روز جمعه هشتم اسفند زنان آرزم به همراه جمعی از زنان فعال تهران و کرج برای هم‌اندیشی در مورد مسائل و مشکلات زنان در سال گذشته، بررسی عملکرد فعالین زن در این رابطه، سرکوب رژیم علیه زنان و چشم‌انداز آینده، در هوای سرد زمستانی در پارکی گرد آمدند. ….

—————————————————————

گلگشت و آکسیونی به مناسبت هشت مارس (روز جهانی زن) در همبستگی با زنان علیه فقر، نابرابری و خشونت

روز جمعه هشتم اسفند زنان آرزم به همراه جمعی از زنان فعال تهران و کرج برای هم‌اندیشی در مورد مسائل و مشکلات زنان در سال گذشته، بررسی عملکرد فعالین زن در این رابطه، سرکوب رژیم علیه زنان و چشم‌انداز آینده، در هوای سرد زمستانی در پارکی گرد آمدند. بواسطه هوای سرد گفتگوها خیلی بسط و گسترش نیافت و دوستان بسیاری احتمالا به خاطر همین هوای سرد به جمع نپیوسته بودند. در عین حال گفتگو‌ها حدودا دوساعت و نیم ادامه داشت و در فضایی آرام و بدون مزاحمت پیش رفت.

در بخش اول گفتکو به مسئله‌ی فقر، خشونت و نابرابری به عنوان عواملی درهم تنیده که در شرایط همه‌گیری ویروس کرونا بسیار تشدید شده، پرداخته شد و به مسائلی همچون تعدیل، اخراج و بیکاری فزاینده در میان زنان شاغل اعم از رسمی، غیررسمی و روزمزد؛ تعطیلی کار و کسب‌های کوچک زنان و شرایط بسیار دشوار زنان سرپرست خانواده اشاره شد و نتیجه گرفته شد که فقر به عنوان یکی از زمینه‌های اعمال خشونت، در دوران همه‌گیری کرونا در خانواده‌های متوسط و فرودست در کنار وظایفی که سنتا برای زنان متصور است خشونت علیه زنان را چند برابر کرده است. شرایط حاد جامعه خشونت علیه زنان و کودکان در سطح جامعه، خودکشی‌ها و … را نیز بسیار افزایش داده است و این خشونت‌ها بواسطه عدم حمایت قانونی از زنان و کودکان، فرهنگ مردسالار و دین سالار حاکم امکان بروز و توجیه بسیار بیشتری یافته است. آمارهایی که در این رابطه ارائه شد ابعاد گسترده‌ی این خشونت چه در سطح جامعه و چه در سطح خانواده را تایید می‌کند.

حاکمیت نیز در سال گذشته به‌رغم محدودیت‌ها و فشارهای اقتصادی- اجتماعی ناشی از همه‌گیری کرونا فشارها بر مردم را بیشتر کرد. نه تنها از بیکاران و خانه‌نشینان اجباری حمایت اقتصادی و مالی نکرد و امکانات بیمه و درمان مناسب فراهم نکرد بلکه مسئله‌ی همه‌گیری کرونا را به مسئله‌ای امنیتی تبدیل کرد و در امر واکسیناسیون به جای پرداختن به واقعیت‌ها و مسائل واقعی، مسئله مرگ و زندگی مردم را به مسائل و منافع سیاسی خود گره زده است.

علاوه بر این با محدودیت در دسترسی به رسانه‌های مجازی و اینترنت که در سال گذشته محل زندگی، آموزش و کار بسیاری از مردم بود فشاری مضاعف بر آنان و خانواده‌هایشان وارد کرد. و در شرایط همه‌گیری کرونا به جای فراهم کردن امکان آزادی یا مرخصی زندانیان که در فضای ناامن بهداشتی و درمانی احکام ناعادلانه‌ی خود را در زندان می‌گذارنند، مثل همیشه به شکنجه و ضرب و شتم زندانیان، اعدام، دستگیری‌های گسترده حتی کسانی که قبلا حکم گرفته بودند، مستندسازی‌های امنیتیِ تلویزیونی و… پرداخت. سرکوب‌های خیابانی نیز به رغم کاهش چشمگیر آن‌ها در چند ماهه اول همه‌گیری، همچنان و بی‌وقفه ادامه دارد.

