جنبش دادخواهی؛ بیانیهی صدها تن از خانوادههای اعدامشدگان در اعتراض به تحریف حقایق قتل عام تابستان ۱۳۶۷ و چهل و یک سال اعدام مخالفان و دگراندیشان
ما با امضای این نامه، اعتراض خود را نسبت به تحریف واقعیت انکارناپذیر این جنایتها توسط تعدادی از وابستگان یا دلبستگان به میرحسین موسوی که به تلاشهای عفو بینالملل برای کشف حقیقت متعرض شدهاند، اعلام میداریم. ما اعتقاد داریم که این تعرضها آگاهانه و هدفمند صورت گرفته است تا مسئولیت پاسخگویی را از دوش بخشهایی از حاکمیت از جمله میرحسین موسوی و اعضای دولت وی بردارند. آنها حتی حاضرند برای رسیدن به مقصود خود، بین خانوادههایی که سالهاست برای روشن شدن حقیقت و دادخواهی در کنار هم ایستادهاند، اختلاف ایجاد کنند. – ما امضا کنندگان این نامه از دیگر خانوادهها و بازماندگان زخم خورده در طی چهل و یک سال گذشته، فعالان سیاسی و اجتماعی، یارانمان در جنبش دادخواهی و نهادهای مستقل حقوق بشری در ایران و جهان دعوت میکنیم که برای روشن شدن حقیقت جنایتهای دههی شصت و قتل عام تابستان ۶۷ و تمامی جنایتهای دولتی صورت گرفته تا به اکنون به اعتراض جمعی ما بپیوندند ….
—————————————————-
جنبش دادخواهی؛ بیانیهی صدها تن از خانوادههای اعدامشدگان در اعتراض به تحریف حقایق قتل عام تابستان ۱۳۶۷ و چهل و یک سال اعدام مخالفان و دگراندیشان
پس از آنکه گزارش عفو بینالملل در شهریورماه در گزارشی مستند به نقش مقامات و مسئولان جمهوری اسلامی در دهه شصت و به ویژه سال ۶۷ در اعدام زندانیان سیاسی در سراسر کشور پرداخت و گروهی از وابستگان و دلبستگان نظام برای پاکشویی نخستوزیر وقت، میرحسین موسوی، به گزارش و مستندات عفو بینالملل اعتراض کردند، حالا صدها نفر از خانوادههای جانباختگان اعدامها و سرکوبشدگان در طول ۴۱ سال جمهوری اسلامی در بیانیهای به گزینشی بودن حقوق بشر اعتراض کرده و خواستار روشن شدن تمامی حقیقت و پاسخگویی همهی مسئولان و مقامات درباره اعدام مخالفان و دگراندیشان که هنوز هم ادامه دارد شدهاند.
متن کامل این بیانیه:
مسئولیت و نقش تمامی آمران، معاونان و عاملان حکومت اسلامی ایران در جنایتهای دههی شصت تنها به قتل عام تابستان ۶۷ محدود نمیشود، حتی پیش از آن هزاران فعال سیاسی را در زندانها، بدون دادرسی عادلانه و به وحشیانهترین شکل ممکن شکنجه دادند و اعدام کردند یا در خیابان به طرق مختلف کشتند و هنوز پاسخی به این جنایتها ندادهاند. جنایتهایی که هرکدام میتواند جنایت علیه بشریت باشد و باید مصرانه برای روشن شدن حقایق این جنایتها تلاش کنیم و جنایتکاران را به پاسخگویی بکشانیم و روزی در دادگاههای عادلانه و علنی محاکمه شوند، ولی تمرکز ما در این بیانیه اعتراض به تحریف حقایق قتل عام تابستان ۶۷ و تلاش برای روشن شدن حقیقت است.
اعدام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ در ایران که از سوی نهادهای حقوق بشری بینالمللی به عنوان جنایت علیه بشریت شناخته شده، مشمول مرور زمان نمیشود و پرونده آن تا زمانی که در یک دادگاه عادلانه و علنی، با حضور شاکیان و شاهدان مورد بررسی قرار نگیرد، همچنان باز است. همچنانکه بسیاری از جنایتهای دههی شصت میتواند جنایت علیه بشریت باشد. ما امضاکنندگان این نامه اعلام میداریم هر فرد و جریانی که به طرق مختلف بخواهد مسئولیت و نقش سران نظام جمهوری اسلامی ایران و شخصیتهای مهم و تاثیرگذار آن را در این جنایتها انکار و پردهپوشی کند، نظرش بیاعتبار است و آن را در خدمت مصالح و بازیهای سیاسی دل بستگان مستقیم و غیرمستقیم به قدرت و به منظور فریب افکار عمومی میدانیم و به شدت در برابر این رویکرد که به نقض حقوق بشر و تداوم جنایت در ایران خدمت میکند، خواهیم ایستاد.
ما با امضای این نامه، اعتراض خود را نسبت به تحریف واقعیت انکارناپذیر این جنایتها توسط تعدادی از وابستگان یا دلبستگان به میرحسین موسوی که به تلاشهای عفو بینالملل برای کشف حقیقت متعرض شدهاند، اعلام میداریم. ما اعتقاد داریم که این تعرضها آگاهانه و هدفمند صورت گرفته است تا مسئولیت پاسخگویی را از دوش بخشهایی از حاکمیت از جمله میرحسین موسوی و اعضای دولت وی بردارند. آنها حتی حاضرند برای رسیدن به مقصود خود، بین خانوادههایی که سالهاست برای روشن شدن حقیقت و دادخواهی در کنار هم ایستادهاند، اختلاف ایجاد کنند. برخی از آنها وقاحت را به حد نهایت رسانده و اسناد و اسرار محرمانه ی دولتی را از سازمان عفو بینالملل یا خانوادهها طلب میکنند! در حالی که میرحسین موسوی در همراهی با سایر مسئولان نظام ۳۲ سال است که قتل عام تابستان ۶۷ را انکار، تحریف و پردهپوشی میکنند. تنها آقای حسینعلی منتظری در سال ۱۳۷۹ و پس از گذشت ۱۲ سال از این جنایت، فتوای محرمانهی روحالله خمینی را در خاطرات خود منتشر کرد و در معرض دید مردم گذاشت و احمد منتظری پسر ایشان نیز در سال ۱۳۹۵ یعنی پس از گذشت ۲۸ سال از قتل عام تابستان ۶۷، فایل صوتی صحبتهای آقای منتظری با هیأت مرگ را افشا کرد.
