فلاخن چهلم: “در گره‌گاهِ تضادهای اصلی” متن کامل درس‌گفتارِ آلن بدیو درباره‌ی جنبش‌های تسخیر میادین (سمینار «درون‌ماندگاری حقایق»، جلسه‌ی دوشنبه یازدهم آوریل ۲۰۱۶) ….

از متن: جنبش‌های تسخیر میادین باید به عنوان نمونه‌ای عبرت‌آموز در باب رابطه‌ی میان تاریخ و سیاست مورد توجه قرار بگیرند. این نمونه گویای آن است که تحت پوشش دموکراسی می‌توان به این تصور دست یافت که وحدت سلبیِ یک جنبش تاریخی برای تبدیل آن جنبش به سرآغازِ یک گسست سیاسی – یا هر گسست دیگری – کافی است. در حالی که برآورد رویدادها، خلاف این موضوع را ثابت می‌کند. در این گونه موارد، وجه تاریخیِ جنبش خواه به واسطه‌ی فقدان محضِ وحدت سیاسی به شکست می‌انجامد [...] و خواه به این دلیل که تنها خروجیِ ظاهرن موجود بازگشت به سیمای دولت در همین شمایل فعلی و با شعارِ بهبود دموکراسی است؛ به عبارت دیگر، بهبود وضع افسانه‌ی سیاسی و به کار افتادنِ مجدد آن به یُمنِ بازیابیِ یک تنشِ درون‌ماندگار.

فکر می‌کنم تمام اینها ضرورت نوعی ابزار تعیین موقعیت را برای تمام کنش‌گران و ناظران این جنبش‌ها ایجاب می‌کند؛ ابزاری که امکان پرداختن به مسئله‌ی بنیادین رابطه‌ی میان امر تاریخیِ فعال (جنبش‌های واقعی) و آینده‌ی آنها از منظر موقعیتِ تاریخیِ خودِ سیاست‌ها را فراهم کند؛ یعنی از منظرِ بازآفرینی فضای سیاسی – به عنوان فضایی دیالکتیکی – در شرایطی که از هرسو قصد اعلام پایان سیاست را دارد. این پایان سیاست از یک سو در بارزترین شکل خود یعنی انحلالِ توافقیِ سیاست در مدیریت اقتصادی اعلام می‌شود، و از سوی دیگر در تمایل به جایگزینیِ وحدت سیاسی با یک وحدت تاریخی از طریق چشم‌پوشی و حتا عیب‌جویی از خلق سیماهای وحدت سیاسی یا پرهیز از کشمکش میان سیاست‌ها تجلی می‌یابد.

فلاخن چهلم را از اینجا بخوانید:
http://www.lajvar.se/pdf/falakhan40.pdf