کارگران    کودکان     زنان    هنر و ادبیات     لطیفه    تصاویر     کامپیوتر     سایت های دیگر

اخبار روز از پیک ایران     خلاصه اخبار رادیو فردا    خارجی     آرشیو      صفحه نخست

 ______________________________________________________________

فقر،اعتیاد و نابسامانی های خانوادگی؛ عامل ترک تحصیل و افت دختران

خبر گزاري زنان ايران (ايونا) 1383/09/17
http://www.iwna.ir

پروژه ریشه یابی چالش های دخترانی که دچار افت تحصیل هستند از سوی امور بانوان شهرستانهای استان تهران سازمان آموزش و پرورش با بررسی گروه های مختلف دانش آموزان انجام شد. نتیجه این بررسی نشان می دهد بیشترین عامل ترک تحصیل و افت دختران نابسامانی های خانوادگی است که از نتایج فقر و جدایی در چارچوب خانواده است. "حمیرا رحیمی"مشاور رئیس آموزش و پرورش در امور بانوان در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری سینا از بخش های مختلف این طرح و نقش اولیا در همکاری با مدرسه و حل معضلات خانوادگی سخن گفت که به صورت گفت و شنید در پی می آید: - چرا این بررسی در شهرستانهای استان تهران انجام گرفت؟ *شهرستان های استان تهران اداره مستقلی است که شهرستان های مختلف استان از فیروزکوه تا طالقان،شهرهایی مثل رباط کریم،اسلام شهر،شهر قدس و... را شامل می شود که فرهنگهای متعددی دارند.معمولا درمورد شهرستانهای استان تهران می گویند ایران است.در این حوزه جاهایی مثل ورامین و دماوند را داریم که بافت سنتی دارند و آسیب های اجتماعی در آنجا کمتر است. بخش هایی از کرج که دچار مسایل شهرهای بزرگ است،مثل رباط کریم و اسلامشهر که مهاجرپذیرند و مشکلات شهرهای مهاجرنشین،اقتصاد پایین و چالشهای خاص و حاد خود را دارند. این 3 گروه بافت را در شهرستانهای استان تهران داریم که کار آموزشی و پرورش را مشکل می کند،نمی توانیم یک برنامه خاص داشته باشیم درنتیجه سعی می کنیم تمرکز زدایی به معنی واقعی به اجرا درآید و درهر کدام از قسمتها طرح و برنامه خودش را اجرا کنیم.مدیریت چنین سازمانی ازمدیریت های مشکل دار است،چندین فرماندار،شهردار،شورای شهرهاونماینده های متفاوت داریم که هر کدام طرح های خاص خود را داشته باشد، آموزش و پرورش سعی می کند با همه همکاری کند. سال گذشته 60 هزار طلاق داشته ایم یعنی تعداد زیادی بچه طلاق وارد سیستم آموزش و پرورش شده و ما باید برای این تعداد بچه چاره ای بیندیشیم. - بیشتر با چه چالشهایی روبه رو هستید؟ * اعتیاد از معضلاتی است که با آن مواجه هستیم،بچه هایی که پدر معتاد دارند،موردی داشتیم که معلم مدرسه،مادربزرگ دو نوه ای بود که پدر و مادرش هر دو معتاد بودند و معلم از آنها پرستاری می کرد هم معلم هم دو بچه هر دو درگیر هستند و اینجا آموزش و پرورش صدمه بسیار می بیند.ما مستقیما با انسان سر و کار داریم عوامل ترک تحصیل را تاحدی می توانیم کم کنیم،اما نمی توانیم بگوییم صددرصد جواب می دهد.بخش مهم مسئله به زندگی شخصی فرد برمی گردد.درتلاش هستیم با گذاشتن کلاسهای آموزشی خانواده این مشکل را تا حدی برطرف کنیم. مراکز مشاوره زیادی در شهرستانها داریم که خانواده ها به آنجا مراجعه می کنند. در بخش انجمن اولیا باز یک قسمت مشاوره داریم . - مشاوه چه تاثیری خواهد داشت؟ * درمقطع راهنمایی تشکیلات مشاوره نداشته ایم.