بالاخره بیانیه‌ی مشترک پایانی مذاکرات هسته‌ای ایران و ۵+۱ قرائت شد و تو گویی آب از آب تکان نخورده و این همه سال این همه فاجعه و فلاکت دامنگیر مردم نبوده! ….
بازی تاج و تخت و جای خالی مردم نگون‌بخت

ای کاش می‌توانستم
خون رگان خود را من
قطره
قطره
قطره
بگریم تا باورم کنند٬
…
بر شانه‌های خود بنشانم
این خلق بی‌شمار را
گرد حباب خاک بگردانم
تا با دو چشم خویش ببینند
که خورشیدشان کجاست
و باورم کنند٬
ای کاش…

الف. بامداد

بالاخره بیانیه‌ی مشترک پایانی مذاکرات هسته‌ای ایران و ۵+۱ قرائت شد و تو گویی آب از آب تکان نخورده و این همه سال این همه فاجعه و فلاکت دامنگیر مردم نبوده!

خوش‌حال باشیم…
بخندیم؟
گویی بالاخره زور دلار سه هزار تومانی و تورم شصت درصدی و ترس از نارضایتی فراگیر و از دست دادن تاج و تخت (یا مشابه‌اش!) آن بالادستی‌ها را مجبور به نرمش و پذیرش تحقیرآمیز آن‌چه توهم قدرت اتمی بود، کرد و بازی تمام شد. اما مردم کجای این بازی بودند؟ جز فشار و فقر و فاجعه در این سال‌‌های مذاکره چه نصیب مردم شد؟ در کجای متن توافق نامه نوشته بعد از این چه می‌شود؟
با قدرت گرفتن آن بالایی ها زندانیان سیاسی همچنان در بند خواهند ماند؟ حصر و حصار و فشار بر آزاداندیشان تمام خواهد شد؟ زهی خیال باطل… بعید می‌دانم حتا قیمت مرغ و تخم مرغ ارزان‌تر شود. این توافق بازی فقط فریب مردم است و بس. باور نکنید.
حالا مقامات معظم دنیا به سلامتی پایان بالت در لابی تماشاخانه‌ای که پشت دوربین لاشخورهای رسانه‌ای برقرار است ویسکی‌های‌شان را به سلامتی پیروزی نظام سرمایه داری بالا می‌روند و این‌طرف در بیوت مخوف مستبدان شرقی صلوات و هلهله‌ی منحوس آن‌ها که جایگاهشان تثبیت شده شنیده می‌شود.

این میانه و آن‌چه بر مردم ایران گذشته هم بهتر که به تاریخ تماماً تباه گذشته سپرده شود و یادآوری نشود. آن‌همه مردمی که به دلیل آلودگی ناشی از بنزین با درد سرطان درگذشتند و آن همه بیماری که به‌خاطر تحریم دارو جان سپردند، را فراموش کنید. زنده باد دولت تدبیر و امید و سپاس از نظام اسلامی که نرمشی قهرمانانه نشان داد و مردم را از فلاکتی که خود مسبب آن بود و پاسخ‌گویش نه، نجات داد.
ظریف با ظرافت نوشت: راه حل‌ها پیدا شد. اما با زیرکی ننوشت که چه راه حلی پیدا شد؟ راه حل فقر و بیکاری دامنگیر مردم. راه حل نابوی محیط زیست و آثار تاریخی ایران؟ راه حل آلودگی دریاها و رودخانه‌ها؟ راه حل جلوگیری از خشک شدن دریاچه ارومیه؟ راه حل گرسنگی و فلاکت دامنگیر توده‌ی مردم ایران؟ چه وقیح هست این نوشتار قهرمان مذاکرات…

اصلاً این بازی منحوس و مضحک مذاکرات آن‌قدر طول کشید که معلوم نشد برای چه شروع شده بود! چه‌قدر هزینه انسانی و سرمایه و امکان توسعه از کشور دریغ شد؟ چه‌قدر گروه‌ها و شخصیت‌های فرصت طلب و ضد ملی در جمهوری اسلامی ـ هرکدام چند سال ـ چه‌قدر پول گرفتند و از کیسه‌ی مردم هزینه کردند تا چند خط ناقابل کنونی را بنویسند؟

تاریخ با زهرخندی از این دوران یاد خواهد کرد. از سیزدهم فروردینی که نحسی‌اش از سر جمهوری اسلامی گذشت، و دورانی را در یاد خواهد داشت که جان و جوانی ملتی را گرفت و به فنا داده و هنوز نگذشته است.

احمد زاهدی لنگرودی

—————————————–

برگرفته شده از:
ahmadzahedi.blog.ir