بی‌تردید برای تحولات خاورمیانه، باید پیوندهای مبارزه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی منطقه، دست‌کم در ترکیه، سوریه، عراق و ایران را می‌توان محکم‌تر کرد. در این میان یکی از حلقه‌های مهم این پیوند طبقاتی، ارتباط و همکاری با روژاوا و پ.ک.ک است. هر انسان و جریانی که خود را کمونیست و انترناسیونالیست و مساوات‌طلب تعریف می‌کند به‌معنای واقعی نمی‌تواند نسبت به‌وقایع منطقه، به‌ویژه حملات وحشیانه دولت و ارتش ترکیه به‌مردم کرد و روژاوا بی‌تفاوت بماند. هم‌اکنون بخش اعظم سازمان‌های چپ و برابری‌طلب و کمونیست ترکیه با پ.ک.ک در یک صف قرار گرفته‌اند تا با دشمن مشترک خود، یعنی با سیستم سرمایه‌داری ترکیه و به‌طور کلی دم و دستگاه حاکمیت این کشور، با هدف برپایی خودمدیریتی دموکراتیک در سراسر ترکیه، متحمل جنگ و تروریسم دولتی شده و پیکار سخت و دشواری را پیش می‌برند. ….

——————————————————–

عبدالله اوجالان آزاد باید گردد! (بخش دوم)

بهرام رحمانی
bahram.rehmani@gmail.com

عبدالله اوجالان‌ (آپو)، رهبر زندانی «حزب کارگران کردستان» و مردم کرد اعلام کرده که در صورت آمادگی دولت ترکیه، او می‌تواند در شش ماه زمینه حل «مسئله کردها» در ترکیه را فراهم کند تا به‌این ترتیب، بیش از سه دهه جنگ و درگیری خاتمه یابد.
پیام عبدالله اوجالان، امروز در یک کنفرانس مطبوعاتی در شهر کردنشین دیاربکر در ترکیه از سوی برادرش «محمد اوجالان» اعلام شد. دولت ترکیه به «محمد اوجالان» اجازه داده بود که روز گذشته به‌مناسبت «عید قربان» با برادر زندانی‌اش در زندان محل نگهداری‌اش واقع در جزیره امرالی، دیدار کند. نزدیک به دو سال بود که به‌خانواده رهبر حزب کارگران کردستان، اجازه ملاقات با او داده نشده بود.

محمد اوجالان، به‌نقل از رهبر زندانی حزب کارگران کردستان گفت: «مسئله کردها مربوط به‌چند دهه اخیر نیست. این مسئله بیش از ۱۵۰ سال است وجود دارد. اگر دولت آمادگی دارد، نمایندگانش را بفرستد. ما هم پروژه‌ای برای حل این مسئله داریم و قادریم در شش ماه این مشکل را حل کنیم».
عبدالله اوجالان، در دیدار روز شنبه ۱۱ سپتامبر خود، هم‌چنین با بیان این‌که «این مشکل، یک‌طرفه حل نخواهد شد. سی تا چهل سال است این جنگ ادامه دارد. جنگی که می‌تواند هشتاد سال دیگر ادامه یابد. اگر دولت آمادگی داشته باشد، می‌توان به‌خونریزی‌ها خاتمه داد».
سرانجام اعتراضات و اعتصاب غذاها در داخل و خارج ترکیه، علیه ایزوله‌کردن عبدالله اوجالان و بی‌خبری از وی، نتیجه داد و مقامات قضایی ترکیه مجبور شدند به‌برادر وی اجازه ملاقات در زندان جزیره امرالی دهند.
محمد اوجالان پس از دیدار روز شنبه ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۶، با برادرش، در کنفرانسی مطبوعاتی در شهر آمد‌(دیاربکر) درباره این دیدار سخن گفت.
وی با اعلام این‌که وضعیت جسمانی رهبر خلق کرد خوب بود، به‌نقل از اوجالان گفت: «دو تا سه زندانی دیگر نیز در امرالی هستند و با یکدیگر فعالیت می‌کنیم. انزوا ادامه دارد اما از لحاظ سلامتی مشکل زیادی نداریم. شرایط مانند دوران گذشته است. با رفقای این‌جا گفتگو می‌کنیم. پروژەهایی داریم که اگر حکومت برای آن آماده باشد می‌توانیم با توسل به‌این پروژەها در طول شش ماه مسئله را حل کنیم. فرایند قبلی از سوی ما متوقف نشد. هیأت حکومتی نزد من آمد و گفتند تا پانزده روز دیگر بازمی‌گردند و در زمانی کوتاه چارەای پیدا می‌کنند. اما مسئله کرد مسئلەای بزرگ است. مسئلەای محدود به‌بیست سال نیست، بلکه ۱۵۰ تا ۲۰۰ سال سابقه دارد. روزانه سی انسان جان‌شان را از دست می‌دهند. اگر حکومت صداقت داشت این انسان‌ها کشته نمی‌شدند. این ناحقی علیه کشور بود و انسان‌های باوجدان باید در مورد آن فکر کنند. اگر حکومت آمادگی دارد می‌تواند دو نماینده را به‌این‌جا اعزام کند. ما برای حل این مسئله بزرگ پروژه داریم. در طول شش ماه قادریم که مسئله را حل کنیم. جنگی عمیق جریان دارد، در این جنگ، طرفین توان غلبه بر یکدیگر ندارند. سی تا چهل سال است این جنگ ادامه دارد. جنگی که می‌تواند هشتاد سال دیگر ادامه یابد. افسوس برای انسان‌هایی که جان می‌دهند. دیگر خونریزی‌ها باید پایان بگیرد و اشکی سرازیر نشود. چارەیابی به‌طور یک‌طرفه ممکن نیست. طرف اصلی در این بین حکومت است. اگر حکومت مایل باشد این مسئله خیلی طول نمی‌کشد و حل می‌شود. از لحاظ جسمانی در وضعیت خوبی هستم. فردا عید است، عید قربان. اگر در کشوری روزانه سی تا چهل انسان کشته می‌شوند چگونه می‌شود جشنی برپا کرد. این اساسا اقدامی اخلاقی نیست. چارەیابی این مسئله بر عهده ماست و می‌توانیم آن‌را عملی کنیم».

