تایم زیرعنوان “۱۰میدان و محل مشهور در اعتراض ها” با این یادآوری که میدان تحریر در قاهره در دو هفته گذشته مملو از مصری های خواستار پایان بخشیدن به حکومت حسنی مبارک بوده است، از۹میدان دیگری نام می برد که صحنه اعتراض ها و تظاهرات منجر به وقوع انقلاب ها و دگرگونی های عمده سیاسی در نفاط مختلف جهان بوده اند، و میدان آزادی در تهران نیز جزو آنهاست.

صدای آمریکا:
تایم می نویسد میدان آزادی صحنه حضور دو جنبش اعتراضی مهم در ایران بوده است. در سال ۱۹۷۹ هزاران ایرانی برای اعتراض هائی متعدد که درغایت به سقوط شاه منجر شد در این میدان جمع می شدند. قریب ۳۰ سال بعد همین میدان مملو از نسلی دیگر از ایرانی هائی شد که این بار در تلاش راه انداختن انقلابی دیگر برای سرنگون سازی رژیمی بودند که زمانی انقلابی محسوب می شد، و اکنون به یک رژیم خودکامه مذهبی مبدل شده است. دولت ایران، که محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری آن از دیدگاه بسیاری از ناظران برنده انتخاباتی آلوده به تقلب در سال ۲۰۰۹ بود، تظاهرات اعتراضی این نسل را سرکوب و خاموش ساخته است. میدان آزادی از آن پس گاه صحنه عملیات کوچک ترضد دولتی، و گاه محل تجمع طرفداران دولت در آئین های مرتبط با وقایع انقلاب بوده است.

۸ میدان و محل های دیگری که علاوه بر میدان تحریرقاهره و میدان آزادی تهران در فهرست تایم از آن ها نام برده شده است، عبارتند از:

میدان تیانانمن (Tiananmen) در پکن، صحنه تظاهرات چند هفته ای دانشجویان خواستار اصلاحات دمکراتیک در چین کمونیست، که روز چهارم ژوئن ۱۹۸۹ با حمله تانک ها و سربازان دولت سرکوب شد.

میدان ونچسلاس (Wenceslas) در پراگ که درسال ۱۹۸۹ صحنه تجمع صدها هزار نفر مردم خواستار سرنگونی حزب حاکم کمونیست چکسلواکی بود، و انقلاب موسوم به انقلاب مخملی را در پی داشت. همین میدان میدان بیست سال قبل از آن نیز باره صحنه تظاهرات ضد شوروی بود، که خودسوزی یک مرد معترض به حمله سال ۱۹۶۸ شوروی به چکسلواکی سرآغاز آن محسوب می شود.

زندان باستیل در پاریس که دیگر وجود ندارد، اما نام آن همواره با انقلاب ۱۴ ژوئیه ۱۷۹۸ فرانسه همراه است.

میدان مرکزی محله Tlatelolco در مکزیکوسیتی، صحنه حمله سربازان و پلیس به دانشجویان معترض در آستانه مسابقات المپیک سال ۱۹۶۸، که هنوز هم پس از گذشت بیش از ۴۰ سال شمار تلفات آن در پرده ای ار ابهام باقی مانده است.

میدان سنت پیترزبورگ که بارها صحنه تظاهرات اعتراضی منجر به انقلاب بلشویکی سال ۱۹۱۷ در روسیه بود.

میدان ترافالگار در لندن که در قرن نوزدهم بارها هم صحنه تجمع لندنی ها در آئین های جشن و سرور و هم محل برگزاری اعتراض های منجر به خشونت بوده است.

میدان استقلال در کی یف، محل تظاهرات منجربه انقلاب موسوم به انقلاب نارنجی سال ۲۰۰۴ در اوکراین.

میدان یونیون در نیویورک که در سال ۱۸۶۱ صحنه تجمع جمعیتی ۱۰۰ هزار نفری در پشتیبانی از دولت در وقایع منجر به شروع جنگ داخلی در آمریکا بود. همین میدان در پی حملات تروریستی یازدهم سپتامبر به نیویورک در دهه اخیر بارها صحنه گردهم آئی نیویورکی ها برای ادای احترام به قربانیان آن حملات بوده است.