بیش از ۳۲۰ فعال اجتماعی طی نامه ای به بان کی مون دبیرکل سازمان ملل متحد، خواستار پیگیری سرنوشت سعید زینالی شدند. ….

متن نامه را که روزآنلاین منتشر کرده است، در ادامه بخوانید:

نامه اى که در پى مى آید دادخواهى جمعى از فعالان اجتماعی است براى پی گیرى سرنوشت نامعلوم “سعید زینالى” دانشجوى رشته کامپیوتر دانشگاه تهران که توسط نیروهاى امنیتى ایران ربوده شد و پیگیرى خانواده او براى یافتن فرزندشان در محافل قضایى ایران راه به جایى نبرد. ازاین رو نویسندگان این نامه به جنابعالی به عنوان یک مقام ذیربط بین المللى امید پیگیرى بسته اند.

سعید زینالى فعال دانشجویى، در روز ٢٣ تیرماه سال ١٣٧٨ به دنبال اعتراضات دانشجویى در تهران و سرکوب فعالان دانشجویى از سوى حکومت، در منزلش و در مقابل چشمان  پدر، مادر، خواهر و برادرش توسط سه نفر از ماموران امنیتى که لباس شخصی به تن داشتند، ربوده شد. این افراد به زور و بدون نشان دادن مدرکى براى احضار، بازجویى، یا تفتیش خانه،  وارد منزل خانواده زینالی  شده و به بهانه ” یک پرس و جوى ساده” او را با خود بردند.

او دو ماه بعد یکبار براى اولین و آخرین بار از زندان با منزل تماس گرفت و از خانواده اش درخواست پیگیرى پرونده اش را کرد. علاوه بر این شش ماه پس از دستگیرى نیز فردى که خود را مامور زندان معرفى کرده بود، به خانواده اعلام کرد که سعید حالش خوب است.

جناب آقاى دبیرکل

در طول هفده سال پس از ربوده شدن سعید زینالى، این دو تماس تلفنى تنها رد و نشانه اى است که خانواده وى دارد، چرا که همه نهادهاى اطلاعاتى و امنیتى جمهورى اسلامى و همه نیروهاى نظامى و انتظامى با وجود قول پیگیرى به خانواده زینالى هرگز کلامى مبنى بر نتیجه این پیگیریها مکتوب نکرده اند. عجیب اینکه مسوولان برخى از این نهادها در شرایط و زمانهاى مختلف به طور شفاهى اعلام کرده اند که سعید زینالى توسط نیروهاى امنیتى اطلاعاتى سپاه پاسداران دستگیر شده است. اما همان افراد و نهادها نیز هرگز حاضر نشده اند مراتب را کتبا گواهى کنند.

در این هفده سال خانواده سعید زینالى به جاى گرفتن پاسخى روشن، بارها و بارها تهدید، بازجویى و حتا چندین بار زندانى شده اند تا از پیگیرى این پرونده سرباز زنند. خانم اکرم نقابى، مادر سعید هفده سال با عکسی به دست، از این نهاد به آن نهاد به دنبال فرزندش پاس داده شده و عجیب تر از همه اینکه آخرین جوابى که از سوى سخنگوى قوه قضاییه در یک محفل خبرى رسمى اعلام شده، این است که چون خانواده زینالى دلیل قابل اثبات براى بازداشت فرزندشان توسط نیروهاى امنیتى نداشته اند، پس ادعاى آنها به کلى رد مى شود.

جناب آقاى دبیر کل

شما به خوبى مطلع اید که در شرایط سرکوب فعالان سیاسى و مدنى در ایران که بیشتر بازداشت شدگان توسط ماموران امنیتى با لباس شخصى و بدون هیچ سند و مدرک کتبى بازداشت شده اند، و حتا مدافعان و وکلاى مدافع حقوق بشر نیز از این قاعده مستثنى نیستند و با شدیدترین مجازات ها عمر پربهای شان را در زندان سپرى مى کنند، چگونه خانواده اى بى پناه که فرزندشان را در معرض تهدید مرگبار مى بینند، مى توانند از ربایندگان طلب دلیل و سند کنند!  آیا کسی مى تواند در مقابل اسلحه ماموران امنیتى ایران که رو به فرزندانش نشانه رفته اند، به آنها بگوید بدون مدرک اجازه نمى دهم فرزندم را ببرید؟

هفده سال پیش علاوه بر سعید زینالى، دختری دانشجو ، به نام فرشته علیزاده نیز به سرنوشت مشابه او دچار شد که متاسفانه مادرش در جستجوى شکنجه بار دخترش بین نهادهاى امنیتى و قضایى، توان جسمى اش پایان کشید و قلبش از تپش ایستاد.

ربوده شدگانى که توسط نیروهاى اطلاعاتى و امنیتى جمهورى اسلامى بدون هیچ رد و نشانى ناپدید مى شوند محدود به سعید و فرشته نیستند. اما امروز مادر سعید زینالى و همه ما که به حمایت از او برخاسته ایم  از شما مى خواهیم که در برابر این ستم آشکار بی تفاوت نباشید.

جناب دبیرکل

نظارت و پیگیرى شما مى تواند مقدمه اى براى پاسخگویى حاکمان جمهورى اسلامى باشد که به جاى پذیرفتن مسوولیت در قبال جان شهروندان ایرانى، راه انکار و تمسخر را پیش گرفته اند. امیدواریم  توجه و پی گیرى این دادخواهى، مقدمه اى براى پایان دادن به بی مسوولیتى نهادهاى مسوول و مدیران قضایى و سیاسى و امنیتى در ایران باشد.
رونوشت:
دکتر احمد شهید – گزارشگر ویژه ایران در حقوق بشر
گروه کاری ناپدیدشدگان شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد