سباستین مالمبرگ: تاریخچه یهودی ستیزی Antisemitism
سوئد نیز مانند دیگر کشورهای اروپایی سهم بزرگی در ترویج و تبلیغ آنتی سمیسم داشته است. طی جنگ جهانی دوم اتحادیه ها و احزاب آنتی سمیستی وجود داشته اند٬ و به عنوان مٽال مغازه دارانی وجود داشتند که از ورود یهودیان به داخل مغازه هایشان ممانعت به عمل میاوردند. با اینحال شاید مهمتر این بود که سوئد اولین کشور جهان بود که انستیتوهای راس شناسی را در شهر Uppsala بوجود آورد. این ارگانها نه تنها به ترویج آنتی سمیسم بلکه به نوع دیگری از راسیسم٬ از جمله بر علیه سامرها یاری مینمود.
نویسنده: سباستین مالمبرگ
مترجم: پیام پرتوی
Antisemitism دشمنی با یهودیان معنی میدهد.
ظهور آنتی سمیسم را اغلب با ترمهای مذهبی توضیح میدهند٬ گفته میشود که بر اساس تورات یهودیان در کشتن مسیح شرکت داشته اند. یک روایت عادی دیگر این است که آنها به دلیل دیگر قوانین مذهبی میتوانستند پول را به ازای دریافت بهره قرض بدهند. و احتمالا در اینجاست که کاریکاتور یهودیان به عنوان افرادی طماع و خسیس شکل گرفت.
اما این دلایل برای توضیح اینکه چرا ترویج تفکرات آنتی سمیستی در دهه های ١٩۰۰ رو به فزونی نهاد کافی نیست. اکٽر یهودیان در اروپا تحت ستم قرار داشتند. آنها را در مناطق مخصوصی سکنا داده بودند و از دادن کار به آنها در بسیاری از مشاغل خودداری میشد. یهودیان را به صورتی سازمان داده شده مورد تبعیض قرار داده و با زبان و فرهنگشان به طرق مختلف ضدیت میشد. و بر اساس همین دلایل بود که یهودیان به جنبشهای سوسیالیستی روی آوردند.
همانند مارکس بسیاری از رهبران سوسیالیست اروپایی و رهبران اتحادیه ها٬ پیشینه ای یهودی داشتند. در دهه های ١٩۰۰ دربخش فقیر نشین شرق لندن٬ محلی که در حال حاضر بسیاری از مسلمانان در آنجا زندگی میکنند یهودیان بصورتی دسته جمعی زندگی میکردند.
آنزمان طبقه ٽروتمند مسیحی از شیوع تبلیغات به زبان Jiddisch ( زبان رایج میان یهودیان با ساختاری از زبان آلمانی به عنوان پایه و ارکانی از زبانهای عبری٬ لهستانی و روسی) و عبادتگاههای یهودیان شکایت میکردند. امروزه حزب British National Party (BNP) ودیگر نیروهای ضد خارجی به زبان عربی بر ضد امامان مسلمانها تبلیغات میکنند. راسیسم اولی جای خود را به دیگری داده است البته با همان دلایل قبلی.
برای اینکه این جریان را به سادگی توضیح بدهیم: در آغاز دهه ١٩۰۰ به استٽنای تعداد معدودی از بانکداران و سرمایه داران اکٽر یهودیان متعلق به طبقه کارگربودند و بیشترین ظلم ها در حق آنها ادا میشد. به دنبال آن تبلیغات زشت نازیها بود که یهودیان را افرادی که گدایی میکردند معرفی مینمودند٬ اگر چه بانکداران ٽروتمندی بودند. نازیها موفق شدند که دو شخصیت کٽیف را در یک تصویر ادغام نمایند. به همان روش تصویری از بلشویکها ترسیم نمودند. همه یهودیان جاسوس بلشویکها بودند.
برای یهودیان اروپا سال ١٩١٧ به دو دلیل سالی تعیین کننده محسوب میشود. اولی انقلاب روسیه و ظهور اتحاد جماهیر شوروی بود. برای نخستین بار همه مردم و یهودیان صاحب این حق شدند که به زبان خود تکلم نمایند و سنن و فرهنگ خود را پاس دارند. حادٽه دوم اعلامیه وزیر امور خارجه آنزمان انگلستان Arthur Balfours بود که بر اساس آن دولت کلنیست انگلیسی جای خود را به دولت کلنییست یهودی میداد. Balfour مانند بسیاری از اروپائیان ٽروتمند آنتی سمیست بود (احتمالا به دلایل مذهبی و یا ترس از کٽرت بیشمار سوسیالیستها در میان یهودیان). او امکان ساخت یک “Ulster”٬ به عبارت دیگر ایجاد ایرلند شمالی جدیدی را در فلسطین میدید. و به این تریتب جنبش علاقمند به ایجاد دولت یهودی و جنبش صهیونیستی با طبقه بورژوازی و آنتی سمیستهای اروپا همسو شدند. آنها خود را به کلنیستها فروختند.
