این بطور تکنیکی برای هر تازه به دنیا آمده ای امکان پذیر است که به او یک میکروچیپ تزریق شود؛ چیزی که [اگر انجام میشد] می توانست برای تشخیص هویت شخص برای باقیمانده عمرش کاربرد داشته باشد. چنین طرحهایی در آمریکا بطور سری مورد بحث می باشند بدون اینکه در محضر عموم مورد بحث قرار گیرند. ….

میکروچیپ ایمپلنت ها؛ کنترل ذهن و سایبرنتیک
نوشته: رونی-لینا لوکانن-کیلد؛ پزشک و افسر ارشد پزشکی پیشین فنلاند

۶دسامبر سال ۲۰۰۰ میلادی

ترجمه: شاهین میر محمد حسینی (قربانی این تکنولوژی توسط وزارت اطلاعات ایران)

در سال ۱۹۴۸ میلادی نوربرت واینر کتابی تحت عنوان سایبرنتیک منتشر کرد؛ و در آن ارتباط عصبی و تئوری کنترل که قبلا” در آن زمان در حقله های کوچکی [در جامعه] مورد استفاده بودند تشریح کرد. یونجی ماسودا؛ ” پدر جامعه اطلاعات” در سال ۱۹۸۰ میلادی نگرانی اش را اینگونه بیان کرد که آزادی ما به سبک اورول گونه ای بوسیلهء تکنولوژی سایبرنتیک که کاملا” برای اغلب مردم ناشناخته است؛ تهدید میشود. این تکنولوژی مغزهای مردم را از طریق میکروچیپ های کاشته شده [ایمپلنت شده] در مغزشان به ماهواره های کنترل شده بوسیله سوپرکامپیوترهای مستقر در مراکزی در زمین مرتبط می کند.

اولین ایمپلنت های مغزی در سال ۱۹۷۴ میلادی در ایالت اوهایو در آمریکا و همچنین در استکهلم پایتخت سوئد از طریق جراحی کار گذاشته شدند. الکترودهای مغزی در جمجمه کودکان بدون اطلاع والدینشان در سال ۱۹۴۶ میلادی فرو کرده شدند. در دهه های پنجاه و شصت میلادی ایمپلنت های الکتریکی داخل مغز حیوانات و انسانها کار گذاشته می شدند بویژه در آمریکا؛ در طول تحقیق دربارهء اصلاح رفتار و عملکرد مغز و بدن. روشهای کنترل ذهن در تلاشهایی برای تغییر رفتار و طرز تلقی (ذهنیت) انسان استفاده شد. تحت تاثیر قرار دادن و تغییر دادن عملکرد مغز یک هدف مهم نیروهای نظامی و سرویس های اطلاعاتی شد.

چهل و پنج سال پیش [ با توجه به تاریخ امروز که سال ۲۰۱۵ میباشد ] ایمپلنتهای مغزی در عکسهای رادیوگرافی (ایکس-ری) به اندازه یک سانتیمتر ظاهر شدند. ایمپلنت های بعدی به اندازهء یک دانه برنج کوچک شدند. آنها از جنس سیلیس بودند و بعدتر هم از جنس گالیوم ارسناید. امروزه ایمپلنتها به اندازه کافی کوچک هستند که داخل گردن یا پشت (کمر) فرو کرده شوند؛ و همچنین داخل و یا مرتبط شده با یک شریان در قسمت های مختلف بدن در طول عمل های جراحی با رضایت و یا بدون رضایت فرد کار گذاشته شوند. در حال حاضر شناسایی و حذف و برداشتن ایمپلنت تقریبا” غیرممکن است.

