بزرگ‌ترین نعمت دنیا که آزادیست را از من سلب کرده‌اید ….

فواد احمد نوری با نام مستعار “لالو”، در رنج‌نامه‌ای که برای انتشار به کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی ارسال شده است، از شرایط غیرانسانی‌اش در زندان رجایی شهر گفته و نوشته: « طبق کدامین آموزه‌ی دینی، من را از دیداری چند لحظه‌ای با مادر و همسر و جگر گوشه‌هایم محروم کرده‌اید؟ خلق و خوی دروغ و خیانت و ظلم را از کجای اسلام و عدالت آموخته‌اید؟ مدیریت زندان (محمد مردانی) قبلا با ملاقات من، موافقت کرده بود.»

این زندانی سیاسی عقیدتی محبوس در زندان رجایی شهر کرج، به اتهام فعالیت‌های مذهبی و عقیدتی اهل سنت، به ۱۳ سال حبس محکوم شد.
بیش‌تر زندانیان عقیدتی اهل سنت در بازداشتگاه‌های اطلاعات و در زندان‌های شهرستان‌ها نگهداری می‌شوند. با وجود بیش از ۲۰۰ زندانی عقیدتی اهل سنت کُرد در زندان‌های ایران، کماکان زندان رجایی شهر کرج با ۸۰ زندانی، بیش‌ترین تعداد زندانیان اعدامی از فعالان اهل سنت را در خود جای داده است.
نام دیگری که زندانیان عقیدتی اهل سنت بر خود نهاده‌اند «زندانیان گمنام» است. برخی از آنان در رنج‌نامه‌هایی که‌گاه و بی‌گاه منتشر می‌کنند به عدم رسیدگی پزشکی، عدم درمان و در اختیار قرار ندادن دارو، شکنجه، بازجویی‌های پی‌درپی، اعترافات اجباری، فراموش‌شدگی و مرگ خاموش‌شان در زندان‌های حکومت اسلامی ایران اعتراض کرده‌اند.

این زندانی عقیدتی اهل سنت کُرد، دارای ۵ فرزند خردسال است. وی هم‌اکنون در زندان رجایی شهر کرج، در حال گذراندن دوران محکومیت خود است.
نسخه کامل رنج‌نامه این زندانی در اختیار کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی قرار گرفته که در پی می‌آید:

روز سه‌شنبه مصادف ۳۰ دی‌ماه ۱۳۹۳، خانواده‌ام پس از ۴ سال، از کردستان عراق عازم ایران شده و علی‌رغم دوری، سختی راه، بی‌بضاعتی مالی، مشکلات و ناراحتی‌های عدیده جسمی، برای ملاقات عزیز دربندشان آمده بودند تا مادر، پسر و همسر، شوهرش و فرزندان مظلوم، پدر اسیر خود را برای لحظاتی ملاقات کنند و غم دوری را قدری تسکین دهند و هدیه‌هایی که پدرشان برایشان تدارک دیده بود، از دست پر مهر وی دریافت کنند و برای دقایقی باری دیگر آغوش گرم پدری را تجربه کنند و غصه‌های کودکانه خود را به دست فراموشی بسپارند؛ ولی افسوس که عقده و بغض عده‌ای بی‌انصاف که بویی از انسانیت نبرده‌اند، این امید و آرزوهای کودکانه را به اشک تبدیل کردند و علی‌رغم التماس‌های متعدد خانواده‌ی مظلومم از ساعت ۸ صبح تا ۳ بعدازظهر، دست رد به همه‌ی التماس‌های عاجزانه‌شان زدند و آنها را از دیدن عزیزشان محروم کردند.

اکنون سوالی متوجه مدعیان پیروی از امام علی ابن ابی طالب (رضی‌الله‌عنه) و اهل بیت و حامیان هفته وحدت می‌گردد؛ این برخورد ظالمانه در کجای عدالت امام علی و اهل بیت گنجانده می‌شود؟ زندانی‌ای که بزرگ‌ترین نعمت دنیا که آزادیست را از او سلب کرده‌اید، طبق کدامین آموزه‌ی دینی، وی را از دیداری چند لحظه‌ای با مادر و همسر و جگر گوشه‌هایش محروم کرده‌اید؟ خلق و خوی دروغ و خیانت و ظلم را از کجای اسلام و عدالت آموخته‌اید؟ این در حالی است که مدیریت زندان (محمد مردانی) قبلا با ملاقات من موافقت کرده بود.

آیا این حرکت غیر از حرکتی ایذایی از جانب اطلاعات و زندان چه احتمال دیگری می‌تواند داشته باشد. اگر عدالت این است، پس ظلم چیست!؟
قضاوت را به منصفین موکول می‌کنم!

فواد احمد نوری، زندانی عقیدتی اهل سنت
جمعه ۳ بهمن‌ماه ۱۳۹۳ – ۲۳ ژانویه ۲۰۱۵