منصور اسانلو، رییس سندیکای کارگران شرکت اتوبوسرانی تهران بارها و بارها بازداشت و زندانی شده است. او هم اکنون در زندان رجایی شهر کرج به سر می برد، در حالی که به دلیل ناراحتی قلبی به شدت بیمار است. این زندانی سیاسی این روزها صبر و استقامتش زبانزد همه شده است.

مخالفت دادستان تهران با مرخصی پزشکی منصور اسانلو
کلمه:
او از آن نوع زندانی هاست که انگار همه فشارها را تاب می آورد اما از خواسته های قانونی اش پا عقب نمی گذارد .شاید به همین خاطر بود که بعد از خروج از کشور و با وجود آنکه می دانست دوباره به زندان خواهد رفت، باز هم ترجیح داد به وطنش بازگردد .او حتی وقتی همسرش حالش را می پرسد هرگز لب به گلایه نمی گشاید به قول پروانه اسانلو همسر وی ، او هرگز از منصور نشنیده که یک بار هم بگوید حالش بد است. اما او این روزها به شدت بیمار است تا جایی که همه پزشکان زندان رای به جراحی قلب او داده اند. اما با این وجود دادستان تهران با مرخصی پزشکی برای این زندانی سیاسی مخالفت می کند.

پروانه همسر منصور درباره آخرین وضعیت منصور اسانلو برای خبرنگار کلمه می گوید، او از همه می خواهد که هرگز زندانیان سیاسی را از یاد نبرند و هر کس هر چه در توان دارد برای آزادی این عزیزان به کار بگیرد .

آخرین باری که آقای اسانلو را ملاقات کردید چه زمانی بود؟
آخرین بار یک هفته پیش از عید بود که ملاقات کابینی داشتیم. وضعیت روحی شان کماکان خوب بود، اما واقعا به لحاظ جسمی حالشان مساعد نیست. همسرم مشکل قلبی دارد، البته وقتی حالش را پرسیدم، طبق روال همیشه گفت خوب است در حالی که اصلا وضعیت مناسبی نداشت و تنها به خاطر ما و اینکه روحیه مان خراب نشود این طور گفت. منصور هیچ وقت نمی گوید حالم بد است.

نظر پزشکان زندان در مورد وضعیت سلامتی ایشان چیست ؟
پزشکان زندان یک نظر دارند. آن نظر هم این است که ایشان خیلی زود باید تحت عمل جراحی قلب قرار بگیرند .

آیا مسوولان با این نظر پزشکان موافقت کرده اند ؟در این زمینه شما چه اقدام قانونی انجام داده اید ؟
ما به دادستانی برای درخواست مرخصی پزشکی نامه نوشتیم تا اجازه بدهند ما خودمان برای درمان آقای اسانلو و عمل جراحی ایشان اقدام کنیم. اما وقتی برای گرفتن جواب نامه تماس گرفتیم، مسوول دفتر ایشان گفتند آقای دادستان با درخواست شما موافقت نکرده است.
از طریق زندان پیگیری کردیم که جواب آنها این بود که ما نیز از دادستانی استعلام می گیریم اگر اجازه صادر شد خودمان اقدام می کنیم.

پس دادستان تهران با مرخصی پزشکی همسرتان موافقت نکرد ؟می خواهم بدانم علت عدم موافقت دادستان چیست آیا در این باره پی گیری خاصی انجام داده اید ؟
خیر. وقتی برای پیگیری پرونده تماس تلفنی داشتم فقط همین جمله را عنوان کردند و گفتند آقای دادستان موافقت نکرده اند. همین.
البته من هم مثل همیشه پرسیدم چرا ؟ مگر منصور چه کرده است که در حقش این همه سخت گیری می شود حتی در برابر سلامتی اش. من گفتم این همه وقت در زندان بوده، بس نیست؟ الان هم تنها درخواست ما مهلت و فرصتی برای درمان اش است آیا این در خواست بزرگی است ؟ اما آنها هرگز جواب این سوالهای ما را نمی دهند .

واقعا فکر می کنید علت این همه سخت گیری درباره آقای اسانلو چیست؟
به نظر من کاملا بی دلیل است. اگر خودشان هم به زندگی، گذشته و حال آقای اسانلو ، به خواسته ها و گفته هایش با انصاف نگاه کنند می بینند هیچ خواسته ای جز خیر برای این مردم و کشور نداشته اند .

خانم اسانلو! مردم با شما به عنوان همسر یک زندانی سیاسی چطور رفتار می کنند؟
نام فامیل من هم اسانلو است گاهی مردم ازمن سئوال می کنند که چه نسبتی با آقای منصور اسانلو دارم و تا متوجه می شوند ابراز همدردی و ارادت می کنند و برای همسرم هم دعا و آرزوی آزادی اش را می کنند. من همیشه با دیدن این رفتارها و برخوردها شرمنده می شوم .

چند نوروز است که آقای اسانلو در کنارشما و سایر اعضای خانواده تان نیستند؟
از آخرین بازداشت شان تا کنون سه بهار است که بدون مرخصی بوده اند. البته مجموعا چهارسال و نیم است که در زندانند.

در نبود ایشان سال نو را چگونه گذراندید؟
من دوفرزند پسر دارم . آنها همیشه سعی می کنند تنهایم نگذارند اما به هرحال هیچوقت نتوانسته اند جای پدرشان را در زندگی من پر کنند. خودم هم همیشه اصرار می کنم که به زندگی خود شان توجه کنند و نگران من نباشند. اما آنها هم به نوعی اسیر زندگی من شده اند و نمی توانند زندگی مستقل خودشان را داشته باشند و دلشان طاقت نمی آورد من را تنها بگذراند . با نبود همسرم زندگی طبیعی ما مختل شده و نوروز هم مثل همه روزهای دیگر برای ما با یک حس خاص همراه است ، می دانید در کل یک احساس های درونی وجود دارد که نمی توانم آن را بیان کنم.

اگر لحظه تحویل سال نو آقای اسانلو در کنار شما بودند به او چه می گفتید؟
ابراز خوشحالی زیادی می کردم و می گفتم خوشحالم که بالاخره آمدی پیش ما. البته آروز می کردم که هیچ وقت روزهای رفته تکرار نشود و دیگر هیچ روزی را پشت میله های زندان نباشد .

لحظه تحویل سال ، اما بدون حضور همسرتان گذشت در این لحظه چه احساسی داشتید و از خداوند چه خواستید؟
اول از همه آزادی همه زندانیانی که به خاطر عقیده و باورشان در زندان هستند، از جمله همسرم را از خداوند تمنا کردم و بعد دعا کردم که خدایا امسال دیگر منصور به خانه برگردد.با توجه به اینکه منصور سه چهارم حکم اش را در زندان گذرانده ما واقعا امسال منتظر بازگشتش بودیم. من شخصا انتظار داشتم مقامات قضایی این چند ماه باقیمانده را چشم پوشی کنند یا حداقل به همسرم مرخصی بدهند اما باز هم چشم به راه ماندیم .

اگر صحبت خاصی دارید بفرمایید ؟
فقط درخواست می کنم هر کسی به طریقی که می تواند به آزادی زندانیان سیاسی کمک کند، دریغ نکند. همسر من بیمار است و با این شرایط زندان را فقط به خاطر مردم و آرمانهایش تحمل می کند. این عزیزان را از یاد نبریم .