این بطور تکنیکی برای هر تازه به دنیا آمده ای امکان پذیر است که به او یک میکروچیپ تزریق شود؛ چیزی که [اگر انجام میشد] می توانست برای تشخیص هویت شخص برای باقیمانده عمرش کاربرد داشته باشد. چنین طرحهایی در آمریکا بطور سری مورد بحث می باشند بدون اینکه در محضر عموم مورد بحث قرار گیرند. در سوئد نخست وزیر وقت اولاف پالمه در سال ۱۹۷۳ برای ایمپلنت کردن زندانی ها اجازه داد؛ و مدیر پیشین بازرسی دیتا (داده ها) ژنرال یان فریز فاش کرد که بیماران تحت پرستاری در منزل؛ در اواسط دهه هشتاد میلادی ایمپلنت شدند.

انسانهای ایمپلنت شده می توانند در هر جایی مورد تعقیب واقع شوند. عملکرد مغزشان می تواند از راه دور بوسیله سوپرکامپیوتر مانیتور شود (مورد مشاهده و بررسی قرار گیرد) و حتی از طریق تغییر فرکانس ها تغییر داده شود. موشهای آزمایشگاهی [منظور کسانی هستند که برای آزمایش و تجربه این تکنولوژی مورد استفاده قرار می گیرند] در این آزمایشات مخفی تشکیل شده اند از زندانی ها؛ سربازها؛ بیماران ذهنی؛ بچه های معلول؛ مردم نابینا و ناشنوا؛ همجنس بازان؛ زنان مجرد؛ سالمندان؛ بچه های مدرسه ای و هر گروه از مردم که بوسیله الیتِ آزمایش کننده “در حاشیه” در نظر گرفته شده اند.
برای مثال؛ تجارب منتشر شدهء زندانیان در زندان ایالت یوتا برای وجدان انسان شوک کننده هستند.

امروزه میکروچیپ ها بوسیله امواج رادیویی فرکانس پایین که آنها [میکروچیپ ها] را مورد هدف قرار می دهند عمل می کنند. با کمک ماهواره ها؛ شخص ایمپلنت شده می تواند هر جایی در دنیا مورد ردیابی قرار بگیرد. طبق گفته دکتر کارل ساندرز کسی که ارتباط زیستی بین هوش مصنوعی و انسان (آی.ام.آی) که داخل مردم تزریق میشود را اختراع کرد؛ چنین تکنیکی در بین یک تعداد آزمایش شده در جنگ عراق بود. (پیشتر در طول جنگ ویتنام؛ به سربازان رمبو چیپ تزریق میشد که برای افزایش جریان آدرنالین به داخل جریان خون طراحی شده بود). سوپرکامپیوترهای بیست میلیارد بیت بر ثانیه در آژانس امنیت ملی آمریکا (ان.اس.ای) اکنون میتوانست هر چه سربازان در میدان نبرد تجربه می کنند را با یک سیستم مانیتور از راه دور “ببیند و بشنود”.

هنگامی که یک میکروچیپ۵ میکرو میلی متری (قطر یک تار مو ۵۰ میکرومتر است) داخل عصب بینایی قرار داده شود؛ آن میکروچیپ ایمپالسهای عصبی را که شامل تجربه ها؛ بوها؛ دیده ها (آنچه فرد میبیند) و صدای شخص میباشد را از مغز به بیرون ارسال میکند. [به عبارت دیگر هر چه فردتوسط حواس پنجگانه خود احساس میکند اعم از بینایی؛شنوایی؛بویایی؛لامسه؛چشایی با کمک سوپرکامپیوترها و تجهیزات جانبی دیگر توسط کنترل کننده ها قابل درک است]. این ایمپالسهای عصبی می تواند به مغز شخص از طریق میکروچیپ پس فرستاده شود تا دوباره توسط شخص تجربه شوند. با استفاده از یک سیستم مانیتور از راه دور؛ یک اپراتور کامپیوتر [کنترل کننده] مستقر بر روی زمین می تواند پیامهای الکترومگنتیک (تبدیل شده به کد بصورت سیگنال) را به سیستم عصبی ارسال کند که بر روی عملکرد فرد مورد هدف تاثیر بگذارد. با سیستم مانیتور از راه دور؛ اشخاص سالم می توانند القا شوند تا توهم ببینند و صداها را در سرشان بشنوند.

هر فکر؛ عکس العمل؛ هر چه شنیده میشود و آنچه مشاهده میشود هر کدام یک پتانسیل عصبی معین ایجاد می کند؛ در مغز و میدانهای الکترومگنتیک آن اثر میگذارد که اکنون میتواند به افکار؛ تصاویر؛ و صداها رمزگشایی شود. بنابراین تحریک الکترومگنتیک میتواند امواج مغزی شخص را تغییر دهد و بر روی فعالیت عضلانی با ایجاد کردن انقباض و گرفتگی عضله تاثیر بگذارد که بصورت شکنجه تجربه شده است.

سیستم کنترل و نظارت الکترونیک آژانس امنیت ملی آمریکا (ان.اس.ای) می تواند بطور همزمان میلیونها نفر را تعقیب نموده و کنترل کند. هر کدام از ما یک فرکانس رزنانس بیوالکتریکی منحصر به فرد در مغزمان داریم؛ درست همانطور که ما اثر انگشتان منحصر به فرد داریم. با فرکانس الکترومگنتیک (ایی.ام.اف) تحریک مغزی کاملا” به کد تبدیل شده؛ سیگنالهای الکترومگنتیک به ارتعاش در آورنده می توانند به مغز ارسال شوند؛ تا صدا و تصاویر مورد نظر توسط شخص مورد هدف تجربه شود [توسط او دیده و شنیده شود]. این یک نوع از جنگ الکترونیک است. فضا نوردان آمریکایی قبل از اینکه به فضا فرستاده شوند ایمپلنت شدند بنابراین افکارشان می توانست تعقیب شود و همه احساساتشان میتوانست بطور ۲۴ ساعته ثبت شود.

واشنگتن پست در سال ۱۹۹۵ میلادی گزارش کرد که پرنس ویلیام ولیعهد آینده بریتانیا در سن ۱۲ سالگی ایمپلنت شده بود. بنابراین؛ اگر او هر زمان مورد آدم ربایی قرار می گرفت؛ یک موج رادیویی با یک فرکانس ویژه می توانست میکروچیپ او را مورد هدف قرار دهد. سیگنال چیپ می توانست از طریق یک ماهواره به صفحه کامپیوترمراکز پلیس مسیریابی شود؛ جایی که حرکات او می توانست دنبال شود. او در حقیقت می توانست در هر جایی در دنیا مکان یابی شود.

مطبوعات عمده [رادیو؛ تلویزیون؛ روزنامه ها] گزارش نکرده اند که حریم خلوت شخصی یک فرد ایمپلنت شده برای باقیماندهء عمرش ناپدید شده و از بین میرود. او میتواند از راههای بسیاری مورد دستکاری واقع شود. با استفاده فرکانسهای مختلف؛ فرد کنترل کنندهء مخفی این تجهیزات می تواند زندگی عاطفی شخص را تغییر دهد. او [قربانی] میتواند به عصبی و پرخاشگر و یا به بی حال و بی انرژی تبدیل شود. توانایی جنسی میتواند بطور مصنوعی تحت تاثیر قرار بگیرد. سیگنالهای فکر و فکر کردن نیمه هوشیار میتواند خوانده شود؛ رویاها می توانند مورد تاثیر قرار گرفته و حتی تلقین شوند؛ همه اینها بدون آگاهی یا رضایت شخص ایمپلنت شده.
بنابراین یک سرباز سایبری کامل می تواند ایجاد شود. این تکنولوژی سری بوسیله نیروهای نظامی از دهه هشتاد میلادی در کشورهای معینی از ناتو مورد استفاده قرار گرفته است؛ بدون اینکه جمعیت های مردم غیر نظامی و آکادمیک چیزی در این باره شنیده باشند. بنابراین اطلاعات اندکی دربارهء سیستم های کنترل ذهن هجومی در ژورنال های آکادمیک و حرفه ای در دسترس است.