درحال حاضر در قسمت های کارشناسی ادارات یک مشاور مقطع راهنمایی گذاشتیم،این پست درحال انجام است ؛ از مهرماه کار شروع شده اینها می توانند نقش بسیار خوبی داشته باشند. مراکز مشاوره ای داریم به نام رازی که در شهرستانهای استان مستقرند روانشناس ها،اساتید،کارشناسان مشاوره حضور دارند، جلساتی نیز در مدارس برای دانش آموزان برگزار می شود. - چگونه با خانواده ها ارتباط برقرار می کنید؟ *من به این نتیجه رسیدم که ما 6 ساعت با بچه سروکار داریم بقیه زمان با خانواده است.ساعاتی را نیز درجامعه است و این 6 ساعت ما اکثر زمان درحال آموزش نظری هستیم.اگربخواهیم مشکلات اخلاقی درمدرسه حل شود،همکاری خانواده را نداشته باشیم و مشارکت خانواده را توقع زیادی است.با آگاهی خانواده ، رسانه ها می توانند نقش مهمی داشته باشند.در هفته پیوند از خانواده ها دعوت می شود می آیند مدرسه و انجمن اولیا را تشکیل می دهند. اهمیت زیاد این ارتباط را رسانه ها نشان می دهند اگرخانواده ها بدانند مدارس می توانند راهنماهای خوبی برای آنها باشند ارتباطشان صمیمانه می شود. - چرا خانواده ها ارتباط تنگاتنگی با مدرسه ندارند؟ * نمی دانم چه عاملی باعث شده که وقتی اسم مدرسه می آید یادپول می افتند،ماخانواده ها را برای مشارکت می خواهیم.والدین در سایر مراسم ها به شکل یکپارچه عمل می کنند و اغلب کارهای گروهی را به خوبی انجام می دهند.خانواده ها به شکل معمول سازمانهای غیردولتی امورخیریه و نیروی بالقوه ای هستند درماه رمضان این مشارکت قوی می شود و دوست دارند که اگر می خواهند افطاری دهند به بچه ها افطار دهند،بله اگر فکر کنند که به یک محروم کمک کنند می توانند با مدیر صحبت کنند ودانش آموزان نیازمند را تحت پوشش بگیرند.اگر این فرهنگ جا بیفتد تحولی را خواهیم داشت، گاه مدیر نگران بچه ای است که کفشش پاره است، نمونه های بسیار داشته ایم.که بچه ای در مدرسه تلفن همراه دارد و دیگری .... - در اداره مدرسه چقدر می شود این نیرو را به کار گرفت؟ * یک نوع مشارکت هم برای اداره مدرسه داشته ایم ، مثلا اردو بوده و مدرسه نیروی بیشتر از چند نفر نداشته که همراه بچه ها کند،ازمادرها دعوت می کنند ولی چند درصد از خانواده ها این مشارکت را انجام می دهند؟ - بیشتر چه نابسامانی هایی عامل افت تحصیلی است و چه تفاوتی بین دختر و پسر در این عوامل وجود دارد؟ * به هرحال ناهنجاریهای خانوادگی اثر مستقیم بر ترک تحصیل دارد.متأسفانه وقتی اعتیاد در شهرها رشد می کند و مادر و پدر دچار آن هستند کار تربیتی را برای ما مشکل می کند.وقتی که فرهنگ درحد بالایی نیست پرجمعیت بودن خانواده،عدم نظارت خانواده بر بچه ها و فرهنگهای مختلف آموزش و پرورش را درگیر می کند.درمورد علل ترک تحصیل در همین شهرها که مهاجر پذیرند و از نظر اقتصاد و فرهنگ ضعیف آمارگیری کردیم،به این نتیجه رسیدیم که کار آموزش بسیار سخت است.به عنوان مثال در شهرستانهای مهاجر پذیر فقر مالی برای پسرها اولین عامل ترک تحصیل بود و ، برای دخترها ازدواج درمقطع راهنمایی و دبیرستان، دومین دلیل ترک تحصیل دخترها باز فقر مالی و عدم هزینه تحصیلی برای آنها از جانب خانواده بود. عوامل ترک تحصیل به عوامل افت تحصیلی نزدیک است مشکلات اقتصادی و نابسامانی خانوادگی، عدم احساس نیاز و بی توجهی والدین نسبت به فرزند را سبب می شود. چون از نظر فرهنگی به تحصیل احساس نیاز ندارند واین بیشتر در مورد دخترهاست تا پسرها. - چه راهکاهایی برای این مشکل اندیشیده اید؟ * آموزش خانواده .آموزش و پرورش تمام چالش های جامعه را می بیند و راهکار می گذارد به عنوان مثال کاری که در شهر قدس انجام شد، رییس منطقه کلاسهای آموزش خانواده گذاشت وبرای اینکه همه شرکت کنند به والدین کارنامه داد که این کار باعث شد والدین علاقه مند شدند. این کلاسها را در مدرسه برگزار نشد و در مکانی بود که آنها احساس خوبی نسبت به جدی بودن مباحث داشته باشند. - برای برقراری ارتباط خانه و مدرسه چهه کارهایی انجام شد؟ * در راستای این مشکلات تنها راه حل این است که انجمن اولیا ارتباط مستقیم داشته باشند در واقع باید خانواده ها را آموزش دهیم ، آموزش والدین را از این جهت نیاز داریم که پدرها ارتباط را در سن بلوغ با دخترها قطع می کنندو نتایج مخرب آن را نمی دانند. درحالی که این نزدیکی و صمیمیت بسیاری از مشکلات دختران را حل می کند مشکل ما این است که در انجمن اولیا اکثر مادرها شرکت می کنند. چطور پدرها را جذب این کلاسها کنیم . - چرا پدرها کمتر شرکت می کنند؟ * پدرها همه چیز را به مادر سپرده اند می توانند با مرخصی در جلسات شرکت کنند اما تصور شده که تربیت بچه ها با مادر است پدر خود را کنار کشیده تنها در یک صورت که مادر هم کارمند باشد پدر شرکت می کند که آمار این پدرها هم کم است. - نقش مربیان تربیتی چگونه خواهد بود؟ *مربیان تربیتی مثل سابق حضور دارند و حالا ارتباطشان با معاونت های آموزشی برقرار است به خاطر تلفیق آموزش و تربیت با معاونت طرحهای قبلی را انجام می دهند،بخشنامه های واحد اقامه نماز،فرهنگی،هنری را داریم که مسئولین تربیت این کارها را انجام می دهند،به شرطی که ساماندهی انجام شود.فکر می کنم مربیان تربیتی باید کاملا مرتبط باشند با انجمن اولیا و قسمت مشاوره و با قسمت های مختلف ادارات تا کارهای تربیتی را به نحو وسیعتری انجام بدهند،آموزش و پرورش چه بخواهد و چه نخواهد تحت تأثیر تغییرات اجتماعی و در برخورد با آنها قرار می گیرد واین کار آموزش و پرورش را سخت می کند. - اما این بخش تربیتی و فوق برنامه کمتر جدی گرفته می شود؟ * سازمان دانش آموزی بحث عمره را داشته است.تلاش کرده تا یک سفر روحانی برای دانش آموزان ترتیب بدهد بهرحال این سفرها بعد اخلاقی را تحت تأثیر قرار می دهدوافراد رشد می کنند خانواده تلاش می کند هزینه عمره را تهیه کند، نوعی توجه به بچه است.شاید این کاری بوده که سیستم آموزشی میتوانست انجام ندهد. - اوقات فراغت نیز یکی از مواردی است که توجه کافی به آن نمی شود؟ - خانواده هایی که به اوقات بچه هایشان اهمیت می دهند در تربیت موفق ترند، هرچه مدت اوقات فراغت پر نشده جوان بیشتر باشد احتمال بالا رفتن ناهنجاری بیشتر می شود. هرچه نظارت اجتماعی که در خانه و مدرسه است کمتر، احتمال کاهش میزان ناهنجاری افزایش می یابد. میزان تحصیلات خانواده عامل گسترش افق دید نسبت به مسایل فرهنگی اجتماعی است ولی گذراندن اوقات فراغت تحت الشعاع میزان درآمد و نوع شغل و سطح سواد پدران است. در خانواده پر جمعیت و کم درآمد مادران به تنهایی قادر به انجام امور خانه نیستند اوقات فراغت دختران صرف کمک به مادران می شود و برای شکوفایی استعدادهایشان وقتی ندارند ، چون نیازها برآورده نمی شود ناهنجاریها بیشتر می شود آمار نشان میدهد 40 درصد از دانش آموزان 5 ساعت در روز فراغت دارند و کمترین آمار 18% است که کمتر از 2 ساعت در روز فراغت دارند.

بازگشت به صفحه قبل