روز زبان مادری گرامی باد!

بیست و یکم فوریه روز زبان مادری ست. این روز، اول بار از سوی بنگلادش در سال ۱۹۹۹، یعنی ۱۴ سال پیش به سازمان یونسکو، وابسته با سازمان ملل پیشنهاد شد و مورد تصویب قرار گرفت.
بسیاری از کشورهای جهان، چنین تصمیمی را گرامی می دارند و آموزش به زبان مادری را آسان می کنند و وسائل آن را فراهم می آورند. اما در عین حال کم نیستند کشورهای دارای ملیت های گوناگون که سیستم آموزشی آن ها بر مبنای فقط یک زبان (رسمیت یافته) به اجرا در می آید و این امر به ویژه در سال های اولیه آموزش، دشواری های فراوانی را از نظر روانی و میزان فراگیری برای کودکانی که زبان رسمی آموزشی را نمی فهمند به وجود می آورد و همچنین آنان را برای درک ویژه گی های زبانی و فرهنگی و تربیتی آموخته خانواده شان دچار مشکل می کند.

اصولا آموزش زبان مادری امری ست که به درک و دریافت وضعیت و موقعیت تاریخی مردم هر منطقه یاری می رساند و محرومیت از آموزش آن، سبب نارسائی و تضاد فراوان می شود. از این رو، تاکید بر سیاست آموزشی بر اساس زبان مادری و فراهم ساختن امکانات چنین آموزشی امری ست پیشرو و در راستای تخفیف تنش های موجود در جهان.

اما در ایران و زیر سلطه رژیم تبه کار جمهوری اسلامی، مردم مناطق و ملیت های گوناگون جامعه ما، نه تنها از آموزش به زبان مادری خود محرومند، بلکه حتی امکان این را ندارند که به زبان مادری خود دارای رسانه باشند و از مطبوعات و رادیو تلویزیون هایی با این مشخصات بهره مند شوند.

در واقع در جمهوری اسلامی، مانند آینه دارش رژیم شاه، آموزش به زبان مادری غیر از زبان فارسی جرم به شمار می آید و در کنار سرکوب آزادی اندیشه و بیان در زمینه های دیگر، در امر آموزش به زبان مادری نیز نسبت به آنان ستم روا می رود.
خواست برحق آموزش به زبان مادری، مانند خواست بر حق برخورداری از آزادی اندیشه و بیان، به ویژه در چنین زمانی که هجوم همه جانبه ای در زمینه دستگیری روزنامه نگاران و توقیف و سانسور مطبوعات به شدت تازه ای در جمهوری اسلامی رواج یافته امری ست مبارزاتی و باید برای آن پیکار کرد.

کانون نویسندگان ایران در تبعید، در راستای دفاع از اصول بنیادین خود؛ یعنی دفاع از آزادی اندیشه و بیان، بر خواست آموزش زبان مادری تاکید می کند و سرکوب چنین خواستی را امری سلطه گرا و عقب مانده می داند.

کانون نویسندگان ایران در تبعید
۲۱ فوریه ۲۰۱۳