ما اعلام میداریم که تمامی مسئولان جمهوری اسلامی ایران در زمان قتل عام تابستان ۶۷، از روحالله خمینی (رهبر وقت)، علی اکبر هاشمی رفسنجانی (رئیس مجلس)، احمد خمینی، عبدالکریم موسوی اردبیلی (رئیس شورای عالی قضایی)، محمد موسوی خوئینیها (دادستان کل کشور) و اعضای هیأت مرگ در تهران (ابراهیم رئیسی، مرتضی اشراقی،حسین علی نیری و مصطفی پور محمدی) و علیرضا آوایی و محمدحسین احمدی (از اعضای هیات مرگ در شهرستانها)، علی خامنهای (رئیس جمهور)، میرحسین موسوی (نخست وزیر)، حسن حبیبی (وزیر دادگستری)، محمد ری شهری (وزیر اطلاعات)، عبدالله نوری (وزیر کشور)، علی اکبر ولایتی (وزیر امور خارجه)، محمد خاتمی(وزیر ارشاد)، حاکمان شرع، دادستانهای کل، معاونان دادستانها، نمایندههای وزارت اطلاعات، مسئولان زندانها، محمدحسین لواسانی و منوچهر متکی (معاونان وزیر امور خارجه)، نمایندگان دائمی ایران در سازمان ملل (سیروس ناصری در ژنو و محمدجعفر محلاتی در نیویورک)، محمدمهدی آخوندزاده باستی (کاردار ایران در لندن)، محمدعلی موسوی (کاردار ایران در کانادا) تا دیگر آمران و معاونان و عاملانی که مستقیم یا غیرمستقیم در قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ نقش داشتهاند، باید پاسخگوی چرایی و چگونگی این جنایت هولناک باشند. قتل عام تابستان ۶۷، قتل عام زندانیانی است که هرکدام پیش از آن در دادگاههایی بدون دادرسی عادلانه محاکمه و به زندان محکوم شده بودند و با دستور روحالله خمینی و توسط هیأتهای مرگ در سراسر کشور و در فاصله کمتر از دو ماه مخفیانه اعدام و در گورهای جمعی سر به نیست شدند.
گمان ما بر این است که حسینعلی منتظری، قائم مقام رهبری نیز مسئول است. ایشان علیرغم مخالفت جسورانه با کشتار زندانیان سیاسی، اما اعتراض خود را با دو نامهی مخفیانه در ۹ و ۱۳ مرداد خطاب به روحالله خمینی و فراخواندن اعضای هیأت مرگ تهران به خانه خود در ۲۳ یا ۲۴ مرداد و یک نامه در ۲۴ مرداد به اعضای هیأت مرگ انجام داد و خواسته بود که دست کم در محرّم اعدام نکنند. چرا ایشان پس از مطلع شدن از کشتار زندانیان سیاسی، جامعه و به ویژه خانوادههای زندانیان سیاسی که حداقل دو بار در مرداد و شهریور به دفتر وی مراجعه کردند را آگاه نساخت تا شاید آنها بتوانند جلوی قتل عام عزیزان خود را بگیرند؟ و چرا ایشان برای اعتراض و جلوگیری از ادامه کشتار، خود مستقیم و حضوری به تهران به دیدار خمینی نرفت؟
ما اعلام میداریم که تمامی مسئولان فعلی جمهوری اسلامی ایران از علی خامنهای (رهبر)، اعضای شورای نگهبان، اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام، اعضای مجلس خبرگان رهبری، ابراهیم رئیسی (رئیس قوه قضاییه)، محمدجعفر منتظری (دادستان کل کشور)، حسن روحانی (رئیس جمهور)، علیرضا آوایی (وزیر دادگستری)، محمدجواد ظریف (وزیر امور خارجه)، محمدباقر قالیباف (رئیس مجلس)، احمد خاتمی(خطیب نماز جمعهی تهران)، وزیر کشور (عبدالرضا رحمانی فضلی)، کادرهای رده بالای سازمان بهشت زهرا و تمامی مسئولان کنونی و سابق نظام که تا به حال به تحریف، پردهپوشی و حتی استمرار این جنایت از طریق تخریب گورهای فردی و جمعی و اذیت و آزار خانوادهها کمک کردهاند، نیز شریک در این جنایت هستند، زیرا قتل عام تابستان ۶۷ یک جنایت دنبالهدار است. تمامی مسئولان حکومت جمهوری اسلامی نیز، چه آنها که مستقیم در جنایت سهیم بودهاند و چه آنهایی که تا کنون برای حفظ نظام یا منافع شخصی خود در تحریف، پردهپوشی و استمرار این جنایت هولناک سکوت کردهاند، باید پاسخگوی تمامیابعاد آن به خانوادهها و تمام جامعه باشند.
ما مصرانه میخواهیم بدانیم:
۱) چرا و چگونه زندانیان سیاسی که حکم زندان داشتند یا حکمشان به پایان رسیده بود را در تابستان ۶۷، پشت درهای بسته و بدون اطلاع زندانیان سیاسی و خانوادهها و بدون یک دادرسی علنی و عادلانه و مخفیانه قتل عام کردند و در گورهای جمعی به خاک سپردند؟
۲) چرا پس از ۳۲ سال از قتل عام ۶۷، هنوز ما خانوادهها نمیدانیم چرا و چگونه عزیزان ما را کشتهاند و آنها را در کجا به خاک سپردهاند؟
۳) چرا ما خانوادهها از آن زمان تا به امروز برای سادهترین حق خود برای برگزاری مراسم آزادانه و دانستن حقیقت بیوقفه مورد اذیت و آزار حکومت بودهایم؟
۴) چرا اسامی قتل عامشدگان تابستان ۶۷ در سازمان بهشت زهرا ثبت نشده است و چرا ما هنوز نمیدانیم که چه تعداد از زندانیان سیاسی در قتل عام تابستان ۶۷ کشته شدهاند؟
۵) چرا تمامی مسئولان نظام در زمان وقوع جنایت، متحدانه تلاش کردهاند که این جنایت را انکار، تحریف و پردهپوشی کنند؟ در حالی که وظیفهی سیاسی، اجتماعی، اخلاقی و انسانی مسئولان نظام این بوده است که حقیقت را به زندانیان سیاسی و خانوادهها بگویند تا زندانیان سیاسی و خانوادهها از سرنوشت خود و عریزانشان با خبر شوند.
