حسین اکبری: وقتی مقاومت و ایستادگی کارگران بر حق‌خواهی؛ گل می دهد!

گاه برای اثبات حقانیت مبارزات کارگری در راه بهبودخواهی صنفی_ طبقاتی و به‌خاطر پابرجایی شیوه های بازدارنده‌ی امنیتی_ قضایی هزینه های بسیاری به بخش زیادی از جمعیت کشور یعنی کارگران و زحمتکشان وارد می‌شود که ممکن است نتایج مایوس کننده ای را درجامعه رواج دهد. اما تاریخ مبارزات مردمی در ایران و همه‌ی جهان نشان داده‌ است که هیچ وضعیتی تغییر ناپذیر و ثابت نیست و مبارزات طبقه کارگر برای مداخله‌ی به‌حق در تعیین سرنوشت خویش، باوجود همه‌ی موانع علیرغم شکست های کوچک راه خود را برای پیروزی های بزرگ می‌گشاید و درحال حاضر طبقه کارگرِایران در شرایط گذر از شکست‌های کوچک است. ….

—————————————————————–

4529

وقتی مقاومت و ایستادگی کارگران بر حق‌خواهی؛ گل می دهد!
بیش از پانزده سال از تشکیل دوباره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی می گذرد . طی این سال ها سندیکای کارگران این شرکت بزرگ حمل و نقل شهری تهران و حومه، با مشکلات فراوانی روبرو شد . حاصل تشکیل این سندیکا مجموعا دهها پرونده قضایی و خدود چهل سال زندان برای اعضای هیات مدیره آن بود. از آخرین احکام صادره برای این سندیکا، ننگین‌ترین حکمی بود که با بدترین شکل برای جرمی به نام فعالیت سندیکایی صادرشد و آن ضربات شلاقی بود که بر گرده‌ی کارگر سندیکایی فرود آمد و جامعه شرافتمند کشور را از اجرای این حکم غرق در بیزاری از صادر کنندگان آن فرو برد.

این حکم برای کارگران شرکت آذرآب اراک نیز صادر شد اما آنچنان تولید انزجاری برای صادر کنندگان آن را در برداشت که در تجدید نظری پیش از اجرا ملغی و به تبرئه محکومان انجامید .

اخیرا پس از ابلاغیه‌های اخیرِ منع تعقیب برای شهابی و رضوی، معلوم شد که پرونده پیگردهای قضایی برای کلیه اعضای سندیکا مختومه شده است.

معنای صریح و بی‌واسطه‌ی چنین‌کاری، این‌است که مبارزات سندیکایی کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه  بی‌نتیجه نماند و بردباری همراه با استقامت آنها در برابر برخوردهای امنیتی و احکام صادره ناروایی که به دفعات از سوی دستگاه قضایی علیه آنان صادر شده‌‌بود، همچنین حمایت‌های مردمی که ازحق طلبی‌های این زحمتکشان شریف به عمل آمد در نهایت منجر به نوعی تحمیل پذیرش این واقعیت بر قوه قضاییه گردید که کارگران جز برای حق طلبی و در راه بهبود شرایط کار و زندگی خود اقدامی نکرده اند وظاهرا به همین حد از پیگرد فعلا خاتمه داده شد.

اگرچه این ابلاغیه بسیار دیر اعلام شده است و طی این سال ها زندگی بسیاری از کارگران سندیکایی دچار آسیب و دشواری های آزارنده و مشکلات اجتماعی و اقتصادی فراوانی گردیده اند، اما این نتیجه گیری را برای فعالان صنفی و سندیکایی داشته است که می توان با مقاومت بر روی حقوق و مطالبات سدهای قانونی و فراقانونی را از سر راه برداشت .

با این حال امروز و هنوز هم تا رسیدن به شرایط مطلوب که عبارتست از داشتن حق آزادانه‌ی برپایی سازمان های کارگری، مشکلات بسیاری برسر راه کارگران وجود دارد .

