به‌مناسبت ۲۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان

برای صحبت از روز جهانی منع خشونت علیه زنان در ایران، می‌بایست اشاره کنیم که وضعیت افزایش خشونت بی‌حد و حذف فیزیکی زنان در بازه یک سال گذشته به‌قدری بوده است که سال ۹۹ جاری را در مقام یکی از سال‌های خونین زیستی زنان بدل کرده است. ….

——————————————————–

violence-women

به‌مناسبت ۲۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان

توالی روزهای تقویمی نام‌گذاری شده و عجین شده با تاریخ جنبش مبارزاتی زنان، در کنار آیینه‌ی تمام‌قد قرن‌ها حضور غیرپیوسته و متکی بر جغرافیای زنان مبارز و غیرشناخته شده از یک سو و تجمیع کارزارهای زنان در قالب کمیته‌های چند صد نفره طی قریب به ۲ قرن گذشته، زایشگر تکانه‌ای پر اهمیت نیز هست: اینکه تاریخ ستم، بدل به روزشمار تقویمی نخواهد شد.

شاید عینی‌ترین مثال، نام بردن از هشتم مارس، روز جهانی زنان باشد. آنچه که گستردگی و اهمیت مبارزه/مقاومت زنان را جلوه‌گر می‌سازد، نه پرداخت صرف به تاریخ چگونگی نام‌گذاری این روز، که توالی مجموع فعالیت‌ها و ایستادگی‌ها و تلاش جهت احقاق حقوق زنان است‌‌.

برای صحبت از روز جهانی منع خشونت علیه زنان در ایران، می‌بایست اشاره کنیم که وضعیت افزایش خشونت بی‌حد و حذف فیزیکی زنان در بازه یک سال گذشته به‌قدری بوده است که سال ۹۹ جاری را در مقام یکی از سال‌های خونین زیستی زنان بدل کرده است.

با شیوع ویروس کرونا و اعلام قرنطینه‌ی خانگی، خشونت‌های خانگی با آماری فزاینده، شدت گرفت. مدیرکل مشاوره سازمان بهزیستی اعلام کرد: «در ۸ ماه گذشته تماس با صدای مشاور دو برابر شد. یک میلیون و ۵۰۰ هزار تماس با صدای مشاور بهزیستی پیرامون خشونت‌های خانگی گرفته شده است».
این جامعه‌ی آماری که متکی بر پیش‌درآمدهایی چون اطلاع و امکان تماس و یا دسترسی به مشاوره تلفنی بوده است، هرگز گستره‌ی کثیری از زنان فرودست و مطرودان را در بر نخواهد گرفت.
افزایش اخراج‌ها و تنگای معیشتی حاکم بر گُرده‌ی مزدبگیران و بی‌ثبات‌کاران، دایره‌ای از ویرانی را به‌بار آورده است که صحبت از مشاوره‌ی تلفنی ناشی از خشونت خانگی را بسیار طبقاتی و دور از اذهان عموم معناپذیر کرده است. در حقیقت امر، انباشت چندماهه‌ی اجاره‌ی بها، مهاجرت معکوس شهر به روستا و فقدان امنیت در بهره‌مندی از حق سرپناه، زایشگر این گزاره شد که از اساس کدام خانه و کدام قرنطینه؟

آنچه که طی ۹ ماه سال جاری، هر نوع صحبت از خشونت علیه زنان را به «کشتار زنان» پیوند می‌دهد، رویه‌ی سریالی قتل‌های ناموسی و زن‌کشی‌ای است که از قتل فجیع رومینا اشرفی به‌دست پدر خود آغاز شد و به اسامی ریحانه عامری، شهین نصرالهی و یا بی‌شمار زن تحت خشونت و یا کشته شده‌ای رسید که حتی نام و تصویری از آنان در دست نیست. در این میان انچه که جامعه‌ی موجود را بیش از پیش به اتحادی نظری معطوف داشت، صحبت از حضور قوه‌ی قضاییه و قوانین حمایتگر وی در افزایش خشونت علیه زنان بود.

⚪️ اما آیا می‌توان، صرف وجود اصلاح قوانین و لوایح حمایتگر در خدمت زنان، شاکله‌ی زن‌ستیری و انقیاد تحمیلی بر دوش زنان را تغییر داد؟ طی سال‌های گذشته تلاش مجموع کنشگران مدنی برای اصلاحات مفاد قانونی و کاهش نابرابری ساختاری در قانون مدون جمهوری اسلامی از اهمیتی بسیار برخوردار است، اما این اصلاح حداقلی هرگز نتوانست کلیت «تعریف حقوقی زن» و «جایگاه حقیقی زن در اجتماع» را تغییر دهد. حاکمیت ضد زن جمهوری اسلامی که با سرکوب، تهدید، منزوی‌سازی و تولید تصویر زن شیعه‌ی مسلمان و خانه‌دار پا به عرصه‌ی سیاسی گذاشت، دقیقه‌ای از صدور فرامین جنسیت‌زده و ارتجاعی خود، فاصله نگرفته است.
از دست رفتن شغل زنان بی‌ثبات کار و یا مشاغل خانگی (تهیه‌ی غذا، ترشیجات، شیرینی‌های خانگی و…) و صف نخست زنان کارمند در آنچه «تعدیل نیروی ناشی از اپیدمی کرونا» نامیدند، دورنمای زیستی و اقتصاد جامعه‌ی زنان را بیش از پیش با نابودی مطلق روبه‌رو کرده است‌.

شیوع ویروس کرونا، منجر به ارائه‌ی اموزش مجازی و تمامی جوانب منفی آن نیز شده است. شاکله‌ای نابرابر و بی‌توجه به زیرساخت‌های آموزش مجازی در کشور که نه به وجود برق و اینترنت و نابرابری ساختاری در شهرها و روستاها و زندگی مطرودان می‌پردازد و نه به رفع این تبعیض خواهد پرداخت. در این میان، آنچه که بر سر کودکان دختر مناطق محروم وارد خواهد آمد، ترک تحصیل همیشگی، تن دادن به ازدواج اجباری و وادار شدن به انجام وظایف نابرابر کار خانگی به‌جای پرداخت به حق تحصیل خواهد بود.

به‌موازات تحمیل معیشت نابرابر و تبعیض ساختاری علیه زنان، خط نخست صفوف اعتراضات معیشتی و سیاسی سه سال گذشته را بیش از گذشته، زنان تشکیل داده‌اند. اعتراضات سراسری دی‌ماه ۹۶، مرداد ۹۷، آبان ۹۸، اعتراض علیه سقوط هواپیمای اوکراینی و وجود دانشجویان زن مبارز در اعتراضات دانشگاه، تنها مواردی انگشت شمار از این حضور است. امری که با نگاهی کلی به افزایش پرونده‌سازی‌های امنیتی و سرکوب و بازداشت زنان، عیان‌تر خواهد شد. چرا که فریاد حق‌طلبی و ایستادگی علیه تبعیض و ارتجاع نه متکی بر مناسبات تقویمی که به‌درازای حاکمیت جنسیت‌زده‌ی جمهوری اسلامی برقرار بوده است.

«متن از گروه نویسندگان #سرخط»
https://t.me/SarKhatism

————————————————-

متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.