کارگران واحدهای تولیدی زیر ده نفر از شمول قانون کار خارج هستند. شاگردان مغازه‌ها و کارگران اصناف، باربران و شرکت‌های حمل و نقل و توزیع بار و مشاغلی نظیر آنها حقوقی بابت تعطیلی دو هفته ای کرونایی دریافت نمی کنند. ….

————————————————————–

کارگران موقت، بی قرارداد و فاقد بیمه در کارگاههای کوچک قربانیان اصلی تعطیلی دو هفته ای کرونا

اردوی کار:
کارگران دارای قراردادهای موقت یا بی قرارداد و فاقد بیمه در واحدهای کوچک تولیدی زیر ده نفر و معلمان حق‌التدریسی‌ یا معلمان آزادِ شاغل در بخش خصوصی آموزش که قرارداد ثابت و بیمه ندارند، جزو گروههایی از مزدبگیران هستند که بر خلاف کارمندان دولت یا کارگران قراردادی در مدت تعطیلی دو هفته ای اعلام شده از سوی دولت برای نزدیک به ۱۶۰ شهر کشور حقوقی دریافت نخواهند کرد.

کارگران واحدهای تولیدی زیر ده نفر از شمول قانون کار خارج هستند. شاگردان مغازه‌ها و کارگران اصناف، باربران و شرکت‌های حمل و نقل و توزیع بار و مشاغلی نظیر آنها حقوقی بابت تعطیلی دو هفته ای کرونایی دریافت نمی کنند. آنها نه از قرارداد دائم برخورداند نه از بیمه. دولت اعلام کرده که ۱۰۰ هزار تومان به این آسیب دیدگان می دهد، در حالی که این مبلغ به هیچ وجه کفاف هزینه های زندگی آنان را نمی دهد. دولت همزمان اعلام کرده که همین مبلغ ناچیز شامل کارگران دارای بیمه نمی شود.
در اطلاعیه اخیر وزارت کار اعلام شده که «کارگران چه کارگران ساختمانی و چه کارگران غیرساختمانی که تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی هستند، از گسترده پرداخت صد هزار تومان خارج هستند

این در حالیست که بخش عظیمی از کارگران بیمه شده، یا مشمول حداقل دو هفته مرخصی بدون حقوق در این تعطیلات کرونایی هستند یا اینکه تعدیل شده و مدتهاست که در صف دریافتِ «مقرری بیکاری» منتظر ایستاده‌اند؛ هیچ کدام از این دو گروه علیرغم بیمه بودن، «فعلاً» راهی برای امرار معاش ندارند و نمی‌توانند هزینه‌های حداقلی زندگی را تامین کنند.

بعلاوه دامنه بیکاری کارگران غیررسمی و قرارداد موقت در زمان تعطیلی کرونا ناروشن است و قابل تخمین نیست که چه تعداد کارگر روزمزد، قرارداد موقت یا حجمی در دوره تعطیلی شغل خود را از دست خواهند داد. چون فقدان اطلاعات آماری دقیق وجود ندارد، سامانه‌های روابط کار در ثبت موارد دچار اشکال است و دامنه تخلفات کارفرمایان در عدم ثبت قراردادهای شغلی کارگران دارای قرارداد در سامانه جامع روابط کار گسترده است.  در واقع نه داده‌های دقیق در ارتباط با بیکاری کارگران در دست هست؛ نه قرار است از کارگران بیکار شده حمایت‌های مکفی صورت بگیرد و نه الزامی به پرداخت دستمزد کارگران در دوران بیکاری غیرارادی آنان وجود دارد. در نتیجه بیشترین آسیب کرونا و تعطیلی‌های آن، بر دوش کارگران افتاده است؛ کارگرانی که حتی اگر کارگاه‌ها برقرار باشد و سر کار بروند، در بهترین حالت، دستمزد ۲ میلیون و ۵۰۰ یا ۶۰۰ هزار تومانی آنها حتی یک‌سوم هزینه‌های زندگی را پوشش نمی‌دهد! چه رسد به این که گرفتار تیغ بیکاری بی حقوق اجباری کرونایی شوند.

این گروه از شاغلان محروم ترین و ضعیف ترین گروههای مزد و حقوق بگیران در دوران کرونایی هستند که دولت باید بسرعت و با کنار گذاشتن همه بهانه ها معاش آنها را در شرایط محرومیت اجباری از کار به صورت کامل تامین نماید.

———————————————