بدون تردید شانزدهم آذر امسال درچنین شرایط متفاوت و پرتلاطم برگزار میشود. در شرایطی که نه تنها جنبش دادخواهی کارگران علیه ظلم و جور سرمایەداران، در سایه بحران کرونا به حاشیه رانده شده، نه تنها ویروس کرونا در نتیجه درماندگی حاکمان سرمایه همه روزه قربانیان بیشتری را در چنگال خود فرو برده است، بلکه هم زمان در هفته های اخیر موج گسترده ای از سرکوب اعتصابات و اعتراضات کارگری، دستگیری و به بند کشیدن فعالین اجتماعی به راه افتاده است. ….

————————————————–

درددلی با دانشجویان، فرزندان کارگران و زحمتکشان درگرامیداشت شصت و هفتمین سالگرد ١۶ آذر

کامران ساختمانگر

در شرایطی که ویروس کرونا بیرحمانه هر روز هزاران نفر از شهروندان کشور، عمدتا ازطبقه کارگر و زحمتکشان فرودست جامعه را آلوده و مبتلا نموده و روزانه تعداد قابل توجهی از خانواده ها بعلت نبود امکانات پزشکی و دارویی کافی برای همگان در بیمارستانها و مراکز پزشکی و درمانی کشور و همچنین عدم توانایی مالی خانواده ها در تهیه داروهای موردنیاز بیمارانشان در بازار سیاه دارو شاهد پرپر شدن و داغدار مرگ عزیزانشان میکند،

– اعمال محدودیت ها و قرنطینه تحمیلی از جانب دولت، زندگی و معیشت میلون ها نفر از مشاغل آزاد و کسبه بازار و دستفروشان و کارگران ساختمانی و روزمزد را در شهرهای ایران با تهدید جدی روبرو نموده است و در همانحال این ممنوعیت تردد و محدودیت های اعمالی برابر آمار رسمی پلیس راهور خود به بزرگترین منبع کسب درآمد دولت بی تدبیر از جیب مردم گرفتار و دردمند ایران شده است بطوریکه تنها در طول دوهفته گذشته ۳۴۳ هزار قبض جریمه ۲۰۰ هزارتومانی صادرشده برای شهروندان مجموعا مبلغی بالغ بر ۶۸ میلیارد و ششصد میلیون تومان را عاید دولت نمودەاست.

– اوضاع اسفبار و رکود اقتصادی ناشی از خصلت ذاتی سیستم بورژوازی و سوء مدیریت و ناکارآمدی دولت بعنوان بخشی از حاکمیت سرمایه داری جهانی و انباشت سود بیشتر از دسترنج استثمارشدگان روز بروز موجب افسارگسیختگی تورم و گرانی اقلام مورد نیاز خانوارها و فقیرترشدن بخش وسیعی از جامعه و مزدبگیران و خالی ترشدن سبد معیشت و سفره های میلیون ها نفر از کارگران و قشر متوسط جامعه در کشور شدەاست،

– طبق آمارهای دولتی بیش از بیست میلیون نفر در کشور زیر خط فقر مطلق زندگی میکنند و تحمیل گرانی، فقر، فحشا، بیکاری، نابرابری اجتماعی، و شکاف فاحش طبقاتی بیکارسازی های روزافزون به دلیل ورشکستگی برخی از مراکز کار و تولید و تعدیل نیرو موجب خودکشی و خودسوزی های هر روزه تعدادی از سرپرستان خانوار و جوانان بیکار در گوشه ای از کشور هستیم،.

– بنابر آمار مسئولان آموزشی بیش از ۳ میلیون نفر از دانش آموزان و آینده سازان فردا در مناطق محروم کشور از دسترسی به گوشی، تبلت و اینترنت موردنیاز برای ادامه تحصیل محروم و این نابرابری اجتماعی و طبقاتی موجب خودکشی چندین دانش آموز در نقاط محروم کشور خصوصا خوزستان شده است،

– برابر آمارهای رسمی بخش بزرگی از روستا های استانهای سیستان و بلوچستان و خوزستان فاقد امکانات اولیه از جمله آب آشامیدنی، مدرسه، شبکه بهداشت و درمان و راه روستایی مناسب هستند،
و در چنین شرایطی بخش عظیمی از بودجه کشور به نهادهای نظامی و صدا و سیما بعنوان بازوی رسانه ای حاکمیت سیاسی و دیگر نهادها ی ریز و درشتی که هیچ نقشی در پیشرفت جامعه بعنوان عنصری تاثیرگذار ندارند

