دلنوشته ندا ناجی در روز کارگر
روز کارگر نه از سال ۹۸ آغاز شد و نه پایان خواهد یافت. قدمتی به درازای سرکوب حق­‌خواهی کارگران دارد و این برخوردها طی تاریخ بخش جدایی‌ناپذیر آن بوده­‌اند ….

—————————————————–

هرکسی برای آن­جا بودن دلایلی داشت!!

پارسال (٩٨) این ساعت دیگر به وزرا برده بودندمان. فکر می­‌کردیم تا دو سه روز آینده و با تعیین قرار آزاد خواهیم شد. فکر می­‌کردیم اتفاق عجیبی نیفتاده و دست از سرمان بر خواهند داشت. همه­‌مان به تجمع روز کارگر رفته بودیم. تجمعی که حتی نرسیدیم شعار بدهیم. همه­‌چیز آنقدر سریع اتفاق افتاد که از همان چند دقیقه فقط تصویر پلاکاردهایی با مشت گره کرده را به خاطر دارم و بعد کشیده شدن آدم­‌ها روی زمین و مشت و لگدی که به سمت­‌مان می­‌آمد و خودم را تصور می­‌کنم با نگاهی پرسش­‌گر به مامور ضرب و شتم که با همین چند دقیقه جمع شدن ما عصبانی شدید.

هرکسی برای آن­جا بودن دلایلی داشت و پیش­‌بینی­‌هایی از برخورد با تجمع و من هم. حضور من در تجمع منفک از شرایط عینی­‌ای که در آن می­‌زیستم  نبود و به گونه­‌ای بود که نمی­‌توانستم نسبت به آن بی­‌تفاوت باشم. مدتی طولانی بود که به کار بی­‌ثبات و فاقد امنیت می­‌پرداختم و شرایط اقتصادی برآمده از نادیده گرفتن وضع عموم مردم بر زندگی من و دیگرانی که به من نزدیک بودند تاثیر داشت. یک می روزی بود که می­‌شد تمام آن چه از نظرم مهم پنداشته می­‌شود را در فورمی از اعتراض که حق خود و دیگرانی چون خودم می­‌دانستم پیوند بدهیم. فرصتی بود تا بتوانیم کارگران بخش بازتولید که به­ واسطه­‌ی ماهیت شغلشان امکان رودررو شدن با هم را ندارند یادآوری کنیم و مانع از بیرون گذاشته شدنشان از دایره­‌ی استثمار شوندگان باشیم. در روز کارگر سال گذشته هم­چنین صدای زنانی که کار تمام وقتشان نامرئی است نیز بود. زنان خانه­‌داری که بدون ساعت کاری مشخص کار می­‌کنند اما در هیچ گونه از مناسبات حتی دیده نیز نمی­‌شوند و زنانی که در گره­‌گاه جنسیت و فقر نوع دیگری از فرودستی را تجربه می­‌کنند.

علی­‌رغم این ادعا که با زنان بازداشت شده با عطوفت و متفاوت از مردان رفتار می­‌شود نیز در بازداشت زن بودن تبدیل می­شود به اهرم فشار برای بازجویی. از ما زنان انتظار نداشتند اعتراض کنیم و خواسته­‌ی خود را در قالب اعتراض به خیابان بیاوریم. می­‌گفتند تو که الان این­جایی همسر و مادرت در گرما و بیرون ایستاده­‌اند تا عذاب وجدان را بر تو بار کنند. بی­‌دلیل نبود که از بیش از چهل بازداشت شده­‌ی روز کارگر تنها سه زن را برای مدتی طولانی در زندان نگاه داشتند. از زنان می­‌خواهند که به ساحت خانه محدود بمانیم و اگر کار می­‌کنیم تنها در خدمت همان بازتولیدی باشیم که این­‌روزها بیش از هر زمان دیگر اهمیتش را درمی­‌یابیم.

روز کارگر نه از سال ۹۸ آغاز شد و نه پایان خواهد یافت. قدمتی به درازای سرکوب حق­‌خواهی کارگران دارد و این برخوردها طی تاریخ بخش جدایی‌ناپذیر آن بوده­‌اند. بی­‌آنکه از روز کارگر سال گذشته تا این نقطه که اکنون ایستاده­‌ایم تغییری در سیر نزولی وضعیت کارگران تولیدی و بازتولیدی بوجود آمده باشد و بی­‌آن­که با وجود موقعیتی که حالا و به­‌ واسطه­‌ی ویروس کرونا داریم به اهمیت مشاغلی که از آن تحت عنوان «زندگی­‌ساز» یاد می­‌کنند توجه شود به استقبال روز کارگر می­‌رویم اما چیزی که باید به آن توجه کرد این است که اگر به مبارزات کارگری در طولانی مدت نگاه کنیم اندک تغییری نیز که در وضعیت کار و کارگران بوجود آمده نتیجه­‌ی چنین تلاش­‌هایی است.

ندا ناجی
۱۱ اردیبهشت ۹۹

———————————————————–