شنیدیم و خواندیم که در روز ۱۸ فوریه ی  ۲۰۱۲ ،  در شهر اسن آلمان سازمان فدائیان خلق ( اکثریت ) بزرگداشتی در یادبود چهل و یکمین سالگرد قیام سیاهکل برگزار نموده و  در کمال شگفتی ، یکی از سخنرانان اصلی این سمینار ، آقای رجبعلی مزروعی ( نماینده ی پیشین مجلس شورای اسلامی ) بوده است. ….

در اعتراض به فدائیان خلق (اکثریت) : آقایان! به راستی در کجای جهان ایستاده اید؟
شنیدیم و خواندیم که در روز ۱۸ فوریه ی  ۲۰۱۲ ،  در شهر اسن آلمان سازمان فدائیان خلق ( اکثریت ) بزرگداشتی در یادبود چهل و یکمین سالگرد قیام سیاهکل برگزار نموده و  در کمال شگفتی ، یکی از سخنرانان اصلی این سمینار ، آقای رجبعلی مزروعی ( نماینده ی پیشین مجلس شورای اسلامی ) بوده است . برای ما که وابستگی سازمانی و  گروهی و حزبی نداشته و نداریم ، بی آن که خواسته باشیم « سازمان چریک های فدایی خلق ایران » و رویکرد تاریخی آن را « تقدیس» کنیم  ، از جائی که  به این جنبش آزادی خواهانه ی تاریخ معاصر ایران علاقه مندیم ، عملکرد سازمان اکثریت تکان دهنده بود . بدیهی است که هر کس می تواند حرف خود را بزند و نقد و آرایش را داشته باشد ولی سازوکاری که منجر به چنین قلب ماهیتی می شود برای ما پرسش برانگیز است .

قصد ما تخطئه ی آقای مزروعی نیست ، بلکه  پرسشی است از مسئولین سازمان اکثریت – که  به نوعی ، خود را منادی آرمان های فداییان می داند -  و آن این که چگونه آقای مزروعی که از معتقدین به آرمان های مذهبی و جمهوری اسلامی هستند ( و بارها هم بر آن پای فشرده اند ) و از مخالفین جریانات روشنفکری چپ بوده اند ، در انتخاب آن ها برای تجلیل و نکوداشت قیام سیاهکل جای گرفته است ؟ آیا این کار – آن هم در این فضای مه آلود که سردسته ی شکنجه گران ردای برائت می پوشد و منادی حقوق بشر شده است – نعل وارونه ای نیست که دعوت کنندگان این سمینار بر مسیر ناهموار تاریخی ما می زنند ؟ به راستی چرا می خواهند بر چشم پویندگان  در راه و نسل آینده خاک بپاشند و سکه ی تقلبی به آن ها بنمایانند ؟ آقایان : به راستی در کجای جهان ایستاده اید ؟ 

ما، امضاء کنندگان که در سال های سیاه شصت و هفتاد از باقی  بازماندگان جنبش فدایی روایت جانباختگی و شرافت شنیده ایم و در بازتولید نقاط قوت این جنبش ماندگار، کوشیده ایم والبته بر آن در برخی جای ها نقد نیز داشته ایم . اکنون می بینیم که آقای مزروعی قراراست جنبش فدائیان خلق را گرامی بدارد ! چه می توانیم کرد جز این که متاسف باشیم برای جریانی که خود را ادامه ی تاریخی  فدائیان نشان می دهد اما درتلاش است با سیاسی کاری ها و مصلحت طلبی های دور از آرمان« ببرهای عاشق» ، آن را مستحیل سازد . آیا این اعلام رسمی آغاز به کار تجارت خانه ای سیاسی نیست که دیوارهایش پر است از عکس های یادگاری با جنازه ها؟ آیا این صحنه از نمایش سازمان اکثریت ، کمدی به بار آمده از تکرار تراژدی گذشته ی آن ها نیست؟

نزد ما، اقدام اخیر فدائیان اکثریت  جدا از رویه ی تاریخ حیات اش ، از جمله خط و مشی سال های اخیر آن  – در انتزاع از جامعه ی معترض  به منظور  اتحاد با “بالادست” ها -  نیست  و بنا به جهت گیری های متناقض و آشکارا ضد چپ این سازمان، سویه ی غیر منتظره و شگفتی آوری در آن نمی بینیم . اما از آن جا که سازمان اکثریت  با اجتناب از اعلام رسمی گسست خود با جنبش فدایی، کماکان سرمایه ی معنوی این جنبش را به نفع مشی کنونی خود هزینه می کند، انتشار این متن را ضروری   یافتیم . چرا که جنبش فدایی را بخشی از میراث مبارزاتی مردم می دانیم که وفاداری به آن لازمه تداوم رادیکالیسم در زنجیره مبارزات اجتماعی است .

 لحظه ای چشم ها را می بندیم و بر ذهن سیال می گذرانیم ، امیر پرویز پویان را که لختی سر می جنباند و زیر لب زمزمه     می کند : تاریخ توالی فصول نیست ، چشم انداز های بی بازگشت است … 

 فوریه ۲۰۱۲ بیست و یکم

مریم افشاری – بابک اکبری فراهانی -  بهزاد باقری – فاطمه حسن زاده- امین حصوری  – بهمن خدادی – مینا زاده – فواد شاکری فرد -  سوسن شهبازی- غزال طبری   –  فرشین کاظمی نیا – آرش کیا – امیر حسین محمدی -  پژهان مختاری – آرمان معجنی- یونس میرحسینی- آرمین نیکنام -   مرضیه هداوند – حمید یاوری