جمعیت وکلای سدە هم در بیانیەای ملاقات محمد اوجالان با عبداللە اوجالان را تایید کرد و  یادآوری نمود کە محمد اوجالان بدون دیدار با رسانەها از اسکلە گملک منطقە بورسا خارج شدە است. بە‌نقل از خبرگزاری دجلە، این جمعیت در ادامە بیانیە خود اعلام کرد کە در روزهای آتی جزئیات دیدار را با موکل خود -‌عبداللە اوجالان- بە‌اطلاع افکار عمومی خواهند رساند.

سری ثریا اوندر، نماینده پارلمان ترکیه و عضو هیأت امرالی در رابطه با اهمیت پیام اوجالان اعلام کرد که محتوای چنین پیامی برای چارەیابی مسئله در این روزها می‌تواند تلنگری باشد تا مردم ترکیه را بیدار کند.
سری ثریا اوندر نماینده پارلمان ترکیه و عضو هیأت امرالی، در رابطه با اهمیت پیام اوجالان اعلام کرد که محتوای چنین پیامی برای چارەیابی مسئله در این روزها می‌تواند تلنگری باشد تا مردم ترکیه را بیدار کند.
سری ثریا اوندر طی مصاحبه با خبرگزاری فرات با اعلام آن‌که از زمان قطع ملاقات‌ها با آقای اوجالان ما شاهد واقعیت پیشبینی‌های وی بودیم گفت: «آزادی و سلامتی و امنیت اوجالان اساسا مسئلەای شخصی نیست بلکه آن‌را می‌توان به معنای سلامتی کشور و منطقه ترجمه کرد. اوجالان تنها رهبر سیاسی بوده که پیشبینی‌های وی در حقیقت روی می‌دهند و دیدگاهش فقط از لحاظ نظامی نیست. از سویی اوجالان با پیام‌های خود تاکنون همە جوسازی‌های حکومت را ناکام گذاشته و در پیام خود اجازه نداده که برخی به‌شایعە -اوجالان خوب است و بقیه آن‌ها بد هستند- دامن بزنند».
سری ثریا اوندر افزود: «امروز سال‌گرد کودتای دوازدهم سپتامبر است. کنعان اورن در دوره کودتا گفته بود، با اقدام علیه قبرس ابتدا تصور نمی‌کردیم که نواحی گستردەتری را کنترل کنیم، بعدا تصمیم گرفتیم مناطق بیش‌تری را به‌دست بیاوریم تا بر روی میز مذاکره از آن به‌عنوان یک کارت برنده استفاده کنیم. این دید قدیمی حکومت، نادرست و بی‌محتواست. آن‌چه اکنون در برابر منتخبین و سازەهای مردمی انجام می‌دهند نیز طبق همان منطق پوچ است. حکومت باید درک کند که با معضلی سیاسی مواجه بوده و نباید با آن برخورد نظامی کند. باید به‌استنباط آقای اوجالان در این‌باره برسد که این جنگ نمی‌تواند بازنده و برندەای داشته باشد. در حالت کنونی جنگ سال‌ها ادامه پیدا می‌کند و راه را بر زخم‌های اجتماعی باز می‌کند».