اما آنچه موجب شد تا سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی امروز در جایگاهی قرار گیرند تا با سرافرازی درستیِ راهی را که پیموده اند برسینه خود سنجاق کنند، علاوه بر پایداری و مقاومت در برابر سختی ها، آن درجه ازهوشمندی و درایتی بود که صف آنان را از کسانی که در ادامه راه به شکل‌های گوناگون از مسیر درست فعالیت سندیکایی خارج می‌کرد، جدا ساخت. کسانی که یا تابع سیاست‌های دیکته شده‌ی داخلی شدند و یا با سوگند وفاداری به کشوردیگر حتی حاضرند علیه همکاران سابق، علیه روشنفکران و علیه منافع ملی کشور خود، به سود بدترین دولت‌های سرمایه داریِ جهان موضع‌گیری کنند  و یا در داخل به آلودگی هایی از نوع سیاست‌های تفرقه انگیز و تلاش برای ایجاد تشکیلات سندیکایی موازی تن در دهند و به دامن تشکل های زرد پناه ببرند تا از رانت های جاری بهرمند گردند .

موضوع دیگری که طی این سال ها توانست به همراه این پایداری و مقاومت و ایستادگی برحقانیت مبارزه صنفی_ طبقاتی سندیکای کارگران شرکت واحد مهر تایید زَنَد، استفاده درست، منطفی و مستقلانه این سندیکا از همبستگی کارگری جهانی بوده‌ است. بی‌شک اگر این رویکرد وجود نداشت سندیکای گارگران واحد هم از پشتیبانی لازم برای تقویت مواضع خود بهرمند نمی‌شد و هم نمی‌توانست بدیل درست و مناسبی را در مقابل گرایشات ناسالمی که برای مقابله با سختی ها از کام شیر به دامان پلنگ پناه می برند، را به نمایش بگذارد. درک اهمیت این موضوع که تنها کارگران چه در بُعد ملی و چه در بُعد بین‌المللی باید به نیروی همبستگی طبقاتی خود تکیه کنند؛ به اندازه برپایی خود تشکل مهم و اصولی است و چنانچه شاهد بودیم و هستیم عکس این موضوع موجب بی اعتباری کسانی شد که از قضا هزینه هایی نیز برای برپایی این سندیکا تحمل کردند اما نادانی و ترجیح منافع و دیدگاه های شخصی بر منافع و خرد جمعی آنان را به بیراهه ای بی‌بازگشت کشانید. این هوشیاری در انتخاب راه و جلب حمایت طبقاتی از مهم ترین اصولی است که هر سازمان کارگری باید مدنظر و توجه قرار داده و آن را به آموزش مستمر برای اعضای خود بدل کند.

گاه برای اثبات حقانیت مبارزات کارگری در راه بهبودخواهی صنفی_ طبقاتی و به‌خاطر پابرجایی شیوه های بازدارنده‌ی امنیتی_ قضایی هزینه های بسیاری به بخش زیادی از جمعیت کشور یعنی کارگران و زحمتکشان وارد می‌شود که ممکن است نتایج مایوس کننده ای را درجامعه رواج دهد. اما تاریخ مبارزات مردمی در ایران و همه‌ی جهان نشان داده‌ است که هیچ وضعیتی تغییر ناپذیر و ثابت نیست و مبارزات طبقه کارگر برای مداخله‌ی به‌حق در تعیین سرنوشت خویش، باوجود همه‌ی موانع علیرغم شکست های کوچک راه خود را برای پیروزی های بزرگ می‌گشاید و درحال حاضر طبقه کارگرِایران در شرایط گذر از شکست‌های کوچک است. نمونه تلاش‌های بی وفقه و ارزشمند کارگران شرکت کشت وصنعتِ هفت تپه‌خوزستان و آذز آب و هپکوی اراک و کارگران معدن کرمان و سایر کارگران شرکت‌ها،کارخانه‌ها و سایر محل های کار و تولید، این روند را سرعت بخشیده است. امروز نادرستی سیاست‌های خصوصی‌سازی به برکت همین مبارزات آشکار شده‌است. محاکمه‌ی صاحبان شرکت واگذار شده کشت وصنعت هفت تپه با هر انگیزه و هدفی باشد قطعا و حتما از نتایج مبارزات کارگران شریف و آکاه هفت تپه است. این نتایج به باور عمومی کارگران بدل خواهد شد و کارگران هرچه بیشتر به قدرت خود واقف می‌گردند. مهم آنست که این آگاهی به قدرت در میان کارگران به انسجام و تشکل یابی هرچه بیشتر آنان  بینجامد و موقعیت کنونی طبقه ‌ی کارگر را به لحاظ سازمان یافتگی به موقعیت بهتر و اثر بخش‌تری ارتقاء دهد.

———–
منبع: وبلاگ کار در ایران
https://kargareirani.blogsky.com

————————————————————

متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.