۶) چرا در طی این سالها تا هماکنون، تمامی مسئولان در حفظ نظامی سرکوبگر و تمامیتخواه کمک کردهاند و اسرار آن جنایت هولناک در تابستان ۶۷ که به کشته و سر به نیست شدن حدود پنج هزار انسان محبوس در زندان منجر شد را همچنان تحریف یا انکار میکنند؟
۷) چرا میرحسین موسوی و تمامی وابستگان به نظام اسلامی ایران که خود مورد اذیت و آزار حکومت قرار گرفتهاند و از گزند نقض حقوق بشر در ایران مصون نبودهاند، تمام اطلاعات و دانستههای خود درباره قتل عام تابستان ۶۷ را در معرض دید خانوادهها و جامعه قرار نمیدهند و مدام آن را تحریف و پردهپوشی میکنند؟
۸) چرا سازمان ملل، گزارشگران ویژه سازمان ملل در ایران و دیگر گزارشگران ویژه شکنجه درباره جنایتهای حکومت در دههی شصت و به ویژه درباره قتل عام تابستان ۶۷ که به جنایت علیه بشریت شناخته میشود و مشمول مرور زمان نشده، سکوت کردهاند؟
ما اعتقاد داریم که تحریف و پنهانکاری سران نظام و وابستگان و دلبستگان به قدرت و سکوت سازمانها و نهادهای بینالمللی همچون سازمان ملل و گزارشگران ویژه این سازمان باعث شده که نقض سیستماتیک و مداوم حقوق بشر و تکرار جنایت در ایران تا به امروز تداوم یابد و باید پاسخگوی جنایتهای تا کنونی حکومت جمهوری اسلامی ایران باشند.
ما اعتقاد داریم که جنایتهای حکومت اسلامی ایران تنها به قتل عام تابستان ۶۷ محدود نمیشود و از همان آغاز با سرکوب، بازداشت، شکنجه و جنایت، پایههای نظام دیکتاتوری خود را بنا نهادند و این رویه تا به امروز ادامه یافته است.
ما مصرانه خواهان روشن شدن حقیقت جنایتهای حکومت در دههی شصت و قتل عام تابستان ۶۷ هستیم و از تمامی خانوادهها، فعالان سیاسی، سازمانهای حقوق بشری و تمامی وجدانهای بیدار میخواهیم که ما را در این راه همراهی کنند.
ما تأکید میکنیم که تلاش، ایستادگی و افشاگریهای مادران و خانوادههای خاوران و دیگر خانوادههای کشتهشدگان در دهه ی ۶۰ و ۶۷ پشت دیوار زندانهای تهران و شهرستانها و جلوی ادارات مختلف دولتی برای روشن شدن بخشی از جنایتهای حکومت و زنده نگاه داشتن جنبش دادخواهی بسیار مؤثر بوده است و ما دادخواهان اجازه نمیدهیم که حاکمیت یا جریانات مختلف بین ما خانوادهها اختلاف ایجاد کنند.
ما تأکید میکنیم که افشاگری فعالان سیاسی و زندانیان سیاسی جان به در برده که خود در زندانهای مختلف زیر انواع شکنجههای وحشیانه و شاهدی بر قتل عام بودند نیز برای روشن شدن بخشی از حقیقت جنایتهای حکومت در درون زندانها بسیار مؤثر بوده است، ولی برای روشن شدن تمامی حقایق جنایتهای حکومت و پاسخگو کردن مسئولان مستقیم و غیرمستقیم حکومت، ما نیاز به همراهی و همدلی و پیگیری بیشتر با همدیگر و دیگر گروهها و سازمانها داریم.
ما از سازمان عفو بین الملل به عنوان معتبرترین سازمان بینالمللی و غیردولتی ناظر بر حقوق بشر با هفت میلیون عضو میخواهیم که بطور جدی در پی کشف حقیقت کشتارهای دههی شصت و قتل عام تابستان ۶۷ باشد و به بازیهای سیاسی دلبستگان به قدرت اهمیت ندهد و سکوت نکند و ما خانوادهها را در این راه خطیر همراهی کند. همچنانکه این سازمان در سایر کشورها همراه خانوادههای زخمخورده بوده است تا جنایتکاران را در دادگاههای بینالمللی به پاسخگویی بکشاند.
ما از سایر نهادهای حقوق بشری از جمله فدراسیون جهانی جامعههای حقوق بشر و دیگر نهادهای حقوق بشری ایرانی و بینالمللی نیز مصرانه میخواهیم که در این راه ما خانوادهها و جنبش دادخواهی در ایران را یاری رسانند و سکوت نکنند.
ما باز هم بر این حقیقت تاکید میکنیم که جنایتهای دههی شصت، به ویژه قتل عام تابستان ۶۷ میتواند جنایت علیه بشریت باشد و در نتیجه شامل مرور زمان نمیشود و تمامی مقامهای موثر حکومت در برابر آن مسئول و پاسخگو هستند.
ما همراه با تمامی همراهان جنبش دادخواهی در ایران، همچنان خواهان تشکیل کمیتهی حقیقتیاب مستقل و دادگاههایی عادلانه و علنی با حضور شاکیان و شاهدان برای رسیدگی به این جنایتها و تعیین نقش و مسئولیت و مجازات در خور هر کدام از مسئولان وقت و سابق حکومت اسلامی ایران هستیم.
ما امضا کنندگان این نامه از دیگر خانوادهها و بازماندگان زخم خورده در طی چهل و یک سال گذشته، فعالان سیاسی و اجتماعی، یارانمان در جنبش دادخواهی و نهادهای مستقل حقوق بشری در ایران و جهان دعوت میکنیم که برای روشن شدن حقیقت جنایتهای دههی شصت و قتل عام تابستان ۶۷ و تمامی جنایتهای دولتی صورت گرفته تا به اکنون به اعتراض جمعی ما بپیوندند.
ما با همدیگر میتوانیم به مصونیت از مجازات آمران و عاملان کشتار فعالان سیاسی و مردم بیدفاع، چه در زندانها و چه در بیرون از زندانها و به نقض حقوق بشر و تکرار جنایت در ایران پایان دهیم.
امضا کنندگان:
۱- آزاده ابراهیم پور؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰ و همسر دکتر غلام ابراهیم زاده اعدام شده در سال ۶۲
۲- ابراهیم دین خواه؛ زندانی سیاسی رژیم شاه، برادر حمید دین خواه فعال سیاسی اعدام شده در قتل عام تابستان ۶۷ در زندان ارومیه
۳- اعظم مقدس خو؛ همسر پیروز احیاء جان باخته در قتل عام تابستان ۶۷، تنها یادگار زندگی مشترک آنها دخترشان الیکا احیاء بود که در سن ۲۹ سالگی از میان ما رفت و زخمی عمیقتر بر جای ماند.
۴- امیر نیلو؛ برادر اکبر نیلو اعدام شده در ۲۰ بهمن ۶۰ در سن ۱۷ سالگی
۵- امینه و کژال بلوری؛ خواهران ۵ جان باخته در دهه ۶۰
۶- ایراندخت انصاری؛ خواهر جان باخته مسعود انصاری اعدام شده در اردیبهشت ۶۶ در زندان اوین و همسر جمشید سپهوند اعدام شده در مهر ۶۴ در زندان اوین.
