بیانیه شورای بازنشستگان ایران درباره صدور حکم علیه پدر رومینا!

اگر فرض کنیم ۹ سال حبس برای پدر رومینا در مقابل چنین قتل فجیعی ناکافی ست، برای مناسبات و سیستمی که چنین محصولاتی تولید میکند، چه حکمی باید صادر کرد؟! ….

——————————————————–

bayaniye

بیانیه شورای بازنشستگان ایران درباره صدور حکم علیه پدر رومینا!

در روزهای اخیر خبر صدور حکم علیه پدر رومینا بار دیگر این پرونده اجتماعی را در معرض قضاوت عمومی قرار داد. طبق حکم اولیه، پدر رومینا اشرفی که دخترش را با داس به قتل رسانده به ۹ سال و بهمن خاوری ( پسری که رومینا با او فرار کرده بود) هم به ۲ سال زندان محکوم شدند.

وجدان خشمگین جامعه، ناراضی از این حکم ،خواستار مجازات شدیدتری اند! حتی گروه های سیاسی-اجتماعی و فعالین مدنی با انتقاد از ۹ سال، میزان و اندازه آنرا برای چنین قتل فجیعی ناکافی میدانند!
اما این پرونده با کل یک نظام اجتماعی -سیاسی و قضائی گره خورده، محصول آنست. سایر متهمین اصلی غایبند.
با اعتراض به این حکم گویا اگر ۹ سال مثلا” تبدیل به ۱۵ سال، همراه با ده ها ضربه شلاق میشد عدالت بیشتری صورت میگرفت!

بدیهی ست افکار عمومی هیچ جامعه ای قبول ندارد چنین شخصی آزاد باشد. جامعه باید از خود درمقابل دسترسی چنین اشخاصی به ارتباط های اجتماعی معمول، محافظت کند. اما نه این محاکمه قابل قبول است و نه این حکم !
حکم پدر رومینا(که مهم نیست چند سال باشد)، بخشی اندک از افشای دم و دستگاه و سیستمی ست که بر مسند قضاوت نشسته و خود بخشی از این پرونده  است.
تنها دادگاهی قابل قبول است که علنی و شفاف با حضور هیئت منصفه بعنوان نماینده افکار عمومی،  و با بررسی جرم شناسی به افشای ریشه ای این مصائب بپردازد.

ساختاری که  معترضان را اعدام میکند و آتنا ها را به جرم دفاع از حقوق زن با حبس های طولانی به بند میکشد و دختران انقلاب معترض به حجاب اجباری را سرکوب و برای زنانی که روز جهانی زن را با دسته گل گرامی میدارند نیم قرن زندان صادر میکند ، داس را برای پدر رومینا تیز میکند. آنچه که باید محاکمه شود، و متهم ردیف اول، چیزی به جز سیستمی که بستر زن ستیزی و خشونت را پرورش میدهد نیست.
فقط شنیدن صدای پدر رومینا و دلایلش برای کشتن فرزند در دادگاه علنی، خود به تنهائی افشاگر ماهیت سیستمی ست که باعث میشود یک پدر قتل فرزندش را مجاز بداند.
صدور احکام زندان  بر علیه فعالین زن؛ روی دیگر سکه گسترش  ” زن کشی” است. ‌صدای آتناها را خاموش میکنند تا ” ناموس پرستان”  عربده کشان  گلوی زنان را ببرند.

اگر نبود “ندا” های در خون غلتیده و آتناهای شکنجه شده، دختران آبی رنگ در آتش سوخته، دختران انقلاب سرکوب شده، گلرخ های محبوس شده و لشکرهای گشت “ارشاد” کنترل کننده، محدودیت های حضور زنان در اماکن ، پوشش اجباری حجاب، نابرابری و تبعیض های جنسیتی که از درو دیوار جامعه میبارد، آری اگر چنین شرایطی نبود، آیا الان رومینا در کنار پدرش زنده نبود؟!

اگر فرض کنیم ۹ سال حبس برای پدر رومینا در مقابل چنین قتل فجیعی ناکافی ست، برای مناسبات و سیستمی که چنین محصولاتی تولید میکند، چه حکمی باید صادر کرد؟!

https://t.me/Shbazneshasteganir

———————————————————

متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.