چیزی که مخرج مشترک تمامی عملیات سایبری بوده مخفی کاری شدید حاکم بر چنین اقدام هایی است. به این معنا که تقریباً هیچ گفت و گوی عمومی یا مناظره ای درباره ابعاد قانونی، اخلاقی یا عملی جنگ های سایبری وجود نداشته است. ….
رادیوفردا:
با شناسایی رسمی «فضای سایبری» توسط وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون)، به عنوان عرصه ای جدید برای رویارویی با دشمنان ایالات متحده، فرماندهان بلندپایه نظامی این کشور آمادگی خود را برای دفاع از آمریکا در برابر تهدیدات سایبری خارجی اعلام کرده اند.
با این حال به نظر می رسد آنچه در کلام این مقامات مورد اشاره قرار نگرفته قدرت ایالات متحده آمریکا در دست زدن به عملیات تهاجم سایبری علیه دشمنان باشد.
به گزارش «ان پی آر»، حملات سایبری تا به امروز در سایه ای از تردید مسؤولان در تایید چنین برنامه هایی قرار گرفته است. برای مثال، در ژوئیه سال ۲۰۱۱ و با اعلام «استراتژی عملیاتی در فضای سایبر» توسط پنتاگون به نظر می رسید که تمرکز اصلی این مجموعه تنها بر روی «حفاظت از شبکه های رایانه ای»، و نه حمله به شبکه های متخاصم، قرار گرفته بود.

در همان زمان «ویلیام لین» معاون وزیر دفاع آمریکا اعلام کرد که «استراتژی ما [در فضای سایبر] پدافندی است». بر مبنای سیاست مورد نظر آقای لین، پنتاگون از استفاده از فضای سایبر جهت «مقاصد تهاجمی» استفاده نمی کند.
این مقام وزارت دفاع همچنین تصریح کرده بود: «همانطور که حضور نیروی دریای در آبها باعث نظامی شدن اقیانوس نمی‌شود، ایجاد سامانه های پدافند سایبری نیز فضای اینترنت را نظامی نخواهد کرد.»
با وجود این، به نظر می رسد ارائه چنین تضمین هایی از سوی مقام های رسمی چندان هم بیانگر واقعیت های موجود نباشد. آنچه معلوم است در پشت صحنه، فرماندهان نظامی آمریکا منابع و نیروهای زیادی را به طرح ریزی حملات سایبری اختصاص داده اند و، دست کم در چند مورد، چنین عملیاتی را به مرحله اجرا نیز درآورده اند.

چیزی که مخرج مشترک تمامی عملیات سایبری بوده مخفی کاری شدید حاکم بر چنین اقدام هایی است. به این معنا که تقریباً هیچ گفت و گوی عمومی یا مناظره ای درباره ابعاد قانونی، اخلاقی یا عملی جنگ های سایبری وجود نداشته است.
اما به رغم سکوت یاد شده، دست زدن به عملیات نظامی «آفند سایبری» توسط آمریکا می تواند پیروی دیگر کشورها را در این زمینه به دنبال داشته باشد. این در حالی است که قوانین جنگ های سایبری هیچ کجا به وضوح به نگارش درنیامده و هیچ کس از چند و چون دقیق آنها اطلاعی ندارد.

باید توجه داشت که فقدان مقررات آفند سایبری خطر ساخت جنگ افزارهای سایبری را به دنبال دارد و ممکن است موجب شود این جنگ افزارها در اختیار کشورهای متخاصم، تبهکاران و حتی گروه های تروریستی قرار گیرند.
از این سو نگاهی به عملکرد نظامی آمریکا در سال های اخیر نشان می دهد که عملیات آفند سایبری در میان نیروهای نظامی آمریکا به عنوان یک روند متعارف دنبال می شود. در افغانستان، سربازان و تفنگداران دریایی پیش از انجام هر عملیات از تصاویر و داده های اطلاعاتی گردآوری شده استفاده می کنند و قبل از هر اقدامی قابلیت های سایبری دشمن را هدف قرار می‌دهند.
سپهبد ریچارد میلز از فرماندهان تفنگداران دریایی آمریکا، در جریان یک کنفرانس نظامی در ماه اوت سال ۲۰۱۲ میلادی در اظهار نظری کم سابقه از دست داشتن نیروهای مسلح آمریکا در عملیات آفند سایبری خبر داد: «می توانم به عنوان یکی از فرماندهان در حال خدمت در افغانستان به آگاهی شما برسانم که در سال ۲۰۱۰ توانستیم با حصول سطح قابل قبولی از اهداف تعیین شده از عملیات سایبری علیه دشمن استفاده کنیم.»

بهترین نمونه جنگ سایبری بدون عملیات میدانی، «استاکس نت» است که نوعی سلاح سایبری بود که جهت آسیب زدن به تاسیسات هسته ای ایران طراحی شد. در همین ارتباط،‌ یک مقام رسمی ایالات متحده که به شرط ناشناس ماندن حاضر به مصاحبه با «ان پی آر» شد گزارش های پراکنده مبنی بر دست داشتن ایالات متحده در ساخت «استاکس نت» را مورد تایید قرار داد.

با وجود این، به دلیل سری بودن جزئیات عملیات «استاکس نت» تا کنون هیچ گفت و گوی عمومی برای بحث درباره نقاط قوت و ضعف استفاده از جنگ افزارهای سایبری از نوع استاکس نت صورت نگرفته است.
از دیگر سو، یکی از دغدغه های موجود درباره استفاده از جنگ افزارهای سایبری امکان استفاده از این ابزار و اعمال تغییر در آن برای دست زدن به حملاتی مشابه علیه ایالات متحده است. برای مثال این نگرانی وجود دارد که استاکس نت که رایانه‌های هدایت کننده سانتریفیوژهای ایران را هدف قرار داده بود، توسط دولت ایران رمزگشایی شده و به عنوان سلاحی خطرناک این بار علیه پدیدآورندگان خود مورد استفاده قرار گیرد.

در نهایت و به رغم فقدان روشنی کافی در زمینه جنگ سایبری، به نظر می رسد برتری های این نوع عملیات نظامی به نسبت دیگر روش های موجود معادلات را به سود این عرصه نو تغییر داده است، چرا که فارغ از دقیق تر بودن این ابزار نسبت به بمب و موشک، هدف قرار دادن داده های اطلاعاتی نسبت به اهداف فیزیکی خطر آسیب دیدن غیرنظامیان بی گناه را به میزان بسیار زیادی کاهش می دهد.
البته از سوی دیگر منتقدان می گویند جنگ افزارهای سایبری سلاح های نوینی هستند که بشر به خدمت گرفته و از این رو توجه دقیق تر صاحبنظران و انجام بررسی های بسیار بیشتری را می طلبد.