۷- بابک بازرگان؛ فعال حقوق بشر و برادر جان باخته بیژن بازرگان
۸- باقر ابراهیم زاده؛ زندانی سیاسی رژیم شاه، فعال سیاسی و برادر دکتر غلام ابراهیم زاده زندانی سیاسی زمان شاه و جان باخته در سال ۶۲
۹- بهرام روحانی؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰ و از خانواده اعدام شدگان دهه ۶۰
۱۰- پروین گازرانی؛ همسر جان باخته علیرضا محمدی کمیجانی از قتل عام شدگان تابستان ۶۷ در زندان اوین
۱۱- پری فایقی؛ خواهر جان باختگان فرشته فایقی و همسرش سارم افتخاری، اعدام شده در زندان سنندج در سال های ۶۱ و ۶۲
۱۲- توران آبادان؛ فعال سیاسی و از خانواده اعدام شدگان ۶۰
۱۳- جواد ابراهیم زاده؛ زندانی سیاسی و برادر جان باخته غلام ابراهیم زاده
۱۴- حسن روحانی گنابادی؛ برادر نفیسه روحانی جان باخته در قتل عام ۶۷ و برادر محمد علی روحانی، جان باخته در کشتارهای جمعی خرداد سال ۱۳۶۱- برلین
۱۵- حسن فرامرز؛ برادر هرمز حسن نژاد اعدام شده در قتل عام تابستان ۶۷ و سیروس حسن نژاد کشته شده در سال ۶۱ در جنگل های شمال.
۱۶- حمیده قباخلو؛ خواهر حمید قباخلو جان اعدام شده در شهریور ۶۵ در زندان اوین
۱۷- خاطره معینی؛ خواهر هبت اله معینی چاغروند از قتل عام شدگان تابستان ۶۷
۱۸- رئوف کعبی؛ برادر جان باختگان: شهلا و نسرین کعبی در ۵ شهریور ۵۹ در سنندج و صدیق کعبی در ۳۰ بهمن ۶۴ در کردستان.
۱۹- راحله راحمیپور مقدم؛ خواهر حسین راحمیپور مقدم اعدام شده در شهریور ۶۳
۲۰- رضا دها؛ پناهنده سیاسی، برادر جان باختگان امیر دها ۴۱ ساله، مهدی دها ۲۸ ساله، علی دها ۲۲ ساله که در سال های ۶۰ تا ۶۲ اعدام شدند. مادرشان نیز کوتاه زمانی پس از شنیدن خبر اعدام سومین فرزندش، از فرط غصه و اندوه دق کرد و جان سپرد.
۲۱- رضوان مقدم؛ همسر علی اصغر منوچهرآبادی از قتل عام شدگان تابستان ۶۷ در زندان اوین
۲۲- زهرا سرحدی زاده؛ مادر منیژه معنوی پرست اعدام شده در آبان۶۰
۲۳- ژاله فولادپور؛ خواهرزاده فرشید و فرزین راجی، یوسف یوسفی (شوهر خاله)
۲۴- سعید محمدی؛ از خانواده جان باختگان کردستان
۲۵- سعید منتظری (افشار)؛ فعال سیاسی و رسانه ای، برادر جان باخته حمید منتظری از قتل عام شدگان تابستان ۶۷ در زندان اوین
۲۶- سیاوش راجی؛ برادر فرزین و فرشید راجی
۲۷- سیروس فتحی؛ برادر جان باخته ژیلا فتحی- اعدام شده در دی ۶۰
۲۸- سیما صاحبی؛ همسر جان باخته محمدجعفر پوینده و فعال حقوق بشر
۲۹- شایسته ی وطن دوست؛ زندانی سیاسی سابق و همسر زنده یاد فرزان ببری از قتل عام شدگان تابستان ۶۷.
۳۰- شهاب شکوهی؛ زندانی سیاسی دو رژیم و از خانواده جان باختگان
۳۱- شهناز اکملی؛ مادر مصطفی کریم بیگی کشته شده در دی ۸۸ در خیابان
۳۲- شهناز پارسا؛ همسر محمدرضا گلپایگانی از قتل عام شدگان تابستان ۶۷
۳۳- شورا مکارمی؛ انسان شناس و سازنده فیلم هیچ- دختر فاطمه زارعی از قتل عام شدگان تابستان ۶۷ – فرانسه
۳۴- شیلا شریفی؛ همسر حسین حسینی دهدشتی- اعدام شده در زندان اوین در بهمن ۶۰
۳۵- صبا اسدالهی؛ خواهر رحیم اسدالهی (علی چریک) اعدام شده در سال ۶۷ در زندان اهواز و دختر خاله صمد اسلامی، اعدام شده در سال ۶۷ در زندان اوین
۳۶- جهانگیر لقائی؛ فعال سیاسی و کارشناس اقتصادی، برادر مرتضا لقایی اعدام شده در سال ۶۲
۳۷- صدیقه حاجی محسن؛ خواهر حسین حاجی محسن از قتل عام شدگان تابستان ۶۷ در زندان گوهردشت
۳۸- عبه صیدمرادی؛ از خانواده جان باختگان ۶۷ در کردستان
۳۹- عصمت طالبی کلخوران؛ همسر عبدالمجید سیمیاری و خواهر عادل طالبی کلخوران از کشته شدگان قتل عام تابستان ۶۷، دو برادر دیگر: رضا طالبی کلخوران کشته شده در ۶۹ در کردستان و التفات طالبی کلخوران کشته شده در مرداد ۶۵.
۴۰- عطا محسنی؛ برادر فدایی خلق مچتبی محسنی از جان باختگان کشتار ۶۷
۴۱- علی اصغر فرداد؛ از خانواده ی جان باختگان دهه ۶۰، روانپزشک، مترجم، شاعر، زندانی سیاسی سابق.
۴۲- – غلامرضا اشرف پور؛ از زندانیان سیاسی و جان به در برده از کشتار ۶۷
۴۳- فائقه ملک محمدی؛ خواهر جمشید ملک محمدی اعدام شده در دهه ۶۰ در رشت
۴۴- فاطمه سرحدی زاده؛ از خانواده جان باختگان دهه ۶۰ و عضو کانون نویسندگان ایران
۴۵- فرزانه راجی؛ خواهر فرزین و فرشید راجی اعدام شده در ۶۰، همسر یوسف یوسفی کشته شده در ۶۰.
