در شهرستان «شازند» واقع در 40 كيلومتري غرب اراك، از ديرباز، محلي به نام «دوآب»، در تلاقي دو رودي بوده كه سرچشمه هاي اصلي آن از رودخانه قره چاي است. بر فراز اين رودخانه كه بزرگ ترين رودخانه موجود در استان، مركزي است. كمي پيش از آن كه اين دو رود به يكديگر بپيوندند، پلي كهنسال جاي دارد كه كوه سر به فلك كشيده و زيباي «لجور» را در پيش روي، و كوه هاي مرتفع راست بند يا راسمند، را نيز در كنار دارد.
اگر چه درباره نام سازنده و تاريخ احداث اين پل در اسناد و مدارك معتبر تاريخي، هيچ نامي نيامده، اما با توجه به سبك و سياق ساخت اين پل، مي توان گفت كه احتمالا اثري باقي مانده از دوره قاجار است.
اين پل، علاوه بر تامين اهداف اوليه، از جمله عبور از موانع طبيعي، در خدمت اهداف استراتژيك نيز بوده است به ويژه آن كه رابطي ميان نواحي شمال ايران به جنوب و غرب آن بوده و كاروان هاي تجارتي و زيارتي شمال به غرب و جنوب، از اين پل جهت دسترسي به مقصود خود استفاده مي كرده اند در حال حاضر اين پل كه در حدود 130 متر طول و 5/5 متر عرض است، داراي هفت چشمه بزرگ و كوچك است كه با طاق هايي كه نيزه دارند، كار شده اند. يكي از چشمه هاي پل كه در سمت شرق واقع شده، در دوره هاي گذشته، به دليل آسيب هاي ناشي از سيل _ مورد مرمت قرار گرفته و بخشي از آن را با بتون آرمه ساخته اند، اما بقيه چشمه هاي پل، هويت سنتي و تاريخي خود را حفظ كرده اند. علاوه بر اين كليه پايه هاي پل از قسمت جلو، داراي موج شكن تيز بوده و از قسمت پشت داري پشتيبان است.
ضمن آن كه فاصله پايه هاي پل به اقتضاي شرايط گذر آب و حالت عمومي كف رودخانه از 5/3 تا 6 متر، نوسان دارند، اما به سبب آن كه كف رودخانه از شن و سنگ هاي رسوبي آكنده است، به طور دقيق مشخص نيست كه پايه ها روي كمر و صخره بنا شده اند و يا براي بناي آنها، پي عميق كنده اند.
مصالح ساختمان به كار رفته در اين بنا نيز عبارتند از سنگ، آجر و گل آهك، كه كل بنايي نامبرده از پايين به بالا و به ارتفاع حدود 12 متر سنگ كاري شده است. بناي ياد شده در سال 1377 با كوشش اداره ميراث فرهنگي استان، مركزي در فهرست آثار ملي ايران به ثبت رسيد.

برگرفته از سایت: خبرگزاری میراث فرهنگی http://www.chn.ir