محمد امین پنجوینی از سیاستمداران کردستان، ملاقات با عبداللە اوجالان را ثمرە تلاش و مبارزە کردها دانسته و یادآوری کرده کە «هیچ کسی نباید این امر را بە‌مثابە خیر اردوغان بە‌کردها قلمداد نماید».
محمد امین پنجوینی از سیاست‌مداران باشور کردستان دربارە تعیین «قیم» از سوی دولت ترکیە بر شهرداری‌های باکور کردستان را مرحلە خطرناکی از اعلام جنگ اردوغان برعلیە خلق کرد قلمداد کرد و  آن را غیرقابل قبول خواند. بە‌گفتە پنجوینی، کردها نباید شهرداری‌ها را بە‌نژادپرست‌هایی هم‌چون اردوغان واگذار نمایند، برای مبارزە با این فتنە اردوغان، کردها باید در همە عرصەها به‌پا خیزند.
پنجوینی در ادامە سخنان خود افزود کە وظیفە صاحب‌مندی از شهرداری‌های کردستان نە تنها وظیفە حزب مناطق دمکراتیک، بلکە وظیفە احزاب دیگر باکور کردستان هم است. ایشان حمایت احزاب دیگر کرد را از شهرداری‌ها وظیفەای میهنی دانست.
وی در ادامە گفتگو با خبرگزاری فرات، بە‌ملاقات محمد اوجالان با عبداللە اوجالان -‌رهبر خلق کرد- اشارە نمود و خاطرنشان کرد کە هیچ کسی نباید این امر را هم‌چون خیری از دست اردوغان قلمداد کند، بلکە همە می‌دانند کە این امر بە واسطە مقاومت و مبارزات خلق کرد میسر شد. دولت ترکیە مصمم بە‌تداوم دشمنی با رهبر آپو است و در این راستا بیش از ۱۹ ماە است کە از ملاقات خانوادە و وکلا با ایشان ممانعت بە‌عمل آوردە است و امروز تنها بە‌واسطە نیروی خلق کرد و مبارزات همە جانبە آن‌ها دولت ترکیە مجبور بە‌پذیرش دیدار خانوادە با رهبر خلق کرد شدند.

در این میان، شورای شنگال در تبعید پس کە از ۲۱ روز پیش برای ملاقات خانوادە یا وکلا با عبداللە اوجالان و هم‌چنین برای بە‌رسمیت شناختن موقعیت سیاسی و اداری شنگال در شهر استراسبورگ‌-‌فرانسە دست بە‌اعتصاب غذا زدە بودند، پس از انجام دیدار محمد اوجالان با رهبر خلق کرد و اعلام پیام ایشان در میتنیگی رسانەای در شهر آمد بە‌اعتصاب غذای خود پایان دادند.
سزای وچار بە‌نمایندگی از اعتصابیون استراسبورگ در سخنان اعلام کرد کە آن‌ها بە‌یکی از اهداف خود منبی بر ملاقات فوری اعضای خانودە با رهبر خلق کرد دست یافتەاند و برای هدف دیگر هم کە بە‌رسمیت شناختن موقعیت سیاسی و اداری برای شنگال است بە‌فعالیت‌های خود ادامە خواهند داد.
از سوی دیگر، ونر سکامت و موسی چاکماک از اعضای حزب چپ آلمان‌(دیا لینکە) کە در محل قرائت بیانیه پایان اعتصاب غذا شرکت کردە بودند در سخنانی از فعالین ایزدی تجلیل کردە و همکاری دولت آلمان را با ترکیە مورد انتقاد شدید قرار دادند.
اعتصاب مذکور، با شعارهای «زندەباد رهبر آپو»، «زندەباد شنگال» و …، پایان یافت.

در همین حال، ۲۸ شهردار کرد منتخب مردم، که نزدیک به‌حزب پارلمانی «دموکراتیک خلق‌ها» هستند، به‌اتهام ارتباط با «حزب کارگران کردستان» از کار برکنار شدند و به‌جای آن‌ها افراد دولتی انتصاب شده‌اند. در مقابل این اقدام فاشیستی دولت ترکیه، اعتراضات مردمی در حال گسترش است.
هم‌چنین دولت ترکیه اعلام کرد که بیش از ۱۱ هزار معلم را به‌ظن ارتباط با حزب کارگران کردستان از کار برکنار و یا به‌حالت تعلیق درآورده است.
در پی اشغال ۲۸ شهرداری کردستان و برکناری شهرداران و کارکنان آن توسط دولت ترکیه، کنفدرالیسم جوامع کردستان‌(ک.ج.ک)، این اقدام را بخشی از سیاست جنگ با کردها توصیف کرد.
ریاست مشترک ک.ج.ک، با اعلام آن‌که اعزام «قیم» به‌جای شهرداران منتخب مردمی و برکناری اعضای شوراهای شهر، حمله به‌اراده خلق است، می‌گوید: «حکومت با انتصاب قیم‌ها این پیام را به‌مردم می‌دهد که مجبورید  از خواست ما تبعیت کنید. حکومت تلاش می‌کند با استفاده از خشونت، اشغال‌گری خود را تحمیل کند. غصب شهرداری‌ها دور تازەای از حملات علیه خلق کرد است هرچند پیش از این نیز شهرداران زیادی به‌طور جداگانه برکنار شدە و صدها عضو مجالس شهرداری دستگیر شدەاند. وقتی که از این فشارها نتیجه نگرفتند اتهامات بی‌پایەای مطرح کردند و گفتند قیم اعزام می‌کنیم. اتهام بی‌پایه حکومت این‌ست که شهرداری‌ها به پ.ک.ک کمک مالی کردەاند. حتی یک ریال هم از شهرداری‌ها به‌ما پرداخته نشده و این‌را با تأکید اعلام می‌کنیم. حکومت هیچ سندی برای این ادعاها ندارد».
این بیانیه می‌افزاید: «در شهرداری‌هایی که عوامل حزب عدالت و توسعه در آن کار می‌کنند فساد مالی وجود دارد و این حزب همه را مانند خود دزد تصور می‌کند. کوچک‌ترین مدرکی در مورد فساد مالی در شهرداری‌های کردستان در دست ندارند و اتهامات مطرح شده نظر شخصی دولتمردان است. جهان باید آگاه باشد که اعزام قیم‌ها به‌کردستان بخشی از جنگ علیه خلق کرد است.
شهرداری‌های کردستان به‌خاطر این‌که در مسیر درخواست دمکراسی و زندگی آزادانه حرکت کردند هدف حمله قرار گرفتند».
ریاست مشترک ک.ج.ک، در پیام خود صریا این اقدام دولت ترکیه را اصرار در سرکوب و پاک‌سازی مردم کرد خوانده و با تأکید بر مقاومت متقابل، می‌گوید: «حزب حاکم ترکیه هیچ صدای مخالفتی را تحمل نمی‌کند و با بهانه قرار دادن کودتای نظامی پانزدهم ژوئیه در صدد از میان برداشتن جنبش آزادی‌خواه کردها و نیروهای دمکراسی‌خواه دیگر است. اعزام قیم‌ها به‌کردستان بخشی از این سیاست است. پیش از آن با لغو مصونیت قضایی نمایندگان پارلمانی ه.د.پ، اعضای این حزب را نیز هدف قرار دادند. خلق کرد و نیروهای دمکراسی خواه فقط گزینه مقاومت را پیش رو دارند و باید از شهرداری‌ها دفاع کنند».

