|
|
کارگران
کودکان
زنان هنر
و ادبیات
لطیفه
تصاویر
کامپیوتر
سایت های دیگر
اخبار روز از پیک ایران
اخبار سایت بی
طرف
اخبار رادیو فردا
خارجی
آرشیو
صفحه نخست
______________________________________________________________
دو شنبه 1 ژانويه 2007
سایت تغییر برای برابری / http://we-change.org
روش ”چهره به چهره“ كه در اين كمپين شما پي گرفتهايد چون باعث سرمايهگذاري در عرصهي عمومي ميشود خود بهخود موفقيتآميز خواهد بود يعني موفقيت اين حركت در ذات خودش نهفته است. وقتي هر كدام از شما به يك شهروندمراجعه ميكنيد و شروع به صحبت با زنان مختلف ميكنيد در پايان اين گفتگوي هرچند كوتاه، حتا اگر آن فرد مقداري از صحبتهاي مراجعهكننده پيرامون تضيع حقوق زنان را بپذيرد، اين عمل بهنظرم يك موفقيت است. در واقع حتا اگر فقط يك سئوال در ذهن مخاطب ايجاد شود باز هم عملي موفق انجام شده است.
آقاي صميمي ، اين مصاحبه در واقع با انگيزهي بهره گرفتن از تجربههاي ارزنده اجتماعي و مطبوعاتيتان در پيشبرد هرچه بهتر “ كارزار يك ميليون امضا ” است. به خصوص كه جنابعالي در ماهنامه “ نامه ” كه مدير مسئول آن بوديد، همواره بخشي از صفحات مجله را به مسايل زنان و طرح نظريههاي فمينيستي اختصاص ميداديد. به هر حال پيشاپيش از وقت و فرصتي كه براي اين گفتگو صرف ميكنيد جدا سپاسگزارم. حالا اگر موافق باشيد بدون مقدمه به اصل موضوع بپردازيم؟
ج ــ هرطور مايليد.
آقاي
صميمي،
گروهها
و اقشار مختلف اجتماعي هر يك خواستههاي
مشخصي دارند زنان نيز به عنوان
نيمي از جمعيت كشور مطالبات
خاص خودشان را دارند كه در يكصد سال گذشته دنبال
كردهاند.
گرچه در طول يك قرن اخير موانع بسياري در راه كسب اين مطالبات وجود داشته
اما به شهادت تاريخ؛ ما
زنان دستاوردهاي قابل قبولي هم داشتهايم؛
در حال حاضر
جنبش زنان دست به ابتكار
تازهاي
زده و براي كسب حقوق از دست رفتهي
خود وارد
كارزار دسته جمعي (كمپين) براي جمع
آوري يك ميليون امضا شده است. با توجه به
تجربههاي
ارزشمندتان در فعاليتهاي
مدني و اجتماعي, شما تصور مي
كنيد كه جنبش
زنان با توجه به روش نويني
كه به كار گرفته (منظور روش چهره به
چهره است) آيا
موفق خواهد شد؟ و چگونه؟
يعني چه عواملي ميتواند
به گسترش اين حركت، ياري رساند؟
همچنين به نظر جنابعالي چه
عواملي ميتواند
يا ممكن است مانع پيشرفت كار ما بشود،
يعني اگر شما بخواهيد جنبش
زنان را آسيبشناسي
كنيد ، نقطهضعفهاي
اين جنبشمدني
را در چه حوزههايي
ميبينيد؟
ج ــ بهنظرمن موفق ميشود. ولي فكر ميكنم موفق شدن اين نيست كه در پايان بهبينيم قوانين تبعيضآميز الزاما همه و يا بخشيشان تغيير كردهاند. روش ”چهره به چهره“ كه در اين كمپين شما پي گرفتهايد چون باعث سرمايهگذاري در عرصهي عمومي ميشود خود بهخود موفقيتآميز خواهد بود يعني موفقيت اين حركت در ذات خودش نهفته است. يعني وقتي هر كدام از شما به يك شهروند (به ويژه زنان) مراجعه ميكنيد و شروع به صحبت با زنان مختلف ميكنيد در پايان اين گفتگوي هرچند كوتاه، حتا اگر آن فرد مقداري از صحبتهاي مراجعهكننده پيرامون تضيع حقوق زنان را بهپذيرد، اين بهنظرم يك موفقيت است. حتا اگر فقط يك سئوال در ذهن مخاطب ايجاد شود باز هم عملي موفق انجام شده است. در مورد تبيين عوامل گسترش دهندهي اين حركت ميتواند يك بحث و يا نوشتهاي بسيار طولاني باشد پيرامون حركتهاي اجتماعي و گسترشيابندگي جنبش زنان در فضاي بومي و زماني ما. هم من تخصصام در جامعهشناسي و جنبشهاي اجتماعي نيست و هم اين گفتگو مجال چنين بحثهايي را نميدهد ولي شايد بتوان چند عامل محوري را فقط نام برد :
(1 داشتن استراتژي، 2 ) پذيرش استمرار حركت، 3 ) پرداخت هزينه.
