صادق قطب زاده که در ردیف بنیانگزاران جمهوری اسلامی بشمار میرفت با مخالفت هایش با روند گسترش و تکامل نظام فاصله گرفت و در ردیف دشمنان قرار گرفت. بدون حداقل امکانات در برخورداری از شرایط عالدلانه دادگاه و بدون اعتراضات سراسری آگاهان در زندان اوین اعدام شد. ….

مطلبی را امروز در رسانه های متعددی دیدم که مرا بی اختیار به سی و چند سال قبل کشاند. آندوران که جوان بودیم و بیش از اتکا به دانش و منش خود چشم به رفتار های سیاسی اجتماعی دوستان مجرب خود داشتیم و تا حدود بسیاری دنباله روی از آنان را راه صحیح می شمردیم. طبیعی بود که داده های آنان به ما جوانتر ها نیز نسبی بود و دستخوش سطح آگاهی و دانش سیاسی موجود قرار گرفته بود.
طبیعی است که آنان نیز که امروز خوشبختانه زنده اند و در عرصه سیاست تکامل یافته اند و بویژه با اشنائی مناسبات پیشرفته دمکراتیک در اروپا و آمریکا بلحاظ سیاسی و اجتماعی , امروزه درباره شعارهای موجود آندوران مکثی و سکوتی می کنند و مجازات اعدام را ناراست می نامند و می پندارند. چنانچه امروز از آنها سوال شود که آیا هویدا و قطب زاده و …. میبایستی اعدام شوند قطعا پاسخی منفی خواهند داد.

نظرم به طیف هائی است که از محدوده تاثیرپذیری از مشی چریکی و پارتیزانی بدورند. چه در این نمایش سیاسی دشمنان خلق محکوم به مرگ و نابودی هستند و مبارزه دو طرف دارد. نایبان مردم و دشمنان مردم. خون شفق آتش و آذرخش میان خلق و دشمنانش فاصله انداخته است و دره عمیق  موجود میبایستی با اجساد پر شود.

بیست و پنجم شهریور مصادف است با روز اعدام صادق قطب زاده در دادگاهی غیر عادلانه و متاثر از جو پرهیاهو و مسموم مذهبی از روی کار آمدن مذهبیون بر خاکستر نظام پلید پهلوی و در آندوران شعار اعدام باید گردد! زمزمه تجمعات چپ در صحن خیابان ها بود.
صادق قطب زاده که در ردیف بنیانگزاران جمهوری اسلامی بشمار میرفت با مخالفت هایش با روند گسترش و تکامل نظام فاصله گرفت و در ردیف دشمنان قرار گرفت. بدون حداقل امکانات در برخورداری از شرایط عالدلانه دادگاه و بدون اعتراضات سراسری آگاهان در زندان اوین اعدام شد. اعتراضی سر نگرفت و اشکی ریخته نشد. شتری که در خانه او خوابیده بود پس از اندک مدتی پای خانه هزاران دگر اندیش دیگر خوابید و جملگی را به دیار نابودی کشاند.

درسی که از این واقعه برای آموختن است اینکه زندانی سیاسی را نمیتوان به تمایل و خواست دسته بندی کرد. چنانچه قصد نهادینه کردن نابودی زندان های سیاسی و دفاع از حق دگراندیشی داریم بنابر این موظفیم که کلا پدیده اعدام و نابودی انسانها رامذموم بشماریم و نقد کنیم.
این همان نکته ایست که برگزارکنندگان گردهمائی پنجم زندانیان سیاسی در هلند که بزودی برگزار خواهد شد. از انظار عمومی دور نگه داشته و مسکوت می گذارند و به ابهامات و سوالات در حاشیه وقعی نمیگذارند زیرا خود بر پاشنه آشیل های در مراسم و گروه هنری خود واقفند! بخش غالب خانواده های زندانیان سیاسی از جریانات متنوع در خارج از کشور در محفلشان جایی ندارند و اغلب بازماندگان آندوران جنایت خونین نادیده گرفته می شوند.

در چنین مقامی میتوان از نهادینه شدن لغو مجازات اعدام و حذف واژه زندانی سیاسی در آینده کشورمان هیچ گفت و مستانه بدور خود چرخید و به ضرورت ها و ملزومات شرایط موجود تبسمی تلخ کرد. اینهمه سخت سری بی ارتباط با اسپانسورها و ساپورت ها که اتفاقا بر اینجانب محرز است, نیست. گزارش شفاف مالی گردهمائی پنجم میتواند یکی و تنها یکی از این ابهامات را بمعرض دید افکار عمومی بگذارد.

بهروز سورن
۲۵٫ ۰۹٫ ۲۰۱۳
Sooren001@yahoo.de
www.gozareshgar.com

متن کامل دفاعیات او را در لینک زیر ببینید
http://enghelabe-eslami.com/component/content/article/21-didgagha/tarikhi/4087-25-1361.html?Itemid=0