در چنین شرایطی، مرکز مطبوعات و اطلاع‌رسانی نیروی مدافع خلق از تداوم درگیری‌ها با ارتش ترکیه در مناطق مختلف خبر داده است.
***

عبدالله اوجالان، در نوروز سال ۲۰۱۳، با انتشار پیامی کتبی که از سوی «سری ثریا اوندر» نماینده پارلمان ترکیه در شهر کردنشین دیاربکر قرائت شد از ضرورت «خاموش کردن سلاح‌ها» سخن گفته بود.
در همین ارتباط، دولت ترکیه و حزب کارگران کردستان در سال ۲۰۱۳، برسر برقراری آتش‌بس به‌توافق رسیدند و «مذاکرات صلح» بین نمایندگان دولت از یک‌سو و عبدالله اوجالان، رهبر زندانی حزب کارگران کردستان از طرف دیگر، صورت گرفت. این مذاکرات اما در دو سال گذشته به بن‌بست رسید و یک باردیگر جنگ دولت علیه مردم کرد و پ.ک.ک از سرگرفته شد.
بعد از شکست پروسه صلح و آغاز حملات نظامی ارتش ترکیه به پ.ک.ک و مردم کردستان ترکیه، نیروهای حزب کارگران کردستان در یک سال گذشته، دست به‌مقاومت زدند و مواضع دولت ترکیه را هدف قرار دادند. هم‌زمان در برخی مناطق کردستان، خودمدیرتی دموکراتیک اعلام گردید و مقاوکمت مردمی بی‌نظیر در شهرها و روستاهای کردستان شکل گرفت.
در جریان حملات وحشیانه نیروهای دولتی و مقاومت مردمی، در شهرهایی هم‌چون «سور» و «نسیبین» علاوه بر تخریب اماکن مسکونی، صدها غیرنظامی جان‌شان را از دست دادند و ده‌ها هزار نفر مجبور به‌کوچ و ترک خانه و کاشانه‌شان شدند.
دولت ترکیه و در راس همه رجب طیب اردوغان، رییس جمهور ترکیه، نه تنها هم‌چنان بر طبل جنگ علیه مردم کردستان ترذکیه و پوکوک می کویند، بلکه ادعا دارند که دولت و ارتش‌شان «بزرگ‌ترین عملیات تاریخ» خود را علیه نیروهای کرد در روژاوا آغاز کرده‌اند.

