رأی ایرانیان خارج از کشور در انتخابات
درحالیکه بیش از یکمیلیونو ۴٠٠ هزار نفر از حدود سه میلیون ترکیهایهایی که خارج از کشورشان زندگی میکنند در رفراندوم سرنوشتساز روز یکشنبه شرکت کردند، در انتخابات حساس ریاستجمهوری ۹۲ در ایران فقط ۱۱۶ هزار نفر از شهروندان خارج از کشور شرکت کرده بودند. ….
روزنامه شرق:
به گزارش شرق، طبق اظهارات دبیرکل شورای عالی امور ایرانیان خارج از کشور، پنج تا شش میلیون ایرانی خارج از کشور زندگی میکنند که هفت درصد از جمعیت کل کشور را شامل میشود. با این حساب، مشارکت ۱۱۶ هزارنفری در انتخابات سال ۹۲ معادل مشارکت تنها دو درصد ایشان در آن انتخابات است که در مقایسه با مشارکت حدود ۵۰ درصدی ترکیهایهای خارج از کشور، ناچیز به نظر میرسد.
مشکل دسترسی به صندوقهای اخذ رأی یکی از مهمترین دلایل مشارکت کم ایرانیانِ خارج از کشور است تا آنجا که در برخی کشورها – از جمله کانادا با جمعیت زیاد ایرانیان – چندین سال است که هیچ صندوق رأیی وجود ندارد. اما بهنظر میرسد دلایل ریشهایتری برای مشارکت محدود وجود دارد.
عصر جمعه ۲۴ خرداد ۹۲ و قبل از اینکه شعبه اخذ در شهر سندیهگو ایالت کالیفرنیا بسته شود، خودم را بعد از هفت ساعت رانندگی به صندوق رساندم و رأی دادم. آن موقع به وقت ایران، ساعت حدود پنج بامداد بود. در طول چند ساعت رانندگی برگشت، اخبار شمارش آرا و فاصله نزدیک روحانی با حدنصاب ۵۰ درصد، بهتدریج روی شبکههای اجتماعی منتشر میشد و من خوشحال از این گمان بودم که به سهم خود در رساندن آرای روحانی به ۵۰ درصد، کمک کردم. آرای نهایی استانهای مختلف اعلام میشد و بر آن اساس کل آرای روحانی نیز اعلام؛ اما هرچه منتظر ماندم، مجموع آرای خارج از کشور نه از سوی وزارت کشور و نه شورای نگهبان، اعلام نشد.
اگرچه فقط ایرانیها نیستند که از حق شرکت در انتخابات ریاستجمهوری کشورشان از خارج از کشور برخوردارند (شهروندان بسیاری از کشورها از چنین حقی برخوردارند)، اما شاید شرایط رأیدادن ایرانیان جزء سختترین شرایط در مقایسه با کشورهای کموبیش همتراز ایران است. کشورهای دیگر به روشهای مختلف سعی بر ایجاد امکان مشارکت شهروندانشان در انتخاباتها را دارند؛ مکانیسمهایی مانند رأی پستی برای تسهیل رأیدادن که از جمله در انتخابات مقدماتی حزب دموکرات آمریکا استفاده میشود.
متاسفانه بخش دیدگاههای این مطلب بسته است.