با جنگ خلیج [فارس] استراتژی جدیدی به وجود می آید که جنگ های پیاپی را به فرماندهی ایالات متحدۀ آمریکا هدایت می کند، یوگوسلاوی ۱۹۹۹، افغانستان ۲۰۰۱، عراق ۲۰۰۳، لیبی ۲۰۱۱، سوریه ۲۰۱۱، و جنگ های دیگری که به عنوان « عملیات بشر دوستانه برای صدور دموکراسی » معرفی می شود. این موضوع نشان می دهد که جنگ خلیج [فارس] تا چه اندازه در تلاقی با  مرگ و میر  میلیون ها انسان ، قطع عضو، یتیم و پناهنده شده است، یعنی جنگی که رئیس جمهور بوش در اوت ۱۹۹۱ «عمق نظم نوین جهانی» تعریف کرد. به این محاسبات باید مرگ یک میلیون و نیم نفر را در طول ۱۲ سال پس از محاصرۀ عراق اضافه کنیم که کودکان نیم میلیون نفر آنها را تشکیل می دهند، بسیاری دیگر به دلیل اثرات دراز مدت بمب های اورانیوم ضعیف شده از بین رفته اند که به شکل گسترده در جنگ به کار برده شده است. و پس از محاصره، در جنگ دوم علیه عراق در سال ۲۰۰۳ قربانیان جدیدی بر جا گذاشت. ….

——————————————————-

خلیج [فارس]، جنگ سی ساله

بوش: «دوران امید جدید آغاز می شود»

مانلیو دینوچی

Manlio Dinucci

مرکز پژوهش های جهانی سازی، ۱۲ ژانویه ۲۰۲۱

۳۰ سال پیش، در ۱۷ ژانویه ۱۹۹۱، ساعت ۲ و ۲۰ دقیقۀ بامداد (به وقت منطقۀ جنگی ) در خلیج [فارس] عملیات « توفان صحرا » شروع شد. هلیکوپترهای ایالات متحدۀ آمریکا وارد آسمان عراق شدند و با هلفایر ایستگاه های رادار عراقی را تخریب کردند. فوراً پس از این حمله، موشک های کروز تاماهاک و شکاری های مخفی کار اف ۱۱۷ مراکز حساس دیگری را مورد اصابت قرار دادند و دفاع هوائی پایتخت را کور کردند. سی ان ان تصاویر آسمان بغداد را که با تیربار پدافند هوائی روشن شده بود به سراسر جهان فرستاد، « نمایشی » که گزارشگر آن را با آتش بازی سنتی د ر ۴ ژوئیه روز جشن استقلال ایالات متحدۀ آمریکا مقایسه کرد. و این آغازی بود برای آنچه که پنتاگون به عنوان ویرانگر ترین حرکت نظامی می نامید که هرگز در زمانی به این کوتاهی با سلاح های غیر اتمی به وقوع نپیوسته است. این جنگ الگوی جنگ های آینده معرفی شد. جنگ علیه عراق بخشی از جنگ های پسا جنگ سرد را تشکیل می داد. ایالات متحدۀ آمریکا این جنگ را وقتی به راه انداخت که دیوار برلن فرو ریخته و پیمان ورشو و اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی نیز در آستانۀ انحلال قرار گرفته بود. این رویدادها وضعیت ژئوپلیتیک کاملاً جدیدی را به وجود آورد و به ایالات متحده نیز اجازه داد تا استراتژی جدیدی را برای کسب بیشترین امتیازات طراحی کند.

به شکل متناقضی آتش جنگ وقتی شعله ور شد که «صلح فرا رسید» (بر اساس شعار رایج در آن دوران). پس از فروپاشی دیوار برلن در سال ۱۹۸۹، و انحلال پیمان ورشو و حتا انحلال خود اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی. رئیس جمهور بوش اعلام کرده بود که « جنگ سرد به پایان رسیده و ما وارد دوران نوین و امید بخش بزرگی می شویم»، ولی « بحران خلیج [فارس] به ما یادآور می شود که هنوز منابع مستقل اغتشاش وجود دارد». در واقع « اغتشاش » از خود واشنگتن بود که با زوال بلوک شوروی که به آن دامن می زد تا بیشترین امتیازات را بدست آورد. همان گونه که ایالات متحده اعلام می کند : « ایالات متحده یگانه دولتی است که دارای نیروئی با بُرد و نفوذ در همۀ ابعاد سیاسی، اقتصادی و نظامی واقعاً جهانی می باشد. هیچ جایگزینی برای رهبری آمریکا وجود ندارد» (استراتژی امنیت ملی ایالات متحده، اوت ۱۹۹۱).