دولت حزب عدالت و توسعه در ترکیه، تا اوایل سال ۲۰۱۵، در حال مذاکره با اوجالان رهبر زندانی پ‌ک‌ک که اکنون اکثریت مردم کرد و تشکل‌های مدنی و سیاسی کردستان، رهبری وی را پذیرفته‌اند، بود. اما از آن تاریخ به‌بعد نه تنها ملاقات‌های وی با وکلایش و فامیل‌هایش را قطع کرده، بلکه هیچ کس اطلاعی از وضعیت وی ندارد.
البته مسئله مردم کرد در ترکیه، سابقه‌ای به‌اندازه تاریخ جمهوریت دارد. در طول جمهوریت در ترکیه، مردم کردستان ترکیه، ۲۹ بار دست به‌قیام زده‌اند. میزان تلفات جانی و مالی وارده به‌طرفین و اخبار درگیری‌ها و بمباران مناطق مختلف داخلی و مرزی نشان می‌دهد که پ.‌ک.‌ک کماکان در برابر ارتش و دولت ترکیه از قدرت مانور بالایی برخوردار است. در کنار این موضوع دستگیری‌های صورت گرفته وسیع، خصوصا در یک سال گذشته از اعضای اتحادیه جوامع کردستان، نشان می‌دهد که پ‌.ک.‌ک دیگر نه تنها در اردوگاه‌ها و کوه‌ها، بلکه در شهرها نیز حضور سنگین و غیرقابل انکاری دارد.
جنگی که دولت ترکیه از تاریخ ۲۶ جولای ۲۰۱۵، نخست با بمباران اردوگاه‌های پ‌ک‌ک توسط اف ۱۶ نیروی هوایی ترکیه در کوه‌های قندیل و سپس حمله ارتش و نیروهای امنیتی ویژه به‌تمام روستاها و شهرهای کردنشین، به‌مردم کردستان تحمیل کرده است. اما مقاومت سرسختانه و سیاست‌های تحسین برانگیز مردم کردستان در اعلام خودمدیریتی دموکراتیک که در کانتون‌های روژاوا تجربه شده، شرایط و تحولات فعلی میان پ‌ک‌ک و مردم کردستان و دولت ترکیه نشان می‌دهد که هنوز دولت برای خروج از بن‌بست مسئله مردم کرد و حل این معضل نیاز درمانده شده است. معضل مردم کرد در ترکیه و منطقه یک زخم قدیمی است که با هر حرکتی دهان باز می‌کند. این زخم نه به‌مسکن، بلکه به‌درمان ریشه‌ای نیاز دارد و آن هم با مبارزه متحدانه و برابری‌طلبانه و آزادی‌خواهانه مردم و در پیشاپیش همه طبقه کارگر سراسر ترکیه امکان‌پذیر و عملی است. به خصوص که الان دولت ترکیه و در راس همه رجب طیب اردوغان اعتبار خود را در نزد بخش عظیم مردم کرد به‌خصوص مردم کرد از دست داده است اجبارا دیر یا زود به‌خواسته‌های مردم کرد گردن خواهد گذاشت در غیر این صورت ادامه جنگ داخلی و ترور و بمب‌گذاری‌ها در ترکیه اجتناب‌ناپذیر است. وضعیتی نگران‌کننده که عامل اصلی دولت ترکیه است.

