دور میشوند  گریه های سرخ از چشم های دجیتالی ما که خیره به  دیداری نزدیک
هزار سال در انتظار َآن   
چکیده ایم  
سیر میشوند از  چریدن استخوان های بدون  گوشت و روده های  فرهیخته ی ما       گرگ های  بی وفا  
شعله ی  از یک  کلبه ی سوخته درفش  تسلیم  جدایی  را  از سرزمینی فراری   در حیاط  خلوتی  نمناک   
به کمک سرخ پوست های شهر در  Ottawa  دود می دهد
تا آسمان رفتار  تیر و کمان را  نشانه  برود
    و روح  اسبی سرخ  در پوست خاطرات  نعل های کوهستان  مستانه   به تازد  

همه ی  این اتفاق  در جوار میدانی سنگی اتفاق می افتد
میدانی بزرگ  در دهکده جهان منتظر یک  نام  شوریده است        که با  آن او را خطاب کنند
شاید نام  درخت کهنسال  آشنای را  می جوید 
 که  سالهاست  روبروی او    از    انهدام   پاییز   برمی خیزد 
و  تا  سلامی  تازه  د ر حوالی  برگ هایش  زندگی را    سرخ  نقاشی می کند.

Oct 2010-10-15                                    
Ottawa parviz