۴۶- فروغ جواهری؛ خانواده ۴ اعدامی در سالهای ۶۰، ۶۲ و ۶۷
۴۷- فواد محسنی(ف. تابان)؛ برادر مجتبی محسنی اعدام شده در تابستان ۶۷ در زندان اصفهان
۴۸- کوکب محمدی؛ فعال زنان و از وابستگان جان باختگان راه آزادی و سوسیالیسم: احمد محمدی، محمد محمدی و محمد یزدانیان اعدام شدگان در سال ۶۰.
۴۹- گلزار قباخلو؛ مادر حمید قباخلو از قتل عام شدگان تابستان ۶۷
۵۰- لادن بازرگان؛ فعال حقوق بشر و خواهر بیژن بازرگان از قتل عام شدگان تابستان ۶۷ در زندان گوهردشت.
۵۱- لاله بازرگان؛ فعال سیاسی و حقوق بشری، زندانی سیاسی سابق و خواهر بیژن بازرگان از قتل عام شدگان تابستان ۶۷ در زندان گوهردشت.
۵۲- معزز خواهشی؛ همسر کمال الدین پاکدل جان باخته در قتل عام تابستان ۶۷
۵۳- محمد رضایی؛ برادر منوچهر رضایی ازاعدام شدگان تابستان ۶۷، ساکن آلمان
۵۴- محمد رضا هیبت الله پور؛ برادر ابراهیم هیبت الله پور اعدام شده در سال ۶۰ در مسجد سلیمان
۵۵- محمد کریم بیگی؛ پدر مصطفی کریم بیگی کشته شده در دی ۸۸ در خیابان
۵۶- محمدرضا آشوغ؛ زندانی شاهد و محکوم به اعدام، فرار از جوخه اعدام ۹ مرداد ۶۷ در زندان یونسکو دزفول، (دادستان قاتل علی رضا آوایی، محل اعدام ۴۴ تا ۱۰۰ نفر در پادگان قدس لشگر ولی عصر کرخه دشت عباس).
۵۷- مرسده محسنی؛ خواهر مجتبی محسنی، اعدام شده در تابستان ۶۷ در زندان اصفهان
۵۸- مرسده معنوی پرست؛ خواهر منیژه معنوی پرست
۵۹- مریم کریم بیگی؛ خواهر مصطفی کریم بیگی
۶۰- مریم ناوه؛ از خانواده جان باختگان کشتار ۶۷
۶۱- منصور اکبری؛ برادر محمود اکبری علی آبادی اعدام شده (احتمالا در زیر شکنجه) در تیر ۶۰ که در روزنامه اطلاعات با نام پرویز عباسی اعلام شده بود.
۶۲- منصوره بهکیش؛ خواهر ۵ جان باخته (یک خواهر و ۴ برادر) و همسر خواهر در دهه ی ۶۰: سیامک اسدیان همسر خواهر در مهر ۶۰، محمدرضا بهکیش در اسفند ۶۰، زهرا بهکیش احتمالاً زیر شکنجه در شهریور ۶۲، محسن بهکیش اعدام شده در ۲۴ اسفند در اوین، محمود و محمدعلی بهکیش کشته شده در قتل عام شهریور ۶۷ در زندان گوهردشت.
۶۳- منیر فرنودی؛ همسر جان باخته مهرداد پاکزاد اعدام شده در سال ۶۴
۶۴- مهدی یوسفی؛ فعال حقوق بشر و برادر یوسف یوسفی کشته شده زیر شکنجه در شهریور ۶۰.
۶۵- مهرداد مهاجر؛ برادر جان باخته کیوان مهاجر که در سال ۶۷ بعد از یک سال شکنجه اعدام شد.
۶۶- مینا محبوبی؛ همسر محمود بهکیش، اعدام شده در زندان گوهردشت در تابستان ۶۷
۶۷- مینا لبادی؛ همسر علی اصغر ضیغمی کشته شده در قتل عام تابستان ۶۷ در زندان اوین
۶۸- مینا هاشمی؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰ و همسر فدایی جان باخته حمیدرضا زمانی کندوانی
۶۹- نبی صمیمی؛ برادر اکبر صمیمی اعدام شده در سال ۶۰
۷۰- نجمه راد؛ خواهر نعیمه راد از جان باختگان دهه ۶۰
۷۱- ندا رحمتی؛ خواهر مرضیه رحمتی، جان باخته در کشتار ۶۷ در ایلام
۷۲- نسرین اسدیان؛ زندانی سیاسی سابق، از خانواده ی جان باختگان که تعداد زیادی از اعضای خانواده و خویشاوندان خود را در دهه شصت و پیش از آن از دست داده است: سیامک اسدیان، زهرا بهکیش، توکل اسدیان، نورالله اسدیان، انشالله اسدیان، دکتر هوشنگ اعظمی، فریدون اعظمی، هبت الله معینی، عبدالرضا نصیری مقدم، حمیدرضا نصیری مقدم.
۷۳- نیلوفر ابراهیم زاده؛ دختر جان باخته غلام ابراهیم زاده که همراه با مادرش (آزاده ابراهیم پور) از سن ۹ ماهگی به مدت ۹ ماه در زندان اوین بود.