اردوغان با شخصیت کاریزمائی که اخیرا هیتلر و حکومت فاشیسم را برای ترکیه کنونی مناسبت‌تر تشخیص داده و به‌زبان آورده است مهم‌ترین عامل پیروزی سه دوره حزب عدالت و توسعه بوده است. اردوغان با حمایت سرمایه‌داری جهانی، سعی دارد ضمن تحکیم بنیادهای ناسیونالیسم‌-‌اسلام در ترکیه، در معادلات بین‌المللی و منطقه و داخلی، هم‌چنان جولان دهد تا با تغییر قانون اساسی سیستمی به‌جای سیستم فعلی پارلمانی برقرار کند که شخصیت کاریزمایی او نیاز دارد.
رییس جمهور ترکیه رجب طیب اردوغان، به‌جای تضعیف دولت اسلامی‌ (داعش)، پ‌ک‌ک و مردم کردستان و مخالفین خود در سراسر ترکیه را هدف قرار داده است. با وجود مطالبات بیش از اندازه واشنگتن از ترکیه برای استفاده از پایگاه «اینجیرلیک» علیه داعش این مسئله یک سال ادامه داشت و ترکیه اجازه آن را نمی‌داد. در واقع سال گذشته این پایگاه را در اختیار آمریکا قرار داد و بلافاصه حمله به‌پایگاه‌های ‌پ‌ک‌ک را آغاز کرد. اقدامی که احتمالا آمریکا به‌آن چراغ سبز نشان داده بود.
در واقع اردوغان با پایان‌دادن به‌روند مذاکرات صلح در حال بازی‌کردن با آتش است. با نگاه به‌نتایج انتخابات پارلمان ترکیه در ۷ ژوئن ۲۰۱۵ می‌توان از جریانات داخلی ترکیه باخبر شد. در ۱۲ استان کردنشین ترکیه در جنوب شرقی این کشور حزب دموکراتیک خلق‌ها متوسط ۸۶ درصد آراء را کسب کرده است. برای جدایی داخلی در ترکیه اکنون شرایط به‌نحوی رقم خورده است که یک جرقه کوچک هم کافی است. اعتصاب، عصیان، شورش، درگیری مسلحانه و هر نوع اقدام دیگر در استان‌های جنوب شرق ترکیه توسط مردم کرد توانسته کردهای استانبول، ازمیر، آدانا و سایر شهرهای ترکیه را نیز تحت تاثیر قرار دهد. به‌علاوه بخشی از طبقه کارگر ترکیه و احزاب و سازمان‌های چپ و کمونیست نیز حامی مردم کردستان هستند.
بر کسی پوشیده نیست که ترورهای پی در پی روزنامه‌نگاران و فعالین سیاسی در ترکیه با هماهنگی پلیس مخفی ترکیه‌(میت) صورت گرفته است. اگر پلیس میت خود مستقیما تیر خلاص را شلیک نکرده باشد اما شکی در آن نیست که داعش یا فاشیست‌های کمالیست با هماهنگی میت ترکیه این ترورها را سازمان داده‌اند.
«ناجی جرف»، در روز روشن و جلو چشم پلیس در شهرغازی عینتاب با اسلحه خفه‌‌کن ترور شد، چند هفته پیش از آن نیز «احمد محمد موسی» دوست و همکار ناجی جرف از اعضای گروه فیلم‌سازی «رقه در سکوت قربانی می‌شود» را کشتند. دو ماه پیش ابراهیم عبدالقادر روزنامه‌نگار توسط داعش گردن زده شد، در همان روز فارس حمادی روزنامه‌نگار مستقل را کشتند، یک ماه پیش هم طاهر ایلچی رییس کانون وکلای دیاربکر را در روز روشن و باز جلو چشم پلیس ترکیه ترور کردند و ترورهای دیگری که خبرهایش به‌دلیل این‌که اسم و رسم این قربانبان در حد و اندازه این روزنامه‌نگارن نیست انعکاس آن‌چنانی نمی یابد و قتل شان در سکوت رسانه‌های «بی‌طرف و با وجدان» در خفا می‌ماند.
این ترورها در ادامه سرکوب، ارعاب و فضای جنگی چند ماه پیش دولت ترکیه است که با بمب‌گذاری‌های سورچ و آنکارا شروع شد و در حال حاضر هم با حملات هوایی و زمینی به‌مناطق کردنشین و ترور روزنامه‌نگاران و فعالین سیاسی ادامه دارد.
فعالان سیاسی ترکیه‌ای به‌خوبی می‌دانند که این ترورها زیر سر اردوغان و پلیس میت ترکیه است. چطور است که در طی دو ماه پیش چندین ترور صورت می‌گیرد اما تروریستی دستگیر نمی‌شود!. چرا اگر کوچک‌ترین حرکت و فعالیت مخفیانه‌ای از مخالفان دولت اردوغان صورت بگیرد سریعا آن‌ها را دستگیر و محاکمه می‌کنند اما تروریست‌هایی که در شهر و در روز روشن بدون هیچ مانع و مشکلی ترور می‌کنند را نمی‌توانند شناسایی و دستگیر کنند؟!
خبر همکاری دولت و پلیس ترکیه با داعش بارها درز و فاش شده است، خرید نقت و مبادله دولت ترکیه با داعش علنا صورت می‌گیرد، حتی تانکرهای نفت داعش در مرز ترکیه توسط جنگنده‌های روسی بمباران شدند. عکس‌های منتشر‌‌شده در شبکه‌های اجتماعی، از همکاری پلیس ترکیه با افراد داعش در مرزها بارها منتشر شده است، بیمارستان‌های ترکیه پر است از افراد زخمی داعش که توسط آمبولانس‌های ترکیه منتقل شده‌اند، کمک پلیس ترکیه در جابه‌جا کردن و انتقال اعضای داعش به‌مکان امن بارها صورت گرفته است.
فیضی اوغلو رییس اتحادیه کانون‌های وکلای دادگستری ترکیه در گفت‌و گو‌با خبرنگاران از اقدام روزنامه جمهوریت این کشور برای انتشار تصاویر ارسال سلاح از ترکیه به‌گروه‌های تروریستی در سوریه، حمایت کرد. وی با اعلام حمایت از روزنامه جمهوریت و «جان دوندار» مدیر مسئول این روزنامه گفت: «وظیفه مطبوعات افشای این قبیل جرایم و اطلاع‌رسانی به‌مردم است».
وی اضافه کرد: «اقدام روزنامه جمهوریت در انتشار خبر و تصاویر ارسال سلاح توسط کامیون‌های سازمان اطلاعات ترکیه‌(میت) به‌سوریه را نمی‌توان در چارچوب قوانین جزایی ترکیه ارزیابی کرد».
تلاش کردند جان دوندار را روز روشن در مقابل دادگستری ترور کنند که تیرها به‌وی اصابت نکرد اما یک روزنامه‌نگار زخمی شد.
رجب اردوغان و حزب عدالت و توسعه که سال‌ها با وعدە حل مسئله کرد و گشایش سیاسی در داخل کشور ترکیه زمام امور را در دست گرفتند، گفته است «مسئلەای به‌نام مسئله کرد وجود خارجی ندارد آن‌چه هست مسئله تروریسم است».
به‌عبارتی هر کردی که خواهان تحصیل به‌زبان مادری شده و حقوق سیاسی و اجتماعی بخواهد یک تروریست تلقی می‌شود. بنابراین، «کرد خوب»، کردی‌ست که «مطالبەای ندارد، پرچم ترکیه را مقدس پنداشته و به‌تحصیل به‌زبان ترکی و زندگی در چنین کشوری افتخار می‌کند».
داوود اوغلو نخست وزیر وقت و دیگر سخن‌گویان دولت ترکیه، با استفاده از ادبیات نژادپرستانه، گروه‌های ملی‌گرای دیگر را هم با خود همراه کردەاند. دولتی که تاکنون حتی مسئولیت قتل یک شهروند را نپذیرفته و همه جان‌باختگان را مجرم معرفی می‌کند با استفاده از زور، رسانەهای داخلی ترکیه را هم یا با خود هم‌سو کرده و یا وادار به‌سکوت کرده است.
اردوغان که هیچ صدای مخالفتی را برنمی‌تابد هرچند که سعی می‌کند در انظار عمومی خود را فردی قاطع نشان دهد اما اکنون می‌داند که پیروزی در این بازی سخت خواهد بود. او پس از کودتای انتخاباتی و قبضه کردن مجلس و دستگاه‌های دولتی، همه چیز را تمام شده تلقی کرد و خواست در هر مسئلەای از موضع قدرت وارد شود.
اما وقتی که درهای گفتگو بسته شد، کردها یک‌جانبه راه‌حل خود را به‌اجرا گذاشتند، آن‌چه که رییس جمهور انتظارش را نداشت. اعلام خودمدیریتی‌های منطقەای و رد «ملت‌-‌دولت» و دستگاه‌های دولتی در شهرهایشان که دیگر مشروعیتی برای آن قائل نبودند.
در چنین شرایطی، همه نیروها و احزاب و تشکل‌های آزادی‌خواه، چپ و کمونیست موظفند از این جنبش اعتراضی مردم کردستان ترکیه و مطالبات بر حق و عادلانه آن‌ها در ساختن جامعه خودمدیرتی دموکراتیک دفاع کنند و اعمال و سیاست‌ها جنایت‌کارانه دولت و رییس جمهور اسلامی و فاشیستی این کشور، یعین رجب طیب اردوغان و حزبش «عدالت و توسعه اسلامی» را شدیدا محکوم نمایند.
در واقع ما هم‌اکنون در ترکیه هم جنبش شهری در کارخانه‌ها، مدارس‌، دانشگاه‌ها، ادارات و خیابان‌ها داریم و حزب دموکراتیک خلق‌ها تلاش می کند از همه امکانات موجود از جمله پارلمان به‌عنوان ابزار پیش‌برد سیاست‌های خود بهره‌ می‌گیرند و به‌گفته رهبرانش، آن‌ها توهمی به‌سیستم پارلمانتاریسم بوژوایی ندارند؛ و هم یک جنبش مسلحانه‌ای را داریم که هر چند که پ.ک.ک آن را رهبری می‌کند اما بیش از ده سازمان و حزب سیاسی چپ و سوسیالیست در آن حضور فعال دارند.
واقعیت این است که انسان موجود متفکری است از این‌رو، همواره تلاش می‌کند به‌راه‌حل‌های سیاسی و اجتماعی جدیدی دسترسی پیدا کند و موفقیت‌های بیش‌تری به‌دست آورد. اما در این راه، احتمال دارد انسان عقب‌گرد سیاسی کند و به‌گذشته پناه ببرد حتی گذشته‌ای که خودش هم دورانی مخالف آن بود. و یا این که ایده‌ها و افکار و نظریات خود را ارتقا دهد و به‌راه‌حل‌های سیاسی پیشرو و امکان‌پذیری برسد.
اوجالان به‌دسته دوم تعلق دارد و یک راه‌پیمایی طولانی و گذر از رنج‌ها، اما در عین حال با قلبی سرشار از عشق و باور به‌موفقیت ‌مبارزه آزادی‌خواهانه و مردمی و تغییر وضع موجود، از افکار پروروسی و چپ ناسیونالیست به‌افکار برابری‌طلبانه و آزادی‌خواهانه سوسیالیستی شبه‌آنارشیستی را طی کرده است.