– روزانه شاهد نابرابری جنسیتی و سرکوب خشن فعلان حقوق زنان توسط نهادهای امنیتی و سلاخی وحشیانه زنان و دختران توسط خانواده تحت نام دفاع از ناموس و خودسوزی روزافزون زنان در جای جای کشور هستیم،

– روزانه هزاران کودک کار و خیابان برای تامین زندگی مورد اذیت و آزار و خشونت توسط سودجویان و کارفرمایان و همچنین برخی نهادهای حکومتی میگردند،

– کارگران و مزدبگیران هر روز بیش از پیش توسط بورژوازی ایران و بنگاەههای سودآوری در بخش های مختلف کار و تولید استثمار شده و به بردگی عریان کشیده میشوند و سفرەهای خانوادەهای کارگری و دیگر زحمتکشان جامعه تحت تاثیر تورم لجام گسیخته و سرسام آور گرانی ناشی از ورشکستگی اقتصادی دولت، کوچک و کوچکتر میشود، و بالاخره در شرایطی که هرگونه صدای اعتراض به وضع موجود، ندای آزادیخواهی، و مطالبات صنفی کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان و دیگر جنبش های اجتماعی با نگاه امنیتی و سرکوب خشن توسط نیروهای امنیتی و دستگاه قضایی قرار گرفته و هر روزه تعداد قابل توجهی از فعالین سیاسی و اجتماعی با احکام سنگین و ناعادلانه زندانهای طویل المدت راهی زندان های کشور میشوند.

در کنار این حجم از تبعیض و نابرای و بیعدالتی و ناکارآمدی دولت و حاکمیت سیاسی و دیگر دستگاه های اجرایی کشور، و مضاف بر اینها فضای سیاسی مسموم و حاکم بر فضای سیاسی جامعه و اپوزسیون سیاسی که آمادگی و تحمل بیان واقعیت های موجود در بطن جامعه و فضای سیاسی و تحلیل و ارزیابی واقعبینانه مشکلات و معضلات موجود در جامعه را ندارد و محفلیسم و فرقه گرایی و سکتاریسم حزبی و گروهی در میان بخش قابل توجهی از اپوزسیون عمدتا چپ تا مغزاستخوان رسوخ نموده و سیاست “یا با ما، یا برما” بر نگرش فکری و دیدگاه های این احزاب و جریانات سیاسی حکم فرما شده است و این امر موجب انشقاق سیاسی بیشتری در صف اپوزسیون سیاسی در توان سازماندهی اعتراضات سیاسی و اجتماعی در داخل و خارج کشور شده است و در همانحال موجب ایجاد تشدد در صفوف مبارزاتی جامعه ایران خصوصا جنبش های کارگری، دانشجوئی و زنان شده است که بنوعی موجب سرخوردگی بخش قابل توجهی از جامعه و بی تفاوتی به وضع موجود شده است.

بدون تردید شانزدهم آذر امسال درچنین شرایط متفاوت و پرتلاطم برگزار میشود. در شرایطی که نه تنها جنبش دادخواهی کارگران علیه ظلم و جور سرمایەداران، در سایه بحران کرونا به حاشیه رانده شده، نه تنها ویروس کرونا در نتیجه درماندگی حاکمان سرمایه همه روزه قربانیان بیشتری را در چنگال خود فرو برده است، بلکه هم زمان در هفته های اخیر موج گسترده ای از سرکوب اعتصابات و اعتراضات کارگری، دستگیری و به بند کشیدن فعالین اجتماعی به راه افتاده است.

جنبش دانشجوئی با تاریخ و سنتهای خود نشان داده است که میتواند با هوشیاری، ابتکارات و خلاقیتهای خویش نقش ارزنده ای در میدان نبرد میان ستم دیدگان و ستم گران در عرصه مبارزاتی داشته باشد.
امیدوارم شانزدهم آذر به روز گستراندن افق اتحاد جنبش دانشجویی با جنبش کارگری و سایر جنبشهای اجتماعی تبدیل شود.

کامران ساختمانگر
۱۶ آذرماه ۹
——————

منبع: اتحادیه آزاد کارگران ایران
http://www.etehad-e.com

——————————————————–