در اقتصادی بحران زده که زیر چادر اکسیژن بسختی نفس می کشد بخش های هر وسیع تری از «پائینی ها» و محروحان جامعه به شکلی حلزونی و مارپیچی به سمت تشدید ناامنی غذایی، گرسنگی و قحطی می روند. ….

—————————————————

تشدید ناامنی غذایی مردم و سمت گیری فلاکت ناشی از فروپاشی اقتصادی به سمت قحطی

هم راه کارگران:

با گذشت بیش از یک ماه از وعده «گشایش اقتصادی» روحانی، سقوط شتابان بورس، افزایش قیمت دلار و سکه، افزایش سرسام آور قیمت خودروها،  شوک تورمی جدید و موج دوم و سوم کرونا با صراحت سرنوشت این وعده پوچ را در معرض داوری عموم گذاشته است. آنچه اما در سطح دیده می شود هنوز با آن چه در عمق در حال فراوری است بسیار متفاوت است. واقعیت این است که حرکت شتابان و سازمان یافته گوی آتشین نقدینگی از بازار مسکن به بورس، ترکش کنونی بورس و افزایش شدید قیمت دلار در ماههای اخیر تاثیرات دامنه داری دارد که اکنون هنوز پیش درآمد بخش مرتبط با امنیت غذایی مردم به شکل گسترش اعتراضات صیفی کاران، گندم کاران، باغداران و دامداران در اخبار اعتراضات کارگری یک ماه اخیر نمود یافته و باید انتظار گرانی مجدد قیمت نان را هم داشت. مثلا همین امروز که این یادداشت تنظیم می شود در مشهد گروهی از دامداران در برابر استانداری تجمع کردند؛ با دستنوشته هایی نظیر این: «ستاد تنظیم بازار، ستاد نابودی گاودار» و «آقای رئیس جمهور چرا وزارت صمت باید عرصه تاخت و تاز دلالان باشد؟» شرکت خدمات حمایتی کشاورزی وزارت جهاد کشاورزی قیمت انواع کود شیمیاییِ ۵۰ کیلوییِ قابل مصرف در بخش کشاورزی را با یک ابلاغیه از حدود ۸۰ تا ۱۴۰ هزار تومان تعیین کرده که به معنای رشد ۴۰۰ تا ۷۰۰ درصدی قیمت کودهاست. خود این افزایش نتیجه حذف اختصاص ارز چهارهزار و دویست تومانی برای کودهای شیمیایی است. افزایش افسارگسیخته قیمت کود به سهم خود قیمت تمام شده نهاده‌های تولید در بخش کشاورزی را بالا می برد و دامداران و کشاورزان را ناچار می کند تا روی قیمت محصولات شان بکشند. اما دولت که خریدار عمده و تضمینی بخش عمده محصولات کشاورزی است و دلالان که بعد از دولت محصولات دامداران و کشاورزان را  می خرند، محصولات تولیدی کشاورزان را متناسب با افزایش قیمت تمام شده خریداری نمی کنند. در مورد گندم که یک کالای حیاتی مصرفی و استراتژیک است پیامد افزایش  ۷۰۰ درصدی قیمت کودها و افزایش سایر فاکتورهای تولید چنانچه  محمد شفیع ملک زاده رئیس نظام صنفی کشاورزی برآورد کرده رسیدن قیمت به حدود ۷ هزار تومان است. کافیست این هزینه را با  قیمت خرید تضمینی کنونی گندم مقایسه کنیم که علی ربیعی سخنگوی دولت سه شنبه ۱۸ شهریور در کنفرانس مطبوعاتی پیرامون آن گفته: «امسال قیمت خرید گندم را ۲۵۰۰ تومان  مقرر کردیم به خاطر این که بتوانیم جبران کاستی‌ها را بکنیم. به زودی هم با توجه به افزایش قیمت نهاده‌ها بحث خرید تضمینی در شورای اقتصاد مطرح خواهد شد.»

در توضیح رابطه هزینه ها با قیمت نهایی «علیقلی ایمانی» دبیر خانه کشاورز گلستان گفته: «با قیمت‌های جدید کود و سم اگر هر کشاورز بخواهد یک هکتار زمین را به زیر کشت گندم ببرد فقط در مرحله کاشت که شامل شخم دیسک، کود، بذر و ردیف کاری است باید حداقل ۵ میلیون تومان هزینه کند در حالی‌که این میزان قبلاً ۲٫۵ تا ۳ میلیون تومان بود.»

با توجه به همین رابطه قیمت و هزینه های تولید گندم و نرخ جاری خرید تضمینی گندم است که رئیس نظام صنفی کشاورزی کشور گفته: «افزایش ۴ تا ۷ برای قیمت انواع کود، تولید را برای کشاورزان خرد که ۸۰ درصد جمعیت کشاورزان را تشکیل می دهند از صرفه انداخته و معیشت آنها در معرض تهدید قرار گرفته است.»

انفجار قیمت نهادها بدون قیمت خرید جبرانی فوری و نابودی کشاورزی اما فقط کشاورزان را خانه خراب نمی کند، در شرایط تحریم اقتصادی و دشواری تامین گندم از طریق واردات و هزینه های مضاعف ناشی از ان، امنیت غذایی طبقات پائین که هم اکنون در اثر فقر دستخوش تزلزل است به شکل جدی تر به مخاطره می افتد. از آن سو «آزاد سازی » قیمت گندم از سوی دولت و  انداختن حیوان وحشی «بازار» به جان مصرف کننده بی پناه در غیاب شبکه های نیرومند توزیع تعاونی، نتیجه ای  جز چند برابر شدن قیمت نان و تشدید فوری خطر شورش گرسنگان و قحطی زده گان ندارد.

کوتاه سخن آنکه: نه چشم اندازی برای جبران سرمایه های کوچک غارت شده در بورس وجود دارد، نه تضمینی برای مهار حرکت مخرب نقدینگی؛ دلار هم به مرز ۲۵ هزار تومان رسیده و خزانه خالی تر از آن است که دولت قیمت خرید تضمینی گندم و دهها محصول غذایی و کشاورزی وابسته به قیمت های کود و نهاده های دیگر را حداقل سه و نیم برابر پرداخت کند. در اقتصادی بحران زده که زیر چادر اکسیژن بسختی نفس می کشد بخش های هر وسیع تری از «پائینی ها» و محروحان جامعه به شکلی حلزونی و مارپیچی به سمت تشدید ناامنی غذایی، گرسنگی و قحطی می روند.

—————————————————