بی‌تردید برای تحولات خاورمیانه، باید پیوندهای مبارزه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی منطقه، دست‌کم در ترکیه، سوریه، عراق و ایران را می‌توان محکم‌تر کرد. در این میان یکی از حلقه‌های مهم این پیوند طبقاتی، ارتباط و همکاری با روژاوا و پ.ک.ک است. هر انسان و جریانی که خود را کمونیست و انترناسیونالیست و مساوات‌طلب تعریف می‌کند به‌معنای واقعی نمی‌تواند نسبت به‌وقایع منطقه، به‌ویژه حملات وحشیانه دولت و ارتش ترکیه به‌مردم کرد و روژاوا بی‌تفاوت بماند. هم‌اکنون بخش اعظم سازمان‌های چپ و برابری‌طلب و کمونیست ترکیه با پ.ک.ک در یک صف قرار گرفته‌اند تا با دشمن مشترک خود، یعنی با سیستم سرمایه‌داری ترکیه و به‌طور کلی دم و دستگاه حاکمیت این کشور، با هدف برپایی خودمدیریتی دموکراتیک در سراسر ترکیه، متحمل جنگ و تروریسم دولتی شده و پیکار سخت و دشواری را پیش می‌برند. هم‌اکنون بسیاری از کمونیست‌های جهان از آمریکا و استرالیا گرفته تا اروپا و ایران در روژاوا در حال ساختن الگوی جدید کمونی هستند. بنابراین، توجیهاتی از قبیل این که به‌حزب کارگران کردستان‌(پ.ک.ک) و اداره سیاسی و اجتماعی روژاوا نقد داریم، یا این که آن‌ها به‌مبارزه طبقاتی طبقه کارگر کم بها می‌دهند؛ یا این که به‌طور کلی سیاست‌هایشان دارای اشکالاتی است و یا این که آینده روژاوا روشن نیست و…، لااقل از دیدگاه مبارزه سیاسی‌-‌طبقاتی پذیرفته شده نیستند. چرا که با شرکت و حضور فعال در این تحولات، بهتر و موثرتر می‌توان کمبودها و اشکالات این جریانات را برطرف کرد تا این که صرفا از دور نظاره‌گر بود و به‌نقدهای نظری خود بسنده کرد. به‌علاوه کسی ادعا نکرده است که در روژاوا، انقلاب سوسیالیستی به‌وقوع پیوسته است! در واقع روژاوا به‌زمین شخم‌زده‌ حاصل‌خیزی می‌ماند که برای کاشتن هر محصولی آماده است و در این‌جاست که نقش و حضور سوسیالیست‌ها و کمونیست‌ها در این‌جا حائز اهمیت هم برای روژاوا و هم برای منطقه است.