در این بخش به ریشه‌ها نیز پرداخته شد و به درستی اشاره شد که سیاست‌های حاکم علیه زنان ناشی از درهم تنیده شدن سرمایه‌جهانی با حاکمیت اسلامی و مردسالاری است و در واقع آنچه که زنان در نهایت باید هدف قرار دهند این سه عامل و اساس فقر، نابرابری، خشونت واختناق است.

در بخش دوم به فعالیت‌های جنبش زنان در کل و فعالیت متشکل زنان در سال گذشته پرداخته شد و اشاره شد که بواسطه‌ی همه‌گیری کرونا و فضای قرنطینه حاکم برجامعه به ویژه در ماه‌های اول عمده فعالیت‌های اعتراضی به فضای مجازی نقل مکان کرده بود و به ناچار در همان محدوده عمدتا به کارهای نوشتاری، فیلم، عکس و کارزارهایی علیه خشونت، زن‌کشی، فرزند‌کشی و آزارجنسی در فضای مجازی… محدود شده بود اما در همان فضای محدود نیز فعالین زنان تلاش کردند به تمامی جوانب و مسائل شرایط بحرانی جامعه وارد شده و افشاگری کنند. با گذشت مدتی اعتراضات و فعالیت‌های خیابانی دوباره از سرگرفته شد: فعالین زن آکسیون‌های پراکنده‌ای علیه خشونت برگزار کردند و معلمان، پرستاران، بازنشستگان، کارگران، دانشجویان و… نیز باز خیابان را بستر اعتراضات خود کردند.

یکی از محورهای‌ اساسی فعالیت‌های اعتراضی در سال گذشته مسئله‌ی معیشت و در نتیجه اتحاد عمل و همپوشانی اعتراضات در این رابطه بود و یکی از ویژگی‌های چشمگیر این اعتراضات حضور گسترده و فعال زنان د رکنار مردان بود. در زمینه‌ی پی‌گیری و اعتراض به وضعیت زندانیان نیز عمدتا زنان: مادران و همسران، فعال بودند.

در بخش سوم چشم‌انداز آینده بر ضرورت همکاری زنان بر حداقل‌ها تاکید شد البته با توجه به ریشه‌ها و منشاء اصلی ستم برزنان: سرمایه‌داری، مردسالاری و دین محوری. تشکل‌های زنان به موازات و در کنار همکاری و تلاش برای تهیه یک پلاتفرم مشترک براساس حداقل‌ها در چارچوب مذکور، می‌توانند با سایر جنبش‌های موجود: کارگری، دانشجویی، بازنشستگان، معلمان، محیط زیست و … نیز به تعامل و گفتگو بپردازند و زمینه همکاری و اتحاد عمل بر سر خواست‌های کلان‌تر را فراهم کنند.
+++

روز چهاردهم اسفند نیز چند تن از زنان آرزم به همراه تعدادی از زنان فعال کرج در حرکتی نمادین در یکی از پارک‌های تهران پلاکاردهایی را با شعارهای زیر در مسیری کوتاه با خود حمل کردند و همزمان به رهگذران در مورد روز زن توضیحاتی دادند: حجاب اجباری نماد برده‌داری، اولین گام رهایی: لغو پوشش اجباری؛ خروش امسال زنان: برابری، معیشت است و درمان؛ آزادی، برابری، سقط جنین اختیاری؛ واکسیناسیون استاندارد، رایگان، فوری و همگانی حق مردم است؛ سیاست‌های خصوصی‌سازی، بیکارسازی و ارزان‌سازی نیروی کار زنان متوقف باید گردد؛ مردسالاری وکنترل بدن زن سرچشمه‌ی زن‌کشی، کودک همسری، ناقص سازی دختران؛ تخریب محیط زیست، سودجویی سرمایه، نابودی زندگیست؛ قوانین ضد زن، بهره‌کشی و ستم، ملغا باید گردد؛ آزادی بیان، تشکل، اعتراض… آزادی بی‌قید وشرط زندانی سیاسی؛ فریاد ما زنان، توقف اعدام؛ آموزش رایگان، حق کودکان ما؛ در بند تبعیضیم، بیایید برخیزیم؛ خشونت و تبعیض علیه زنان، در خانه و محل کار توامان؛ گرانی، تورم، بیکاری، بلای جان مردم؛ رهایی نهایی در گروی اتحاد تمامی جنبش‌ها.

زنان آرزم (آورد رهایی زنان و مردان)
اسفند ماه ١٣٩٩

© عکس‌ها از آرزم

——————————————————-