در هفته اول ماه فوریه، گزارش فدراسیون جهانی روزنامه‌نگاران در مورد کشته شدن حدود دو هزار و ۳۰۰ روزنامه‌نگار در ۲۵ سال گذشته منتشر شد. گزارش دیگری هم در مورد کشته شدن ۵۱ روزنامه‌نگار کرد در ۲۰ سال اخیر در ترکیه منتشر شده است. ….

رادیو زمانه:
طبق گزارش ۹۷ صفحه‌ای فدراسیون جهانی روزنامه‌نگاران که قرار است متن کامل آن در روزهای آینده منتشر شود، آمار کشته شدن روزنامه‌نگاران هنگام فعالیت خبری نه تنها کاهش نیافته، بلکه هر سال به‌طور میانگین ۱۰۰ روزنامه‌نگار و فعال رسانه‌ای جان‌شان را از دست می‌دهند و این در حالی است که بسیاری از قاتلان از مجازات معاف می‌مانند و همچنان به جنایت‌های خود ادامه می‌دهند.

به گفته آنتونی بلانجر، دبیرکل فدراسیون جهانی روزنامه‌نگاران، اگر در سال ۱۹۹۰- نخستین سال شمارش روزنامه‌نگاران کشته شده- جمعا ۴۰ کشته ثبت شده، از سال ۲۰۱۰ این رقم به طور میانگین به ۱۰۰ کشته در سال رسیده است.

در سال ۲۰۱۵، ۱۱۲ روزنامه‌نگار به قتل رسیده‌اند و بنا بر تخمین این فدراسیون، از هر ۱۰ مورد کشته شدن روزنامه‌نگاران، تنها یک مورد تحت پیگرد قانونی قرار می‌گیرد.

این گزارش همچنین حاکی‌ست که در ۲۵ سال گذشته، عراق با ۳۰۹ روزنامه‌نگار کشته شده، بیشترین قربانیان اطلاع‌رسانی در جهان را داشته است. فیلیپین با ۱۴۶ روزنامه‌نگار کشته شده در رده دوم این جدول است. جنگ با کارتل‌های مواد مخدر در مکزیک هم که به مرگ ۱۰۲ روزنامه‌نگار انجامیده، این کشور را در رتبه سوم دارندگان بیش‌ترین قربانیان خبررسانی قرار می‌دهد.

آمار فدراسیون جهانی روزنامه‌نگاران که ۶۰۰ هزار عضو در جهان دارد، بر پایه داده‌های اتحادیه‌های ملی روزنامه‌نگاران در ۱۴۰ کشور، منابع پلیس و گزارش‌های سیاسی تهیه و منتشر شده است.

کشته شدن ۵۱ روزنامه‌نگار روزنامه‌های طرفدار کرد‌ها

برنامه هفتگی «تساپ» (ZAPP)، ویژه بررسی رسانه‌ها که چهارشنبه هر هفته از تلویزیون شمال آلمان پخش می‌شود، روز سوم فوریه در گزارشی با عنوان «اردوغان علیه روشنفکران کرد»، از آماری خبر داد که بر اساس آن در طول ۲۰ سال گذشته، ۵۱ روزنامه‌نگار روزنامه‌های طرفدار کرد‌ها کشته‌ شده‌اند. ۳۰ تن از این روزنامه‌نگارها، همکاران روزنامه «گوندم» بوده‌اند. این روزنامه ۵۰ بار ممنوع شده و ۵۰ بار با نام دیگری منتشر شده است.

در این گزارش، احمد برسین، سردبیر گوندم می‌گوید: «وقتی ده‌ها همکار ما کشته، بازداشت یا به تبعید رانده می‌شوند، باید به کار ادامه داد، چرا که اگر ما ننویسیم، دیگر کسی نمی‌نویسد.»

این گزارش از رجب طیب اردوغان به عنوان فردی یاد می‌کند که به مقابله با نویسندگان، روزنامه‌نگاران و دانشگاهیانی برخاسته است که به سود کرد‌ها سخن می‌گویند.

