جنگ پیش رو باید در منطقه صورت بگیرد و نه در خاک آمریکا.” گراهام که به همراه تنى چند از سناتورهاى آمریکا همچون سناتور مک کین از حمایت مالى بى دریغ صنایع تسلیحاتى آمریکا برخوردار مى باشد، معمولاً بعنوان سخنگوى کمپانى هاى تسلیحاتى در سناى آمریکا عمل مى کند. او یک هفته قبل هم با شرکت در شوى صبحگاهى شبکه سى بى اس نیوز به شرح سیاست “عمق استراتژیک” خود پرداخته و گفته بود که، ” اگر قرار باشد هزار نفر کشته شوند، بهتر است که هزار نفر آنجا کشته شوند تا اینجا… اگر قرار باشد جنگى صورت بگیرد، بهتر است که آنجا باشد نه در خاک آمریکا… اگر کره شمالى به تلاش خود براى دستیابى به موشک هاى قاره پیما ادامه دهد، جنگ با این کشور گریز ناپذیر خواهد بود.” لینزى گراهام در پاسخ خبرنگار که پرسید یعنى شما با انتخاب یک گزینه نظامى که جان میلیونها نفر از ساکنان منطقه را به خطر مى اندازد، موافقید، پاسخ داد: “رئیس جمهور در برابر انتخاب میان امنیت ملى میهن از یک طرف، و ثبات منطقه اى از طرف دیگر قرار دارد و تا زمانى که کره شمالى بدنبال دستیابى به موشک هایى هست که بردشان به خاک آمریکا مى رسد، جنگ با این کشور حتمى خواهد بود… چاره دیگرى نیست، رئیس جمهور باید تصمیمى اتخاذ کند که هیچ رئیس جمهورى علاقه اى به اتخاذ آن ندارد… بیست سال است که این را به تعویق انداخته ایم و دیگر راهى باقى نمانده…او (ترامپ) این را حضوراً به من گفت و من حرف او را باور مى کنم و اگر به جاى چینى ها بودم هم حرف او را باور مى کردم.” همانطور که گفته شد سناتور گراهام عملاً نقش سخنگوى صنایع تسلیحاتى آمریکا را در صحنه سیاسى و سیاست گذارى این کشور ایفاء مى کند و از اینرو همراهى وى با ترامپ را درواقع باید به معناى تمایل لابى نیرومند تسلیحاتى از براه انداختن جنگ دانست. فرداى مصاحبه مطبوعاتى ترامپ، روزنامه وال استریت ژورنال گزارش داد که بازار سهام داو جونز بدلیل نگرانى از اوضاع نزدیک به ٣٠ درصد سقوط کرده است اما همزمان سهام شرکت هاى تسلیحاتى نورث تروپ،, رى تیان، گرامان،   لاکهید مارتین افزایش چشم گیرى داشته اند.(٣) لازم به یادآورى ست که در ماه آوریل امسال در جریان شلیک ۵٩ موشک توماهاوک به مقر نظامى سوریه که هزینه اى نزدیک به نود میلیون دلار براى مالیات دهندگان آمریکایى دربرداشت، سهام شرکت “رى تیان” سازنده این موشک ها، یک شبه یک میلیارد دلار افزایش یافت. همزمان سهام چند شرکت تسلیحاتى مشابه همچون بوئینگ، لاکهید مارتین و جنرال داینامیک نیز روى هم رفته نزدیک به پنج میلیارد دلار بالا رفت!

به عبارت دیگر میتوان ادعا کرد که سیاست جنگ طلبى ترامپ، حامیان قدرتمندى در میان سیاست گذاران ایالات متحده دارد. ترامپ از همان ابتداى روى کار آمدن با موجى از مخالفت هاى درونى و بیرونى مواجه بود. تا آنجائیکه به مردم آمریکا مربوط مى شود، مخالفت با ترامپ و سیاست هاى او روز بروز با همسوئی های گسترده ترى (حتى در میان رأى دهندگان به او) مواجه مى شود. اما ترامپ در مدت کوتاهى که از عمر ریاست جمهورى اش مى گذرد، این حقیقت را آموخته که اگر نمى تواند روى حمایت توده اى از خود حساب باز کند، حداقل قادر خواهد بود با روى آورى به جنگ افروزی، حامیان قدرتمندى در هیئت حاکمه آمریکا براى خود دست و پا کند و همزمان براى مدتى هم که شده صداى منتقدین خود را خاموش کند.

در هفتاد و دومین سالگرد بکارگیرى بمب اتمى در هیروشیما و ناکازاکى، یادآورى اینکه آن جنایت تاریخى نیز با نام صلح صورت گرفت، از اهمیت خاصى برخوردار مى شود. نباید به سوداگران مرگ فرصت داد که بار دیگر بنام صلح، جنایت هولناک دیگرى را سازمان دهند. صلح جویان در سراسر جهان مى بایست به هر شکل ممکن به مقابله با سیاست هاى جنگ افروزانه دولت آمریکا برخیزند.
————————————————

پانویس ها:

١- گزارش کنفرانس مطبوعاتى تیلرسون در روز اول ماه جارى:
state.gov Rex W. Tillerson Secretary of State Press Briefing Room Washington, DC August 1, 2017
تیلرسون روز اول آگوست در جریان کنفرانس مطبوعاتى خود در ساختمان وزارت امور خارجه استراتژى آمریکا در قبال کره شمالى را فشار صلح آمیز (peaceful pressure) نامید و با صراحت اعلام کرد که “ما دنبال تغییر رژیم در کره شمالى نیستیم، ما خواهان ساقط کردن رژیم نیستیم، ما خواهان سرعت بخشیدن به پروسه یگانگى شبه جزیره نیستیم، ما بدنبال بهانه اى براى فرستادن قواى نظامى خودبه شمال مدار ٣٨ شمالى (مرز دو کره) نیستیم.”
در همین کنفرانس، یکى از خبرنگاران با اشاره به تویت هاى دائمى ترامپ در ارتباط با کره شمالى، پرسید که سنگ اندازى هاى وئیس جمهور و ضدیت مواضع او با تلاش هاى شما و وزرات خانه شما تاچه حد مشکل ساز است، آیا ترجیح نمى دهید که یک سیستم نظام یافته در اعلام مواضع کاخ سفید وجود داشت؟ تیلرسون در پاسخ دیپلماتیک خود گفت:”این جزئى از فضاى محیطى ست که در آن کار مى کنیم.ما خود را با آن تطبیق خواهیم داد. ما خود را با آن تطبیق خواهیم داد. جهان دیپلماسى سرشار از وقایع غیرمنتظره است و ما مى دانیم که چطور خودمان را با آنها تطبیق دهیم و ما مى دانیم که چطور با آنها کار کنیم و من به اینها به عنوان ، سد یا مانع و یا مساعدت نگاه نمى کنم. رئیس جمهور هر طور مایل باشد که نظراتش را منعکس کند، نظراتش را مطرح خواهد کرد و آنگاه همه از آن مطلع خواهند شد، و ما هم همین طور.”

٢- روزنامه واشنگتن پست بتاریخ ٩ آگوست ٢٠١٧
Pence may deny it. But he’s preparing for a post-Trump landscape. By Sara Posner

٣- وال استریت ژورنال بتاریخ ١٠ آگوست ٢٠١٧
Dow Falls Nearly 205 Points as North Korea Tensions Persist By Akane Otani