از پیوند دانه و زمین
گیاه می روید
و از پیوند انسان و زمان
تغییر

تغییر اما…
نه مطلوب حریصان
و نه مقبول همه خواهان…
استعمارگران… و ملایان نوکرشان
در ایران

آنان … با دستانی آهنین
بر سر انسان
مانع هر رشد و هر تغییر
چسبیده به گذشتۀ دور
و خواهان برده گانی  در اطاعت کور

آنان نه تنها…
ضد گردش عقربه ها
بلکه مبتکر کشیدن زمان به عقب
نه قرن ها… بلکه هزاره ها

آنان ضد بیداری و هرآنچه که کند
دستان دزدشان را از خزانۀ ملی دور

آنان با نقاب سیاه مذهب و دین
با توسل به صیغه سرا و شهوت کور
ورد و دعا… خرافه و زور
شوک های اجتماعی
ایجاد سکوت کشنده
و بستن روزنه ها … و سد تابش نور

هیچکس نمی داند که…
هر صبح وقتی
از کنار تپۀ سر سبز دامنۀ ریل های قطار
ناظر بر گسترۀ واقعیتی می گذرم
چقدر خوشبختم

پوشش گیاهی تپۀ
نه فقط از کشت یک دانۀ
از دانه های متنوع و بیشمار روئیده
برگ های پهن بزرگ
لمیده در کنار ساقه هایی بس نازک
برگ هایی قلبی …پنجه ای… بادامی
در نجوا با ساقه های گیاهانی
با پرز هایی طلایی و نرم …مانند خوشۀ  گندم
و گیاهانی با گل های ریز زرد و بنفش
زیر چتر مجموعه گل های سفید

همزیستی … آرامش
ایجاد این همه زیبایی
همگی سرشار از نور خورشید
همگی سیراب از قطره های باران
خاک خوب…
و آزادی رشد

هیچکس نمی بیند وجد مرا
از این تنوع و زیبایی پوشش سبز
و این که چقدر بی تابم
در انتقال ستایش اعجاز این تنوع
به انسان ها
در محو سلطۀ حریصان همه خواه
از ایران و جهان
و آغاز یک تغییر