از سوی دیگر، تلویزیون آی‌ام سی، تنها فرستنده تلویزیونی طرفدار کردهاست که هنوز اجازه کار دارد. مجله سیاسی «مونیتور» در کانال تلویزیونی غرب آلمان، روز چهارم فوریه در گزارشی به سراغ ایوب بورج، سردبیر تلویزیون آی‌ام سی رفته است و او از وضع وخیم گردش آزاد اخبار و اطلاعات در این کشور گفته است.

بورج از جمله گفته است: «تقریبا همه رسانه‌های بزرگ خریده شده و روی خط دولت برده شده‌اند. با این همه اگر کسی از دولت انتقاد کند، فورا ادعا‌نامه‌ای علیه او تنظیم و روانه زندان می‌شود. دولت حزب عدالت و توسعه، به عبارت دیگر رژیم اردوغان، آزادی عقیده و مطبوعات را سرکوب می‌کند و با این روال، آن‌ها در راه رفتن به سوی یک نظام تمامیت‌خواه‌ هستند. آن‌ها حالا ما را هم به سانسور و بستن فرستنده‌مان تهدید می‌کنند.»

گروگان‌گیری روزنامه‌نگاران
افزون بر موارد یاد شده، گروگان‌گیری روزنامه‌نگاران و شکنجه و آزار آنان نیز از شیوه‌های مبارزه علیه گزارشگران رسانه‌هاست.
در این زمینه می‌توان از جمله به گزارش فدراسیون جهانی روزنامه‌نگاران اشاره کرد که از شکنجه روزنامه‌نگاران ربوده شده توسط حوثی‌ها (شیعیان مورد حمایت ایران) در یمن خبر داده است.

این فدراسیون با استناد به گزارش «سندیکای روزنامه‌نگاران یمن» نوشته است سه تن از روزنامه‌نگارانی که از ماه ژوئن سال گذشته در زندان حوثی‌ها به سر می‌برند، روز ۳۰ ژانویه شکنجه شده‌اند. به گفته خانواده‌های این افراد، توفیق المنصوری، عبدالخالد عُمران و اکرم الولیدی که در زندان «الثوره» در صنعا، پایتخت یمن زندانی هستند، به سلول‌های انفرادی منتقل و شکنجه شده‌اند. آن‌ها با قنداق تفنگ و وسایل دیگر مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌اند.

این روزنامه‌نگاران همراه شش نفر دیگر از همکاران‌شان، روز نهم ژوئن سال ۲۰۱۵، هنگام حمله حوثی‌ها به هتل «دریم‌لند» (سرزمین رویایی) در صنعا، ربوده شده‌اند.

فدراسیون جهانی روزنامه‌نگاران در گزارش خود بر درخواست آزادی فوری آنان تأکید کرده است.
سازمان گزارشگران بدون مرز هم ششم ژانویه ۲۰۱۶، در گزارشی با عنوان «جهاد علیه روزنامه‌نگاران»، نوشته است که گروه‌های جهادی روزنامه‌نگاران منتقد را به صورت سیستماتیک مورد پیگرد قرار می‌دهند.
این سازمان از جمله گروه دولت اسلامی (داعش) را مثال زده که پس از تسخیر موصل در عرض ۱۶ ماه، ۴۸ تن از نمایندگان رسانه‌ها را ربوده و دست‌کم ۱۳ تن از آن‌ها را به قتل رسانده است.

آخرین مورد قتل یک روزنامه‌نگار به دست اسلام‌گرایان افراطی (تا زمان نگارش این گزارش) ، قتل «حاجی محمد زبیر خاکسار»، روزنامه‌نگار افغان و همکار رادیو تلویزیون در ولایت ننگر‌هار است. بر اساس گزارش‌های منتشر شده، او حدود ساعت ۹ شب عازم خانه بود که افراد نا‌شناس با شلیک چند گلوله او را به قتل رساندند.
هنوز هیچ گروهی مسئولیت قتل او را به عهده نگرفته است، اما فدراسیون جهانی روزنامه‌نگاران می‌نویسد که پیش از آن، داعش روزنامه‌نگاران ننگرهار را تهدید کرده است.