گروه سیگنال های هوشمند آژانس امنیت ملی آمریکا (ان.اس.ای) می توانند اطلاعات مغز انسانها را بوسیله رمزگشایی پتانسیل های برگردانده شده (۳٫۵ هرتز؛۵ میلی وات) و تشعشع یافته بوسیله مغز مانیتور کنند. زندانیان مورد آزمایش قرار گرفته درهر دو شهر گوتنبرگ در سوئد و وین در اتریش مشاهده شده که ضایعات مغزی قابل مشاهده دارند. چرخش خون کاهش یافته؛ و کمبود اکسیژن در قسمت جلویی گیجگاهی مغز جایی که معمولا” ایمپلنت های مغزی در حال کارهستند ایجاد می شود. یک فرد تحت آزمایش فنلاندی تحلیل رفتن مغز و حمله متناوب بیهوشی بدلیل کمبود اکسیژن را تجربه کرد.
تکنیک های کنترل ذهن می توانند برای مقاصد سیاسی مورد استفاده قرار بگیرند. هدف کنترل کنندگان ذهن امروزه این است که به اشخاص یا گروههای مورد هدف قرار گرفته تلقین کنند تا علیه اعتقادات خودشان و بهترین علایق و منافعشان عمل کنند. افراد آدم ماشینی شده حتی می توانند برنامه ریزی شوند تا قتل انجام دهند و بعد از انجام جنایت هیچ چیز به یاد نیاورند. مثال های ترس برانگیز این پدیده می تواند در آمریکا یافت شود.

این جنگ ساکت بوسیله نیروهای نظامی و سرویس های اطلاعاتی علیه غیر نظامیان نا آگاه و سربازان در حال هدایت شدن است. از سال ۱۹۸۰ میلادی؛ تحریک الکترونیک مغز (ایی.اس.بی) برای کنترل مردمِ هدف گرفته شده؛ بدون آگاهی یا رضایت آنها مورد استفاده قرار گرفته است. همه موافقت نامه های بین المللی حقوق بشر دستکاری بدون موافقت انسانها را حتی در زندانها ممنوع می کند؛ چه برسد به جمعیت های غیر نظامی.

با ابتکار عمل سناتور آمریکایی جان گلن؛ بحث ها درباره خطرات تحت تشعشع قرار دادن جمعیت های غیر نظامی در ژانویه سال ۱۹۹۷ میلادی شروع شد. هدف قرار دادن عملکردهای مغز با میدانهای الکترومگنتیک و پرتوها (از هلی کوپترها و هواپیماها؛ ماهواره ها؛ از ون های پارک شده؛ خانه های همسایه؛ دیرک های تلفن؛ وسایل الکتریکی؛ تلفن های موبایل؛ تلویزیون؛ رادیو؛ و غیره) بخشی از مشکل تشعشع است که باید در بخش هایی از دولت انتخاب شده بطور دموکراتیک عنوان شود.

علاوه بر کنترل الکترونیکی ذهن؛ روشهای شیمیایی همچنین توسعه داده شده اند. داروهای تغییر دهنده ذهن و گازهای گوناگون استنشاقی که بطور منفی عملکرد مغز را تحت تاثیر قرار می دهند؛ می توانند به داخل کانالهای هوا یا لوله های آب تزریق شوند. باکتری و ویروسها همچنین در همین راه در چندین کشور آزمایش شده اند.

امروزه تکنولوژی برتر؛ متصل کنندهء عملکردهای مغز ما از طریق میکروچیپ ( یا حتی بدون آنها؛ مطابق با جدیدترین تکنولوژی) به کامپیوترها از طریق ماهواره ها در آمریکا یا اسرائیل خطر بزرگی برای بشریت ایجاد میکند. جدیدترین سوپرکامپیوترها برای مانیتور کردن کل جمعیت جهان به اندازه کافی قدرتمند هستند. چه چیزی اتفاق خواهد افتاد هنگامی که مردم وسوسه شوند با فرضهای غلط اجازه کار گذاشتن میکروچیپ هارا در داخل بدنهای خود بدهند؟ یک دام؛ یک کارت تشخیص هویت میکروچیپ خواهد بود. یک قانون اجباری بطور سری در آمریکا پیشنهاد شده است که حذف و برداشتن یک ایمپلنت تشخیص هویت را یک عمل مجرمانه می سازد.

