قوۀ قضائیه تهران اخیرا برای مرعوب کردن مخالفان سرکش بیش از پیش به مجازات عهد دقیانوس تازیانه متوسل می شود. در قانون جزای ایران، شکل و شمار این ضربه ها که با کابل زده می شود بطور دقیق معین شده است.

مجلۀ اشپیگل دوشنبه ۳۱ اکتبر ۲۰۱۱-۱۰-۳۱
برگردان: نسرین بصیری/ سایت سیب
http://www.iranologie.org

قوۀ قضائیه تهران اخیرا برای مرعوب کردن مخالفان سرکش بیش از پیش به مجازات عهد دقیانوس تازیانه متوسل می شود. در قانون جزای ایران، شکل و شمار این ضربه ها که با کابل زده می شود بطور دقیق معین شده است.

مردان و زنانی که متهم به جرائم سنگینی مثل باده گساری و زنای محصنه متهم هستند باید تا ۱۰۰ ضربه شلاق را تحمل کنند. اگر دستور شلاق زدن به منظور ادب کردن فرد محکوم صادر شده باشد، باید مجری ضربات شلاق را آرامتر فرود آورد .
در اینگونه موارد قاضی است که تصمیم می گیرد و حکم می کند خلافکار برای چه جرمی در کنار مجازات زندان خود شلاق هم بخورد یا اصلا به عوض زندان رفتن فقط شلاق بخورد.

این موضوع که اکنون دسته دسته مخالفان حکومت دارند مزۀ شلاق را می چشند رویکردی است که از هنگام مخالفت ها و نا آرامی هایی که در پی تجدید انتخاب محمود احمدی نژاد در تابستان ۲۰۰۹ روی داد ، بالا گرفته است.

آمار دقیق احکام شلاق حتی بر کارشناسانی مثل آرون رود از “کمپین بین المللی حقوق بشر ایران” هم پوشیده است، چون بسیاری از قربانیان به دلیل شرم در این باره سکوت اختیار می کنند.

با اینهمه شمار مواردی از شلاق زدن ها که در اینترنت مستند شده در حال افزایش است. به عنوان نمونه سمیه توحید لو ۳۳ ساله حکم خود رامنتشر ساخت. این دانشجوی دورۀ دکترا یکی از همرزمان نزدیک میر حسین موسوی است که اکنون به سختی در حصر خانگی بسر می برد . توحیدلو رئیس جمهور را متهم به جعل در انتخابات کرد و به خاطر این”توهین” ۵۰ ضربه شلاق خورد. پیمان عارف دانشجوی رشتۀ علوم سیاسی ۲۹ ساله نیز به دلیل نامۀ سرگشادۀ خود به رئیس جمهور ۷۴ ضربه شلاق خورد. عارف در نامۀ خود احمدی نژاد را متهم کرده بود که از قدرت خود سوء استفاده کرده است. او عکس هایی از پشت مورد ضرب و شتم قرار گرفتۀ خود را در اینترنت منتشر کرد.

قوۀ قضائیه به منطبق بودن این مجازات ها با قوانین اسلامی و نظام و شریعت تاکید دارد . این در حالی است که ، احمدی نژاد دست کم در مورد عارف ابراز همدردی و همدلی می کند. وی می گوید ، آنقدر از جانب مخالفان سیاسی خود مورد حمله قرار گرفته است که “شلاق زدن به یک جوان در حالیکه اینهمه شخصیت های برجسته آزادند تا او را مورد حمله قرار دهند بی آنکه خود مجازات شوند ” عادلانه نیست.