۷۴- نیلوفر بازرگان؛ دکتر و خواهر بیژن بازرگان از قتل عام شدگان تابستان ۶۷ در زندان گوهردشت
۷۵- یسنا احمدی؛ فعال سیاسی و خواهر حمید احمدی اعدام شده در سال ۶۵
۷۶- آذر گیلانی
۷۷- آرش رایجی؛ ساکن آلمان
۷۸- آرش کمانگر؛ فعال سیاسی و رسانه ای
۷۹- آرمان شیرازی؛ کنشگر فرهنگی-سیاسی
۸۰- آزیتا شعاعی؛ مشاور ارشد فناوری اطلاعات
۸۱- آمادور نویدی؛ مترجم و وبلاگ نویس در تبعید
۸۲- آمینه بلوری؛ فعال کرد
۸۳- آنجل هدیسی (Angel Hadissi)
۸۴- ابراهیم آوخ زندانی سیاسی رژیم شاه و فعال سیاسی
۸۵- ابراهیم رحمانی؛ فعال سیاسی
۸۶- احد واحدی، فعال سیاسی
۸۷- محمد علی قاسم زاده؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰، فعال سیاسی ساکن آلمان
۸۸- احمد بنا ساز نوری؛ زندانی سیاسی سابق
۸۹- احمد خوشبخت
۹۰- احمد موسوی؛ زندانی سیاسی سال های ۶۰ تا پایان ۷۰ و فعال سیاسی
۹۱- احمد نجاتی
۹۲- اختر قاسمی
۹۳- اردشیر مهرداد؛ پژوهشگر مارکسیست
۹۴- اسکندر قنبری؛ فعال سیاسی-مقیم هلند
۹۵- اسماعیل فدایی
۹۶- اصغر برزو؛ زندانی سیاسی سال ۶۰، فعال حقوق بشر
۹۷- اعظم قرائی؛ زندانی سیاسی سابق دهه ۶۰
۹۸- اکبر معصوم بیگی؛ نویسنده، مترجم و عضو کانون نویسندگان ایران
۹۹- اکرم جوادی؛ فعال فرهنگی – کتاب آیدا بوخوم
۱۰۰- الهه صدر؛ مقیم شهر کلن آلمان
۱۰۱- امجد حسین پناهی، فعال حقوق بشر
۱۰۲- امیر میرزائی؛ فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق
۱۰۳- امیر میرزاییان؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰ مشهد
۱۰۴- امین بیات؛ تحلیلگر سیاسی در تبعید
۱۰۵- انور میرستاری، فعال حقوق بشر و عضو حزب سبز مردم بلژیک
۱۰۶- باهره علمداری
۱۰۷- بنفشه کریم زاده؛ وبلاگ نویس و فعال حقوق زنان پناهجو در ترکیه
۱۰۸- بهاره گلزاری
۱۰۹- بهرام رحمانی؛ نویسنده و تحلیل گر سیاسی در تبعید
۱۱۰- بهرام سلطانی؛ فعال حقوق بشر
۱۱۱- بهرنگ زندی؛ روزنامهنگار
۱۱۲- بهروز سورن؛ فعال سیاسی و رسانه ای و زندانی سیاسی سابق
۱۱۳- بهروز فراهانی؛ فعال کارگری چپ
۱۱۴- بهمن توتونچی؛ روزنامه نگار و سردبیر هفته نامه توقیف شده کرفتو
۱۱۵- بهمن محمدی چاهکی؛ آخن آلمان
۱۱۶- بهمن محمدی؛ فعال کارگری
۱۱۷- بهناز لطفی
۱۱۸- بهنام چنگائی؛ فعال سیاسی در تبعید
۱۱۹- بیژن سعید پور؛ فعال سیاسی و رسانه ای
۱۲۰- بیژن نجفی
۱۲۱- بیژن نیابتی؛ تحلیل گر سیاسی در تبعید
۱۲۲- پروانه حسینی؛ فعال مدنی
۱۲۳- پرویز میرمکری؛ شاعر
۱۲۴- پروین ریاحی؛ فعال جنبش زنان در تبعید
۱۲۵- پریچهر نعمانی؛ دادخواه
۱۲۶- پیروز زورچنگ؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰
۱۲۷- تقی صابری
۱۲۸- توران ناظمی؛ کنشگر حقوق بشر
۱۲۹- تونیا ولی اوغلی؛ فعال حقوق زنان
۱۳۰- ثریا چیت ساز؛ فعال سیاسی
۱۳۱- ثریا ورداسبی؛ زندانی سیاسی دو نظام
۱۳۲- ثریا عثمانی؛ زندانی سیاسی سابق ۶۳ تا ۶۸
۱۳۳- جمشید صفاپور؛ فعال سیاسی- کارگری در تبعید
۱۳۴- جمشید طاهری پور؛ کنشگر سیاسی، نویسنده و تحلیل گر ژورنالیسم سیاسی
۱۳۵- جواد رضایی میرقائد؛ جان به در برده تابستان ۶۷
۱۳۶- حبیب ریاحی؛ نویسنده، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق
۱۳۷- حسن پویا؛ یکی از بنیانگذاران کانون خاوران در تورنتو، فعال جنبش دادخواهى
۱۳۸- حسن حسام؛ نویسنده و شاعر، زندانی دو نظام
۱۳۹- حسن عزیزی فعال سیاسی
۱۴۰- حسن گلزاری؛ جان به در برده سال ۶۷
۱۴۱- حسن ماسالی؛ کنشگر سیاسی
۱۴۲- حسن نادری؛ کنشگر سیاسی و اقتصاددان
۱۴۳- حسین جوینده؛ فعال سیاسی و زندانی این رژیم
۱۴۴- حسین افکاری؛ مهندس
۱۴۵- حسین شاهپری
۱۴۶- حشمت ورداسبی؛ زندانی سیاسی دو نظام
۱۴۷- حماد شیبانی، فعال سیاسی
۱۴۸- حمید پروانه
۱۴۹- حمید روشن؛ فعال رسانه ای
۱۵۰- حنیف حسین دوست
۱۵۱- خسرو آهنگر؛ فعال سیاسی
۱۵۲- خسرو باقرپور؛ شاعر و روزنامه نگار تبعیدی
۱۵۳- داود احمدلو؛ مدافع حقوق بشر در تبعید
۱۵۴- رحمان ساکی؛ فعال سیاسی
۱۵۵- رحیم بنا؛ بازنشسته
۱۵۶- رحیم حردانی
۱۵۷- رحیم مریخی
۱۵۸- رسول آذرنوش
۱۵۹- رسول شوکتی؛ فعال سیاسی و زندانی سیاسی دو نظام
۱۶۰- رشید محمدی؛ هنرمند و بازیگر تئاتر – پناهجو در آلمان
۱۶۱- رضا آزموده، فعال سیاسی
۱۶۲- رضا اکرمی، فعال سیاسی فرانسه
۱۶۳- رضا باقری؛ فعال سیاسی
۱۶۴- رضا بی شتاب؛ شاعر
۱۶۵- رضا جعفری؛ کارگردان تئاتر- آلمان
۱۶۶- رضا رفیع؛ فعال سیاسی
۱۶۷- رضا شهسواری
۱۶۸- رعنا کیان ارثی
۱۶۹- روح انگیز فیتون؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰
۱۷۰- زری شمس؛ دکتر
۱۷۱- زهرا قاضی زاده
۱۷۲- زهرا منصوری
۱۷۳- زهره (فاطمه) قرائی؛زندانی سیاسی سابق دهه ۶۰
۱۷۴- زهره دهقان؛ فعال سیاسی و زندانی سیاسی دهه ۶۰
۱۷۵- زهره رئیسی
۱۷۶- ژاله روح زاد؛ بازنشسته
۱۷۷- ژاله سهند؛ فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق
۱۷۸- ژیلا گل عنبر؛ روزنامهنگار و فعال جنبش زنان، جان به در برده از قتل عام تابستان ۶۷
۱۷۹- ساناز علمداری
۱۸۰- سحر احمدی
۱۸۱- سرور صاحبی؛ زندانی دهه ی ۶۰، عضو همایش زنان ایرانی در آلمان
۱۸۲- سعید یوسف
۱۸۳- سعید آرمان؛ کنشگر فرهنگی سیاسی
۱۸۴- سعید بهبهانی؛ فعال سیاسی و رسانه ای در تبعید
۱۸۵- سمیرا بامداد
۱۸۶- سودابه اردوان؛ زندانی سیاسی در سالهای ۶۰ تا ۶۷
۱۸۷- سوسن بهادری
۱۸۸- سیاوش عبقری؛ استاد دانشگاه، کنشگر حقوق زنان و کنشگر سیاسی
۱۸۹- سیاوش کارساز؛ فعال حقوق بشر
۱۹۰- سیروان عنایتی؛ روزنامه نگار مقیم آریزونا – آمریکا
۱۹۱- سیروان منصوری؛ روزنامه نگار و مدیر سایت پناهندگی هانا – پناهنده در ترکیه
۱۹۲- سیمین اصفهانی؛ فعال سیاسی
۱۹۳- شاهو دشتی؛ فعال سیاسی کرد
۱۹۴- شاهین دشتی؛ فعال سیاسی کرد
۱۹۵- شایان مشکین قلم؛ فعال حقوق کودکان
۱۹۶- شکوفه سخی؛ زندانی سیاسی در سالهای ۶۱ تا ۶۹
۱۹۷- شهاب بهرامی؛ فعال سیاسی
۱۹۸- شهرزاد مجاب؛ استاد دانشگاه در تورنتو، فعال سیاسی
۱۹۹- شهلا عبقری؛ استاد دانشگاه ، کنشگر حقوق زنان و کنشگر سیاسی
۲۰۰- شهناز قاضی زاده
۲۰۱- شهین نوایی؛ محقق و فعال حقوق زنان
۲۰۲- شهین حشمتی هیرمن پور؛ وکیل دادگستری در ایران از ۱۹۷۵ تا خروج از ایران- پناهنده سیاسی در فرانسه- وکیل دادگستری کانون پاریس از ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۷
شوکت محمدی؛ زندانی دهه ۶۰
۲۰۳- شیرین احمدی سروستانی؛ شاعر پناهجو در ترکیه
۲۰۴- شیما مهرانی
۲۰۵- صابر رحیمی
۲۰۶- صدیق جهانی؛ فعال کارگری در تبعید
۲۰۷- طیبه اسدی؛ فعال سیاسی
۲۰۸- عباس قیائی؛ فعال فرهنگی- نشر آیدا بوخوم
۲۰۹- عباس نورزاد آبکنار، زندانی سیاسی دهه ۶۰
۲۱۰- عباس(بابک) رحمتی؛ مبارز سیاسی و فعال حقوق بشر
۲۱۱- عبدی صدر
۲۱۲- علی اعتدالی؛ فعال سیاسی
۲۱۲- علی اکبر هادی پور؛ فعال سیاسی
۲۱۳- علی پیچگاه؛ فعال کارگری در تبعید
۲۱۴- علی خوبان
۲۱۵- علی دماوندی؛ فعال سیاسی و رسانه ای
۲۱۶- علی رونقی
۲۱۷- علی ستاری؛ زندانی سیاسی سابق
۲۱۸- علی عطایی؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰
۲۱۹- علی غفاری؛ ارشیتکت
۲۲۰- علی کاووسی
۲۲۱- علی کیان ارثی
۲۲۲- علی یوسفی؛ فعال سیاسی
۲۲۳- علیرضا کاظمی
۲۲۴- عیسی بازیار؛ نویسنده و فعال حقوق مصدومین مین و متخصص پاکسازی میادین مین
۲۲۵- عیسی لرکی
۲۲۶- غلامرضا حق شناس؛ زندانی سیاسی دهه شصت زندانعادل آباد شیراز
۲۲۷- غلامرضا درخشان؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰ در زندان کارون اهواز، تبعیدی در سوئد
۲۲۹- غلامرضا دست افشان
۲۳۰- فاطمه رضایی؛ فعال جنبش دادخواهی از مادران پارک لاله- دورتموند
۲۳۱- فاطمه سبحانی؛ فعال حقوق زنان
۲۳۲- فاطمه فتوگرافی
۲۳۳- فرامرز یغمایی
۲۳۴- فرح روحانی
۲۳۵- فرح قادرنیا، فعال زنان
۲۳۶- فرّخ حیدری؛ فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق
۲۳۷- فردوس میرآبادی؛ فعال زنان در آلمان
۲۳۸- فرزاد صیفیکاران؛ روزنامه نگار
۲۳۹- فرشید فریدونی؛ تحلیل گر سیاسی در تبعید
۲۴۰- فرنگیس محمدی؛ فعال کارگری
۲۴۱- فریاد چلنگر
۲۴۲- فریبا ثابت؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰ و فعال سیاسی
۲۴۳- فرید محمدی؛ فعال سیاسی کمونیست
۲۴۴- فریده کریمی؛ بازنشسته
۲۴۵- فریدون شهنی منصور؛ فعال سیاسی در تبعید
۲۴۶- فریدون طهماسبی؛ سوئد
۲۴۷- فهیمه بادکوبه
۲۴۸- فیروز بهرام؛ فعال سیاسی
۲۴۹- ک.الوند؛ فعال سیاسی در تبعید
۲۵۰- کامبیز فاتحی؛ مخترع و محقق محیط زیست، پناهجو در آلمان
۲۵۱- کامبیز گیلانی؛ شاعر تبعیدی
۲۵۲- کاوه نیکنام؛ فعال سیاسی
۲۵۳- کاووس بهزادی؛ مترجم از طرف تارنمای واکاوی سوسیالیستی
۲۵۴- کریم حویزاوی
۲۵۵- کیتاش شمس؛ فعال سیاسی
۲۵۶- لاله بهاران؛ بازنشسته
۲۵۷- لاله محمدی؛ فعال حقوق کودکان
۲۵۸- لشکر میربلوچ
۲۵۹- لیلا (مهناز) قرائی؛ زندانی سیاسی سابق دهه ۶۰ و دبیر شبکه زنان
۲۶۰- لیلا سیف اللهی؛ فعال سیاسی
۲۶۱- لیلی باقری؛ فعال سیاسی و عضو خانواده زندانیان سیاسی دهه ۶۰
۲۶۲- لیلی فرجی؛ فعال حقوق بشر و خواهر مریم فرجی: از بازداشت شدگان اعتراضات دی ۹۶ که به طرز مشکوکی به قتل رسید.
