پرستاران نه فرشتگان آسمانی‌اند و نه اسطوره‌های ایثار و فداکاری، انسان‌های زمینی‌اند که در ازای کار سخت و مسئولیت سنگینی که بر دوش آنان گذاشته شده باید از رفاه و آسایش برخوردار باشند تا بتوانند این بار را به‌  دوش بکشند و اگر از کرونا جان سالم بدر بردند حداقل دغدغه‌ی گذران زندگی خود را نداشته باشند. ….

—————————————————————

فریاد اعتراض پرستاران را بشنوید

در آستانه‌ی روز پرستار هستیم، سالروزی که حتی تعیین و نام‌گذاری آن برای پرستاران بیگانه است و برای گرامی‌داشت  پرستاران و روزشان، آقایان درخواست دارند که بوق بزنید!  درخواستی که استهزا و ریشخند پرستاران را به‌دنبال داشت: بوق زدن برای تکریم پرستاران! اما پرستاران می‌گویند بوق نزنید پرستاران خسته‌اند، می‌گویند به احترام دست‌کم ۱۲۰ کشته‌ی پرستاری براثر کرونا، ۵۰۰۰۰  پرستار مبتلا به کرونا و بیش از  یک سال  کابوس مرگ وزندگی، لطفا فقط دقیقه‌ای سکوت کنید.

پرستاران می‌گویند در اعتراض به حقوق و مطالبات عقب مانده‌ی پرستاران که گاه تا یک سال به تاخیر افتاده است، در اعتراض به قراردادهای بردگی ۸۹ روزه‌ی پرستاری به‌رغم نیاز شدید به نیروی کار و سلطه‌ی شرکت‌های خصوصی بر حوزه‌ی بهداشت و درمان، در اعتراض به بی‌عدالتی درحق  پرستاران در حاکمیتِ سیستمی پزشک‌سالار، در اعتراض به پایین بودن دستمزد پرستاران زیر خط فقر، در اعتراض به سرکوب معترضین پرستاری و توبیخ، تنبیه و اخراج آنان فریاد بزنید.

پرستاران می‌گویند در اعتراض به اجبار مادران پرستار باردار و شیرده به کار در بخش کووید، در اعتراض به عدم اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری که سال‌هاست در انتظار تصویب خاک می‌خورد، در اعتراض به مدیران انتصابی و فرمایشی پرستاری که مطیع اوامر بالا هستند، در اعتراض به پایین بودن فاجعه‌بار استانداردهای جاری نسبتِ تعداد پرستار به بیمار و بیگاری پرستاران، در اعتراض به کمبود وسایل ایمنی فردی مانند دستکش، ماسک، گان برای پرستاران فریاد بزنید.

پرستاران می‌گویند در حمایت از پرستارانی که بسیاری از کارهای خارج از شرح وظایف خود را مجبورند انجام دهند، پرستارانی که در شرایط بحرانی کرونا کنار نکشیدند و با شجاعت و صبورانه تلاش کردند و از جان خود مایه گذاشتند، در حمایت از پرستارانی که با تجمعات خود مطالباتشان را طلب می‌کنند و خواهان برخورداری از حداقل تامین و معیشت هستند به خیابان‌ها بریزید.

پرستاران نه فرشتگان آسمانی‌اند و نه اسطوره‌های ایثار و فداکاری، انسان‌های زمینی‌اند که در ازای کار سخت و مسئولیت سنگینی که بر دوش آنان گذاشته شده باید از رفاه و آسایش برخوردار باشند تا بتوانند این بار را به‌  دوش بکشند و اگر از کرونا جان سالم بدر بردند حداقل دغدغه‌ی گذران زندگی خود را نداشته باشند.

به مناسبت روز نه‌چندان مبارک پرستاری

زنان آرزم (آورد رهایی زنان و مردان)
۲۹ آذرماه ١٣٩٩

——————————————————-