آیا ما برای روباتی کردن نوع بشر و حذف کامل حیطه خلوت شخصی؛ از جمله آزادی فکر آماده هستیم؟ چند نفر از ما می خواست تا تمام زندگیمان؛ شامل سری ترین افکارمان؛ به برادر بزرگتر [یک دولت؛ حاکم یا شخصی در مقامات که قدرت کامل داشته و سعی می کند که رفتار و افکار مردم را کنترل کند و آزادی آنها را محدود کند] واگذارکند؟ حتی اکنون تکنولوژی برای ایجاد یک نظم نوین جهانی تمامیت طلبانه وجود دارد. سیستم های ارتباط عصبی پنهان برای مقابله کردن با اندیشیدن مستقل و کنترل جامعه و فعالیت سیاسی؛ به نمایندگی از طرف منافع سلف-سرویس خصوصی و نظامی به کار می روند.
وقتی عملکردهای مغز به سوپرکامپیوترها بوسیله ایمپلنت های رادیویی و میکروچیپ ها متصل شوند؛ دیگر برای اعتراض خیلی دیر خواهد بود. این تهدید فقط می تواند با آموزش دادن عموم با استفاده از ادبیات در دسترس در مورد بیو تله متری (علم یا پروسه جمع آوری اطلاعات درباره موجودات زنده که بسیار دور هستند و ارسال اطلاعات به جایی دیگر بصورت الکترونیک) و اطلاعات مبادله شده در کنگره های بین المللی مغلوب شود.

یک دلیل که این تکنولوژی یک راز مملکتی باقی مانده است پرستیژ گسترده کاتالوگ تشخیص آماری روانپزشکی است که بوسیله انجمن روانپزشکی آمریکا (ای.پی.ای) تولید شده و به ۱۸ زبان چاپ شده است. روانپزشکانی که برای سرویسهای اطلاعاتی آمریکا کار می کنند بدون شک در نوشتن و اصلاح این کاتالوگ حضور داشته اند. این انجیل روانپزشکی بر روی توسعه سری تکنولوژی های کنترل ذهن با بر چسب زدن به بعضی از اثرات آنها به عنوان نشانه های بیماری روانی ” پارانوئید شیزوفرنی” [اسکیزوفرنی] سرپوش گذاشته است.
بنابراین قربانیان آزمایشات کنترل ذهن بطور معمول به سبک کورکورانه توسط دکترهایی که کاتالوگ تشخیص آماری نشانه های بیمارهای روانپزشکی را در مدرسه پزشکی آموخته اند به عنوان بیمار ذهنی تشخیص داده می شوند.

پزشکان آموزش داده نشده اند که بیماران ممکن است در حال گفتن حقیقت باشند هنگامی که گزارش می کنند که علیه خواستشان مورد هدف قرار گرفته اند و بعنوان موش های آزمایشگاهی برای اشکال گوناگون الکترونیک؛ شیمیایی و باکتریاییِ جنگ روانی مورد استفاده قرار گرفته اند.
زمان برای تغییرِ جهتِ پزشکی نظامی و اطمینان حاصل کردن از آینده آزادی بشر در حال تمام شدن است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

این مقاله برای نخستین بار در سی و ششمین سال انتشار ژورنال فنلاندی زبان اسپکولا (۱۹۹۹) به چاپ رسید. اسپکولا (با تیراژ ۶۵۰۰ عدد) نشریه دانشجویان پزشکی و دکترهای دانشگاه اولو در شمال فنلاند می باشد. این مقاله به تمامی دانشجویان پزشکی فنلاند و همه پزشکان شمال فنلاند پست شده است.

منبع مقاله در اینترنت: http://www.naturodoc.com/library/public_health/microchip_implants.htm
منبع عکسها در اینترنت: http://www.bugsweeps.com/info/electronic_harassment.html