روز ۲۳ دی‌ماه، جمعی از پرستاران و پرسنل بیمارستان میلاد تهران، مقابل ورودی‌های این بیمارستان، دست به تجمع اعتراضی زدند. ….

———————————————————-

وضعیت کارگران خدماتی بیمارستان‌ها در حاشیه‌ی تجمعات اعتراضی پرستاران

#سرخط :
عدم واریز معوقات مزدی، پرداخت کارانه، افزایش دستمزدها در بازه کرونا، فقدان امنیت شغلی، قراردادهای ۸۹ روزه و مبلغ پایینِ پرکیس یا همان «کارانه مبتنی بر درآمد» در زمره‌ی اصلی‌ترین دلایل این تجمع بوده است.

شیفت‌های طولانی و نبود همسان‌سازی حقوق پرستاران و پرسنل پیمانی و قراردادی در قیاس با پرستاران بخش دولتی، همواره یکی از مطالبات این بخش از کادر درمانی بوده است. این در حالیست که نیروی کار درمانی مستقر در مراکز دولتی نیز با واریز حق‌الزحمه‌ی کار خود به جیب هرم بالادستی پزشکان مواجهند و طی تجمعات و اعتصابات گسترده، بارها علیه چنین استثماری، اعتراض خود را اعلام کردند.

یکی از پرستاران بیمارستان میلاد در مصاحبه با ایلنا گفته است: «از زمان شروع کرونا در سال گذشته، مراکز دولتی و خصوصی به پرستاران خود «حق کرونا» پرداخت کردند؛ این پرداخت حتی در بیمارستان‌های خصوصی نیز که دستمزد پرستاران قاعدتاً کمتر است، برقرار بوده است، اما در بیمارستان میلاد، تا امروز ریالی بابت حق کرونا به پرستاران پرداخت نشده است؛ ما بارها پیگیری کردیم، اما گفتند نداریم و حق کرونا نمی‌دهیم! ما بودجه نداریم».

از سال گذشته تا کنون، کادر درمانی کلان‌شهرها و شهرهای کوچک دیگر، در اعتراض به عدم واریز حقوق و برکناری از کار پرستارانی که علی‌رغم ابتلا به کرونا و از دست دادن جان همکاران‌شان، با پایان قراردادهای ۹۸ روزه، بیکار نیز شدند، تجمعات اعتراضی بسیاری را شکل دادند.

در این میان گزاره‌ی «کارگران خدماتی بیمارستان‌ها» و صحبت از تبعیض و استثمار ریشه‌ای علیه جان و معیشت‌شان نیز، بسیار کمتر از صدای اعتراضات دیگر کادر درمانی به‌گوش رسیده است.
قراردادهای ۸۹ روزه یعنی بی‌حق‌شدگی عیان و استثمار نیروی کار. این قراردادها به ۹۰ روز یعنی ۳ ماه کامل نمی‌رسد و بنا بر مفاد قانونی مدون، مشمول قانون کار نمی‌شود!

کارگران خدماتی مراکز درمانی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. پس از پایان قرارداد موقت و شرایط کار در بحرانی‌ترین و کشنده‌ترین وضعیت حاکم در بیمارستان‌ها، از چرخه‌ی کارْ خارج و به عنوان نیروی کار ارزان قیمت به مابقی لشگر بیکاران متصل می‌شوند‌. طوری که حتی کارانه‌ی اختصاص یافته در بیمارستان‌ها (که کادر درمانی بیمارستان میلاد از اساس از آن محروم بوده است)، در دیگر بیمارستان‌ها ۵۰۰ هزار تومان و برای کارگران خدماتی ۱۰۰ هزار تومان بوده است. رقمی تبعیض‌آمیز که اکثریت نیروهای کار خدماتی نیز از آن بی‌بهره‌اند و در صفوف اعتراضات پرستاران، نادیده انگاشته می‌شوند.

——————————————————–