۲۶۳- م.حیدری؛ فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق
۲۶۴- ماندانا تلارمی؛ فعال فرهنگی و سیاسی
۲۶۵- مانی اخوان؛ فعال چپ
۲۶۶- مجید آژنگ، فعال سیاسی هلند
۲۶۷- مجید دارابیگی؛ نویسنده و زندانی سیاسی دو رژیم
۲۶۸- مجید میرزایی؛ شاعر و زندانی سیاسی سابق
۲۶۹- محسن حسام؛ نویسنده
۲۷۰- محسن خوش بین
۲۷۱- محمد حقیقت
۲۷۲- محمد علی نژاد؛ وکیل دادگستری و زنداتی سیاسی
۲۷۳- محمد گلزاری
۲۷۴- محمدتوفیق اسدیان؛ فعال سیاسی
۲۷۵- محمدرضا اشرف پور
۲۷۶- محمدعلی امینی
۲۷۷- محمود عاشوری؛ زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی
۲۷۸- محمود گلزاری
۲۷۹- مراد عظیمی؛ فعال و تحلیل گر سیاسی در تبعید
۲۸۰- مرتضی افشاری؛ فعال کارگری
۲۸۱- مریم مقدم
۲۸۲- مریم افشاری؛ فعال رسانه ای
۲۸۳- مریم البرزی؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰ و فعال سیاسی
۲۸۴- مریم برومند علیزاده
۲۸۵- مریم طالبی
۲۸۶- مریم گلپایگانی
۲۸۷- مسعود فراز؛ فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق
۲۸۸- مسعود حاج زاده فلّاح؛ تبعیدی عدالت خواه
۲۸۹- مسعود صدیق پور
۲۹۰- مصدق علی نژاد؛ حامی حقوق بشر
۲۹۱- معصومه شقاقی؛ از خانواده زندانیان سیاسی
۲۹۲- منصور رزاقی؛ فعال رسانه ای و مسئول برنامه رادیویی صدای نو در سیدنی استرالیا
۲۹۳- منصور منصورنژاد
۲۹۴- منوچهر تقوی بیات؛ تحلیلگر سیاسی و استاد سابق دانشگاه در تبعید
۲۹۵- منوچهر گلشن؛ کنشگر سیاسی چپ
۲۹۶- منیژه فروزنده
۲۹۷- مهدی جعفری گرزینی؛ فعال سیاسی و تحلیل گر ورزشی
۲۹۸- مهر آفاق مقیمی نیاکی؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰، فعال سیاسی، عضو کانون زندانیان سیاسی در تبعید واحد استکهلم
۲۹۹- مهران کشاورز؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰
۳۰۰- مهرداد آهنگر؛ فعال سیاسی
۳۰۱- مهرک کمالی؛ نویسنده و استاد دانشگاه
۳۰۲- مهرنوش شفیعی؛ زندانی سیاسی دهه۶۰
۳۰۳- مهری امیری؛ شاعر و نویسنده
۳۰۴- مهری حبیبی
۳۰۵- مهشید پگاهی؛ فعال حقوق زنان و حقوق بشر
۳۰۶- مهناز خوئی نژاد؛ فعال سیاسی
۳۰۷- مهین خدیوی؛ شاعر
۳۰۸- مونا گلزاری
۳۰۹- میترا ابراهیمی
۳۱۰- میترا سعیدی سامانی؛ فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی سابق
۳۱۱- مینا انتظاری؛ فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق
۳۱۲- مینا خانی؛ فعال سیاسی
۳۱۳- مینا زرین؛ زندانی سیاسی از سال ۶۰ تا ۶۹
۳۱۴- مینو خدیوی
۳۱۵- مینو همیلی؛ فعال جنبش دادخواهی و زندانی سیاسی سابق
۳۱۶- نادر احسنی؛ فعال سیاسی
۳۱۷- نادر ثانی؛ تحلیل گر سیاسی و آموزگار در تبعید
۳۱۸- ناصر پیشر؛و فعال سوسیالیست
۳۱۹- ناصر فرزانه دانا؛ فعال کارگری و زندانی سیاسی سابق سال های ۶۰ تا ۶۴ در زندان های اوین و قزل حصار
۳۲۰- ناهید حسینی
۳۲۱- ناهید ستاری
۳۲۲- ندا فرخ؛ فعال حقوق بشر
۳۲۳- ندا نوآور؛ فعال حقوق بشر
۳۲۴- نرگس شیرمحمدی
۳۲۵- نسرین احمدی؛ فعال اتحادیه پرستاران
۳۲۶- نسیم محمدی؛ فعال کارگری
۳۲۷- هایده ترابی
۳۲۸- هما شیرازی؛ کنشگر فرهنگی-سیاسی
۳۲۹- همایون داوودی
۳۳۰- هوزان خالدیان؛ کاریکاتوریست پناهجو در آلمان
۳۳۱- وحید کاووسی
۳۳۲- سیامک اناری؛ دامپزشک
۳۳۳- مجید شمس؛ فعال سیاسی و رسانه ای- آلمان
۳۳۴- عباس بیگذلی؛ فعال سیاسی
۳۳۵- فروزنده هفت لنگ؛ زندانی سیاسی سابق
۳۳۶- شکوفه ابراهیم زاده؛ زندانی سیاسی و خواهر غلام ابراهیم زاده اعدام شده در سال ۶۲.
۳۳۷- آناهیتا رحمانی؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰ و همسر بهروز فتحی که در سال ۶۲ زیر شکنجه کشته شد.
۳۳۸- تقی روزبه؛ فعال سیاسی و زندانی سیاسی رژیم پهلوی
۳۳۹- خلیفه موسوی؛ فعال سیاسی و پزشک
۳۴۰- علی جاوید؛ فعال سیاسی و زندانی دو رژیم، همرزم “اسفندیار قاسمی”، اعدام شده در تابستان ۶۷ در اصفهان و به یاد جان باختگان دهه۶۰: “حمید چلپلی”، “محمد علی معمار”، “مهدی محمدی”و “محمد محسنی”.
۳۴۱- بهار جاوید؛ فعال سیاسی و از بستگان “غلام زندی”، اعدام شده در سال ۶۲ در زندان اوین.
۳۴۲- سیما میرزایی؛ خواهر ۴ مجاهد به نام های: حسین میرزایی، مصطفی میرزایی و معصومه میرزایی (یک سال از پایان حکم اش گذشته بود) که در قتل عام تابستان ۶۷ کشته شدند، خدیجه میرزایی خواهر دیگرش (دو ماه پس از دستگیری در سال ۶۰ زیر شکنجه کشته شد) و همسر برادرش مهناز یوسفی لویه در قتل عام تابستان ۶۷ کشته شد.
۳۴۳- هوشنگ روزبهانی؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰ در اوین و قزل حصار و برادر مجاهد محسن روزبهانی که به ده سال حبس محکوم شده بود و در قتل عام زندانیان سیاسی مجاهد در مرداد ۶۷ کشته شد
——————————————————
متاسفانه بخش دیدگاههای این مطلب بسته است.