شايد يكي از عوامل اصلي عدم پيشرفت كار، مسئلهي هژموني باشد. در آسيبشناسي نهتنها جنبش زنان بلكه حركت دموكراسيخواهانهي كنوني در فضاي توليد شدهي كشورمان، ”دموكراسي از درون“، عاملي بنيادي است. نيروهاي موجود در جنبش، هرقدر دموكراتيكتر عمل كنند، حركت قويتري را به سوي دموكراسي رقم خواهند زد.
ـ در دوران معاصر ، جنبشهاي دانشجويي با ايدهي “حركت از پايين ” يعنيحركت از بطن جامعه، سالهاست كه بهفعاليت مشغولاند و در اين راه متحمل هزينههاي گزافي هم شدهاند ولي به نظرميرسد كه همچنان به دايرهي تظاهرات و برپايي ميتينگهاي اعتراضي اكتفا كردهاند و نتوانستهاند وارد فضايعمومي گستردهتري بشوند. جنبش دوم خرداد هم متاسفانه به شعاع محدود و تنگناي لابي از “ بالا ” ( گرفتار شدن در هزار توي مجاري قدرت دولتي) محصور شد ــ گرچه دستاوردهاي ماندگاري هم از خود به جا گذاشته است كه قابل انكار نيست ــ اما جنبش زنان انگار براي نخستين بار راه ديگري (راه سوم) را برگزيده است. هر چند كمپين يك ميليون امضا، از دل تجمع اعتراض آميز ميدان “هفت تير” در 22 خرداد، متولد شد اما در دايرهي تكراري ميتينگها و تظاهرات خياباني، درجا نزد و به فاز نويني ارتقا يافت. يعني با كاربست روش ”چهره به چهره“، گسترهي فعاليتاش را به كوچهها، خيابانها و حتا به منازل مردم تعميم داد. در عين حال صرفا در دايره و مجاري قدرت و لابيهاي دولتي هم گرفتار نشد. به باور شما آيا اين “راه سوم” در شرايط خاص ايران ــ با حضور ديرپاي خشونت ساختاري، و پهناور بودن سايه دولت ــ ميتواند به عنوان يك مدل و مفهوم اجتماعي (سنت مبارزاتي) نهادي شود و جاي خود را در كنار دو گزينه قبلي باز كند؟
ج ـ به نظر من اين پتانسيل را دارد. ولي آفت بزرگي خواهد بود اگر ما اميدواران به “راه سوم” از اين نوزاد مبارك، قديس بسازيم . چون آن وقت بتي خواهد شد در كنار بتهاي ديگر كه رهروان ايدئولوژيك خود را خواهد داشت. باهمهي مضار ايدئولوژيزدگي. در حال حاضر شروع اين مدل مبارزاتي، استمرار روشني را نويد ميدهد.
ـ آقاي صميمي ، بايد اين نكته را خدمت شما و خوانندگان عرض كنم كه در واقع ما اين ايدهي يك ميليون امضا را از فمنيستهاي مراكش الهام گرفتهايم البته روش “چهره به چهره” و رفتن به در خانههاي مردم (در بافت پيچيدهي كلانشهرها (ابتكار خودمان است. ببينيد فعالان كمپين ميان خودشان تقسيمكار كردهاند و محلههاي شهر را با توجه به توان تجربي و روحيهي داوطلبان مشخص كردهاند كه هر داوطلب دوست دارد به كدام محله برود و در چه فضاهايي به فعاليت بپردازد. البته براي اين كار، كارگاههاي آموزشي براي داوطلبان گذاشته ميشود. با همه اينها اما همگيمان احساس ميكنيم اين روش (چهره به چهره) و رفتن به در منازل مردم، نه فقط برايمان تازگي دارد بلكه تا حدودي مبهم است چون كه هيچ سنت يا تجربهاي در جنبش جامعهي مدني وجود ندارد كه ما از آن بياموزيم. به نظر شما چرا و به چه دلايلي جنبشهاي دمكراسيخواه و عدالت طلب (از جمله جنبش اصلاحات يا دانشجويي و …) به چنين رويكردهايي ، عنايتي نداشتهاند؟
ج ــ شايد اينكه قرار نيست همهي رويكردها از روز ازل متولد شده باشند. تولد يك رويكرد فرآيندي است برآمده از ساير راهها. داستان فراز و فرود جنبش دانشجويي دراز است و داستان استبداد هميشه زنده. جنبش اصلاحات نيز هنوز ادامه دارد ولي پتانسيل سكانداران حركت پس از دوم خرداد اين نبوده كه به چنين رويكردهايي عنايت اصولي داشته باشند. رويكردهايي كه اصالت را به عرصه عمومي ميدهند.
ـ جناب آقاي صميمي از فرصتي كه به من داديد سپاسگزارم. ــ من هم از شما ممنونم و برايتان آرزوي توفيق دارم.