در سال های ۸۰ ایالات متحدۀ آمریکا از عراقِ صدام حسین در جنگ علیه ایرانِ خمینی پشتیبانی کرد. ولی وقتی در سال ۱۹۸۸ جنگ ایران و عراق به پایان رسید، ایالات متحدۀ آمریکا بیم داشت که عراق نقش بارزی در منطقه بدست آورد، در نتیجه مجدداً سیاست « تفرقه بیانداز حکومت کن » را به کار بست. و کویت را تشویق کرد تا مصرانه وامی را که به عراق داده بوده مطالبه کند و بر همین منوال از منابع نفتی مشترک به شکل فوق العاده و بر خلاف موازین تعیین شده بین دو کشور بهره برداری کرد. در حالی که تنش بین دو کشور بالا می گیرد، در ۲۵ ژوئیه ۱۹۹۰ سفیر ایالات متحدۀ آمریکا در بغداد خانم آپریل گلاسپی[۱] به صدام حسین اطمینان می دهد که « از رئیس جمهور دستور دارد که در پی بهترین مناسبات با عراق باشد » و « ما هیچ نظر خاصی دربارۀ منازعات شما با کویت نداریم ». یک هفته پس از اشتباه در محاسبات سیاسی، عراق کویت را به اشغال خود درمی آورد. از این پس عراق اعلام می کند که به ازای واگذاری حق استفاده از ساحل خلیج [فارس] که انگلیسی ها در ترسیم نقشۀ خاورمیانه در سال های ۲۰ عراق را از آن بی نسیب گذاشته بودند کویت را ترک خواهد کرد.

دام انداخته شد. ایالات متحده که خیلی پیش از اینها جنگ را تدارک دیده بود، با ماهواره های نظامی آرایش نیروهای عراقی را برای تعیین اهداف رصد کرد.

واشنگتن گرچه به بغداد وانمود کرده بود که ایالات متحدۀ آمریکا در منازعه بین دو کشور بی طرف باقی خواهد ماند، ولی در ژوئیۀ ۱۹۹۰ وقتی نیروهای نظامی عراق به کویت حمله کردند، برای تشکیل یک ائتلاف بین المللی علیه عراق اقدام کرد، و نیروئی با ۷۵۰۰۰۰ سرباز که %۷۰ آنها آمریکائی بودند به فرماندهی ژنرال آمریکائی شوارتسکوف[۲] به خلیج [فارس] گسیل کردند. در نوامبر ۱۹۹۰ شورای امنیت سازمان ملل متحد با ۱۲ رأی (به علاوه رأی اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی)، ۲ رأی مخالف (کوبا و یمن )، و عدم حضور چین، قطعنامۀ ۶۷۸ استفاده از « هر گونه امکانات ضروری علیه عراق » را تصویب کرد.

جنگ خلیج [فارس] نخستین جنگی ست که جمهوری ایتالیا با نقض مادۀ ۱۱ قانون اساسی تحت فرماندهی ایالات متحدۀ آمریکا در آن شرکت کرده است. ناتو گرچه رسماً به شکلی که هست در این جنگ شرکت نداشت ولی نیروها و پایگاه هایش را در اختیار قرار می دهد. چند ماه بعد، در نوامبر ۱۹۹۱، شورای آتلانتیک در پی استراتژی نوین ایالات متحدۀ آمریکا « اصل نوین استراتژی پیمان ناتو» را اعلام می کند. در همان سال ایتالیا، با نقض قانونی اساسی که مأموریت نیروی های نظامی را «  دفاع از منافع ملی در هر کجائی که ضرورت داشته باشد » تعریف کرده است، «  الگوی نوین دفاع » را اعلام کرد. ایتالیا استراتژی نوین ایالات متحده را به عنوان « شیوۀ جدید دفاع » کپی می کند. از جنگی به جنگ دیگر که حتماً برای « عملیات انسان دوستانه و صدور دموکراسی » ضرورت خواهد داشت.