به عنوان مٽال متیوان اشاره نمود که در سال ٢۰۰۴ زمانی که تبلیغات ضد یهودی در فرانسه رایج شد٬ آریل شارون نخست وزیر وقت اسرائیل تمامی یهودیان فرانسه را به مهاجرت به اسرائیل تشویق نمود تا به این وسیله “Eretz Israel” (کشور اسرائیل) و دولت اسرائیل را تقویت نماید. و تا به امروز آنتی سمیسم در اروپا٬ نقش بسزایی را در ادامه حیات صهیونیسم ایفا نموده است.
به آغاز دهه ١٩۰۰ بازگردیم. صهیونیسم در میان یهودیان اروپا از محبوبیت چندانی برخوردار نبود. اکٽر یهودیان همگون شدن و یا سوسیالیسم را پاسخ بهتری به فعالیتهای ضد یهودی و گسترش دشمنی با خودشان میدانستند. برپایی دولت جدید تدابیر خاص خود را طلب مینمود. از جمله تبلیغاتی گسترده٬ و قبل از هر چیز ایجاد موجی از رعب وحشت که با کشتار وسیع فلسطینیان و پاکسازی آنها از منطقه همراه باشد٬ امری که با کمک سازمانهای تروریستی مانند Sternlingan عملی بود.
تحت شعار – یک کشور بدون مردم٬ به مردم بدون کشور – یهودیان را به مهاجرت به کشور موعود که بعدها نشان داد که چیزی بجز موعود بود فراخواندند.
گفته میشود که گروههایی از مبلغان کمونیست لهستانی به آنجا مهاجرت نمودند وKibbutz ها (کشاورزی اشتراکی) را بوجود آوردند. آنها زماینکه دیدند که چگونه عربها از جانب گروهای یهودی دست راستی و ارتش انگلیس مورد ظلم و ستم واقع میشوند٬ از Kibbutz ها جهت ملحق شدن به حزب کمونیست فلسطین خارج شدند٬ برای اینکه شانه به شانه رفقای جدید خود مبارزه نمایند. با اینحال انگلیسیها آنها را به اروپا بازگردادند. بعدها بسیاری از آنها به جنبش ضد نازیها پیوستند.
همانطور که از سطور فوق برمیاید یهودیان اروپا هرگز یک گروه همگون نبوده اند و عقاید در مورد اسرائیلیها متفاوت بوده است. و این امر همچنان ادامه دارد. در این میان مسئله قابل توجه و مشمئز کننده تهی نمودن ایده آنتی سمیسم از محتوا از طریق استفاده نادرست و بدون دقت از آن میباشد. اغلب اوقات این امر به صورتی عمدی انجام میشود.
روز نامه Aftonbladet زمانیکه یکی از خبرنگارانش به نام Donald Boström مقاله ای را در این روزنامه منتشر نمود و در آنجا اتهامات فلسطینیان را در مورد دزدی اعضای بدن آنها مطرح کرد٬ به شدت مورد انتقاد قرار گرفت. روزنامه Sydsvenska dagbladet از این هم فراتر رفت و روزنامه Afotnbladet را “روزنامه آنتی سمیست” نامید. بعدها دولت اسرائیل اعتراف نمود که دزدی اعضای بدن اتقاق افتاده بود٬ اما هر گز معلوم نشد که این امر واقعی و یا غیر واقعی چه ارتباطی با آنتی سمیسم داشت. و از این بدتر صهیونیستهای امروزی و دوستان اسرائیل انتقاد بر علیه اسرائیل را برابر با آنتی سمیسم قلمداد مینمایند.
این امر به نوبه خود راه را برای ترویج آنتی سمیسم جدیدی هموار نموده و این همان بزرگترین خطریست که یهودیان اروپا را تهدید مینماید. خوشبختانه در میان یهودیان جریاناتی وجود دارند که از سیاستهای راسیستی اسرائیل فاصله میگیرند. این نظرات هر چه بیشتر اهمیت میابند٬ زمانیکه مذاهب متحجر با توضیحات ساده به آسانی وارد گود میشوند.
اسرائیل تلاش دارد که آگاهانه خود را رهبر تمام یهودیان جا بزند. آنها تا اندازه ای موفق بوده اند و بخشی از جبنشهای هوادار فلسطینیها نیز فریب این سیاست را خورده اند. یک فرد ناامید ساکن غزه در حالیکه بمبی تعدادی از فلسطینیان بیگناه را قلع و قمع نموده بود گفت که همه یهودیها نباید در آتش دوزخ بسوزند. این دولت اسرائیل و نمایندگان آنها هستند که باید نابود شوند٬ و نه Chomsky و Finkelstein که با تمام وجود برای احقاق حقوق فلسطینیها میرزمند.