این معلمان که در مدارس غیرانتفاعی کار می‌کنند با این که  مانند همکاران «رسمی» خود  در همه ایام فترت کرونا، از راه دور و از طریق نرم افزارِ شاد، مشغول تدریس به دانش آموزان بوده‌اند، در موارد بسیاری هنوز دستمزد خود را نگرفته‌اند. ….

———————————————————-

حدود ۲۰۰ هزار معلم را به کارگر ساده، بدون حق سنوات، اضافه کار و طبقه‌بندی مشاغل تبدیل کرده اند

اردوی کار:
در پیامد نگاه بنگاهی و کاسبکارانه به مقوله‌ی آموزش که معلم را از همه حقوق شغلی خود محروم می‌سازد و روابط کارِ معلم- کارفرمای آموزشی را بدون هیچ سنخیت و شباهتی به روابط کارِ کارگر فصلی- کارفرمای بخش خصوصی تقلیل می‌دهد، حدود ۲۰۰ هزار نفر از «معلمان آزاد» یا معلمان شاغل در بخش خصوصی آموزش کشور را تبدیل به کارگرانی ساده کرده که حتی حق سنوات و اضافه کار و طبقه‌بندی مشاغل و همچنین امید به بازنشستگی ندارند.

این معلمان که در مدارس غیرانتفاعی کار می‌کنند با این که  مانند همکاران «رسمی» خود  در همه ایام فترت کرونا، از راه دور و از طریق نرم افزارِ شاد، مشغول تدریس به دانش آموزان بوده‌اند، در موارد بسیاری هنوز دستمزد خود را نگرفته‌اند.
این معلمان به‌جای اینکه مانند معلمان رسمی، تحت پوشش قانون مدیریت خدمات کشوری باشند و کارمند دولت  و بیمه شده صندوق بازنشستگی کشوری محسوب شوند، تحت پوشش قانون کار و کارگر محسوب می‌شوند؛ آنهم کارگر ساده‌ی فصلی که به صورت ساعتی حقوق می‌گیرد و بیمه او نیز در فصول اشتغال به صورت ساعتی به حساب تامین اجتماعی واریز می‌شود.

معلم آزاد طرف قرارداد با بخش خصوصی است و کارگر تحت پوشش قانون کار و تامین اجتماعی به حساب می آید. برخلاف معلم رسمی که کار موظفش ۲۴ ساعت در هفته است و ایام عید و سه ماه تابستان مدارس تعطیل است، معلم آزاد تبدیل به کارگر پاره‌وقت یا فصلی شده‌ که در ایام باز بودن مدارس، حداقل دستمزد مصوب شورایعالی کار را به صورت ساعتی دریافت می‌کند و فقط در همان ایام، به تعداد ساعات تدریس خود، مشمول بیمه تامین اجتماعی می‌شود. این به معنای آن است که وقتی معلم ۲۴ ساعت در هفته کار می‌کند، تقریباً نصف حقوق کامل را در ماه بدون برخورداری از حق اولاد، حق مسکن و سایر مزایای مزدی دریافت می‌کند. در مورد حق بیمه نیز، همین تعداد ساعات تدریس، مبنا قرار می‌گیرند و هرگز برای یک معلم آزاد، بیمه کامل به حساب تامین اجتماعی واریز نمی‌شود

بهره کشی از نیروی کار آموزش به عنوان کارگر فصلی پاره وقت و ساده زمینه گسترش مدارس خصوصی را فراهم کرده است. در حال حاضر، بیش از ۱۴ درصد مدارس کشور، مدارس غیردولتی هستند. براساس سالنامۀ آماری وزارت آموزش و پرورش، در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ حدود ۱۴ درصد مدارس غیردولتی هستند.

بر اساس ارقام رسمی وزارت آموزش و پرورش، در سال ۹۸ شهر تهران، از تمامی مدارسی که در شهر تهران وجود دارد تقریبا دو هزار و ۱۷۱ مدرسه به شکل دولتی و با پشتیبانی تقریبی دولت کار خود را انجام می‌دهند و یک هزار و ۸۲۷ مرکز آموزشی به شکل غیرانتفاعی و نمونه دولتی و شاهد مشغول به فعالیت هستند..

در ارتباط با مدارس غیرانتفاعی تهران، ۲۵۰ پیش دبستانی، ۳۴۴ دبستان، ۴۳۷ مدرسه راهنمایی، ۶۱۶ دبیرستان نظری، ۷۷ هنرستان فنی و حرفه ای، ۹۳ مرکز کار و دانش و ۴۵۰ پیش دانشگاهی موجود است. تعداد دانش آموزان مدارس غیرانتفاعی حدود ۱۸۰ هزار نفر از جمعیت یک میلیون و ۵۰۰ هزار دانش آموز شهر تهران است. یعنی ۱۲ درصد دانش‌آموزان تهران، در مدارس بخش خصوصی یا همان مدارس غیرانتفاعی درس می‌خوانند. حدود ده درصد معلمان کشور نیز معلمان آزاد و شاغل در مدارس غیرانتفاعی هستند که علیرغم یکسانی نوع فعالیت با معلمان رسمی شاغل در مدارس دولتی، مزد یکسان و روابط کار یکسان ندارند.

سیاست های نئولیبرالی حاکمیت در عرصه آموزش و پرورش، معلمان آزاد را به لایه فرودست مزدی هم پایه با کارگران فصلی برای تشدید بهره کشی از نیروی کار آموزش و فشار بر معلمان رسمی تبدیل کرده است. این وضعیت مبارزه برای برابرحقوقی معلمان آزاد با معلمان رسمی، و مزد و مزایای یکسان در ازای کار یکسان میان این دو گروه از معلمان را به یکی از محورهای مبارزات صنفی کانون های صنفی معلمان کشور تبدیل می کند.

———————————————————