این جنگ همانی ست که به گفتۀ رئیس جمهور بوش در سال ۱۹۹۱ « آیندۀ بهتری را پیش روی ما خواهد گذاشت، جامعۀ جهانی نوین در یک همزیستی و سازش فزاینده گردهم خواهند آمد، و هیچ نیروی نمی تواند به کار برده شود » و برای چنین امری « بحران خلیج [فارس] به عنوان عمق نظم نوین جهانی به تاریخ خواهد پیوست».

در کوران ۴۳ روز، از روز ۱۷ ژانویه، نیروی هوائی ایالات متحدۀ آمریکا و هم پیمانان با ۲۸۰۰ هواپیما، بیش از ۱۱۰۰۰۰ خروج، ۲۵۰۰۰۰ بمب پرتاب کردند از جمله بمب های خوشه ای که با آنها بیش از ۱۰ میلیون ریز مهمات خوشه ای رها شد. در بمباران ها، در کنار ایالات متحده نیروی هوائی و دریائی بریتانیا، فرانسه، ایتالیا، یونان، اسپانیا، پرتغال، بلژیک، هلند، دانمارک، نوروژ و کانادا شرکت داشتند. در ۲۳ فوریه نیروهای ائتلاف با نیم میلیون سرباز حملۀ زمین را آغاز کردند. رئیس جمهور آمریکا بوش در ۲۸ فوریه آتش بس موقت اعلام کرد، و تهاجم به پایان رسید.

فوراً پس از جنگ خلیج [فارس]، واشنگتن به رقیبان و هم پیمانانش پیغام صریحی صادر کرد : « ایالات متحده یگانه دولتی است که دارای نیروئی با بُرد و نفوذ در همۀ ابعاد سیاسی، اقتصادی و نظامی واقعاً جهانی می باشد. هیچ جایگزینی برای رهبری آمریکا وجود ندارد» (استراتژی امنیت ملی ایالات متحده، اوت ۱۹۹۱).

به این ترتیب، با جنگ خلیج [فارس] استراتژی جدیدی به وجود می آید که جنگ های پیاپی را به فرماندهی ایالات متحدۀ آمریکا هدایت می کند، یوگوسلاوی ۱۹۹۹، افغانستان ۲۰۰۱، عراق ۲۰۰۳، لیبی ۲۰۱۱، سوریه ۲۰۱۱، و جنگ های دیگری که به عنوان « عملیات بشر دوستانه برای صدور دموکراسی » معرفی می شود. این موضوع نشان می دهد که جنگ خلیج [فارس] تا چه اندازه در تلاقی با  مرگ و میر  میلیون ها انسان ، قطع عضو، یتیم و پناهنده شده است، یعنی جنگی که رئیس جمهور بوش در اوت ۱۹۹۱ «عمق نظم نوین جهانی» تعریف کرد. به این محاسبات باید مرگ یک میلیون و نیم نفر را در طول ۱۲ سال پس از محاصرۀ عراق اضافه کنیم که کودکان نیم میلیون نفر آنها را تشکیل می دهند، بسیاری دیگر به دلیل اثرات دراز مدت بمب های اورانیوم ضعیف شده از بین رفته اند که به شکل گسترده در جنگ به کار برده شده است. و پس از محاصره، در جنگ دوم علیه عراق در سال ۲۰۰۳ قربانیان جدیدی بر جا گذاشت.

در این « عمق » از نظم نوین جهانی هزاران میلیارد دلار سوزانده خواهد شد، یعنی  برای جنگ خرج شد : فقط برای دومین جنگ علیه عراق، دفتر کنگره مخارج ایالات متحده را در دراز مدت تقریباً ۲۰۰۰ میلیارد دلار تخمین زده است.

آنچه را که به زودی شاهد آن خواهیم بود به ذهنمان خواهیم سپرد، هیچ یک از رسانه های بزرگ از سی امین سالگرد جنگ خلیج [فارس] ، « عمق نظم نوین جهانی » یاد نخواهد کرد.

Édition de vendredi 15 janvier 2021 d’il manifesto
https://ilmanifesto.it/trentanni-fa-la-guerra-del-golfo

لینک متن اصلی:
https://www.mondialisation.ca/il-y-a-trente-ans-la-guerre-du-golfe/5652691

ترجمۀ حمید محوی

گاهنامۀ هنر و مبارزه. پاریس/ ۱۶ ژانویه ۲۰۲۱

—————–

[۱] April Glaspie

[2] Schwarzkopf نورمن شوارتسکوف جونیور

———————————————————————