اما وقتی ما تحولات روژاوا را مورد بحث و بررسی قرار می‌دهیم نمی‌توانیم به‌نقش مهم و تئوری‌ها و سیاست‌های عبدالله اوجالان‌‌(معروف به‌رهبر آپو) نپردازیم. ایده کنفدارلیسم دموکراتیک یا خودمدیریتی دموکراتیک که اداره جامعه از پایین و توسط ارگان‌ها و نهادهای مردمی و دموکراسی مستقیم و به‌عبارت دیگر روابط و مناسبات شورایی است و مهم‌تر از همه در این تئوری‌ها به ‌ور کلی فلسفه «ملت‌-‌دولت» رد می‌شود؛ یعنی مهم‌ترین ابزارهای حاکمیت بورژوازی نابود می‌گردد در واقع کل مناسبات سرمایه‌‌داری موجود و قوانین اساسی آن را دور می‌زند همه و همه توسط اوجالان فرموله و تئوریزه شده و محصول تلاش‌های فکری آوجالان در هفده سال اخیر در زندان جزیره امرالی است. زندانی که عبدالله اوجالان در آن‌جا ایزوله‌ شده است. بنابراین، این تئوری‌ها نه تنها مغایرتی با جنبش کارگری و کمونیستی ندارند، بلکه زمینه‌های فکری و سیاسی و عملی برای رشد و شکوفایی سوسیالیسم علمی فراهم آورده است. کسانی که به‌روژوا پشت می‌کنند و در عین حال خودشان را چپ و انسان‌دوست می‌نامند، نه تنها باید به‌چپ بودن و سوسیالیسم و کمونیسم این گرایشات شک کرد، بلکه چنین سیاستی عملا به‌نظم موجود سرمایه‌داری خدمت می‌کند و کم‌ترین ربطی به‌مبارزه سیاسی‌-‌طبقایت جدی ندارد.
چرا که مسیر ساختن یک جامعه سوسیالیسیتی و کمونیستی، از یک جاده مستقیم و آسفالت‌شده نمی‌گذرد، بلکه از جاده‌های پر پیخ و خم خطرناکی می‌گذرد که به‌جسارت، مقاومت، شکیبایی و پیگیری و سختی‌کوشی نیاز دارد! در این‌جا فقط تئوری‌ها و عقده‌گشایی‌های سیاسی نیستند که راهنمای حرکت به‌سوی افق روشنایی و اهداف تعیین‌شده می‌شوند، بلکه بدون پراتیک محکم سیاسی و اجتماعی، صرفا این تئوری‌ها ره به‌جایی نمی‌برند؛ هیچ لقمه‌ نانی را به‌سفره خالی کارگران و مردم محروم نمی‌افزایند و در حد اظهارنظر محفلی باقی می‌مانند. بنابراین تئوری و پراتیک باید به‌مانند حلقه‌های زنجیر، آن‌چنان محکم و مقاوم به‌همدیگر بچسبند تا در یک مسیر مشترک و به‌مثابه یک مجموعه به‌سوی قله‌های آرزوهایشان حرکت کنند!

به‌امید این که عبدالله اوجالان، نه تنها آزاد شود، بلکه خودمدیریتی دموکراتیک در سراسر ترکیه پیاده گردد. و همه کسانی که تاکنون جنگ و خونریزی به‌ویژه علیه مردم کرد، ارمنی، علوی‌‌ و…، هم‌چنین مخالفین، جنبش‌های اجتماعی، سانسور و اختناق و ترور راه انداخته‌اند نه تنها محاکمه، بلکه از حاکمیت دور گردند به‌طوری که دیگر هیچ حزب و دولتی جرات تهدید و بازداشت مخالفین خود را نداشته باشد!

سه‌شنبه بیست و سوم شهریور ۱۳۹۵ – سیزدهم سپتامبر ۲۰۱۶

ادامه دارد……